Θέμα
Ισχυρισμός αυτοτελής, Ναρκωτικά.
Περίληψη:
Ναρκωτικά. Από κοινού καλλιέργεια δενδρυλλίων ινδικής καννάβεως και συγκομιδή. Καταδίκη ως υπότροπος (άρθρο 8 Ν. 1727/1987) και τοξικομανής. Δυνατή είναι και η κατά συναυτουργία τέλεση των άνω εγκλημάτων. Απόρριψη ισχυρισμού περί προμήθειας δια καλλιέργειας και συγκομιδής προς ιδίαν αποκλειστική χρήση. Ελαφρυντικά των μη ταπεινών αιτίων, της ειλικρινούς μετάνοιας και της καλής συμπεριφοράς (άρθρ. 84 παρ. 2 β΄, δ΄ και ε΄ Π.Κ.). Πότε είναι ορισμένοι οι ισχυρισμοί για ελαφρυντικά. Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 2365/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Οκτωβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Νινόπουλο, περί αναιρέσεως της 66-67/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών. Με συγκατηγορούμενο τον ....
Το Πενταμελές Εφετείο Πατρών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 19 Μαρτίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 579/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά το άρθρο 5 παρ. 1 περ. στ' του ν. 1729/1987, όπως έχει αντικατασταθεί με το άρθρο 10 του ν. 2161/1993 (ήδη άρ. 20 παρ. 1 περ. στ του ΚΝΝ 3459/06) τιμωρείται με τις αναφερόμενες σ' αυτό ποινές όποιος, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, καλλιεργεί ή συγκομίζει οποιοδήποτε φυτό του γένους της κάνναβης, ενώ, με το άρθρο 8 του Ν. 1727/1987 (ήδη άρ. 23 του ΚΝΝ) θεσπίσθηκε ειδική υποτροπή, η οποία ισχύει πέραν της γενικής υποτροπής, που συντρέχει όταν ο δράστης τέλεσης πράξης παράβασης του νόμου περί ναρκωτικών είχε καταδικασθεί προηγουμένως αμετακλήτως για παράβαση του ίδιου νόμου σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγούμενης δεκαετίας ή σε βαθμό πλημμελήματος εντός της προηγούμενης πενταετίας. Ο τοξικομανής δράστης, εφόσον συντρέχει στο πρόσωπό του η επιβαρυντική περίπτωση της υποτροπής με την έννοια της πιο πάνω διατάξεως τιμωρείται, κατά τα ρητώς οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 4 του ν. 1729/87 (ήδη άρ. 30 παρ. 4 του ΚΝΝ). Η καλλιέργεια πραγματώνεται με την ενέργεια των κατάλληλων γεωργικών εργασιών, όπως η περιποίηση, το πότισμα, η λίπανση, η μεταφύτευση, καθώς και κάθε άλλη πράξη που ευνοεί την ανάπτυξη του φυτού. Το αδίκημα είναι τετελεσμένο με την επιχείρηση οποιασδήποτε πράξης γεωργικής παραγωγής, χωρίς να απαιτείται βεβαιότητα ευδοκίμησης και παραγωγής ναρκωτικής ουσίας από το καλλιεργούμενο φυτό. Περαιτέρω η συγκομιδή του εν λόγω φυτού, τελείται με την αποκοπή των καταλλήλων φύλλων ή κορυφών ή ολόκληρου του φυτού για περαιτέρω επεξεργασία. Δυνατή είναι και η κατά συναυτουργία τέλεση των άνω εγκλημάτων [45 ΠΚ], όταν οι δράστες ενεργούν με κοινό δόλο, ακόμη και αν ο καθένας τελεί διαφορετικές πράξεις καλλιέργειας, χωρίς στην περίπτωση αυτή να απαιτείται για τη θεμελίωση του αξιοποίνου, ο προσδιορισμός των επί μέρους πράξεων που τελεί έκαστος.
ΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση το Πενταμελές Εφετείο Πατρών με την 66-67/2008 προσβαλλόμενη απόφασή του, δέχτηκε ανελέγκτως, όπως προκύπτει από το σκεπτικό συνδυαζόμενο με το διατακτικό, τα οποία ως αποτελούντα ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, ότι από τα αποδεικτικά μέσα που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: "..... Κατά τις 8-6-2006 και ώρα 07.00', αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Πύργου, έχοντας υπηρεσιακές πληροφορίες ότι οι κατηγορούμενοι ... και καλλιεργούσαν φυτά ινδικής κάνναβης πλησίον της οικίας του πρώτου από αυτούς και αφού εντόπισαν το χώρο της φυτείας, και έθεσαν αυτή υπό φρούρηση, αντιλήφθηκαν τους κατηγορουμένους να εισέρχονται στη φυτεία και με ψαλίδι να κόβουν τμήματα των φυτών (συγκομίζοντας 90 γραμμάρια από αυτά) αμέσως δε τους συνέλαβαν. Οι κατηγορούμενοι είχαν διαμορφώσει το επικλινές έδαφος με λιθόκτιστους τοίχους (πεζούλια) σε τρεις βαθμίδες, εμβαδού 100, 100 και 50 τετρ. μέτρων περίπου, όπου καλλιεργούσαν 99, 62 και 50 δενδρύλλια ινδικής κάνναβης αντιστοίχως (συνολικά 201), ύψους κυμαινόμενου από 0,20 έως 1,5 μέτρα. Οι τρεις συνεχόμενες φυτείες περιβάλλονταν από υψηλά δένδρα (πουρνάρια κ.λ.π), που αποτελούσαν γι' αυτές φυσική κάλυψη και ποτίζονταν με νερό διοχετευόμενο με πλαστικό σωλήνα (λάστιχο) από την ευρισκόμενη σε απόσταση 300 περίπου μέτρων οικία του πρώτου κατηγορουμένου στην άκρη του .... Στον περιβάλλοντα χώρο των φυτειών υπήρχαν σκαπτικά εργαλεία (φτυάρι και κασμάς) παλαιά τεμάχια πλαστικών σακκουλιών και νάϋλον, άδεια μπουκάλια, φύλλα της εφημερίδας Εspresso από 6 και 8-9-2005 και τμήματα 31 κορμών από φυτά ινδικής κάνναβης που είχαν μόνο το ριζικό τους σύστημα (τα φυλλώματα είχαν συγκομισθεί) και ήταν από προηγούμενες καλλιεργητικές περιόδους, όπως άλλωστε παραδέχθηκαν ενώπιον του ως άνω μάρτυρα αστυνομικού και οι κατηγορούμενοι, προσδιορίζοντας τον αριθμό των δενδρυλλίων ινδικής κάνναβης που καλλιέργησαν κατά το προηγούμενο έτος σε 30 ο πρώτος και 40 ο δεύτερος από αυτούς. Στην κατοχή των κατηγορουμένων βρέθηκαν δύο κινητά τηλέφωνα, ενώ ο πρώτος έφερε επάνω του για δική του αποκλειστική χρήση (κατά τα δεκτά γενόμενα με την πρωτόδικη απόφαση, η οποία δεν εκκαλείται κατ' αυτό το σκέλος της) 27 δισκία μεθαδόνης και 1,2 γραμμάρια ινδικής κάνναβης, είχε δε αποκτήσει αυτός την έξη της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και δεν μπορούσε να την αποβάλλει με τις δικές του δυνάμεις. Οι κατηγορούμενοι ομολογούν την πράξη τους και ισχυρίζονται κατ' αρχήν ότι προόριζαν τα ναρκωτικά για ιδία αποκλειστικώς χρήση, ο δε πρώτος επί πλέον, ότι ήταν, λόγω της τοξικομανίας του, άτομο ηλαττωμένου καταλογισμού. Ο ισχυρισμός των κατηγορουμένων ότι προόριζαν τα ναρκωτικά που θα συνέλεγαν από τα 201 φυτά της ινδικής κάνναβης - συνολικής ποσότητος κυμαινόμενης από 1000 (200Χ500 γραμ.) μέχρι 3.000 (200Χ1,500 γραμ.) χιλιόγραμμα - για δική τους αποκλειστική χρήση (άρθρο 12 §1 και 13 §4, 5 Ν. 1729/1987), είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος, λόγω του υπερβολικού μεγέθους της αναμενόμενης να συγκομισθεί ποσότητας ναρκωτικών ουσιών και της έλλειψης της ελάχιστης λογικής πιθανότητας να αποτελούσε ένας τέτοιος σκοπός το κίνητρο αυτής της πράξεως των κατηγορουμένων, αφού θα προϋπόθετε μέριμνα ικανοποίησης των αναγκών τους για ναρκωτικά επί πολλές δεκαετίες, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα προφύλαξης των ναρκωτικών από τον κίνδυνο αλλοίωσης τους μετά πάροδο λίγων ετών. Επίσης απορριπτέος, ως ουσιαστικά αβάσιμος, είναι και ο ισχυρισμός του πρώτου κατηγορουμένου περί ηλαττωμένου καταλογισμού (άρθρο 36 Π.Κ.), καθ' όσον πέραν του γεγονότος ότι στην τοξικομανία του, σύμφωνα με τους δικούς του ισχυρισμούς μπορούσε να ασκήσει ο ίδιος μέτρα βελτιωτικά, μεταπίπτοντας από τη χρήση ηρωίνης στη χρήση ινδικής κάνναβης (στης οποίας την καλλιέργεια επιδιδόταν), δεν αποδεικνύεται ότι είχε περιέλθει, κατά την περίοδο της Άνοιξης και του Θέρους του 2006, λόγω της τοξικομανίας του, σε τέτοια κατάσταση, ώστε να έχει μειωμένη ουσιώδη ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο των πράξεων του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψη του για το άδικο αυτό. Άλλωστε σε μία τέτοια περίσταση θα είχε και άλλες παράλληλες εκδηλώσεις παρεκκλίνουσες συμπεριφοράς, οι οποίες δεν προέκυψαν (πέραν εκείνων που ανάγονταν στην τρέχουσα ανάγκη του για χρήση ναρκωτικών). Περαιτέρω δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του πρώτου κατηγορουμένου οι ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 § 2 εδ. β', δ' και ε', καθόσον τα αίτια που τον ώθησαν στην καλλιέργεια των 201 φυτών ινδικής κάνναβης ήταν ταπεινά (κερδοσκοπία με καταστροφικές συνέπειες για τους αγοραστές, τους μη εθισμένους στη χρήση ναρκωτικών) και η διαγωγή του υπό καθεστώς κράτησης του στις φυλακές, λαμβάνοντας υπόψη τη βαρύτητα της πράξης του και το μικρό χρόνο κράτησης του δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση χορήγησης σ' αυτόν ελαφρυντικού, ούτε αποτελούν απόδειξη ειλικρινούς μεταμέλειας του, εφόσον δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένες ενέργειες άρσης ή περιορισμού των συνεπειών των εγκλημάτων του. Εξάλλου αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος στην τελευταία πριν από την τέλεση των ανωτέρω εγκλημάτων του 10ετία είχε καταδικασθεί για κακουργηματική παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών (ως τοξικομανής και πάλι) σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) ετών με την υπ' αριθ. 57/1-10-2002 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων. Επομένως πρέπει οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν ένοχοι ως τοξικομανείς (όπως έχει αναγνωρισθεί πρωτοδίκως) καλλιέργειας και συγκομιδής φυτών ινδικής κάνναβης, ο πρώτος ως υπότροπος και ο δεύτερος με το ελαφρυντικό του προτέρου έντιμου βίου (άρθρο 84§2 α' Π.Κ.), που έχει αναγνωρισθεί και πρωτοδίκως. Επειδή από το αίτημα του πρώτου κατηγορουμένου για εισαγωγή του σε ειδικό θεραπευτικό κατάστημα σωματικής απεξάρτησης, το οποίο να προσδιορίζει το Δικαστήριο, είναι απορριπτέο ως ουσιαστικά αβάσιμο καθ' όσον το εν λόγω μέτρο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες τόσο της γενικής όσο και της ειδικής πρόληψης της ποινής στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε με βάσιμη πιθανότητα προβλέπεται ότι θα επέφερε τον προβαλλόμενο ως επιδιωκόμενο από τον κατηγορούμενο σκοπό της σωματικής απεξάρτησης του, και ότι δεν θα αποτελούσε πρόσχημα για να αποφύγει αυτός την έκτιση του υπολοίπου της ποινής του. Επομένως πρέπει να περιληφθεί μόνον η διάταξη της πρωτόδικης απόφασης "περί εισαγωγής του κατηγορουμένου σε ειδικό τμήμα καταστήματος κράτησης (άρθρο 32 §1 ν. 3459/2006)", διότι διαφορετικά θα προσέκρουε η μεταχείριση του κατηγορουμένου στη διάταξη του άρθρου 470 Κ.Π.Δ.".
Με τις σκέψεις αυτές οι κατηγορούμενοι- κρίθηκαν ένοχοι ως τοξικομανείς του ότι στο ..., με πρόθεση: "Ι.- Από κοινού, καλλιέργησαν ναρκωτικές ουσίες με σκοπό την εμπορία και ειδικότερα: α) Σε χρόνο που δεν διακριβώθηκε από την Ανάκριση, πάντως όμως από τις αρχές της Άνοιξης έως και τις 8 Ιουνίου 2006, εντός δασικής εκτάσεως που κείται πλησίον της οικίας του πρώτου, σε τρεις ειδικά διαμορφωμένους χώρους ("καβάτζες"), εκτάσεως 100, 100 και 50 τ.μ., καλλιέργησαν δενδρύλλια ινδικής κάνναβης με σκοπό την εμπορία, ήτοι 108 (εκ των οποίων τα 9 μέσα σε πλαστικές σακούλες φυτωρίου), 62 και 30, αντιστοίχως, και συνολικά " 200 δενδρύλλια αυτής της ουσίας, τα οποία με τις κατάλληλες περιποιήσεις, όπως σκάλισμα, πότισμα, λίπανση, κατά το χρόνο εντοπισμού τους από τους αστυνομικούς (8.6.2006) είχαν αναπτυχθεί σε ύψος 0,10 έως 1,50 μ. με σκοπό να τα διαθέσουν προς πώληση. 2.- Συγκόμισαν ναρκωτικά με σκοπό την εμπορία και ειδικότερα σε χρόνο που δεν διακριβώθηκε από την Ανάκριση, πάντως μέσα στο μηνιαίο διάστημα από 8/5 έως 8/6/2006 συγκόμισαν από τα παραπάνω υπό στοιχ. α δενδρύλλια ποσότητα 90 γραμμαρίων. Ο πρώτος κατηγορούμενος (...) τέλεσε τις πράξεις αυτές ως υπότροπος, γιατί έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για παραβάσεις της νομοθεσίας περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγούμενης 10ετίας και συγκεκριμένα με την υπ' αριθ. 57/1.10.2002 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, σε φυλάκιση τεσσάρων (4) ετών, όπως προκύπτει από το ποινικό μητρώο του".
Για τις πράξεις του δε αυτές, που συνιστούν παραβάσεις των άρθρων 26 παρ. 1α, 27 παρ. 1, 45, 94 παρ. 1, 216 παρ. 1 του Π.Κ, και άρθρ. 4, 5§§1, 3 Πιν. Α6, Β4, 5 §1 περ. στ' 2, και 8 του Ν 1729/1987, όπως το άρθρ. 5 αντικ-με αρθρ. 10 του Ν. 2161/1993 και το άρ. 8 από το άρ. 2 παρ. 15 ν. 2479/97 και 5 παρ. 1 του ν. 3189/2003, ο αναιρεσείων καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 6 ετών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, ως υπότροπος και τοξικομανής.
IIΙ. Με τις παραδοχές του αυτές το Πενταμελές Εφετείο Πατρών διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, ως προς την καταδικαστική διάταξή του για τις πράξεις της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών, ως υπότροπος και τοξικομανής, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των διωκόμενων πιο πάνω εγκλημάτων της παράβασης της νομοθεσίας περί ναρκωτικών για τις οποίες καταδικάσθηκε, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις πιο πάνω ουσιαστικές ποινικές, τις οποίες εφάρμοσε και τις οποίες δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου. Ειδικότερα το Δικαστήριο με τις παραδοχές του ότι, ενόψει του μεγάλου αριθμού των καλλιεργουμένων δενδρυλλίων και του υπερβολικού μεγέθους της αναμενόμενης να συγκομισθεί ποσότητας ινδικής κάνναβης, την οποία υπολογίζει σε 500-1500 γραμμάρια, ανά δενδρύλλιο, κατά μέσο όρο, που επαρκούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες των κατηγορουμένων για πολλά χρόνια, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα συντηρήσεως της ποσότητας αυτής επί τόσα έτη, αποκλείεται και η "ελάχιστη λογική πιθανότητα", να προόριζαν οι κατηγορούμενοι τις καλλιεργούμενες αυτές ποσότητες για δική τους αποκλειστική χρήση, (άρθρο 12 §1 και 13 §4, 5 Ν. 1729/1987), αλλά, αντιθέτως, εξ αυτού προκύπτει ότι προόριζαν αυτές για εμπορία, με πληρότητα αιτιολόγησε, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, την απόρριψη του σχετικού ισχυρισμού των κατηγορουμένων και οι περί του αντιθέτου αιτιάσεις του αναιρεσείοντος είναι απορριπτέες, ως αβάσιμες, ενώ η περαιτέρω αιτίαση του αναιρεσείοντος ότι οι πιο πάνω υπολογισμοί είναι αυθαίρετοι και η ποσότητα που πράγματι μπορούσε να παραχθεί ήταν πολύ μικρότερη και κάλυπτε απλώς τις ανάγκες του ίδιου και του συγκατηγορουμένου του (20-30 γραμ. ημερησίως), πλήττει την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου και είναι, συνεπώς, απαράδεκτη. Επίσης το Δικαστήριο αιτιολογημένα καταδίκασε τον αναιρεσείοντα ως υπότροπο, με την έννοια του άρ. 8 του ν. 1729/87 (άρ.23 ΚΝΝ 3459/06), δεχόμενο ρητώς ότι αυτός στην τελευταία πριν από την τέλεση των ανωτέρω εγκλημάτων του 10ετία είχε καταδικασθεί για κακουργηματική παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών (ως τοξικομανής και πάλι) σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) ετών με την 57/1-10-2002 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, ενώ αιτιολογημένα απέρριψε και τον περί μειωμένης ικανότητας προς καταλογισμό (άρ. 36 ΠΚ), λόγω της τοξικομανίας του, ισχυρισμό του. Επομένως, ο πρώτος, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης και ειδικότερα ως προς την απόρριψη του ισχυρισμού του αναιρεσείοντος " περί επιτρεπτής και επιβαλλομένης μεταβολής της κατηγορίας από καλλιέργειαν και εν μέρει συγκομιδή εις προμήθεια δια καλλιέργειας προς ιδίαν αποκλειστική χρήσιν", πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος.
ΙV. Η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής απόφασης, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, πρέπει να εκτείνεται και στον περί συνδρομής ορισμένης ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 του ΠΚ, αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου, αφού η παραδοχή του οδηγεί στην επιβολή μειωμένης ποινής, κατά το μέτρο του άρθρου 83 του ίδιου Κώδικα. 'Οταν δε συντρέχουν περισσότερες ελαφρυντικές περιστάσεις, σύμφωνα με το άρθρο 85 ΠΚ, ναι μεν η μείωση της ποινής γίνεται μόνο μια φορά, το δικαστήριο όμως, προκειμένου να προβεί στην επιμέτρηση της ποινής, θα λάβει υπόψη του, μέσα στα όρια της ελαττωμένης ποινής, και το εν λόγω γεγονός της συνδρομής των περισσοτέρων ελαφρυντικών περιστάσεων. Ως ελαφρυντικές περιστάσεις, κατά το άρθρο 84 παρ. 2 ΠΚ θεωρούνται, μεταξύ άλλων, το ότι ο υπαίτιος στην πράξη του ωθήθηκε από όχι ταπεινά αίτια (περ. β), το ότι ο υπαίτιος επέδειξε ειλικρινή μετάνοια και επιδίωξε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του (περ. δ) και το ότι ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του (περ.ε). Εξάλλου, το ουσιαστικό δικαστήριο δεν υποχρεούται να απαντήσει και δη να παραθέσει την, κατά προαναφερθέντα, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία προς απόκρουση αυτοτελών ισχυρισμών, όπως είναι και τα πιο πάνω αιτήματα για την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 ΠΚ, που προτείνονται κατ' άρθρο 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 ΚΠΔ, αν οι ισχυρισμοί αυτοί δεν είναι σαφείς και ορισμένοι και μάλιστα με την επίκληση των θεμελιούντων αυτούς πραγματικών περιστατικών. Ειδικότερα, για τη στοιχειοθέτηση της ελαφρυντικής περίστασης του ότι στην πράξη του ωθήθηκε από όχι ταπεινά αίτια (περ. β), πρέπει να εκτίθενται τα αίτια αυτά που ώθησαν τον κατηγορούμενο στην πράξη του, ενώ για τη στοιχειοθέτηση του ελαφρυντικού της ειλικρινούς μετάνοιας, πρέπει η μετάνοια του υπαιτίου, όχι μόνο να είναι ειλικρινής, αλλά και να εκδηλώνεται εμπράκτως, δηλαδή να συνδυάζεται με πραγματικά περιστατικά, τα οποία μαρτυρούν ότι ο υπαίτιος επιζήτησε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του. Επίσης στην τρίτη περίπτωση πρέπει να αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά της καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνο μετά την τέλεση της πράξης. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης και των ενσωματωμένων σε αυτήν πρακτικών, ο κατηγορούμενος- αναιρεσείων, ο οποίος καταδικάστηκε για τις πράξεις που προαναφέρθηκαν στις πιο πάνω ποινές, δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου, κατέθεσε εγγράφως ισχυρισμούς για την αναγνώριση σ' αυτόν των πιο πάνω τριών ελαφρυντικών περιστάσεων, τους οποίους ανέπτυξε και προφορικώς. Ειδικότερα, ο αναιρεσείων ζήτησε να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό ότι στην πράξη του ωθήθηκε από όχι ταπεινά αίτια, δηλαδή " αίτια ευφορίας ή αίτια κερδοσκοπίας ... αλλά ελαυνόμενος από το κίνητρον απεξαρτήσεώς από την πολυτοξικομανία" του, μη επιτρέποντας στον εαυτό του "να γίνη κλέπτης, ληστής, έμπορος ναρκωτικών ή εγκληματίας γενικώτερα για να ικανοποιήσει το πάθος του". Το Πενταμελές, όμως, Εφετείο, απορρίπτοντας με την προαναφερόμενη ειδική αιτιολογία τον ισχυρισμό του αναιρεσείοντος, ότι καλλιεργούμενες από αυτόν και τον συγκατηγορούμενό του πιο πάνω ποσότητες ινδικής κάνναβης δεν προορίζονταν για δική τους αποκλειστική χρήση, αλλά για εμπορία, αιτιολογημένα απέρριψε, ακολούθως, και το στηριζόμενο στην αβάσιμη αυτή προϋπόθεση ( δηλαδή στην καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης για δική του αποκλειστικά χρήση) αίτημα, για την αναγνώριση του εν λόγω ελαφρυντικού. Επίσης ο αναιρεσείων, ζήτησε να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μετάνοιας, επικαλούμενος ότι α). Είχε ζητήσει και να μετέχει στο δημόσιο πρόγραμμα απεξάρτησης (18ΑΝΩ) και μάλιστα ορίσθηκε στο Πρόγραμμα αυτό βοηθός Κοινωνικής Υπηρεσίας. β) Παρακολουθείται ψυχιατρικώς εντός των Φυλακών με αισθητή βελτίωση της καταστάσεως του και προεχόντως με "ίδιες" προσπάθειες. γ) Δεν προέβαλε αντίσταση κατά την σύλληψή του, ούτε προσεπάθησε να παραπλανήσει τα αστυνομικά όργανα. δ) υπέδειξε που ήταν τα ναρκωτικά που κατείχε για δική του χρήση. ε) Μόνος του υποβάλλεται συνεχώς σε προσπάθεια αυτοθεραπείας. Το Πενταμελές Εφετείο με τις παραδοχές του ότι ο αναιρεσείων κατελήφθηκε επ'αυτοφώρω να διαπράττει τα αδικήματα, για τα οποία κρίθηκε ένοχος, υπό τις περιγραφόμενες στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως συνθήκες, που δεν επέτρεπαν την αντίσταση αυτού, αλλά και δεν υπήρχε ανάγκη υποδείξεως του τόπου που βρίσκονταν τα ναρκωτικά, αποκρούει, όπως αυτονοήτως συνάγεται, τους πιο πάνω ισχυρισμούς του αναιρεσείοντος περί μη αντιστάσεως αυτού και περί υποδείξεως που ήταν τα ναρκωτικά. Ακολούθως δε το Δικαστήριο δεχόμενο ότι ο αναιρεσείων ισχυρίστηκε ψευδώς, ότι τα προοριζόμενα για εμπορία ναρκωτικά προοριζόταν δήθεν αποκλειστικά για δική του αποκλειστικά χρήση, ισχυρισμός που από μόνος του αναιρεί τον περί ειλικρινούς μεταμέλειας ισχυρισμό του, αιτιολογημένα απέρριψε το αίτημα για την αναγνώριση του ελαφρυντικού της ειλικρινούς μεταμέλειας, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω αιτιολογία για την απόρριψη του λόγω ισχυρισμού και χωρίς να απαιτείται ειδική αντίκρουση των όσων ο αναιρεσείων εκθέτει για τις προσπάθειες απεξαρτήσεως από τα ναρκωτικά, αφού τα περιστατικά αυτά δεν συνδέονται με ειλικρινή μεταμέλεια αυτού για τα εγκλήματα που διέπραξε (αλλά για την υποστηριζόμενη υπ' αυτού διαπραχθείσα πράξη, ως τοξικομανούς, της καλλιέργειας- συγκομιδής ναρκωτικών για δική του χρήση).
Τέλος, ο αναιρεσείων ζήτησε να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό ότι, "έστω και υπό συνθήκας εγκλεισμού - προσωρινής κρατήσεως συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του, ήτοι από τον Ιούνιο 2006 μέχρι και σήμερον", καθ' όσον: συμμορφώθηκε στους κανονισμούς της φυλακής με διαγωγή αρίστη, έχοντας μάλιστα τιμηθεί και ορισθεί βοηθός κοινωνικής υπηρεσίας και μολονότι ωδηγήθηκε στις φυλακές, δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας του, ούτε εξεδήλωσε αντιδραστικές τάσεις και συμπεριφέρθηκε επί διάστημα - κατά τρόπον "προσάδοντα σε βαθέως και ειλικρινώς μετανοημένο άτομο που εμφορείται από την συναίσθηση του κακού που έκαμε με την αμέλεια του". Με αυτό το περιεχόμενο ο προταθείς ισχυρισμός, για τη χορήγηση του εν λόγω ελαφρυντικού, είναι αόριστος, αφού δεν εκτίθενται επαρκή περιστατικά που να τον θεμελιώνει. Συγκεκριμένα η αναφορά και μόνο ότι ο αναιρεσείων συμμορφώθηκε στους κανονισμούς της φυλακής και ορίσθηκε βοηθός κοινωνικής υπηρεσίας και δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας του στις φυλακές, ούτε εξεδήλωσε αντιδραστικές τάσεις και συμπεριφέρθηκε ως ειλικρινώς μετανοημένο άτομο, χωρίς την επίκληση συγκεκριμένων περιστατικών καλής συμπεριφοράς, πέραν της συνήθους συμπεριφοράς που υποχρεούνται οι κρατούμενοι στις φυλακές να τηρούν, συμμορφούμενοι στους σχετικούς κανονισμούς της φυλακής, δεν αρκεί για να καταστήσει ορισμένο τον περί καλής συμπεριφοράς για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη ισχυρισμό του. Το Δικαστήριο της ουσίας, επομένως, αν και δεν ήταν υποχρεωμένο να απαντήσει, λόγω της αοριστίας του, απάντησε, ως εκ περισσού, απορρίπτοντας κατ' ουσία, στον ισχυρισμό αυτού, περί καλής συμπεριφοράς του για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη, με αναφερόμενη στην προηγούμενη παράγραφο αιτιολογία. Επομένως, ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως, για έλλειψη αιτιολογίας στην απορριπτική κρίση της προσβαλλομένης αποφάσεως περί συνδρομής των πιο πάνω ελαφρυντικών περιστάσεων, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος.
Μετά από αυτά και την απόρριψη όλων των λόγων αναίρεσης της προσβαλλόμενης απόφασης, (απορριπτομένων ως απαραδέκτων των προσβαλλομένων προσθέτων λόγων αναίρεσης με το μετά την συζήτηση της υποθέσεως υποβληθέν υπόμνημα), πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως καθώς και ο πρόσθετος αυτής λόγος να απορριφθούν, και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 583 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., στα δικαστικά έξοδα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 19-3-2008 αίτηση αναιρέσεως (αρ. πρωτ. 2558/19-3-08)) του ..., για αναίρεση της 66-67/7-2-08 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ. -
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Νοεμβρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ