Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης, Ηθική αυτουργία, Εισαγγελέας Αρείου Πάγου, Συνέργεια, Παράβαση καθήκοντος.
Περίληψη:
Α) Παράβαση καθήκοντος και ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος. Β) Υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως και απλή συνέργεια σε υφαρπαγή. Αθωωτική απόφαση Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Αναίρεση εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για έλλειψη αιτιολογίας. Επάρκεια αιτιολογίας και απόρριψη αιτήσεως αναιρέσεως. Απορρίπτει.
Αριθμός 815/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο - Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της 592/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Με κατηγορούμενους τους: 1. Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Ζαχαριάδη και 2. Χ2, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχαήλ Παναγιωτόπουλο. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 13/21-3-2007 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Αγγελικής Ανυφαντή και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 507/2007.
Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, ο οποίος, αφού ανακοίνωσε στο Δικαστήριο ότι, όπως προκύπτει από τη με αριθμό ....... ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ληξιαρχείου Ροδολίβος Σερρών, ο πολιτικώς ενάγων απεβίωσε στις 7 Μαϊου 2007, κατόπιν ζήτησε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των κατηγορουμένων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει το λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα, όταν αναφέρονται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, από τη διαδικασία στο ακροατήριο, σχετικά με τα αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους το δικαστήριο υπήγαγε τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφάρμοσε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα από αυτά, πρέπει όμως, να συνάγεται από την απόφαση ότι όλα τα αποδεικτικά μέσα έχουν ληφθεί υπόψη και εκτιμηθεί. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχέτισης, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το συνδυασμό του σκεπτικού προς το διατακτικό της προσβαλλόμενης υπ' αριθμ. 592/2007 αποφάσεως, τα οποία παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης , δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη ουσιαστική κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ' είδος αναφερομένων αποδεικτικών μέσων, τα εξής:
Ο τρίτος κατηγορούμενος, Χ2, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και, ακολούθως, πραγματοποίησε άσκηση ειδικότητος στην γαστρεντερολογία, αρχικά σε νοσοκομεία της ημεδαπής και, ακολούθως, της αλλοδαπής. Ειδικότερα, τα έτη 1992 έως 1994 ειδικεύθηκε στην Παθολογία στη Δ' Παθολογική Κλινική του Α.Π.Θ., εν συνεχεία, κατά τα έτη 1994 έως 1996, στην Γαστρεντερολογία στο Θεαγένειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και, ακολούθως, από του Οκτωβρίου 1996 έως τέλους του έτους 1998, συνέχισε την ειδίκευσή του στον κλάδο αυτόν στον Νοσοκομείο Royal Free Hospital του Λονδίνου στο Τμήμα μεταμόσχευσης ήπατος και ιατρικής ήπατος και χολής. Μετά ταύτα και αφού επανήλθε στην Ελλάδα, του αναγνωρίσθηκε την 12-1-1999 και με βάση το από ...... πιστοποιητικό - βεβαίωση που του χορηγήθηκε από το προαναφερόμενο νοσοκομείο, υπογραφόμενο από τον επιστημονικό του Διευθυντή Dr AK Burroughs, ομοφώνως από την Ειδική Επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας το από 1-10-1996 έως 30-10-1998 χρονικό διάστημα παραμονής του στο άνω νοσοκομείο, ως τοιούτο ασκήσεως στην ειδικότητα της γαστρεντερολογίας. Ανάλογη πορεία, με ειδίκευση σε αναγνωρισμένα κέντρα της αλλοδαπής, είχε και ο μεγαλυτέρας ηλικίας από τον προαναφερόμενο κατηγορούμενο εγκαλών, ιατρός - γαστρεντερολόγος και αναπληρωτής διευθυντής του Ε.Σ.Υ. στη Β' Παθολογική Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου. Με διοικητική πράξη, που δημοσιεύθηκε στο παράρτημα του υπ' αριθμ. 47/14-5-2001 ΦΕΚ, προκηρύχθηκε η πλήρωση θέσεως Επίκουρου Καθηγητή του Τομέα Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με γνωστικό αντικείμενο την γαστρεντερολογία, για την κατάληψη της οποίας υπέβαλαν σχετική αίτηση ο εγκαλών και ο τρίτος κατηγορούμενος. Μεταξύ των λοιπών εγγράφων στοιχείων που ο τελευταίος συνυπέβαλε με την αίτησή του και αναφέροντο στην όλη επιστημονική του πορεία, συμπεριέλαβε και το από ..... έγγραφο - συστατική επιστολή του ως άνω νοσοκομείου Royal Free Hospital του Λονδίνου, υπογραφόμενο από τον επιστημονικό του Διευθυντή Dr AK Burroughs, το οποίο (έγγραφο διαφορετικό του προαναφερθέντος με ημερομηνία ..... που προσκομίσθηκε, κατά τα άνω, για την αναγνώριση χρόνου ειδικότητος) αναφέρετο στην επί ικανό χρονικό διάστημα θητεία του στο νοσοκομείο αυτό, στην εκεί εκπαίδευσή του και στο έργο που παρείχε υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του προαναφερομένου Dr Burroughs, που, όπως προέκυψε από τη διαδικασία, είναι από τους πλέον γνωστούς και εγνωσμένου, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, κύρους ιατρούς ηπατολογίας - γαστρεντερολογίας. Ακολούθως, εξελέγη, κατά των εκ των κειμένων διατάξεων οριζόμενο τρόπο, τριμελής εισηγητική επιτροπή, στην οποία συμμετείχε και ο δεύτερος κατηγορούμενος, Χ1, τα μέλη της οποίας δεν ομοφώνησαν ως προς την τελική πρότασή τους και υπέβαλαν δύο χωριστές εισηγήσεις, οι μεν Γ1 και ο Γ2, προτείνοντες τον εγκαλούντα, ο δε Χ1 με πρόταση εκλογής του τρίτου κατηγορουμένου. Αμφότερες, πάντως, οι εισηγήσεις έκαναν πλήρη και εκτενή αναφορά στο σύνολο των προσόντων των υποψηφίων, αιτιολογούσαν δε πλήρως την εν τέλει υπέρ του συγκεκριμένου υποψηφίου προτίμηση των εισηγουμένων, Το εκλεκτορικό σώμα, αποτελούμενο από τριάντα (30) εκλέκτορες, συνήλθε νομίμως σε συνεδρίαση για την παραπάνω εκλογή στις 27-2-2003, την όλη δε διαδικασία διηύθηνε ο πρώτος κατηγορούμενος, Χ, ως Πρόεδρος του Τμήματος της Ιατρικής Σχολής και, ταυτοχρόνως, και εκλέκτορας. Μετά μακρά διαδικασία το εκλεκτορικό σώμα με μικρή πλειοψηφία εξέλεξε για τη θέση αυτή τον τρίτο κατηγορούμενο, Χ2, ο οποίος έλαβε υπέρ αυτού δεκαέξι (16) ψήφους, ενώ ο εγκαλών έλαβε τις ψήφους των υπολοίπων δεκατεσσάρων (14) εκλεκτόρων. Ακολούθως, ο τελευταίος, θεωρήσας εαυτόν αδικηθέντα, άρχισε να ερευνά τα προσόντα του υπερισχύσαντος συνυποψηφίου του, θεωρήσας δε, μετά αλληλογραφία με το Royal Free Hospital του Λονδίνου, όπου ο τελευταίος ασκήθηκε, κατά τα προαναφερθέντα, ότι δεν συμπλήρωσε το νόμιμο χρόνο για να λάβει τελικά την ειδικότητα του γαστρεντερολόγου, υπέβαλε μηνυτήρια αναφορά στον ενταύθα Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, κατ' ακολουθίαν της οποίας ασκήθηκε η εν προκειμένω ποινική δίωξη κατά των κατηγορουμένων. Ηδη, στους πρώτο και δεύτερο εξ αυτών, Χ και Χ1, αποδίδεται ότι, ως εκλέκτορες, υπερψήφισαν τον τρίτο των κατηγορουμένων, Χ2, για κατάληψη της προκηρυχθείσης, ως άνω, θέσεως, μολονότι γνώριζαν ότι αυτός δεν είχε τα νόμιμα προσόντα και δη τα απαιτούμενα για την πρόσκτηση της ειδικότητας της γαστρεντερολογίας τοιαύτα, ενήργησαν δε από πρόθεση και με σκοπό να βλάψουν τον εγκαλούντα και να ωφελήσουν τον τρίτο κατηγορούμενο. Ειδικότερα, αποδίδεται σε αυτούς πως γνώριζαν ότι ο τρίτος κατηγορούμενος, ο οποίος προσμέτρησε για την απόκτηση της ειδικότητας της γαστρεντερολογίας τη διετή θητεία του στο Royal Free Hospital του Λονδίνου, εν τοις πράγμασι δεν είχε καλύψει εκεί το νόμιμο χρόνο για την απόκτηση της ειδικότητας αυτής, δεδομένου ότι από το προσκομισθέν από μέρους του, προς επιβεβαίωση των γεγονότων αυτών, "από ...... πιστοποιητικό του Burroughs - Consultant Physiician ant Hepatelogist Unit of Liver Transplantation ant Hepatobiliary Medicine of Royal Free Hospital, συνάγεται ότι αυτός κατείχε εκεί θέση "clinical research fellow" (κλινικού ερευνητή), που καμία σχέση δεν είχε μ' εκείνη του ειδικευόμενου, επίσης ο υπογράφων αυτό Dr. Burroughs δεν είχε αρμοδιότητα εκδόσεως και υπογραφής πιστοποιητικού, καθόσον δεν είχε ο ίδιος τον τίτλο της γαστρεντερολογίας ούτε είναι ο επιστημονικός Διευθυντής του Νοσοκομείου, αλλά και για το λόγο ότι το συγκεκριμένο έγγραφο δεν αποτελούσε καν πιστοποιητικό αλλά απλή συστατική επιστολή". Για τον ίδιο, κατά τα αντικειμενικά και υποκειμενικά του στοιχεία, λόγο κατηγορείται, περαιτέρω, ο δεύτερος κατηγορούμενος, Χ1, για την θετική υπέρ του τρίτου κατηγορουμένου εισήγησή του προς το εκλεκτορικό συμβούλιο. Ομοίως, ο τρίτος κατηγορούμενος, Χ2, πέραν της κατηγορίας για ηθική αυτουργία στις κατά τα άνω πράξεις των συγκατηγορουμένων του, κατηγορείται, επίσης, ότι συνυποβάλλοντας το ίδιο, ως ανωτέρω, έγγραφο προς το εκλεκτορικό σώμα, υφήρπασε δολίως την υπέρ αυτού θετική απόφασή του, παραπλανώντας τα μέλη του περί την νόμιμη από μέρους του κατοχή της ειδικότητος της γαστρεντερολογίας, ενώ, ο δεύτερος κατηγορούμενος, με την ίδια, ως ανωτέρω εισήγησή του, παρέσχε στον κατηγορούμενο αυτό απλή συνδρομή πριν και κατά την τέλεση της πράξεώς του αυτής, ενώ ομοία συνδρομή κατηγορείται ότι του παρέσχε και ο τέταρτος κατηγορούμενος, ......., καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος, αρχομένου του μηνός Δεκεμβρίου 1998, εισηγήθηκε στην Ειδική Επιτροπή Αναγνώρισης Χρόνου Ειδικότητας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, την αναγνώριση ως χρόνου ειδικότητος του τρίτου κατηγορουμένου τον χρόνο παραμονής του στο κατά τα άνω ιατρικό κέντρο της αλλοδαπής, μολονότι μέρος του χρόνου αυτού διανύθηκε εκεί σε καθεστώς μη ειδικεύσεως, με συνέπεια να μη συμπληρούται ο αναγκαίος χρόνος τη διετίας για την πρόσκτηση της ειδικότητος γαστρεντερολογίας από πλευράς τρίτου κατηγορουμένου. Παρατηρείται όμως ότι οι κατηγορίες αυτές βασίζονται σε εσφαλμένη θεώρηση της όλης εκλογικής, ως άνω διαδικασίας αλλά και σε παρανοήσεις περί αυτή. Ειδικότερα, όπως πλήρως απέδειξε η αποδεικτική διαδικασία, η κτήση ορισμένης ειδικότητος δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί σε κάθε όμοια διαδικασία εκλογής καθηγητή στις ιατρικές σχολές των Πανεπιστημίων της Χώρας, τυπικό ή ουσιαστικό προαπαιτούμενο για την από μέρους των υποψηφίων κατάληψη της υπό πλήρωση θέσεως. Στις εκλογικές αυτές διαδικασίες, όπως και στην εν προκειμένω ενδιαφέρουσα και δεδομένου ότι πρόκειται για θέσεις, εκ της οποίας οι καταλαμβάνοντες αυτές θ' ασχοληθούν κυρίως με εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο, συνεκτιμάται, για το ποιος εκ των υποψηφίων θα τις καταλάβει, κατά κύριο λόγο η προοπτική πανεπιστημιακής εξελίξεώς τους, το επιστημονικό τους έργο, οι βιβλιογραφικές αναφορές και οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, με βάση δε αυτά τα κριτήρια και οι δύο πρώτοι κατηγορούμενοι, όπως και οι υπόλοιποι δεκατέσσερις εκλέκτορες, έδωσαν θετική ψήφο υπέρ του τρίτου κατηγορουμένου, όπως, αντιστοίχως, οι λοιποί εκλέκτορες, κρίνοντες υπέρτερα τα προσόντα του εγκαλούντος, έδωσαν την ψήφο τους υπέρ αυτού, ενώ, αντιστοίχως, ο δεύτερος κατηγορούμενος, εισηγήθηκε θετικά υπέρ του τρίτου κατηγορουμένου κα τα λοιπά μέλη της εισηγητικής επιτροπής υπέρ του εγκαλούντος. Σε καμία, πάντως, περίπτωση, τα κριτήρια, βάσει των οποίων, οι μεν εισηγητές εισηγήθηκαν ως ανωτέρω, οι δε εκλέκτορες έδωσαν την ψήφο τους οι μεν υπέρ του τρίτου κατηγορουμένου και οι δε υπέρ του εγκαλούντος, δεν είχαν σχέση με την ιατρική ειδικότητα των υποψηφίων και την κτήση της, αφού, κατά νόμο, αυτό δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των κριτηρίων αξιολογήσεώς τους και, επομένως, παρίσταται έωλο το κατηγορητήριο, που βασίζει τις κατηγορίες σε βάρος των κατηγορουμένων αποκλειστικά και μόνο στο προαναφερόμενο γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, σημειωτέα και τα ακόλουθα: Όπως προαναφέρθηκε, ο τρίτος κατηγορούμενος είχε ήδη αποκτήσει, από προγενεστέρου χρόνου, την ειδικότητα του γαστρεντερολόγου μέσω της τυπικώς νομίμου οδού και δη μετά αναγνώριση, από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, ως χρόνου ειδικεύσεώς του, του χρόνου παραμονής του στο προαναφερόμενο ιατρικό κέντρο της αλλοδαπής, σημειωτέον ενός από τα πλέον έγκριτα στον τομέα της ηπατολογίας - χολής ιατρικά κέντρα της Ευρώπης και, ακολούθως, μετά επιτυχή υποβολή του στις νόμιμες εξετάσεις. Δεν ήταν δε, σε κάθε περίπτωση, δηλονότι και αν ήθελε υποτεθεί αναγκαία στο πρόσωπο των υποψηφίων η πρόσκτηση ιατρικής ειδικότητος, στην ευχέρεια του εκλεκτορικού σώματος, συνεπώς και των ως άνω κατηγορουμένων, η επανεξέταση των προσόντων αποκτήσεώς της, όπως υπολαμβάνει το κατηγορητήριο, ούτε η καθ' οιονδήποτε τρόπο αμφισβήτησή της, αφού, κατά νόμο, είναι άλλα τα όργανα, στα οποία η Πολιτεία αναθέτει το καθήκον αυτό, με προεξέχον το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, όργανο προδήλως αυξημένου επιστημονικού κύρους. Εξ άλλου, ο τρίτος κατηγορούμενος συνυπέβαλε το ως άνω, από ...... έγγραφο του νοσοκομείου Royal Free Hospital του Λονδίνου, υπογραφόμενο από τον επιστημονικό του Διευθυντή Dr AK Burroughs, στο οποίο αναφέρεται το κατηγορητήριο, όχι για να δικαιολογήσει το νόμιμο της προσκτήσεως από μέρους του της ειδικότητος του γαστρεντερολόγου, όπως εντελώς αυθαιρέτως υπολαμβάνει το κατηγορητήριο, αφού, αφ' ενός είχε ήδη προ πολλού αποκτήσει την ειδικότητα αυτή και δεν υπήρχε ανάγκη επαναβεβαιώσεώς της και αφ' ετέρου δεν ήταν αναγκαίο τυπικό ή ουσιαστικό προσόν του για την κατάληψη της προκηρυχθείσης θέσεως η από μέρους του κτήση ιατρικής ειδικότητος, αλλά αληθώς ως συστατική επιστολή, δηλονότι για να καταστήσει γνωστή ενώπιον των εκλεκτόρων την υψηλού επιπέδου εκπαίδευσή του σε ένα από τα καλύτερα, στον τομέα του γνωστικού αντικειμένου που αφορούσε η προκηρυχθείσα θέση, ιατρικά κέντρα της Ευρώπης, πράγμα μη αμφισβητούμενο, ανεξαρτήτως του εάν και για όσο χρόνο η θητεία του εκεί μπορούσε ή όχι να θεωρηθεί τυπικά ως χρόνος για απόκτηση ιατρικής ειδικότητος. Κατ' ακολουθίαν των παραδοχών αυτών καθίσταται προφανές ότι δεν πληρούνται, στο πρόσωπο των δύο πρώτων κατηγορουμένων, τα στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως του αποδιδομένου σε αυτούς αδικήματος της ηθικής αυτουργίας στις πράξεις τους, που αποδίδεται στον τρίτο κατηγορούμενο. Ομοίως δεν πληρούνται στο πρόσωπο του τελευταίου, τα στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως του αποδιδομένου σε αυτόν αδικήματος της υφαρπαγής ψευδούς βεβαιώσεως και, συνακολούθως, ούτε του αδικήματος της απλής συνεργείας στην πράξη του αυτή, που αποδίδεται στον δεύτερο και τέταρτο των κατηγορουμένων. Και αυτά πέραν του γεγονότος ότι δεν θα στοιχειοθετείτο, σε κάθε περίπτωση, το προαναφερόμενο, αποδιδόμενο στον τρίτο κατηγορούμενο, αδίκημα της υφαρπαγής ψευδούς βεβαιώσεως κατά τα αντικειμενικά του στοιχεία, αφού η απόφαση των εκλεκτόρων περί εκλογής ορισμένου προσώπου σε καθηγητική θέση δεν συνιστά βεβαίωση υπαλλήλου, καταχωρουμένη σε δημόσιο έγγραφο με βάση δηλώσεις του ενδιαφερομένου, αλλά κρίση τους ως συλλογικού αρμοδίου οργάνου, εξαγομένη ελευθέρως και μετά συνεκτίμηση και άλλων στοιχείων, πέραν των φερομένων ως ψευδών δηλώσεων του ενδιαφερομένου. Επομένως, πρέπει άπαντες οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν αθώοι των αξιοποίνων πράξεων που τους αποδίδονται. Με τις παραδοχές αυτές στο διατακτικό, που συμπληρώνει το σκεπτικό και αποτελεί με αυτό ενιαίο σύνολο, το δικαστήριο κήρυξε αθώους τους κατηγορουμένους αναιρεσίβλητους Χ1 και Χ2 τον μεν πρώτο για παράβαση καθήκοντος κατ' εξακολούθηση και για απλή συνέργεια σε υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως, τον δε δεύτερο για ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος του πρώτου και για υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του, την κατά τις παραπάνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και περαιτέρω εκτίθενται οι σκέψεις για τις οποίες τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά το δικαστήριο δέχθηκε ότι δεν συγκροτούν εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου τις παραπάνω πράξεις για τις οποίες κατά των κατηγορουμένων ασκήθηκε ποινική δίωξη. Ειδικώς για την αναφερόμενη στην αίτηση αναιρέσεως αιτίαση ότι η απόφαση δεν αιτιολογεί για ποιους λόγους ο κατηγορούμενος Χ1 δεν γνώριζε το ανεπαρκές της από ..... συστατικής επιστολής του καθηγητή Dr Burroughs του νοσοκομείου Royal Free Hospital του Λονδίνου, το δικαστήριο διαλαμβάνει ότι το άνω πιστοποιητικό υπέβαλε ο κατηγορούμενος Χ2, όχι για να δικαιολογήσει το νόμιμο της προσκτήσεως από μέρους του της ειδικότητας της γαστρεντερολόγου, την οποία αυτός από πολλού χρόνου είχε αποκτήσει, αλλά ως συστατική επιστολή και προκειμένου να καταστήσει γνωστή στο σώμα των εκλεκτόρων την υψηλού επιπέδου εκπαίδευσή του σε ένα από τα καλύτερα, στον τομέα του γνωστικού του αντικειμένου, ιατρικά κέντρα της Ευρώπης. Τέλος, εφόσον κατά τις παραδοχές της αποφάσεως δεν στοιχειοθετείται αντικειμενικά το έγκλημα της παραβάσεως καθήκοντος εκ μέρους του κατηγορουμένου Χ1, το δικαστήριο ορθώς δεν διέλαβε αιτιολογία για την πράξη της ηθικής αυτουργίας για την οποία είχε διωχθεί ο κατηγορούμενος Χ2. Συνεπώς, ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ'του Κ.Π.Δ πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί, καθώς και η αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 21-3-2007 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της υπ' αριθμ. 592/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 27 Μαρτίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ