Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Πλαστογραφία, Πλάνη.
Περίληψη:
Πλαστογραφία μετά χρήσεως, άρθρο 216 παρ.1 ΠΚ. Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως με την επίκληση των λόγων της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Επάρκεια αιτιολογίας. Ορθή εφαρμογή του άρθρου 216 και όχι του 217 ΠΚ. Απορρίπτει τον ισχυρισμό για συγγνωστή νομική πλάνη. Απορρίπτει την αναίρεση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 2462/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Οκτωβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Βλάσση (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Ζευκιλή, περί αναιρέσεως της 1853/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Με συγκατηγορούμενους τους: 1. Χ2 και 2. Χ3.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 21 Σεπτεμβρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 17 Ιουλίου 2008 προσθέτους λόγους, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1737/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και οι επ' αυτής πρόσθετοι λόγοι.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 216 παρ. 1 και 2 του ΠΚ, όποιος καταρτίζει πλαστό ή νοθεύει έγγραφο, με σκοπό να παραπλανήσει με τη χρήση του άλλον, σχετικά με γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Η χρήση του εγγράφου από αυτόν θεωρείται επιβαρυντική περίπτωση. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος, για τον παραπάνω σκοπό, εν γνώσει χρησιμοποιεί πλαστό ή νοθευμένο έγγραφο. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της χρήσεως πλαστού εγγράφου από τρίτο απαιτείται αντικειμενικώς μεν, η ύπαρξη πλαστού ή νοθευμένου εγγράφου και η χρήση αυτού από τον τρίτο, υποκειμενικώς δε δόλος που ενέχει τη γνώση του δράστη για την πλαστότητα του εγγράφου και το σκοπό να παραπλανήσει άλλον για γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι, εάν η πλαστογραφία γίνεται για άλλον σκοπό, εκτός του υπό του άρθρου 217 ΠΚ διαγραφομένου, τότε και αν ακόμη χρησιμοποιούνται έγγραφα προβλεπόμενα υπό του άρθρου τούτου (μαρτυρικά και πιστοποιητικά), εφαρμογή έχει η γενική διάταξη του άρθρου 216 και όχι η εξαιρετική του άρθρου 217 ΠΚ. Το βασικό διακριτικό γνώρισμα μεταξύ πλαστογραφίας της βασικής διατάξεως του άρθρου 216 ΠΚ, και της εξαιρετικής διατάξεως του άρθρου 217 ΠΚ, συνίσταται στο ότι, αφενός μεν στην τελευταία διάταξη δεν εμπίπτουν όλα τα, κατά την έννοια του άρθρου 13 παρ. γ του ΠΚ, έγγραφα, αλλά εξ αυτών μόνο τα πιστοποιητικά, τα μαρτυρικά ή και κάθε άλλο έγγραφο, το οποίο δύναται συνήθως να χρησιμεύσει, ως τέτοιο, και αφετέρου, ως προς τον σκοπό για τον οποίο τελείται τούτο. Δηλαδή ο σκοπός για τον οποίον τελείται η ως άνω αξιόποινη πράξη, πρέπει να αποβλέπει μόνο στην άμεση συντήρηση, την κίνηση ή τέλος την κοινωνική πρόοδο του δράστη ή κάποιου άλλου, χωρίς η ωφέλεια ή η ζημία που προέρχεται από την πράξη αυτή να έχουν την σημασία, την οποία έχουν για τη θεμελίωση της παραβάσεως της βασικής διατάξεως του άρθρου 216 ΠΚ, και τούτο γιατί η ζημία και η ωφέλεια από την πράξη του άρθρου 217 ΠΚ, έχουν δευτερεύουσα στην περίπτωση αυτή σημασία και γι' αυτό δεν ανήχθησαν αυτά από το νόμο σε συστατικά στοιχεία της πράξεως αυτής. Εξάλλου, η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της καταδικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα, υπάρχει όταν περιέχονται σ' αυτήν τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου, για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις οι οποίες τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις, με τις οποίες έχουν υπαχθεί τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη, η οποία εφαρμόσθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Εσφαλμένη δε ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει, όταν ο δικαστής αποδίδει σ' αυτήν διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υφίσταται όταν ο δικαστής δεν υπήγαγε ορθώς τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως που αποτελεί λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στ Ε' του ΚΠΔ, υπάρχει και όταν η παράβαση γίνεται εκ πλαγίου γιατί στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού και του διατακτικού και αναφέρεται στα στοιχεία και στην ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, ώστε να μην είναι εφικτός ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο για την ορθή ή όχι εφαρμογή του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκείμενη υπόθεση, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που κατ' είδος μνημονεύει, και ειδικότερα από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως στο ακροατήριο του δικαστηρίου, τα αναγνωσθέντα στο ακροατήριο έγγραφα σε συνδυασμό με τις απολογίες των παρισταμένων κατηγορουμένων, δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, σε σχέση με τον αναιρεσείοντα-κατηγορούμενο τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Ο τρίτος κατηγορούμενος Χ3 (μη διάδικος στην παρούσα δίκη), ήταν υπεύθυνος του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος με την επωνυμία -NOYVEAUX- που βρίσκεται στην οδό ..... στη ..... . Στο εν λόγω κατάστημα κατά τους αναφερόμενους στο διατακτικό της παρούσας χρόνους εργάζονταν ως υπάλληλοι, οι πέμπτος έως και δεκάτη πέμπτη των κατηγορουμένων(μη διάδικοι στην παρούσα δίκη). Στο εν λόγω κατάστημα λόγω των πολλών υγειονομικών ελέγχων στην καφετέρια από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα, ο τρίτος κατηγορούμενος ζήτησε από τους εν λόγω εργαζομένους να του προσκομίσουν δύο φωτογραφίες και τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, προκειμένου να μεριμνήσει για τον εφοδιασμό τους με το απαραίτητο για την παροχή της εργασίας τους βιβλιάριο υγείας. Οι εργαζόμενοι, με σκοπό να εφοδιασθούν με το απαιτούμενο για την εργασία τους βιβλιάριο υγείας και χωρίς να γνωρίζουν τον τρόπο και τη διαδικασία εκδόσεώς του, παρέδωσαν στον τρίτο κατηγορούμενο τις φωτογραφίες και τα στοιχεία ταυτότητάς τους. Στο κατάστημα σύχναζε ο δεύτερος κατηγορούμενος Χ2, ο οποίος, σε σχετική συζήτηση, δήλωσε στον τρίτο κατηγορούμενο ότι γνώριζε τον πρώτο κατηγορούμενο Χ1, που εργαζόταν ως αγροτικός ιατρός στο Κέντρο Υγείας ....., είχε αποσπασθεί στο Τμήμα Υγιεινής ..... και μπορούσε να βοηθήσει στην ταχεία έκδοση των βιβλιαρίων υγείας. Για το σκοπό αυτό ο τρίτος κατηγορούμενος παρέδωσε στον δεύτερο κατηγορούμενο όλα τα προαναφερόμενα έγγραφα (φωτογραφίες και τα στοιχεία των εργαζομένων) και αυτός τα παρέδωσε στον πρώτο κατηγορούμενο. Στη συνέχεια ο τελευταίος κατά τους αναφερόμενους στο διατακτικό χρόνους κατάρτισε τα σημειούμενα ένδεκα (11) πλαστά ατομικά βιβλιάρια υγείας στο όνομα των εργαζομένων (τέταρτου έως και δέκατου τέταρτου κατηγορουμένων), χωρίς αρθμό μητρώου, αναγράφοντας σ' αυτά στην ένδειξη "στοιχεία κατόχου" τα στοιχεία των εργαζομένων και τις αναφερόμενες ημερομηνίες εκδόσεως, θέτοντας στις ενδείξεις "κλινική εξέταση", "Ο Προϊστάμενος", που βρίσκεται κάτω από την ένδειξη "ανανέωση", και "Ο Προϊστάμενος της Υγειονομικής Υπηρεσίας", που βρίσκεται κάτω από την ένδειξη "Υπογραφή κατόχου", κατ' απομίμηση την σφραγίδα του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης "ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ" και κατ' απομίμηση την σφραγίδα και την υπογραφή των αναφερομένων ιατρών, χωρίς την προηγούμενη εντολή ή συναίνεσή τους, καθώς και τη δική του υπογραφή ή σφραγίδα, ενώ δεν υπηρετούσε στο ως άνω Νοσοκομείο. Μετά την παραλαβή του βιβλιαρίου υγείας ο τέταρτος κατηγορούμενος Χ4 μετέβη στο ΙΖ Α.Τ. Θεσσαλονίκης, για να καταθέσει τα δικαιολογητικά και να του εκδοθεί άδεια εργασίας ως σερβιτόρου. Κατά τον έλεγχο των δικαιολογητικών από τον αστυνομικό ..... έγινε αντιληπτό ότι το βιβλιάριο υγείας δεν είχε σφραγίδα ευανάγνωστη και αριθμό μητρώου. Στη συνέχεια επικοινώνησε με τη Διεύθυνση Υγιεινής ..... και από τον σχετικό έλεγχο διαπιστώθηκε ότι τα επίδικα πλαστά βιβλιάρια είχαν κατασκευασθεί από τον πρώτο κατηγορούμενο, ο οποίος υπηρετούσε ως αγροτικός ιατρός στο Κέντρο Υγείας ..... και είχε αποσπασθεί στο Τμήμα Υγιεινής ..... . Οι κατηγορούμενοι Χ2 και Χ3 ομολογούν την παράδοση των δικαιολογητικών στον πρώτο κατηγορούμενο και την άμεση συνδρομή τους στην εκτέλεση της πλαστογραφίας εκ μέρους του πρώτου κατηγορουμένου, ισχυρίζονται δε βάσιμα ότι δεν γνώριζαν τη διαδικασία. Περαιτέρω, ο συνήγορος του πρώτου κατηγορουμένου ισχυρίσθηκε ότι ο πελάτης του πεπλανημένα πίστευε ότι μπορούσε, ως ειδικευόμενος ιατρός σε κρατικό νοσοκομείο, να εκδώσει τα βιβλιάρια υγείας, καθόσον με την ιδιότητα αυτή είχε εκδώσει πληθώρα βιβλιαρίων υγείας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, αφενός μεν διότι δεν αποδείχθηκε και αφετέρου διότι ο κατηγορούμενος γνώριζε τη νόμιμη διαδικασία και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την έκδοση των βιβλιαρίων υγείας από τα αρμόδια όργανα, καθώς και την πλαστογραφία εκ μέρους του της υπογραφής και της σφραγίδας των αναφερομένων στα βιβλιάρια ιατρών. Κατόπιν αυτών πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι, ο πρώτος κατηγορούμενος Χ1 της πράξεως της πλαστογραφίας με χρήση κατ' εξακολούθηση (και όχι της πλαστογραφίας πιστοποιητικού, όπως ισχυρίσθηκε ο συνήγορός του), οι δεύτερος και τρίτος κατηγορούμενοι Χ2 και Χ3 της πράξεως της άμεσης συνέργειας στην εν λόγω πράξη της πλαστογραφίας με χρήση και αθώοι οι λοιποί κατηγορούμενοι των πράξεων που κατηγορούνται".
Στη συνέχεια το Δικαστήριο κήρυξε τον αναιρεσείοντα-κατηγορούμενο ένοχο της πράξεως της πλημμεληματικής πλαστογραφίας με χρήση κατ' εξακολούθηση, και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 12 μηνών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε επί τριετία. Με αυτά που δέχθηκε το Δικαστήριο, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφασή του, διέλαβε την απαιτουμένη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία, από τα οποία συνήγαγε την ύπαρξη των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του ως άνω εγκλήματος, για το οποίο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα, τα αποδεικτικά μέσα επί των οποίων στηρίχθηκε προς μόρφωση της περί ενοχής κρίσης του και τους νομικούς συλλογισμούς, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των εν λόγω πραγματικών περιστατικών στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφαρμόστηκαν, των άρθρων 1, 14, 26 παρ. 1α, 27 παρ.1, 98 και 216 παρ. 1, του ΠΚ, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε κι εφάρμοσε, ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου παραβίασε με ασαφείς, ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές, αφού τα δεκτά γενόμενα ως άνω περιστατικά συνιστούν κατάρτιση πλαστών εγγράφων, δια της χρήσεως των οποίων μπορούσε να παραπλανηθεί άλλος. Ειδικότερα, το Δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, αιτιολογεί με σαφήνεια και πληρότητα όλα τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν και συγκεκριμένα, ότι ο αναιρεσείων κατάρτισε έντεκα (11) πλαστά ατομικά βιβλιάρια υγείας με τα στοιχεία των εργαζομένων τετάρτου έως και δεκάτου τετάρτου των κατηγορουμένων, αναγράφοντας ο ίδιος στα αντίστοιχα βιβλιάρια υγείας τα στοιχεία ταυτότητας τους, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα και τις ημερομηνίες εκδόσεως αυτών, ενώ παράλληλα ο ίδιος ο αναιρεσείων, κάτω από τις σημειούμενες σε αυτά ενδείξεις " ανανέωση", και "ο Προϊστάμενος της υπηρεσίας", έθεσε κατ' απομίμηση την υπογραφή άλλου συναδέλφου του ιατρού και συγκεκριμένα του στρατιωτικού ιατρού ....., που κατά το επίδικο χρονικό διάστημα υπηρετούσε στο 424 ΓΣΝ Θεσσαλονίκης, καθώς και τη σφραγίδα του Νοσοκομείου Άγιος Παύλος, χωρίς την προηγούμενη συναίνεση ή έγκριση του συναδέλφου του ιατρού, παρά το γεγονός ότι ο αναιρεσείων κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα, δεν πρόσφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στο ως άνω νοσηλευτικό ίδρυμα. Επίσης, η προσβαλλόμενη απόφαση με την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, δέχθηκε ότι πρόθεση του αναιρεσείοντος, ήταν να παραπλανήσει άλλους και συγκεκριμένα τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες, για κάποιο γεγονός που μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες και συγκεκριμένα ότι οι κάτοχοι των βιβλιαρίων υγείας, χωρίς να έχουν υποβληθεί στις αναγκαίες υγειονομικές εξετάσεις, να εμφανίζονται ως υγιή άτομα, τα οποία μπορούσαν να εργασθούν και να έρχονται σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, χωρίς οποιοδήποτε κίνδυνο για την υγεία τους. Περαιτέρω, στην προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογείται επαρκώς αφενός μεν ο δόλος του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου στην τέλεση της ως άνω αξιόποινης πράξεως και δη η γνώση της πλαστότητας των καταρτισθέντων πλαστών εγγράφων και αφετέρου ο σκοπός του να παραπλανήσει με τη χρήση τους άλλους, ως προς τα προαναφερόμενα σ' αυτά γεγονότα. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινής πράξης για την οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 του ΠΚ την οποία εφάρμοσε σωστά, χωρίς να την παραβιάσει ευθέως ή εκ πλαγίου, αφού τα δεκτά γενόμενα ως άνω περιστατικά συνιστούν κατάρτιση πλαστών εγγράφων, δια της χρήσεως των οποίων μπορούσε να παραπλανηθεί άλλος περί του ότι ο κάθε κάτοχος του πλαστού ατομικού βιβλιαρίου υγείας, ήταν ο εικονιζόμενος σ' αυτό, που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του, τις προϋποθέσεις εκείνες που αφορούσαν την υγιεινή κατάστασή του και του παρείχαν τη δυνατότητα ακινδύνως για το συναλλασσόμενο με αυτό κοινό, να εργάζεται σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, και τα οποία (περιστατικά), αποτελούν γεγονότα δυνάμενα να έχουν έννομες συνέπειες. Εξ' άλλου, στην προκειμένη περίπτωση που η χρήση του πλαστού εγγράφου έγινε για τον σκοπό, που στην προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρεται, ορθώς το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο εφάρμοσε τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1, 2 του ΠΚ, και όχι εκείνη του άρθρου 217 ΠΚ (πλαστογραφία πιστοποιητικού), αφού από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι, αν η πλαστογραφία πιστοποιητικού γίνεται για άλλο σκοπό, εκτός του εις το άρθρο 217 ΠΚ διαλαμβανομένου, τότε και αν ακόμη αφορά έγγραφα προβλεπόμενα από το άρθρο αυτό (πιστοποιητικά κλπ), εφαρμογή έχει η γενική διάταξη του άρθρου 216 και όχι η εξαιρετική του άρθρου 217 ΠΚ. Επομένως, οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' του Κ.Π.Δ., πρώτος και δεύτερος λόγοι της κρινόμενης αίτησης αναιρέσεως, καθώς και οι αντίστοιχοι δεύτερος και τρίτος των προσθέτων λόγων, με τους οποίους αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής της προαναφερθείσας ουσιαστικής ποινικής διάταξης του άρθρου 216 παρ. 1α ΠΚ, πρέπει, να απορριφθούν ως αβάσιμοι, καθώς και ο πρώτος των πρόσθετων λόγων, περί συγγνωστής νομικής πλάνης (31 παρ. 2 του Π.Κ.), σύμφωνα με τον οποίο, ο αναιρεσείων είχε τη δυνατότητα, ως ειδικευόμενος ιατρός στο Νοσοκομείο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Θεσσαλονίκης, να προβαίνει στην έκδοση αντίστοιχων ατομικών βιβλιαρίων υγείας, από μόνο το γεγονός ότι και κατά το πρόσφατο παρελθόν, ως αγροτικός ιατρός στη Διεύθυνση Υγιεινής της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, είχε ανάλογη δυνατότητα, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως να απορριφθεί στο σύνολό της και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. Κ.Π.Δ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 21-9-2007 αίτηση του Χ και τους επ' αυτής από 21-7-2008 πρόσθετους λόγους, για αναίρεση της υπ' αριθμό 1853/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, τα οποία ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Οκτωβρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 21 Νοεμβρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ