Θέμα
Ελαφρυντικές περιστάσεις, Υπέρβαση εξουσίας, Ποινή.
Περίληψη:
Εάν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αναγνωρίσει στο πρόσωπο του κατηγορούμενου ελαφρυντική περίπτωση, η οποία δεν είχε αναγνωρισθεί στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και για πλείονα συρρέοντα εγκλήματα επιβάλλει συνολικώς ποινή μικρότερη από εκείνη που επέβαλε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν χειροτερεύει η θέση του κατηγορουμένου και δεν ιδρύεται ο αναιρετικός λόγος για υπέρβαση εξουσίας, καίτοι η ποινή βάσεως παραμένει η ίδια όπως και πρωτοδίκως.
Αριθμός 1686/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Ηρακλή Κωνσταντινίδη) ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Ελευθέριο Νικολόπουλο-Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό, Βιολέττα Κυτέα και Ελευθέριο Μάλλιο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 14 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Θάνου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ1, που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Λεωνίδα Ιωάννου, για αναίρεση της 1536/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντες τους 1)..... και 2)......, που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αναστάσιο Δημητρούκα. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 27 Φεβρουαρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 645/2007.
Αφού άκουσε Τους πληρεξουσίους των διαδίκων που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Υπέρβαση εξουσίας του δικαστηρίου, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 πα. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, υπάρχει και όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καθιστά χειρότερη τη θέση του εκκαλούντος κατηγορουμένου (άρθρ. 470 του ΚΠΔ). Χειροτέρευση της θέσης του εκκαλούντος κατηγορουμένου επέρχεται και όταν το δικαστήριο, που κρίνει επί ενδίκου μέσου που άσκησε ο ίδιος ή ασκήθηκε υπέρ αυτού, α) παρά το ότι τον κήρυξε αθώο ή έπαυσε την κατηγορία οριστικά για ένα από τα κεφάλαιά της ή για μερικότερες πράξεις του εξακολουθούντος εγκλήματος για το οποίο είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως, διατήρησε την ίδια ποινή και β) δεν αναγνώρισε στον κατηγορούμενο ένα από τα από το άρθρο 84 παρ. 2 του ΠΚ προβλεπόμενα ελαφρυντικά, που του είχε αναγνωριστεί από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αντί γι' αυτό δε του αναγνώρισε άλλο ελαφρυντικό, προβλεπόμενο από την ίδια διάταξη, αφού η συνδρομή και της δεύτερης ελαφρυντικής περίστασης λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής κατά το άρθρο 85 του ΠΚ. Η από την άνω διάταξη του άρθρου 470 ΚΠΔ πηγάζουσα αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του εκκαλούντος κατηγορουμένου δεν παραβιάζεται επί πραγματικής συρροής εγκλημάτων, όταν οι για τα τελευταία επιβληθείσες ποινές από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο είναι μικρότερες από εκείνες, οι οποίες καταναγνώσθηκαν από την πρωτόδικη απόφαση, καίτοι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο διατηρεί το ίδιο ύψος για την κυρία ποινή, η οποία αποτελεί τη βάση για την επίταση, παρά την αναγνώριση το πρώτον στην κατ' έφεση δίκη ελαφρυντικής περιστάσεως εφόσον η από το Εφετείο συνολικώς καθοριζόμενη ως εκτιτέα ποινή δεν είναι μεγαλύτερη της καταγνωσθείσας τοιαύτης από την πρωτόδικη απόφαση. Επομένως, ο μόνος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Η' του ΚΠΔ κατά τον οποίο το εκδόσαν την πληττόμενη απόφαση Δικαστήριο υπερέβη την εξουσία του, διότι χειροτέρευσε την θέση του με το να επιμετρήσει την ίδια με την πρωτοδίκως επιβληθείσα ποινή των τριών (3) για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια καίτοι εκκλήτως του αναγνωρίσθηκε το από το άρθρο 84 παρ.2α' ΠΚ ελαφρυντικό, που δεν είχε αναγνωρισθεί πρωτοβαθμίως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος δεδομένου ότι, όπως διαπιστώνεται από την επιτρεπτή επισκόπηση από τον Άρειο Πάγο των εγγράφων της δικογραφίας, για τον έλεγχο της βασιμότητας ή όχι λόγου αναίρεσης, στον ανωτέρω αναιρεσείοντα πρωτοδίκως επιβλήθηκε για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια ποινή φυλακίσεως τριών (3) ετών και κατ' επαύξηση αυτής από τις ποινές που επιβλήθηκαν για τα συρρέοντα εγκλήματα, συνολική ποινή 3 ετών και 14 μηνών, ενώ η καταγνωσθείσα τοιαύτη από το εκδόσαν την προσβαλλόμενη απόφαση είναι 3 ετών και 6 μηνών. Κατόπιν αυτών, πρέπει ν' απορριφθεί η ένδικη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠΔ) και στη δικαστική δαπάνη των παραστάντων πολιτικώς εναγόντων (άρθρα 583 ΚΠΔ, 176 Κ.Πολ.Δικ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 27-2-2007 αίτηση του Χ1 για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1536/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Και.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα τα οποία ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη των πολιτικώς εναγόντων την οποία ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27 Ιουνίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ