Θέμα
Υπέρβαση εξουσίας, Παραγραφή υφ' όρο.
Περίληψη:
Αναιρείται η καταδικαστική απόφαση με την επίκληση του λόγου υπερβάσεως εξουσίας, από τη μη εφαρμογή του άρθρου 32 παρ. 1 του ν. 3346/2005. Παραπέμπει στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, για να τεθεί η υπόθεση στο Αρχείο. (όμοιες και οι Α.Π. 81/2007 και 146/2007).
Αριθμός 253/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο, Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 19 Νοεμβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Μαύρου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ...., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου, περί αναιρέσεως της 2378/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Με πολιτικώς ενάγοντα τον ...., που δεν παρέστη.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Σεπτεμβρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1728/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 32 παρ. 1 και 2 του ν. 3346/2005, 2 και 114 ΠΚ και 568 ΚΠΔ, προκύπτει ότι οι επιβληθείσες μέχρι την 17.6.2005 ποινές έως έξι μηνών, εφόσον δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και δεν έχουν μέχρι την ως άνω ημεροχρονολογία εκτιθεί, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο, ότι ο καταδικασθείς δεν θα υποπέσει μέσα σε δέκα οκτώ μήνες από 17.6.2005, σε νέα από δόλο προερχόμενη αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, ενώ οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 του άρθρου 32 του ν. 3346/2005 αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου κατά περίπτωση. Η διάταξη, επίσης, εφαρμόζεται και για την χρηματική ποινή, παρά το ότι δεν γίνεται ρητή μνεία (όπως συνέβαινε και στο Ν. 1240/1982). Αυτό προκύπτει από το συνδυασμό της με το άρθρο 31 παρ. 1 Ν. 3346/2005. Αν η νομοθετική βούληση ήταν να παραμείνει η χρηματική ποινή, θα γινόταν ρητή μνεία για την τύχη αυτής και δεν θα προβλεπόταν γενικώς η αρχειοθέτηση της δικογραφίας και γι' αυτήν. Στην προκείμενη περίπτωση, από την επισκόπηση του φακέλου της δικογραφίας, προκύπτουν τα εξής: Ο αναιρεσείων με την υπ' αριθμό 817/7-4-2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σερρών, καταδικάσθηκε για τις πράξεις: α) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, σε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών, β) της απειλής, σε ποινή φυλάκισης δυο (2) μηνών και γ) της παράνομης οπλοφορίας, σε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή 300 ευρώ, οι οποίες, μέχρι την 17.6.2005, δεν είχαν καταστεί αμετάκλητες, ούτε είχαν εκτιθεί μέχρι την χρονολογία αυτή. Κατά της αποφάσεως αυτής του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων, άσκησε νομοτύπως και εμπροθέσμως έφεση, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη με αριθμό 2378/19-6-2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με την απόφαση του που εξέδωσε, όσον αφορά μεν τις πράξεις της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της απειλής, που φέρονται να έχουν τελεσθεί την 26-1-2003, και για τις οποίες, πρωτοδίκως είχε καταδικασθεί σε ποινή φυλακίσεως 6 μηνών και 2 μηνών αντίστοιχα, δέχθηκε, κατ' εφαρμογή του άρθρου 32 παρ. 1 του ν. 3346/2005, ότι οι πράξεις αυτές έχουν παραγραφεί υφ' όρον, ενώ, όσον αφορά την πράξη της παράνομης οπλοφορίας, για την οποία αυτός κηρύχθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 6 μηνών και χρηματική ποινή 300 ευρώ, έπαυσε υφ' όρον, κατ' εφαρμογή του άρθρου 31 παρ. 1 του ως άνω νόμου, την ποινική δίωξη, αφού δέχθηκε ότι η πράξη της οπλοφορίας τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός(1) έτους και με χρηματική ποινή, ενώ η προβλεπόμενη για το αδίκημα αυτό ποινή, είναι φυλάκιση μέχρι 2 ετών.
Συνεπώς, και με δεδομένο ότι οι επιβληθείσες για καθεμία από τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις ποινές, δεν υπερβαίνουν τους έξι (6) μήνες, και συγκεκριμένα: α) για την πράξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών, β) για την πράξη της απειλής, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δυο (2) μηνών και γ) για την πράξη της παράνομης οπλοφορίας, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή 300 ευρώ, έπρεπε, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, να κηρύξει απαράδεκτη τη συζήτηση επί της εφέσεως, που ασκήθηκε κατά της ως άνω πρωτοδίκου αποφάσεως, προκειμένου να τεθεί η υπόθεση στο αρχείο. Με το να μην πράξει συνεπώς τούτο, αλλά να προβεί αφενός στην κατ' άρθρο 32 παρ.1 του ν. 3346/2005 υφ' όρον παραγραφή για τις δυο πρώτες πράξεις και αφετέρου στην, κατά το άρθρο 31 παρ.1 του αυτού πιο πάνω νόμου, παύση της ποινικής διώξεως για την πράξη της παράνομης οπλοφορίας, υπερέβη την εξουσία του. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτός, κατ' αυτεπάγγελτη έρευνα, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του Κ.Π.Δ., λόγος αναίρεσης για υπέρβαση εξουσίας, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, για τις δικές του κατά νόμο ενέργειες, όσα δε περί του αντιθέτου υποστηρίζει ο αναιρεσείων, είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν. Σημειώνεται, ότι οι ρυθμίσεις των διατάξεων 31 παρ. 1 και 32 παρ. 1 του Ν. 3346/2005, που προβλέπουν και καθορίζουν την ειδική παραγραφή, δεν αντιβαίνουν στις οικείες διατάξεις του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 2 παρ. 1 του 7ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με τον Ν. 1705/1987, και, κατά το οποίο το πρόσωπο που καταδικάστηκε για αξιόποινη πράξη, έχει το δικαίωμα της επανεξέτασης της απόφασης από ανώτερο Δικαστήριο, αλλά η άσκηση και οι λόγοι του δικαιώματος αυτού διέπονται από το νόμο, δεδομένου ότι, καθώς προκύπτει από τη διάταξη αυτή, ο κοινός νομοθέτης μπορεί να ρυθμίσει την προθεσμία, τον τρόπο και τις διατυπώσεις και τους λόγους της εφέσεως, αρκεί να μη ακυρώνεται ή να μη συρρικνώνεται το συναφές δικαίωμα του κατηγορουμένου. Στην προκείμενη περίπτωση, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με το να τηρήσει τις διατάξεις του Ν. 3346/2005, που καθιερώνουν την ειδική παραγραφή των αδικημάτων, και την εξ' αυτού του λόγου μη ουσιαστική επανεξέταση της υποθέσεως του εκκαλούντος και ήδη αναιρεσείοντος, δεν παραβίασε καμία διάταξη από εκείνες που καθορίζουν την υπεράσπιση του αναιρεσείοντος και την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του, οι δε παραπάνω διατάξεις δεν στερούν τον αναιρεσείοντα από το δικαίωμα προς άσκηση εφέσεως, ούτε το περιορίζουν, αλλά απλώς το ρυθμίζουν.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ. 2378/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου(Πλημμελημάτων)Θεσσαλονίκης. Και
Παραπέμπει την υπόθεση στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, για τις δικές του κατά νόμο ενέργειες.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 22 Δεκεμβρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 30 Ιανουαρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ