Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Καθυστέρηση αποδοχών εργαζομένου.
Περίληψη:
Άρθρο 1 Α.Ν. 690/1945. Τι πρέπει να διαλαμβάνει η αιτιολογία της απόφασης, σε περίπτωση καταδίκης για παράβαση του άνω άρθρου. Ανεπίτρεπτη αναφορά του σκεπτικού στο διατακτικό. Δεκτή αναίρεση για παράβαση του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ (Έλλειψη αιτιολογίας). Αναιρεί και παραπέμπει.
Αριθμός 1428/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή - Εισηγητή και Νικόλαο Ζαΐρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Μαρτίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Αντωνίου Μύτη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήατου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Βασιλακόπουλο, για αναίρεση της με αριθμό 2085/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κορίνθου. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κορίνθου με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 5 Νοεμβρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 2008/2007. Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από την διάταξη της παρ.1 του αρθρ. μόνου α.ν. 690/45, όπως αντικαταστάθηκε με το αρθρο 8§1 ν. 2336/95, (προκύπτει ότι το προβλεπόμενο ως άνω αδίκημα τιμωρείται ως γνήσιο έγκλημα παραλείψεως, το οποίο συντελείται ευθύς ως ο υπόχρεος παραλείψει να καταβάλει στον δικαιούχο μισθωτό τις οφειλόμενες σ'αυτόν αποδοχές ή άλλης φύσεως χορηγίες, εντός της προθεσμίας που ορίζεται είτε από την σύμβαση, είτε από τον νόμο ή το έθιμο, είτε από τις διοικητικές πράξεις. Η καταδικαστική δε απόφαση για παράβαση της παραπάνω διατάξεως του α.ν. 690/45, για να έχει την απαιτούμενη από τα αρθ. 93 § 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αν η πράξη φέρεται ότι έχει τελεσθεί από τον κατηγορούμενο ως εκπρόσωπο εταιρίας, πρέπει, εκτός άλλων, να περιλαμβάνει, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η ακριβής ιδιότητα του κατηγορουμένου, ως νομίμου εκπροσώπου ή διευθυντή ή επιτετραμμένου της εργοδότριας εταιρίας. Επί πλέον) αν οι οφειλόμενες αποδοχές καθορίζονται από ατομική ή συλλογική σύμβαση εργασίας, ή διαιτητική απόφαση, ή από τον νόμο ή έθιμο, πότε έπρεπε να καταβληθούν με βάση την συμφωνία, τον νόμο ή έθιμο κ.λπ. Εξάλλου, έλλειψη της από τα αρθρ. 93§ 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ. επιβαλλομένης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που ιδρύει λόγο αναιρέσεως κατά το αρθρ. 510 § 1 στοιχ. Δ' Κ.Π.Δ., συντρέχει όταν στην καταδικαστική απόφαση, δεν εκτίθενται με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο της ουσίας στήριξε την κρίση του για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους υπήγαγε τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη, που εφάρμοσε. Έλλειψη τέτοιας αιτιολογίας υπάρχει και όταν η αιτιολογία είναι εντελώς τυπική, προς την οποία εξομοιώνεται και εκείνη που παραπέμπει στα πραγματικά περιστατικά του διατακτικού. Και ναι μεν το αιτιολογικό, μαζί με το διατακτικό της αποφάσεως, εις το οποίο, ως λογικό συμπέρασμα, καταχωρίζονται όλα τα στοιχεία του εγκλήματος, αποτελούν ενιαίο όλο και είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωσή τους, πλην όμως η συμπλήρωση αυτή δεν μπορεί να φθάσει μέχρι σημείου ολικής αναφοράς στα περιστατικά που αναγράφονται στο διατακτικό της απόφασης. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ' αρ. 2085/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κορίνθου, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως πέντε (5) μηνών, μετατραπείσα προς 4,40 ευρώ ημερησίως, και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ, για παράβαση του άρθρου 1 του α.ν. 690/1945, ως αιτιολογία δε της αποφάσεώς του διέλαβε κατά λέξη τα εξής: "στον τόπο και χρόνο που αναφέρεται στο διατακτικό, ο κατηγορούμενος τέλεσε την αξιόποινη πράξη που του αποδίδεται, δηλαδή της παράβασης του μόνου άρθρου του α.ν. 690/1945, όπως αυτό αποδείχθηκε από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο σε συνδυασμό προς τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν. Πρέπει, επομένως, να κηρυχθεί ένοχος της αποδιδόμενης σ'αυτόν πράξης". Με αυτά που δέχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν διέλαβε την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού, δεν αναφέρει τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, για την αξιόποινη πράξη για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, ούτε τις νομικές σκέψεις, με τις οποίες υπήχθησαν τα περιστατικά αυτά, στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφαρμόσθηκαν, οι δε ελλείψεις αυτές δεν μπορούν να αναπληρωθούν από τα όσα περιέχονται στο διατακτικό της προσβαλλομένης, στο οποίο παραπέμπει το σκεπτικό. Σημειώνεται ότι, ούτε στο διατακτικό αναφέρεται εάν οι οφειλόμενες αποδοχές καθορίζονται από ατομική ή συλλογική σύμβαση εργασίας ή διαιτητική απόφαση, ούτε η διάρκεια της σύμβασης, ούτε και ο χρόνος, εντός του οποίου οι αποδοχές έπρεπε αυτές να καταβληθούν, με βάση τη συμφωνία, το νόμο ή το έθιμο κ.λ.π. Πέρα από αυτά, σε σχέση πάντοτε με το διατακτικό, υπάρχει αοριστία αναφορικά με το εάν ο αναιρεσείων κατηγορούμενος ήταν υπεύθυνος της εταιρείας "FEATEGO A.E", όπως αναφέρεται σ' αυτό, δηλαδή δεν εξειδικεύεται εάν αυτός ήταν διευθυντής, επιτετραμμένος ή νόμιμος εκπρόσωπος της ως άνω εταιρείας ή, σε διαφορετική περίπτωση, αν είχε την ιδιότητα ατομικώς του εργοδότη, ανεξάρτητα δηλαδή από την αναφερόμενη εταιρεία και τη λειτουργία της.
Πρέπει, συνακόλουθα, να γίνει δεκτός, ως βάσιμος και στην ουσία του, ο λόγος της ένδικης αναίρεσης, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ., να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση, στο ίδιο Δικαστήριο, γιατί είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρ. 519 Κ.Π.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αρ. 2085/19.6.2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κορίνθου.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 30 Μαΐου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ