Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Δυσφήμηση συκοφαντική, Εξύβριση.
Περίληψη:
Έλλειψη αιτιολογίας καταδικαστικής αποφάσεως για συκοφαντική δυσφήμηση και εξύβριση. Αναιρεί και παραπέμπει.
Αριθμός 1801/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Ηρακλή Κωνσταντινίδη), ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό - Εισηγητή, Βιολέττα Κυτέα και Ελευθέριο Μάλλιο (που ορίστηκε προς συμπλήρωση της συνθέσεως με την με αριθμό 54/2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου), Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 23 Μαΐου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Μαύρου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γρηγόριο Δαρμάρο, περί αναιρέσεως της 8910/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγουσα την Ψ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορουμένη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Μαρτίου 2008 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 551/2008.
Αφού άκουσε Τους πληρεξουσίους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή από τις συνδυασμένες διατάξεις ων άρθρων 361, 362 και 363 ΠΚ συνάγεται ότι παθητικό υποκείμενο των εγκλημάτων της εξύβρισης, απλής και συκοφαντικής δυσφήμησης είναι, το υπό την έννοια του άρθρου 34 ΑΚ φυσικό πρόσωπο, το οποίο προσβάλλεται δια των στα άνω άρθρα αναφερομένων τρόπων στην τιμή και την υπόληψη αυτού, ήτοι στην κοινωνική και εν γένει ηθική του αξία τις οποίες εν όψει και των άρθρων 2 παρ 1, 20 παρ 1 και 25 παρ 1 του Συντάγματος δικαιούται τούτο να απολαύσει στην Κοινωνία από τους συνανθρώπους του και να αξιώσει απ' αυτούς. Εκ τούτου προκύπτει ότι τα νομικά πρόσωπα (αρθρ. 61 επ. ΑΚ) ή οι ομάδες φυσικών προσώπων που δεν αποτελούν κατά τον Νόμο νομική προσωπικότητα (αρθρ. 62 παρ 2 ΚΠΔ) δεν μπορούν να είναι υποκείμενα των εν λόγω εγκλημάτων, εκτός αν άλλως ορίζεται από τον Νόμο, ως το άρθρο 364 Π Κ που καθιερώνει συκοφαντική δυσφήμιση του Νομικού Προσώπου της Ανώνυμης Εταιρίας. Δεν αποκλείεται όμως η προσβολή της τιμής των μελών νομικών προσώπων δι' ομαδικού χαρακτηρισμού. Εφ' όσον σ' αυτόν είναι καταληπτά τα φυσικά πρόσωπα κατά των οποίων στρέφεται η υβριστική εν γένει εκδήλωση, γιατί στην περίπτωση αυτή η καταφρονητική συμπεριφορά του δράστη, με τη συνδρομή και των λοιπών στα άνω άρθρα του ΠΚ προϋποθέσεων, στρέφεται κατ' αυτών των φυσικών προσώπων που περιλαμβάνονται στην ομάδα ως ατόμων πλέον στην κοινωνία. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 367 ΠΚ προκύπτει ότι αίρεται ο άδικος χαρακτήρας των πράξεων της εξύβρισης και της δυσφήμησης εκτός από άλλες περιπτώσεις, και όταν η προσβλητική της τιμής και της υπόληψης άλλου εκδήλωση γίνεται για τη διαφύλαξη δικαιώματος του δράστη ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον, με τον απαραίτητο όμως όρο ότι η εκδήλωση αυτή στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί το επιβαλλόμενο και αντικειμενικά αναγκαίο για τη διαφύλαξη του δικαιώματος ή την ικανοποίηση του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος μέτρο, χωρίς τη χρήση του οποίου δεν θα ήταν δυνατή η προστασία τους με άλλο τρόπο και ότι ο δράστης κινήθηκε στην προσβλητική εκδήλωση αποκλειστικά προς το σκοπό αυτόν. Κατ' εξαίρεση, όμως, δεν αίρεται στις περιπτώσεις αυτές ο άδικος χαρακτήρας της εξυβριστικής (ή δυσφημιστικής) εκδήλωσης και παραμένει η ποινική ευθύνη του δράστη, όταν συντρέχει περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης, καθώς και όταν από τον τρόπο της εκδήλωσης ή από τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες τελέστηκε η πράξη προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δηλαδή σκοπός που να κατευθύνεται ειδικά στην προσβολή της τιμής άλλου. Ο ειδικός αυτός σκοπός εξύβρισης υπάρχει στον τρόπο εκδήλωσης της εξυβριστικής συμπεριφοράς, όταν δεν ήταν πραγματικά αναγκαίος ο τρόπος αυτός για να αποδοθεί, όπως έπρεπε, αντικειμενικά το περιεχόμενο της σκέψης του δράστη για την προστασία του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος του και που, ενώ αυτός (ο δράστης) το γνώριζε, ωστόσο τον χρησιμοποίησε για να προσβάλλει την τιμή του άλλου. Για το λόγο αυτό το δικαστήριο της ουσίας που δέχεται ότι από τον τρόπο εκδήλωσης της εξυβριστικής συμπεριφοράς προκύπτει η ύπαρξη ειδικού σκοπού εξύβρισης, πρέπει να αναφέρει τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος αυτός δεν ήταν αναγκαίος για να εκφραστεί ο δράστης και γενικότερα για να προστατεύσει το δικαιολογημένο ενδιαφέρον του. Περαιτέρω η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 περ. Δ' του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως, όταν σ' αυτή περιέχονται με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την διαδικασία στο ακροατήριο, σχετικά με τα υποκειμενικά και τα αντικειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις επί των οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι σκέψεις με τις οποίες το δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά, στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 8910/2007 απόφασή του, με συνδυασμό σκεπτικού και διατακτικού, που παραδεκτώς συμπληρώνουν την αιτιολογία της, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, δέχθηκε ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Με σύμβαση η οποία καταρτίστηκε την .... μεταξύ της κατηγορουμένης η οποία εκπροσωπούσε την εταιρεία Π. Βαγιωνή Α.Ε. με τον διακριτικό τίτλο "fresh line" και της εταιρείας ...... Ο.Ε. η πρώτη ανέλαβε την υποχρέωση να προμηθεύει την δεύτερη με προϊόντα παραγωγής της και ειδικότερα καλλυντικά με τον άνω διακριτικό τίτλο τα οποία θα πωλούσε από το επί της οδού κατάστημα των. Την 21-2-05 η δεύτερη με την υπό την αυτήν ημερομηνία κατήγγειλε την άνω σύμβαση με εξώδικη δήλωση που απέστειλε στην πρώτη. Παρά την ύπαρξη όμως της άνω καταγγελίας εκ μέρους της άνω εταιρείας η κατηγορουμένη εκπροσωπώντας την εταιρεία Α. Βαγιωνή ανάρτησε σε εμφανές σημείο του επί των οδών .... και ..... στην Κηφισιά Αττικής μία έγγραφη ανακοίνωση με την οποία ανακοίνωνε στο καταναλωτικό κοινό ότι "... η διοίκηση της FRESH LINE ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟ ΟΤΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΙΔΙΟΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ... ΚΑΙ ..... ΕΠΙΠΛΕΟΝ Η FRESH LINE ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΚΤΥΠΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ". Η ανακοίνωση όμως αυτή με το άνω περιεχόμενο ήταν ψευδής αφού η σύμβαση με την οποία παρεχόταν στην εταιρεία Α. Σιδέρη κλπ να χρησιμοποιεί τον τίτλο και τα σήματα της fresh line είχε ήδη καταγγελθεί από 21-2-05 και μάλιστα με πρωτοβουλία της τελευταίας με σχετική εξώδικη δήλωση που απέστειλε στην κατηγορουμένη ως εκπρόσωπο της συγκεκριμένης εταιρείας. Επίσης ουδεμία δικαστική ενέργεια υπήρχε σε εξέλιξη εκ μέρους της συγκεκριμένης εταιρείας εναντίον εκείνης που εκπροσωπούσε η πολιτικώς ενάγουσα με αντικείμενο την παρεμπόδιση των να πωλούν παρόμοια προϊόντα. Τα ανωτέρω ψευδή γεγονότα η κατηγορουμένη γνώριζε ότι ήταν ψευδή αφού λόγω της θέσεως της ως εκπροσώπου της εταιρείας Α. Βαγιωνή Α.Ε. ήταν εκείνη που είχε παραλάβει την εξώδικη δήλωση με την οποία η εταιρεία της πολιτικώς ενάγουσας κατήγγειλε την μεταξύ των σύμβαση αλλά ακριβώς λόγω της ιδιότητας της αυτής γνώριζε ότι ουδεμία δικαστική ενέργεια είχε κινηθεί σε βάρος αυτής (πολιτικώς ενάγουσας) με αντικείμενο εκείνο που ανέφερε στην ανακοίνωση που ανήρτησε στο κατάστημα της στην Κηφισσιά και με την οποία είχε ως σκοπό να μειώσει την τιμή και υπόληψη της ενάγουσας η οποία συνέχιζε την εμπορία παρεμφερών προϊόντων με εκείνα που παρήγαγε η εταιρεία της και έτσι πλήξει την επιχειρηματική της αυτή δραστηριότητα. Η ανακοίνωση αυτή περιήλθε σε γνώση μεγάλου αριθμού πελατών οι οποίοι πέρασαν από το κατάστημα της κατηγορουμένης στην Κηφισσιά και μάλιστα παρέμεινε αναρτημένη για αρκετό χρονικό διάστημα έτσι ώστε να λάβουν γνώση του περιεχομένου του όλοι οι πελάτες που διήλθαν το χρονικό αυτό διάστημα. Βέβαια η κατηγορουμένη υποστήριξε ότι δεν είχε σκοπό να βλάψει την τιμή και υπόληψη της πολιτικώς ενάγουσας ούτε άλλωστε θα μπορούσε αφού το καταναλωτικό κοινό της Κηφισσιάς με εκείνο της .... είναι τελείως διαφορετικό έτσι ώστε το δεύτερο να μη λάβει γνώση της ανακοίνωσης που έγινε στο πρώτο. Ο ισχυρισμός της όμως αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος διότι το καταναλωτικό κοινό δεν είναι στάσιμο ώστε οι κάτοικοι της Κηφισσιάς να κινούνται μόνο στην περιοχή της κατοικίας τους ούτε εκείνοι της .... στο χώρο πέριξ της άνω περιοχής. Εξάλλου στην περίπτωση που ίσχυε το ανωτέρω δεν θα υπήρχε λόγος εκ μέρους της να αναρτήσει την συγκεκριμένη ανακοίνωση στο κατάστημα της Κηφισσιάς όπως έκανε με πρόθεση να μειώσει την τιμή και υπόληψη της.
Συνεπώς θα πρέπει αυτή να κηρυχθεί ένοχη για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης σε βάρος της πολιτικώς ενάγουσας κατ' εξακολούθηση αφού αποδείχθηκε ότι και το περιεχόμενο της ανακοινώσεως περιείχε ψευδή γεγονότα των οποίων αυτή γνώριζε το ψεύδος και είχε ως σκοπό να μειώσει την τιμή και υπόληψη της πολιτικώς ενάγουσας και εντεύθεν μειώσει την επιχειρηματική δραστηριότητα που αυτή ασκούσε από το κατάστημα της οδού ..... Αντίθετα όσα αυτή (κατηγορουμένη) περιέλαβε σε σχετική ανακοίνωση της στο περιοδικό ότι δηλαδή υπάρχουν ορισμένα καταστήματα του δικτύου τα οποία μετά την διακοπή της συνεργασίας των με την εταιρεία που εκπροσωπεί πωλούν καλλυντικά τα οποία τοποθετούν στο ψυγείο για να μπορούν να τα εμφανίζουν ως φρέσκα ενώ έχουν χημικά συντηρητικά αποδείχθηκε ότι αυτό ήταν αληθές αφού τα προϊόντα και κυρίως τα σαπούνια που διατίθεντο από το κατάστημα της πολιτικώς ενάγουσας δεν ήταν φυτικά όπως προέκυψε από τις χημικές αναλύσεις τις οποίες ή ίδια η κατηγορουμένη επιμελήθηκε ώστε να μπορεί να διαφημίζονται αυτά ως φρέσκα. Ο τρόπος όμως του όλου δημοσιεύματος παρά το ότι το περιεχόμενο του ήταν αληθές δείχνει την πρόθεση της κατηγορουμένης, η οποία ήταν και η συντάκτρια του, να εξυβρίσει την εγκαλούσα μειώνοντας την τιμή και υπόληψη της. Συντρέχει δηλαδή περίπτωση εξυβρίσεως της κατ' επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας της συκοφαντικής δυσφήμησης δια του τύπου η οποία όμως άδικη πράξη λόγω του χρόνου τελέσεως της πρέπει κατ' εφαρμογή της διατάξεως του άρθρ. 31 ν. 3346/05 να παύσει υφ'όρον η σε βάρος της ποινική δίωξη κατά τα ειδικότερο στο διατακτικό αναφερόμενα. Αθώα τέλος πρέπει να κηρυχθεί η δεύτερη των κατηγορουμένων αφού δεν προέκυψε οποιαδήποτε συμμετοχή της στην τέλεση των πράξεων για τις οποίες κατηγορείται. Και τούτο διότι την μεν ανακοίνωση ανήρτησε η πρώτη όπως παραδέχθηκε απολογούμενη και μάλιστα χωρίς να γνωστοποιήσει την πρόθεση της για την ανάρτηση αυτή ή να ζητήσει την έγκριση της. Με βάση όλα τα ανωτέρω θα πρέπει η πρώτη των κατηγορουμένων να κηρυχθεί ένοχη κατά τα στο διατακτικό αναφερόμενα της συκοφαντικής δυσφημήσεως κατ' εξακολούθηση σε βάρος των μελών της εταιρείας της πολιτικώς ενάγουσας, κηρυχθεί αθώα η δεύτερη της ίδιας άνω πράξεως ενώ παύσει η σε βάρος της πρώτης ποινική δίωξη υφ'όρον για την πράξη της εξύβρισης η οποία κατά μετατροπή της κατηγορίας της συκοφαντικής δυσφήμησης δια του τύπου αποδείχθηκε ότι τέλεσε αυτή. Αναγνωριστεί δε σε βάρος της άνω κατηγορουμένης η ελαφρυντική περίσταση της παρ. 2α του άρθρ. 84 ΠΚ αφού μέχρι την τέλεση της άνω άδικης πράξης διήγε έντιμο ατομικό οικογενειακό και γενικά κοινωνικό βίο". Με τις παραδοχές και σκέψεις αυτές το Εφετείο κήρυξε ένοχη την πρώτη κατηγορουμένη - αναιρεσείουσα 1) για συκοφαντική δυσφήμηση και 2) αφού μετέτρεψε την κατηγορία από συκοφαντική δια του τύπου δυσφήμηση σε εξύβριση δια του τύπου έπαυσε υφ'όρον την ποινική δίωξη κατ' εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 31 του ν. 3346/2005.
Με αυτά, όμως, που δέχθηκε το Εφετείο, που δίκασε, δεν διέλαβε στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλ' ούτε και στο διατακτικό της, που παραδεκτώς το συμπληρώνει, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία αφού 1) ως προς την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης, ενώ δέχεται ότι η επίδικη προσβλητική εκδήλωση ήταν μία αναρτημένη έγγραφη ανακοίνωση στην οποία αναγραφόταν ότι "..η διοίκηση της FRESH LINE ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟ ΟΤΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΠΕΣΥΡΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΙΔΙΟΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ... ΚΑΙ .... ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ Η FRESH LINE ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΚΤΥΠΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ" δεν παραθέτει πραγματικό περιστατικό, από το οποίο να προκύπτει, ότι από αυτό καθεαυτό το ανωτέρω κείμενο, στο οποίο αναγράφεται η διεύθυνση "....." ταυτοποιείται και εξατομικεύεται κατά λογική και αντικειμενική κρίση η ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "...... Ο.Ε." και πολύ περισσότερο η εκ των ομορρύθμων εταίρων Ψ1 η οποία υπέβαλε την έγκληση, και 2) ως προς την πράξη της εξυβρίσεως, δεν παραθέτει πραγματικό περιστατικό από το οποίο προκύπτει ότι με το επίδικο άρθρο στο οποίο γίνεται λόγος για "κάποια καταστήματα του δικτύου" ήταν αντικειμενικά εφικτό και, in concreto, κατέστη δυνατή και με ποιο τρόπο η εξατομίκευση του φυσικού προσώπου της εγκαλούσας ούτε περαιτέρω εκθέτει ποιες λέξεις ή εκφράσεις του κειμένου της έκρινε, ότι υπερέβαιναν το αναγκαίο μέτρο, ούτε τέλος ποιες λέξεις ή εκφράσεις, αντί εκείνων που χρησιμοποίησε στο επίδικο κείμενο, μπορούσε αυτή να χρησιμοποιήσει για να διατυπώσει τη σκέψη της.
Είναι συνεπώς βάσιμος ο σχετικός λόγος της αιτήσεως αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 περ. Δ' ΚΠΔ και πρέπει κατά παραδοχή του λόγου αυτού, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένης (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 8910/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών .
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 12 Ιουνίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο του, στις 9 Ιουλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ