Θέμα
Υπέρβαση εξουσίας, Ποινή, Αντιρρήσεις σχετικά με την εκτέλεση.
Περίληψη:
Αντιρρήσεις περί την εκτέλεση. Παράταση διακοπής έκτισης ποινής λόγω ανήκεστης βλάβης (άρθρο 517 ΚΠΔ), με τον όρο να φρουρείται στο νοσοκομείο ο ασθενής κατάδικος. Το δικαστήριο που δικάζει σχετικές αντιρρήσεις περί την εκτέλεση, δεν έχει δικαιοδοσία να ερευνήσει το νομότυπο ή όχι του ως άνω όρου, που όρισε το δικαστήριο που διέταξε την παράταση της διακοπής της έκτισης της ποινής. Απορρίπτει λόγο αναίρεσης για αρνητική υπέρβαση εξουσίας, καθώς και λόγο για έλλειψη αιτιολογίας.
Αριθμός 1911/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ-ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αθανάσιο Πολυζωγόπουλο, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Βιολέττα Κυτέα, Βαρβάρα Κριτσωτάκη, και Αντώνιο Αθηναίο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Ιουλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδου Ανδρειωτέλλη και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ, κρατουμένου στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Νικολακόπουλο, για αναίρεση της ΑΤ2652/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 2 Μαΐου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 840/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, σύμφωνα με τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 παρ. 1 και 2 του άρθρου 139 ΚΠΔ, όπως ήδη ισχύει μετά την τροποποίησή του με το ν. 2408/1996 όλες οι αποφάσεις χωρίς εξαίρεση ανεξάρτητα του αν αυτό απαιτείται ειδικά από το νόμο ή αν είναι οριστικές ή παρεμπίπτουσες πρέπει να αιτιολογούνται ειδικώς και εμπεριστατωμένως. Η ως άνω αιτιολογία εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς εάν δε δεν υπάρχει τέτοια αιτιολογία (ειδική και εμπεριστατωμένη), τότε ιδρύεται ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 περ.. Δ' Κ.Π.Δ αναιρετικός λόγος. Εξ άλλου και ειδικότερα ως προς τους αυτοτελείς ισχυρισμούς πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς η απόρριψη τους, εφόσον όμως προτάθηκαν κατά τρόπο σαφή και ορισμένο και προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης ότι όντως προτάθηκαν και έλαβε χώρα και προφορική ανάπτυξη αυτών στο ακροατήριο. Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, δικάσαν αίτηση του αναιρεσείοντος, με περιεχόμενο και αίτημα αντιρρήσεις κατά την εκτέλεση, κατ' άρθρον 665 Κ.Π.Δ και συγκεκριμένα να θεωρηθεί ότι δεν διακόπηκε η έκτιση της συνολικής ποινής των 9 ετών κάθειρξης, που επέβαλε σε βάρος του το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την υπ' αριθμ. 1574α-1833α-1834/2006 απόφαση, από το γεγονός ότι διατάχθηκε μεν η διακοπή της έκτισης της ποινής του, λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του, με την υπ' αριθμ. ΑΤ4328/07 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε αυτή, με τις υπ' αριθμ. 6350/2007 και 7177/07 αποφάσεις του ιδίου δικαστηρίου, πλην όμως με τον τεθέντα παράνομο όρο της φρούρησης αυτού, στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος από 21-11-07 έως 22-1-08, και συνακόλουθα πρέπει να συνυπολογισθεί το ανωτέρω χρονικό διάστημα των δύο μηνών στην προαναφερθείσα προς έκτιση ποινή και να λογισθεί ως χρόνος έκτισης ποινής" απέρριψε αυτή, με την υπ' αριθμ. ΑΤ652/2008 απόφαση του, λόγω του ότι, στερούνταν δικαιοδοσία, διαλαμβάνοντας ως απολογία τα εξής: "Από τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν και την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης που εξετάσθηκε στο ακροατήριο, και από όλη γενικά τη διαδικασία το Δικαστήριο πείσθηκε, ότι με την υπ' αριθ. ΑΤ 4328/07 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, όπως συμπληρώθηκε -τροποποιήθηκε με την υπ' αριθ. ΑΤ 6350/07 και ΑΤ 7177/07 όμοιες του ιδίου Δικαστηρίου, έλαβε χώρα διακοπή της εκτίσεως της ποινής κατ' άρθ. 557 του ΚΠΔ που επιβλήθηκε στον αντιλέγοντα με την υπ' αριθ. 1574α- 1833α - 1839/2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων) Αθηνών. Σ' εκτέλεση των παραπάνω αποφάσεων του Δικαστηρίου τούτου ο αντιλέγων νοσηλεύθηκε αρχικά στο νοσοκομείο "Κρόμβουελ" Μ. Βρετανίας και στη συνέχει κατά το διάστημα από 21-11-07 έως 22-1-08, στο "Ιπποκράτειο" Νοσοκομείο Αθηνών. Κατά το προαναφερόμενο δίμηνο διάστημα περίπου της νοσηλείας του αντιλέγοντος στο ελληνικό νοσοκομείο που μνημονεύθηκε, αυτός εφρουρείτο από αστυνομική δύναμη. Το γεγονός αυτό, ανεξάρτητα της νομιμότητάς ή όχι της φρουρήσεως του αντιλέγοντος κατά το χρόνο που είχε λάβει χώρα, διακοπή της εκτίσεως της ποινής, δεν επιφέρει το ανενεργό ή άλλως τη κατάργηση της πιο πάνω διακοπής που διατάχθηκε, εφόσον κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στο άτοπο συμπέρασμα της ακυρώσεως ή εξαφανίσεως δικαστικών αποφάσεων (στην προκειμένη περίπτωση οι προαναφερόμενες με τις οποίες διατάχθηκε η διακοπή της έκτισης της ποινής) από ενέργειες ή παραλείψεις αστυνομικών οργάνων. Επομένως, το αίτημα του αντιλέγοντος, όπως εμπεριέχεται στις κρινόμενες αντιρρήσεις του, να προσμετρηθεί το προεκτιθέμενο χρονικό διάστημα από 21-11-07 έως 22-1-2008 στο χρόνο εκτίσεως της ποινής που του επιβλήθηκε με την ως άνω εφετειακή απόφαση (θεωρουμένου ότι κατά το προεκτιθέμενο διάστημα δεν έλαβε χώρα διακοπή της έκτισης της ποινής του εξ αιτίας του περιστατικού της φρουρήσεώς του από αστυνομικούς) υπερβαίνει προφανώς τα όρια της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και κατά συνέπεια πρέπει για το λόγο αυτό να απορριφθεί". Με τις παραδοχές αυτές το δικαστήριο της ουσίας, ως προς την απόρριψη της ανωτέρω αίτησης για αντιρρήσεις περί την εκτέλεση, διέλαβε στην προσβαλλομένη απόφασή του, την απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Αναφορικά δε με τους αυτοτελείς ισχυρισμούς όπως τους χαρακτηρίζει ο αναιρεσείων, περί του ότι 1)η φρούρηση μετατρέπει το καθεστώς της ελεγχόμενης ελευθερίας που χαρακτηρίζει την διακοπή της ποινής σε καθεστώς αποκλεισμού κάθε μορφής προσωπικής ελευθερίας και κατά συνέπεια δεν συνάδει με τη διακοπή εκτέλεσης της ποινής και 2)η νομική και πραγματική κατάσταση, η οποία διαμορφώθηκε κατά το επίδικο χρονικό διάστημα της νοσηλείας του στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, ταυτίζεται απόλυτα με το καθεστώς κράτησης και ουδεμία σχέση έχει με το καθεστώς διακοπής της εκτέλεσης της ποινής, την οποία ήδη εκτίει, το δικαστήριο της ουσίας δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει ούτε να αιτιολογήσει την απάντηση της αφού όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης, οι ως άνω ισχυρισμοί δεν προτάθηκαν από τους εκπροσωπούντες τον αναιρεσείοντα πληρεξουσίους δικηγόρους του, ούτε έλαβε χώρα προφορική ανάπτυξη αυτών στο ακροατήριο. Μετά απ' αυτά, πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος της αίτησης αναίρεσης, που στηρίζεται στο άρθρο 510 παρ. 1 περ. Δ' ΚΠΔ, ως αβάσιμος.
Επειδή, κατά τη διάταξη του άρθρου 565 ΚΠΔ κάθε αμφιβολία ή αντίρρηση σχετικά με την εκτελεστότητα της απόφασης και το είδος ή τη διάρκεια της ποινής λύεται από το δικαστήριο των πλημμελειοδικών του τόπου που εκτίεται η ποινή. Κατά της απόφασης αυτής επιτρέπεται να ασκηθεί αναίρεση από τον Εισαγγελέα και τον καταδικασμένο. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το πλημμελειοδικείο το οποίο επιλαμβάνεται της εκδικάσεως τέτοιων αντιρρήσεων του καταδικασμένου λόγω του ότι αναφέρονται σε ζητήματα σχετικά με την εκτελεστότητα αμετάκλητης δικαστικής απόφασης, που προέκυψαν κατά την εκτέλεση και μετά το αμετάκλητο αυτής, δεν μπορεί να εξετάσει αιτιάσεις του αντιλέγοντος, οι οποίες εκτείνονται στον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης, ως προς την επιβολή της ποινής ή σε πλημμέλειες που έλαβαν χώρα κατά την έκδοση της απόφασης αυτής. Εξάλλου υπέρβαση εξουσίας που συνιστά τον κατά το άρθρο 510 παρ. 1 περ. Η' ΚΠΔ λόγο αναίρεσης υπάρχει, με βάση το γενικό ορισμό, όταν το δικαστήριο ασκεί δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος. Στα πλαίσια του ορισμού αυτού γίνεται διάκριση της υπέρβασης σε θετική και αρνητική. Στην πρώτη περίπτωση το δικαστήριο αποφασίζει κάτι για το οποίο δεν έχει δικαιοδοσία, ενώ στη δεύτερη περίπτωση παραλείπει να αποφασίσει κάτι το οποίο υποχρεούται στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του. Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, με την προσβαλλομένη απόφασή του απέρριψε, όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, την από 4-3-2008 αίτηση του αναιρεσείοντος για αντιρρήσεις ως προς την εκτέλεση, με το ειδικότερο περιεχόμενο και αίτημα, που προσδιορίσθηκε ανωτέρω, δεχόμενο ότι δεν έχει δικαιοδοσία να κρίνει το ζήτημα της νομιμότητας της υπ' αριθμ. ΑΤ7177/2007 απόφασης, του ίδιου ως άνω δικαστηρίου και με την οποία τροποποιήθηκαν οι υπ' αριθμ. ΑΤ 4387/2007 αποφάσεις του και διατάχθηκε η παράταση (συνέχιση) της διακοπής της εκτέλεσης της ποινής που του επιβλήθηκε με την προαναφερθείσα απόφαση (1574α - 1833α - 18434/2007) του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, λόγω ανήκεστης βλάβης της υγείας του, επί δύο μήνες, ως προς τον όρο που έθεσε για την φρούρηση του αναιρεσείοντος κατά την παραμονή του προς νοσηλεία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο και συνακόλουθα ότι το ως άνω χρονικό διάστημα λογίζεται ως χρόνος έκτισης ποινής και γι' αυτό πρέπει να συνυπολογισθεί στην έκτιση της πιο πάνω ποινής, και για το λόγο αυτό απέρριψε την αίτηση. Έτσι που έκρινε το δικαστήριο της ουσίας, δεν υπέπεσε σε αρνητική υπέρβαση εξουσίας, αφού όπως προαναφέρθηκε, δεν είχε δικαίωμα να ερευνήσει και να κρίνει για το νομότυπο της υπ' αριθμ. ΑΤ 7177/2007 απόφασης του και ειδικότερα ως προς τον επιβληθέντα όρο της φρούρησης του αναιρεσείοντος κατά την επί δίμηνο παραμονή του προς νοσηλεία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί και ο δεύτερος λόγος της αίτησης αναίρεσης, που στηρίζεται στο άρθρο 510 παρ. 1 περ. Η' ΚΠΔ, ως αβάσιμος, και συνακόλουθα αφού δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι αναίρεσης, να απορριφθεί αυτή (αίτηση αναίρεσης) στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 2-5-2008 αίτηση του Χ, για αναίρεση της υπ' αριθμ. ΑΤ2652/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς. Και ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 29 Ιουλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ