Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Κτίσμα αυθαίρετο.
Περίληψη:
Αυθαίρετα κτίσματα. Αιτιολογημένη καταδίκη. Η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία εκτείνεται και στις παρεμπίπτουσες αποφάσεις. Αιτιολογημένη απόρριψη αιτήματος αναβολής για να προσκομισθεί άδεια νομιμοποιήσεως του αυθαίρετου κτίσματος. Απορρίπτει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 830/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο - Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Μουστάκα, περί αναιρέσεως της 397/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Μαϊου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 976/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.- 'Ελλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που ιδρύει λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ., υπάρχει, όταν δεν εκτίθενται σε αυτήν πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχτηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που αποδείχτηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας: α) Είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο β) Αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να απαιτείται να εκτίθεται τί προέκυψε από καθένα από αυτά, ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους ή να προσδιορίζεται ποιό βαρύνει περισσότερο για το σχηματισμό της δικαστικής κρίσης. Απαιτείται μόνο να προκύπτει ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης, και όχι μόνο μερικά από αυτά. Εξάλλου περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης, που ιδρύει λόγο αναίρεσης κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε' του Κ.Π.Δ., συντρέχει όχι μόνον όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία έχει δεχθεί, στη διάταξη που εφαρμόστηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάστηκε εκ πλαγίου, για το λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού προς το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον 'Αρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το Τριμελές Πλημ/κείο Αθηνών που δίκασε κατ' έφεση, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ'είδος αναφερομένων σ'αυτήν αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: ".. Ο κατηγορούμενος, στο ...... Αττικής στις 5 και 8 Μαϊου ως ιδιοκτήτης προέβη με πρόθεση στην κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος και συγκεκριμένα στην κατασκευή κτιρίων και εγκαταστάσεων λειτουργίας κατασκηνώσεως, χωρίς να έχει εφοδιασθεί με την απαιτούμενη άδεια της αρμοδίας πολεοδομικής υπηρεσίας. Τα πιο πάνω προέκυψαν από τα αποδεικτικά μέσα που προαναφέρθηκαν και δεν αναιρούνται από την απολογία του κατηγορουμένου....¨". Με τις παραδοχές αυτές, το δικαστήριο στο διατακτικό κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο για παράβαση της διατάξεως του άρθρου 17 παρ.1,8 του Ν.1337/1983 και επέβαλε σ' αυτόν ποινή φυλακίσεως έξι (6) μηνών την οποία ανέστειλε. Με αυτά που δέχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, διέλαβε την απαιτούμενη από το Σύνταγμα και το νόμο ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού με πληρότητα, σαφήνεια χωρίς αντιφάσεις και λογικά κενά εκθέτει τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία σχετικά με την αξιόποινη πράξη που αποδίδεται στον κατηγορούμενο, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο τα περιστατικά αυτά, ενώ εκτίθενται περαιτέρω και οι σκέψεις με τις οποίες έκρινε ότι υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή του κατηγορουμένου καθώς και οι νομικοί συλλογισμοί υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ως άνω ουσιαστική ποινική διάταξη την οποία δεν παραβίασε ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου. Για την πληρότητα της αιτιολογίας της αποφάσεως, το δικαστήριο δεν είχε ανάγκη να αναφερθεί στους επικαλούμενους από τον αναιρεσείοντα νόμους (Ν. 3208/2003, 3467/2006 3481/2006) οι οποίοι κατά τους ισχυρισμούς του τελευταίου παρέχουν το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες κατασκηνώσεων να ζητήσουν τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων εγκαταστάσεων, ούτε και να ερευνήσει το ζήτημα της διαδικαστικής πορείας της αίτησης νομιμοποιήσεως, αφού απόφαση της διοικήσεως για τη νομιμοποίηση δεν εκδόθηκε ως ο ίδιος ο αναιρεσείων επικαλείται.
Συνεπώς, οι από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ'και Ε'του Κ.Π.Δ λόγοι αναιρέσεως με τους οποίους πλήττεται η απόφαση για έλλειψη αιτιολογίας και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. Απορριπτέος είναι και ο λόγος αναιρέσεως με τον οποίο, υπό την επίφαση της έλλειψης ακροάσεως, ο αναιρεσείων αιτιάται την απόφαση για την μη έρευνα των παραπάνω ισχυρισμών του περί της δυνατότητας νομιμοποιήσεως των εγκαταστάσεων της κατασκηνώσεως. Τέλος, ο λόγος αναιρέσεως για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των περί παραγραφής διατάξεων είναι αόριστος και πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος. Ισχυρίζεται ο αναιρεσείων ότι από τον μήνα Μάϊο του έτους 1999 που τελέσθηκε η πράξη παρήλθε οκταετία. Δεν διευκρινίζει όμως πότε επιδόθηκε σ'αυτόν το κλητήριο θέσπισμα για να κριθεί, εάν κατά την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου είχε παρέλθει πενταετία, το στοιχείο δε αυτό ήταν αναγκαίο για να ερευνηθεί εάν είχε επέλθει εξάλειψη του αξιοποίνου κατά τη δικάσιμο της 8 Ιανουαρίου 2007 κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Η απαιτούμενη κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ , ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ, λόγο αναιρέσεως, αφορά όλες τις δικαστικές αποφάσεις, ακόμη και τις παρεμπίπτουσες των οποίων η έκδοση αφήνεται στη διακριτική, ελεύθερη ή ανέλεγκτη κρίση του δικαστή. Σε περίπτωση, όμως, απορρίψεως αιτήματος το οποίο ορισμένως και παραδεκτώς υποβάλλεται από τους διαδίκους το δικαστήριο οφείλει να διαλάβει στην απόφασή του ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία για την απορριπτική του κρίση. Στην προκείμενη περίπτωση προβάλλεται ότι το δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε χωρίς αιτιολογία το αίτημα του κατηγορουμένου για αναβολή της υποθέσεως προκειμένου να προσκομίσει άδεια νομιμοποίησης. Το Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα, με την εξής αιτιολογία "... το δικαστήριο κρίνει ότι δεν θα πρέπει να προβεί σε αναβολή της υπόθεσης για κρείσσονες αποδείξεις, προκειμένου να προσκομίσει ο κατηγορούμενος άδεια νομιμοποιήσεως, διότι το αίτημα αυτό υποβλήθηκε σε προηγούμενη δικάσιμο και έγινε δεκτό, αναβάλοντας το δικαστήριο την εκδίκαση της υπόθεσης για τη σημερινή δικάσιμο, που όμως δεν προσκομίσθηκε, είχε δε αναβληθεί για τον ίδιο λόγο και πρωτοδίκως πέντε φορές, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πράξη για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος φέρεται ότι τελέσθηκε τον Μάϊο το 1999 και υπάρχει κίνδυνος παραγραφής... ". Με αυτά που δέχθηκε το δικαστήριο, διέλαβε στην παρεμπίπτουσα απόφασή του την κατά τις άνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη και αιτιολογία και ο περί του αντιθέτου λόγος αναιρέσεως είναι αβάσιμος.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14 Μαίου 2007 αίτηση του Χ1 για αναίρεση της υπ' αριθ. 397/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 27 Μαρτίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ