Θέμα
Παύση οριστική ποινικής διώξεως, Δυσφήμηση συκοφαντική, Ακροάσεως έλλειψη.
Περίληψη:
Συκοφαντική δυσφήμηση. Ζητήθηκε από την κατηγορουμένη η ανάγνωση συγκεκριμένων εγγράφων και το δικαστήριο παρέλειψε την ανάγνωση αυτών. Αναίρεση για έλλειψη ακροάσεως. Μετά ταύτα οριστική παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής. Αναιρεί και Π.Ο.Π.Δ.
Αριθμός 1062/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο-Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Φεβρουαρίου 2008 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Στυλιανού Γκρόζου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας-κατηγορουμένης χ1, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Μαρία Νάκη-Αποστόλου, για αναίρεση της 6236/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, με πολιτικώς ενάγοντα τον ........, που δεν παρέστη στο ακροατήριο..
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα-κατηγορουμένη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 2 Νοεμβρίου 2007 αίτησή της, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1976/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και να παύσει οριστικώς η κατά της αναιρεσείουσας ασκηθείσα ποινική δίωξη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 364 παρ. 1 του Κ.Π.Δ. η μη ανάγνωση στο ακροατήριο των αναφερόμενων σ' αυτήν εγγράφων έχει ως συνέπεια την ακυρότητα της διαδικασίας, αν ζητήθηκε η ανάγνωση ορισμένου εγγράφου από τον Εισαγγελέα, τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του και το δικαστήριο αρνήθηκε ή παρέλειψε να αποφανθεί σχετικά με την αίτηση που υποβλήθηκε για το σκοπό αυτό, οπότε δημιουργείται έλλειψη ακροάσεως, που αποτελεί λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Β' του Κ.Π.Δ. Στην προκειμένη περίπτωση με τον τέταρτο λόγο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η αιτίαση ότι το δικαστήριο που την εξέδωσε και δέχθηκε την ενοχή της κατηγορουμένης για συκοφαντική δυσφήμηση, δεν έλαβε υπόψη του ούτε αξιολόγησε μαζί με τα άλλα αποδεικτικά μέσα και ούτε ανέγνωσε α) την αμετάκλητη 61.446/2006 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Αθηνών με την οποία η αναιρεσείουσα κηρύχθηκε αθώα του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως κατά συγκατηγορουμένου του πολιτικώς ενάγοντα για τις ίδιες πράξεις για τις οποίες αυτή καταδικάσθηκε πρωτοδίκως και β) τα πρακτικά της 5888/2003 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, από δε τα έγγραφα αυτά, διατείνεται η αναιρεσείουσα, προέκυπτε η μη γνώση της αναληθείας εκ μέρους της των συκοφαντικών γεγονότων για τα οποία καταδικάσθηκε. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση παρέλειψε να προβεί στην ανάγνωση των παραπάνω εγγράφων, η μη ανάγνωση των οποίων προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της δίκης αλλά και από όλο το σκεπτικό της αποφάσεως, μολονότι την ανάγνωση των εγγράφων αυτών κατά παραδεκτό και νομότυπο τρόπο ρητώς ζήτησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της κατηγορουμένης με τους εγγράφως κατατεθέντες και αναπτυχθέντες ισχυρισμούς της.
Συνεπώς από την μη ανάγνωση της εγγράφων αυτών επήλθε ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο και πρέπει να γίνει δεκτός ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Β'του Κ.Π.Δ λόγος αναιρέσεως Κατά τα άρθρα 111, 112 και 113 του Π.Κ το αξιόποινο των εγκλημάτων εξαλείφεται με παραγραφή, η οποία, προκειμένου για πλημμελήματα, είναι πενταετής και αρχίζει από τότε που τελέσθηκε η πράξη. Η προθεσμία της παραγραφής αναστέλλεται για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η κύρια διαδικασία και έως ότου γίνει αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση, όχι όμως πέραν των τριών ετών για τα πλημμελήματα. Από τις διατάξεις αυτές σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 310 παρ. 1 εδ.β', 370εδ.β'και 511 Κ.Π.Δ προκύπτει ότι η παραγραφή, ως θεσμός δημόσιας τάξεως, εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης, ακόμη και από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος, διαπιστώνοντας τη συμπλήρωση αυτής, υποχρεούται να αναιρέσει την προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση και να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη, εφόσον η αίτηση αναιρέσεως είναι τυπικά παραδεκτή και περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον παραδεκτός και βάσιμος λόγος από τους περιοριστικά αναφερόμενους στο άρθρο 510 Κ.Ποιν.Δ (Ολ.ΑΠ 7/2005). Στην προκείμενη περίπτωση, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, η πράξη για την οποία καταδικάσθηκε η αναιρεσείουσα τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος (άρθρα 12, 18, 363 Π.Κ), φέρεται δε ότι τελέστηκε στην Αθήνα την 13 Δεκεμβρίου 1999 από δε τον παραπάνω χρόνο παρήλθε οκταετία και εξαλείφθηκε με παραγραφή το αξιόποινο της πράξεως αυτής. Επομένως, αφού η ένδικη αίτηση περιέχει παραδεκτό λόγο αναιρέσεως ο οποίος κρίθηκε και βάσιμος, πρέπει να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη κατά της κατηγορουμένης για την άνω πράξη, λόγω παραγραφής, κατά τα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 6.236/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Και.
Παύει οριστικά την ποινική δίωξη που ασκήθηκε κατά του της χ1 για την πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως η οποία φέρεται ότι τελέσθηκε στην Αθήνα την 13η Δεκεμβρίου 1999.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Μαρτίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 16 Απριλίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ