Θέμα
Ποινή συνολική, Υπέρβαση εξουσίας.
Περίληψη:
Παραίτηση από την αίτηση καθορισμού συνολικής ποινής. Όταν ο Εισαγγελέας εισάγει αυτεπαγγέλτως με αφορμή αίτηση του καταδικασθέντος για συγχώνευση ποινών, με ίδιο έγγραφό του που είναι ταυτόσημο με εκείνο της αιτήσεως, η παραίτηση του καταδικασθέντος από την αίτησή του δεν έχει καμία νομική σημασία, έστω και εάν δεν προέκυπτε ότι οι υπό συγχώνευση αποφάσεις έχουν καταστεί αμετάκλητες. Το δε δικαστήριο με το να παραλείψει να καθορίσει συνολική ποινή, αν και συνέτρεχαν οι απαιτούμενοι για αυτό κατά νόμο όροι, υπερέβη την εξουσία του αρνητικώς - άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η - ΚΠΔ (Ολομ. ΑΠ 3/2005 ΠοινΔικ.8.657, ΝοΒ 53.1323 και Ποιν. Χρον. ΝΕ.785 ). (Επιμέλεια περίληψης: Ευριπίδης Αντωνίου, επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου)
Αριθμός 3/2005
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Κάπο, Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Θεόδωρο Λαφαζάνο, Νικόλαο Γεωργίλη, Στυλιανό Πατεράκη, Αθανάσιο Κρητικό, Στυλιανό Μοσχολέα, Ρωμύλο Κεδίκογλου, Αντιπροέδρους, Σπυρίδωνα Γκιάφη, Ιωάννη Βερέτσο, Σπυρίδωνα Μπαρμπαστάθη, Θεόδωρο Αποστολόπουλο, Νικόλαο Κασσαβέτη, Γεώργιο Ναυπλιώτη, Ανάργυρο Πλατή, Σταμάτιο Γιακουμέλο, Κωνσταντίνο Μουλαγιάννη, Αλέξανδρο Κασιώλα, Ιωάννη Δαβίλα, Νικόλαο Οικονομίδη, Γεώργιο Σαραντινό, Σπυρίδωνα Κολυβά, Γεώργιο Αμελαδιώτη, Στέφανο Γαβρά, Χρύσανθο Παπούλια, Χρήστο Γεωργαντόπουλο, Χαράλαμπο Αντωνιάδη, Γεώργιο Βούλγαρη, Ευάγγελο Σταυρουλάκη, Δημήτριο Λοβέρδο, Αθανάσιο Γιωτάκο, Γεώργιο Φώσκολο, Γεώργιο Χλαμπουτάκη, Νίκη Γιαννακάκη, Δημήτριο Κυριτσάκη, Αναστάσιο - Φιλητά Περίδη, Ανδρέα Μαρκάκη, Ελένη Μαραμαθά, Δημήτριο Κιτρίδη, Αθανάσιο Μπρίλλη, Βασίλειο Ρήγα, Μιχαήλ Μαργαρίτη, Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Γεώργιο Καλαμίδα, Φώτιο Καϋμενάκη, Γεώργιο Καράμπελα, Μιχαήλ Δέτση - Εισηγητή, Δημήτριο Κανελλόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Φεβρουαρίου 2005, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως υπέρ του νόμου της 1358/2004 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με κατηγορούμενο τον ……………., κάτοικο ……... και ήδη κρατούμενο στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού, που δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων – Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 35/17.12.2004 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σωφρονιάδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 2059/2004.
Αφού άκουσεΤον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγεται στην πλήρη ολομέλεια (ποινική) η από 17 Δεκεμβρίου 2004 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση, λόγω αρνητικής υπερβάσεως εξουσίας (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η ΚΠΔ) της υπ' αριθ. 1358/2004 αμετάκλητης απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του καταδικασθέντος, ………. προς καθορισμό συνολικής ποινής, ως απαράδεκτη, λόγω παραιτήσεώς του από αυτήν, επειδή το εν λόγω Δικαστήριο δεν προέβη στη συνέχεια σε καθορισμό της συνολικής ποινής.
Κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ, υπέρβαση εξουσίας που ιδρύει τον από τη διάταξη αυτή προβλεπόμενο λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του παρέχεται από το νόμο ή υφίσταται μεν τέτοια δικαιοδοσία, δεν συντρέχουν όμως οι όροι οι οποίοι του παρέχουν την εξουσία να κρίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση ή όταν αρνείται να ασκήσει δικαιοδοσία, η οποία του παρέχεται από το νόμο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν και συντρέχουν οι απαιτούμενοι γι' αυτό κατά νόμον όροι.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αρμόδιος Εισαγγελέας Εφετών Αθηνών με αφορμή την από 28.6.2004 ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών υποβληθείσα αίτηση του καταδικασθέντα …….., με το υπ' αριθ. 32250/30.6.2004 έγγραφό του, που είναι ταυτόσημο κατά περιεχόμενο με εκείνο της αιτήσεως, εισήγαγε αυτεπαγγέλτως στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών την υπόθεση προς καθορισμό για τον καταδικασθέντα, ………..., συνολικής ποινής από τις ποινές καθείρξεως 14 ετών και 12 ετών που του επιβλήθηκαν αντιστοίχως με τις υπ' αριθ. 861/2004 και 857/2004 αποφάσεις του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, ο ανωτέρω καταδικασθείς παραιτήθηκε από την προδιαληφθείσα αίτησή του και κατόπιν αυτού το Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, απέρριψε την αίτηση ως απαράδεκτη. Έτσι όμως το Δικαστήριο με την παράλειψή του να καθορίσει συνολική ποινή αν και συνέτρεχαν οι απαιτούμενοι γι' αυτό κατά νόμον όροι, δοθέντος ότι η υπόθεση εισήγετο στο Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως με έγγραφο του Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών και ως εκ τούτου η γενόμενη παραίτηση του καταδικασθέντος από την υποβληθείσα ως άνω αίτησή του δεν είχε καμία νομική σημασία, έστω και αν δεν προέκυπτε ότι οι υπό συγχώνευση αποφάσεις είχαν καταστεί αμετάκλητες, υπερέβη την εξουσία του αρνητικώς.
Συνεπώς, ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος και πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που είχαν δικάσει προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
Κατά τη γνώμη όμως δύο μελών του Δικαστηρίου, των αρεοπαγιτών Χρύσανθου Παπούλια και Μιχαήλ Δέτση, το εκδόσαν την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση Δικαστήριο, με το να απορρίψει την από 28.6.2004 αίτηση του ……., ως απαράδεκτη, λόγω παραιτήσεώς του από αυτήν και να μην προχωρήσει στον καθορισμό συνολικής ποινής, δεν υπερέβη την εξουσία του, διότι στο Δικαστήριο εισήχθη η αίτηση του καταδικασθέντος ....... προς καθορισμό συνολικής ποινής και όχι έγγραφο του Εισαγγελέως Εφετών (άλλωστε επί της αιτήσεως σημειώνεται από τον Εισαγγελέα Εφετών «εισαχθεί στο Πενταμελές 19.7.2004»), πέραν του ότι από τα έγγραφα της Δικογραφίας τα οποία επιτρεπτώς επισκοπεί ο Άρειος Πάγος για την έρευνα της βασιμότητας του προβαλλόμενου λόγου αναίρεσης, δεν προκύπτει ότι οι αποφάσεις με τις οποίες επιβλήθηκαν οι υπό συγχώνευση ποινές είχαν καταστεί αμετάκλητες και έπρεπε, επομένως, να απορριφθεί ο περί αντιθέτου από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως ως αβάσιμος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ. 1358/2004 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο ως άνω Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που είχαν δικάσει αυτήν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Απριλίου 2005. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 12 Μαϊου 2005.