Θέμα
Έκδοση αλλοδαπού.
Περίληψη:
Έκδοση Γεωργιανού υπηκόου στη Γεωργία βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης εκδόσεως.
Αριθμός 132/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ- ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό-Εισηγητή και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο κατάστημά του στις 11 και 18 Ιανουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Δημητρίου-Πριάμου Λεκκού, (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την έφεση του εκκαλούντος - εκζητουμένου: Χ1 Γεωργιανού υπηκόου, κατοίκου ..... και ήδη κρατούμενου στη Δικαστική Φυλακή Θεσσαλονίκης, που παρέστη στο ακροατήριο αυτοπροσώπως, χωρίς δικηγόρο, κατά της υπ’ αριθμ. 1426/2007 απόφασης του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης. Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, με την υπ’ αριθμ. 1426/2007 απόφασή του, γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω στις Δικαστικές Αρχές της Γεωργίας.
Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκζητούμενος και τώρα εκκαλών, άσκησε την με αριθμό 5/2007 και ημερομηνία 28/11/2007 έφεση, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτήν και ασκήθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Τμήματος Βουλευμάτων του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Προκειμένης συζητήσεως
Αφού άκουσε
τον εκζητούμενο που με προφορική ανάπτυξη ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να απορριφθεί η έφεση του εκζητουμένου και να εκδοθεί αυτός στις αρχές του κράτους της Γεωργίας.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά τη διάταξη του άρθρου 451 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., ‘‘κατά της οριστικής απόφασης του Συμβουλίου Εφετών (με την οποία αυτό γνωμοδοτεί επί αιτήσεως εκδόσεως), επιτρέπεται σ’ αυτόν για τον οποίο ζητείται η έκδοση και τον Εισαγγελέα, να ασκήσουν έφεση στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, μέσα σε είκοσι τέσσαρες ώρες από τη δημοσίευση της απόφασης για την έφεση συντάσσεται έκθεση από τον γραμματέα εφετών’’, στην οποία, όπως και στην έκθεση για κάθε ένδικο μέσο, πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Επομένως η κρινόμενη έφεση του εκκαλούντος εκζητούμενου Χ1 γεωργιανού υπηκόου, κατά της υπ’ αριθμό 1426/2007 απόφασης (βουλεύματος) του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, με το οποίο αυτό γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του, στις Αρχές του κράτους της Δημοκρατίας της Γεωργίας, ασκηθείσα νομοτύπως και εμπροθέσμως την 28η Νοεμβρίου 2007 (η προσβαλλόμενη απόφαση φέρεται δημοσιευθείσα, κατά το σχετικό πρακτικό, την 27η Νοεμβρίου 2007), ενώπιον του αρμοδίου γραμματέα του Εφετείου Θεσσαλονίκης, είναι παραδεκτή και πρέπει να εξετασθεί στην ουσία. Οι λόγοι της έφεσης, πλήττουν όλες τις διατάξεις της εκκαλούμενης απόφασης και επομένως η υπόθεση μεταβιβάζεται, εκ της εκτάσεως του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης (άρθρο 502 παρ. 2 του Κ.Π.Δ.) στο Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, στο σύνολό της. II. Κατά τη διάταξη του άρθρου 436 του Κ.Π.Δ., οι όροι και η διαδικασία της έκδοσης αλλοδαπών εγκληματιών ρυθμίζονται, αν υπάρχει διεθνής σύμβαση μεταξύ της Ελληνικής Πολιτείας και του εκζητούντος κράτους, από τις διατάξεις της σύμβασης αυτής και συμπληρωματικά από τις διατάξεις των άρθρων 437 επ. του ίδιου Κώδικα, εφόσον αυτές δεν αντιτίθενται σ’ εκείνες της σύμβασης ή για ζητήματα για τα οποία δεν προβλέπει η σύμβαση. Τα κράτη της Ελλάδας και της Δημοκρατίας της Γεωργίας έχουν υπογράψει και τα δύο και αποδεχθεί την ‘‘Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδόσεως’’, που υπογράφηκε στο Παρίσι την 13η Δεκεμβρίου 1957 και κυρώθηκε από την Ελλάδα (με επιφυλάξεις, για τις οποίες δεν πρόκειται), το έτος 1961 με το ν. 4165/1961, ισχύει δε και στη Δημοκρατία της Γεωργίας (επίσης με επιφύλαξη σε σχέση με το δεύτερο συμπληρωματικό πρωτόκολλο, για το οποίο δεν πρόκειται), από της 13ης Σεπτεμβρίου 2001 και οι διατάξεις της οποίας διέπουν κατά βάση το ‘‘δίκαιο της έκδοσης’’, μεταξύ του συνόλου σχεδόν των κρατών της Ευρώπης. Κατά το άρθρο 2 παρ. 1 της Σύμβασης αυτής, η έκδοση ενεργείται για πράξεις κολάσιμες από τους νόμους του αιτούντος Μέρους, καθώς και του Μέρους παρά του οποίου ζητείται η έκδοση, οι οποίες τιμωρούνται με ποινή στερητική της ελευθερίας ή μέτρο ασφαλείας, ανωτάτου ορίου ενός τουλάχιστον έτους, ενώ κατά το άρθρο 12, η αίτηση εκδόσεως διατυπώνεται εγγράφως και υποβάλλεται δια της διπλωματικής οδού, προς υποστήριξή της δε προσάγονται: α’) το πρωτότυπο ή επίσημο αντίγραφο είτε εκτελεστής καταδικαστικής απόφασης, είτε εντάλματος συλλήψεως ή ετέρας τινός πράξεως έχουσας την ίδια ισχύ, εκδιδόμενης κατά τους τύπους που καθορίζονται από τη νομοθεσία του αιτούντος Μέρους, β’) έκθεση των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες ζητείται η έκδοση, του τόπου και του χρόνου τελέσεώς τους, του κατά νόμο χαρακτηρισμού τους και της παραπομπής στις νομοθετικές διατάξεις που έχουν εφαρμογή και οι οποίες πρέπει να εμφαίνονται, κατά το δυνατό ακριβέστερα και γ’) αντίγραφο των διατάξεων που προβλέπουν την πράξη και αν αυτό δεν είναι εφικτό δήλωση περί του εφαρμοστέου δικαίου, ως και ο κατά το δυνατό ακριβέστερος χαρακτηρισμός του καταζητούμενου ατόμου και πάσα ετέρα πληροφορία δυνάμενη να καθορίσει την ταυτότητα και την εθνικότητα αυτού. Τέλος κατά τις διατάξεις των άρθρων 3, 4, 5, 6 και 10 της Σύμβασης, η έκδοση είναι ανεπίτρεπτη, αν πρόκειται για πολιτικές πράξεις και συναφείς με τέτοιες πράξεις παραβάσεις, αν η σχετική αίτηση για την έκδοση, αποβλέπει στη δίωξη του εκζητούμενου για τα πολιτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά του φρονήματα, αν η θέση του ατόμου διατρέχει κίνδυνο να επιδεινωθεί, εξαιτίας κάποιου από τους παραπάνω λόγους, αν αφορά στρατιωτικές και φορολογικές παραβάσεις (με τη Διεθνή Σύμβαση Schengen, που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν. 2514/1997, η έκδοση είναι επιτρεπτή και για ορισμένες φορολογικές παραβάσεις), αν αναφέρεται σε υπηκόους του κράτους παρά του οποίου ζητείται η έκδοση και αν κατά τη νομοθεσία της αιτούσης χώρας ή εκείνης προς την οποία υποβάλλεται η αίτηση, χώρησε παραγραφή της πράξεως. Από τις διατάξεις αυτές, οι οποίες εν όψει και του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης του ημεδαπού δικαίου, συνάγεται με σαφήνεια, ότι σε περίπτωση εκδόσεως αλλοδαπού, κατά τις διατάξεις της ‘‘Ευρωπαϊκής Σύμβασης Εκδόσεως’’, ως κατηγορούμενου, πρέπει τα εγκλήματα για τα οποία αυτός διώκεται, να είναι αξιόποινα, τόσο κατά το νόμο του αιτούντος κράτους, όσο και κατά το νόμο του κράτους παρά του οποίου ζητείται η έκδοση και να τιμωρούνται με ποινή στερητική της ελευθερίας, ανωτάτου ορίου τουλάχιστον ενός έτους. Αποδεικτικά στοιχεία της ενοχής του εκζητούμενου, δεν είναι αναγκαίο να προσκομίζονται, αφού τα στοιχεία αυτά δεν διαλαμβάνονται στην αναφερόμενη διάταξη, ούτε το Συμβούλιο που επιλαμβάνεται της σχετικής αιτήσεως, έχει την εξουσία να ερευνήσει τη βασιμότητα της κατηγορίας. Εξάλλου, κατά το άρθρο 450 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., το Συμβούλιο γνωμοδοτεί αιτιολογημένα για την αίτηση της έκδοσης και αποφαίνεται, για το αν εκείνος που έχει συλληφθεί και δικάζεται, είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο που εκζητείται (εκείνο δηλαδή του οποίου ζητείται η έκδοση), υπάρχουν τα απαιτούμενα για την έκδοση δικαιολογητικά έγγραφα, το έγκλημα που αποδίδεται στον εκζητούμενο ή για το οποίο αυτός έχει καταδικαστεί, είναι από εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η έκδοση και αν έχει προκύψει λόγος που εμποδίζει τη δίωξη ή την εκτέλεση της ποινής ή αποκλείει ή εξαλείφει το αξιόποινο. III. Στην προκείμενη περίπτωση, το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, γνωμοδότησε με την προσβαλλόμενη υπ’ αριθμό 1426/2007 απόφασή του (βούλευμα) και κατά παραδοχή αιτήσεως εκδόσεως του κράτους της Δημοκρατίας της Γεωργίας που υποβλήθηκε στις Ελληνικές Αρχές, με την με αριθμό .... από .... ρηματική διακοίνωση της Πρεσβείας της Γεωργίας στην Αθήνα, η οποία διαβιβάσθηκε με την με αριθμό .... παραγγελία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, υπέρ της εκδόσεως στις Αρχές του κράτους της Δημοκρατίας της Γεωργίας του αναφερόμενου γεωργιανού υπηκόου Χ1 συλληφθέντος στην Ελλάδα (περιφέρεια Θεσσαλονίκης), προκειμένου να δικασθεί, για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας ("φόνου") με πρόθεση χωρίς να υπάρχουν οι επιβαρυντικές συνθήκες ή περιστάσεις και συγχρόνως αποφάνθηκε ότι, α’) ο εκζητούμενος είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο που είχε συλληφθεί και κρατείται, β’) υπάρχουν όλα τα έγγραφα που απαιτούνται για τη έκδοσή του, γ’) το έγκλημα που του αποδίδεται, είναι από εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η έκδοση και δ’) δεν υπάρχει λόγος που να εμποδίζει τη δίωξη ή να αποκλείει ή να εξαλείφει το αξιόποινο της πράξεως . IV. Από όλα τα έγγραφα που προσκομίζονται από το κράτος που υποβάλλει την αίτηση έκδοσης και τον εκζητούμενο και υπάρχουν στη δικογραφία, συμπεριλαμβανόμενων των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης, καθώς και όσα εξέθεσε κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου, ο εκκαλών-εκζητούμενος προκύπτει ότι, η έκδοση ζητείται όπως αναφέρθηκε, προκειμένου να δικασθεί, για την πράξη της ανθρωποκτονίας ("φόνου") με πρόθεση χωρίς να υπάρχουν οι επιβαρυντικές συνθήκες ή περιστάσεις . Σε σχέση με την πράξη αυτή έχουν εκδοθεί από τις Δικαστικές Αρχές της Δημοκρατίας της Γεωργίας και συνυποβλήθηκαν με την αίτηση εκδόσεως, σε επίσημο αντίγραφο και επικυρωμένη μετάφραση, α’) το από 21-6-2005 διάταγμα περί εφαρμογής περιοριστικών μέτρων σε βάρος του εκζητουμένου του περιφερειακού Δικαστηρίου MTSKHETA β) το από 20-6-2005 βούλευμα του Ανακριτή της Μονάδος Εσωτερικών υποθέσεων του MTSKHETA,με έκθεση της αξιόποινης πράξης για την οποία ζητείται η έκδοση ,του τόπου και του χρόνου τελέσεώς της και του κατά νόμο χαρακτηρισμού της , με παραπομπή στις νομοθετικές διατάξεις που έχουν εφαρμογή γ) το υπ’ αριθμό Φ.092.22/6303/22-10-2007 έγγραφο του Γενικού Εισαγγελέα της Γεωργίας , στο οποίο αναφέρεται όλη η πορεία της υπόθεσης, τα στοιχεία ταυτότητας του εκζητουμένου και υπάρχει α) λεπτομερής έκθεση των συνθηκών τελέσεως της πράξεως ,β) τα κείμενα των διατάξεων των άρθρων 105, 12 και 71 του Ποινικού Κώδικα της Γεωργίας που προβλέπουν το αξιόποινο και την παραγραφή αυτής (πράξεως). Από τα έγγραφα αυτά προκύπτει ότι ο εκζητούμενος, στις 30-3-1993 είχε παραχωρήσει τη χρήση του αυτοκινήτου του στον Ζ1, ο οποίος ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα ,κατά το οποίο το αυτοκίνητο του εκζητουμένου υπέστη υλικές ζημίες. Μετά το ατύχημα, ο εκζητούμενος ζήτησε επανειλημμένως από τον ανωτέρω Ζ1, να επισκευάσει το αυτοκίνητο ή να του καταβάλει σχετική αποζημίωση, χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ τους .Στις 28-11-1993 και περί ώρα 20.30’, ο εκζητούμενος, οπλισμένος με ένα αυτόματο πυροβόλο όπλο, μετέβη στο σπίτι του πατέρα του Ζ1, που βρίσκεται στο χωριό ....., Διοικητικό Διαμέρισμα ......Εκεί ο εκζητούμενος ζήτησε να του δοθεί αποζημίωση , για την αποκατάσταση των ζημιών του αυτοκινήτου του. Ακολούθησε διαμάχη μεταξύ του Ζ1 και του εκζητουμένου. Κατά την διάρκεια της φιλονικίας, ο τελευταίος φέρεται ότι πυροβόλησε τον Ζ1, με το αυτόματο πυροβόλο όπλο που έφερε και κατείχε και έπειτα εξαφανίσθηκε από τον τόπο του εγκλήματος. Ο παθών μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο , πλήν όμως, λόγω των σοβαρών τραυμάτων που φέρεται ότι του επέφερε ο εκζητούμενος , απεβίωσε στις 30-11-1993.Κατά του εκζητουμένου ασκήθηκε ποινική δίωξη για την παραπάνω αναφερόμενη πράξη. Μετά από ενδελεχή έρευνα , οι αρμόδιες ανακριτικές αρχές της Δημοκρατίας της Γεωργίας ταυτοποίησαν τα πραγματικά στοιχεία του εκζητουμένου, ο οποίος από επιδειχθείσα φωτογραφία αναγνωρίσθηκε από το γυιό του θύματος, ως το άτομο που δολοφόνησε τον πατέρα του. Τον Απρίλιο του 2001 ο Ανακριτής εξέδωσε σχετικό βούλευμα περί των ορθών στοιχείων ταυτότητάς του και αφού αναζητήθηκε αυτός στο χωριό του , το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της Περιφέρειας ....,όπου υπαγόταν το χωριό του ,ενημέρωσε τις ανακριτικές αρχές , ότι αυτός είχε αναχωρήσει για την Ελλάδα ,μαζί με την οικογένειά του .Τελικά ,στις 21-6-2005,το Περιφερειακό Δικαστήριο της MTSKHETA εξέδωσε το από 21-6-2005 ένταλμα σύλληψης .Περαιτέρω, το έγκλημα για το οποίο διώκεται ο εκζητούμενος ,προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 105 του ισχύοντος ,κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως (Νοέμβριος 1993) Ποινικού Κώδικα της Γεωργίας με στερητική της ελευθερίας ποινή 5 έως 12 έτη, κατατάσσεται (το εν λόγω έγκλημα), σύμφωνα με το άρθρο 12 του ως άνω Ποινικού Κώδικα, στην κατηγορία των ‘‘πάρα πολύ βαρέων εγκλημάτων’’και ο χρόνος παραγραφής αυτού καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 71 του ιδίου ως άνω Κώδικα σε είκοσι πέντε χρόνια .Η αυτή πράξη είναι αξιόποινη κατά τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα , διωκομένη σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 299 ΠΚ και τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, για την οποία επιτρέπεται η έκδοση ,ο δε χρόνος παραγραφής κατά το άρθρο 111 παρ.2 α είναι είκοσι έτη από την τέλεση της πράξεως . Ο εκζητούμενος με την κρινόμενη έφεσή του, μαχόμενος για την παραδοχή της εφέσεώς του υποστηρίζει: Α) Ότι θα παραβιασθεί η αρχή της ειδικότητας και εσφαλμένως έχουν εκτιμηθεί, κατά τούτο, οι αποδείξεις από το Πρωτοβάθμιο Συμβούλιο , Β) Τα συνοδευτικά της αίτησης έκδοσης ως άνω έγγραφα δεν είναι επικυρωμένα και ουδεμία ισχύ έχουν Γ) Δεν προκύπτει εάν το κείμενο της διατάξεως του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα της Γεωργίας που προβλέπει το αξιόποινο της αποδιδομένης στον εκζητούμενο πράξεως είναι αυτό που ισχύει μετά την τροποποίησή του το έτος 1993 ή πριν από αυτή και ο νόμος που τροποποίησε τη διάταξη αυτή, Δ) Δεν προκύπτει εάν οι διατάξεις των άρθρων 12 και 71 του Ποινικού Κώδικα της Γεωργίας που αφορούν την παραγραφή της αποδιδομένης στον εκζητούμενο πράξεως έχουν τροποποιηθεί ή όχι πριν ή μετά το 1993 και Ε)Η εκδοσή του ζητείται για πολιτικούς λόγους και εσφαλμένως έχουν εκτιμηθεί, κατά τούτο, οι αποδείξεις από το Πρωτοβάθμιο Συμβούλιο . Όλοι οι παραπάνω λόγοι της εφέσεως, πρέπει να απορριφθούν, ως αβάσιμοι. Ειδικότερα: Ο πρώτος, διότι από τα πιο πάνω αποδεικτικά μέσα δεν πιθανολογήθηκε ότι αυτός θα καταδιωχθεί από το κράτος της Γεωργίας για πράξεις διαφορετικές από εκείνη για την οποία ζητείται η έκδοσή του (άρθρ. 438 εδ. γ’ και ε’ ΚΠΔ) ήτοι και για τις πράξεις της οπλοφορίας και οπλοχρησίας, η δε εσφαλμένη αναφορά και των πράξεων αυτών στην υπ’ αριθμ. 564/2007 εντολή προσωρινής συλλήψεως του Εισαγγελέως Εφετών Θεσσαλονίκης,στην από 10-10-2007 έκθεση προσαγωγής του εκζητουμένου ενώπιον του Εισαγγελέως Εφετών Θεσσαλονίκης και στο υπ’ αριθμ. 4/2007 ένταλμα συλλήψεως του Προέδρου Εφετών Θεσσαλονίκης ουδεμία ασκεί έννομη επιρροή και ούτε αποτελεί τεκμήριο ότι αυτός θα καταδιωχθεί και για τις δύο αυτές πράξεις .Άλλωστε στο έγγραφο της Γενικής Εισαγγελίας της Γεωργίας παρέχεται πλήν άλλων , και η εγγύηση ότι ο εκζητούμενος δεν πρόκειται να διωχθεί, καταδικασθεί ή φυλακισθεί για άλλο έγκλημα " πέραν αυτού για το οποίο ζητείται η έκδοση". Ο δεύτερος λόγος είναι ( απορριπτέος ) διότι τα έγγραφα, τα οποία παραπάνω έχουν μνημονευθεί και τα οποία διαβιβάστηκαν από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Γεωργίας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ελλάδος, είναι εκείνα που προβλέπονται από το άρθρο 12 παρ. 1α της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως και είναι επικυρωμένα .Οι τρίτος και τέταρτος λόγοι είναι (απορριπτέοι) διότι α) η διάταξη του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα της Γεωργιας που προβλέπει το αξιόποινο της αποδιδομένης στον εκζητούμενο πράξεως και αναφέρεται το κείμενό της είναι όπως ισχύει μετά την τροποποίησή της το έτος 1993 χωρίς να υπάρχει ανάγκη και μνείας του νόμου που τροποποίησε αυτή ,και β) οι διατάξεις των άρθρων 12 και 71 του ως άνω ποινικού Κώδικα της Γεωργίας που αφορούν στην παραγραφή της αποδιδομένης στον εκζητούμενο πράξης είναι όπως ισχύουν χωρίς αυτές να έχουν τροποποιηθεί . Ο πέμπτος λόγος (είναι απορριπτέος), διότι από τα πιο πάνω αποδεικτικά μέσα δεν πιθανολογήθηκε ότι η αίτηση εκδόσεως υποβλήθηκε με σκοπό τη δίωξη και τιμωρία του εκκαλούντος για πολιτικούς λόγους (τα πολιτικά του φρονήματα) . Ειδικότερα δεν πιθανολογήθηκε ο ισχυρισμός του εκκαλούντος ότι αποτελούσε μεσαίο στέλεχος του κόματος " Σρογγυλή Τράπεζα-Ελεύθερη Γεωργία" της περιοχής όπου έμενε και ότι διετέλεσε οδηγός του πρώτου Νομάρχη της μετασοβιετικής εποχής ,της περιοχής .... με συνέπεια να διώκεται για τις πολιτικές του πεποιθήσεις .Άλλωστε μόνο το γεγονός ότι υπήρξε στο παρελθόν μεσαίο στέλεχος του ανωτέρω κόματος και οδηγός του πρώτου Νομάρχη της μετασοβιετικής εποχής δεν αρκούν για οποιαδήποτε ποινική καταδίωξη του εκκαλούντος, του οποίου η θέση εξασφαλίζεται από τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως . Ενόψει των ανωτέρω, εφόσον ο εκκαλών ταυτίζεται με τον συλληφθέντα, υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά έγγραφα, ο εκκαλών είναι από τα πρόσωπα που μπορούν να εκδοθούν και το παραπάνω έγκλημα για το οποίο διώκεται ο ίδιος είναι από εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η έκδοση και δεν υπάρχουν, κατά τους νόμους τόσον του αιτούντος κράτους όσον και κατά τους ημεδαπούς λόγοι που να εμποδίζουν την δίωξη ή να αποκλείουν ή να εξαλείφουν το αξιόποινο, συντρέχουν όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση του εκκαλούντος. Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης που, με την προσβαλλομένη απόφασή του δέχθηκε τα ίδια και εγνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του εκκαλούντος δεν υπέπεσε σε νομικό ή πραγματικό σφάλμα και η έφεση αυτού, με τους λόγους της οποίας υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και να καταδικασθεί ο εκκαλών στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται κατά τους τύπους και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 28 Νοεμβρίου 2007 έφεση του εκζητουμένου Χ1, υπηκόου Γεωργίας κατά της υπ’ αριθμ. 1426/2007 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης . Και
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 18 Ιανουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ