Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Απάτη, Πλαστογραφία, Κατηγορούμενος.
Περίληψη:
Για την πληρότητα της αιτιολογίας είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, αρκεί δε ο κατ’ είδος προσδιορισμός όλων των αποδεικτικών μέσων. Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για χρήση πλαστού εγγράφου και απάτη, διότι στην προσβαλλομένη δεν αναφέρεται ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε κατά το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης και την απολογία του κατηγορουμένου. Δεν αναφέρεται στην εισαγωγή του σκεπτικού στα κατ’ είδος αποδεικτικά μέσα, ούτε στο σύνολο του περιεχομένου της αιτιολογίας, με αποτέλεσμα να καθίσταται αβέβαιο ότι το Δικαστήριο την έλαβε υπόψη του.
Αριθμός 1871/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Μιχαήλ Δέτση) ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Θεοδώρα Γκοΐνη, Αθανάσιο Πολυζωγόπουλο, ορισθέντα με την υπ' αριθμ. 75/2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βιολέττα Κυτέα, ορισθείσα με την υπ' αριθμ. 44/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, και Ελευθέριο Μάλλιο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Μαΐου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κυριάκου Καρούτσου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ........., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Ζευκιλή, για αναίρεση της 2759/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 10 Ιανουαρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 297/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Έλλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως, η οποία ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ. ΚΠοινΔ, υπάρχει, όταν δεν εκτίθεται σ' αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την διαδικασία, σχετικά με την αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο αξιόποινη πράξη, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο τα περιστατικά αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έκρινε ότι υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για την ενοχή του κατηγορουμένου. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα, δεν υπάρχει ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους, ούτε αναφοράς των όσων προέκυψαν από καθένα. Πρέπει όμως να υπάρχει βεβαιότητα, για την οποία αρκεί η μνεία όλων, έστω κατά το είδος τους, (μάρτυρες, έγγραφα, απολογία του κατηγορουμένου), ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης όλα τα αποδεικτικά στοιχεία - και όχι μόνο μερικά απ' αυτά, κατ' επιλογή - όπως αυτό επιβάλλεται από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 177 παρ. 1 και 178 ΚΠΔ. (ΟλΑΠ 1/2005). Στην προκείμενη περίπτωση ο αναιρεσείων με την εμπρόθεσμα ασκηθείσα αίτηση αναιρέσεως πλήττει την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 2759/2007 απόφαση του δικάσαντος κατ' έφεση Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία κηρύχτηκε ένοχος για τα αδικήματα της χρήσης πλαστού εγγράφου και της απάτης, και του επέβαλε συνολική ποινή φυλακίσεως οχτώ (8) μηνών, την οποία ανέστειλε επί τριετία. Αιτιάται την προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ αιτιολογίας, που καθιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1, στοιχ. Δ του ίδιου Κώδικα αναιρετικό λόγο, προσδιορίζοντας ορισμένως την έλλειψη αυτής. Στην τελευταία, κατ' επιτρεπτή επισκόπηση του περιεχομένου της, διαλαμβάνεται ότι το δικαστήριο προκειμένου να καταλήξει στην περί ενοχής του κατηγορουμένου κρίση του, δέχτηκε ότι: " Από τις καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και υπερασπίσεως, που εξετάστηκαν στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης, καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης αυτής και την όλη αποδεικτική διαδικασία, αποδείχτηκε και το Δικαστήριο πείστηκε ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε τις αξιόποινες πράξεις της χρήσης πλαστού εγγράφου και την απάτη κατ' εξακολούθηση ...". Δεν αναφέρεται όμως στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε για να σχηματίσει την κρίση του όλα τα αποδεικτικά μέσα, δηλαδή και την απολογία του κατηγορουμένου, αφού αυτή δεν αναφέρεται καθόλου μεταξύ τούτων, ούτε κατά το είδος της ως αποδεικτικού μέσου στην εισαγωγή του σκεπτικού, ούτε στο σύνολο του περιεχομένου της αιτιολογίας, με αποτέλεσμα να καθίσταται αβέβαιο ότι το δικαστήριο την έλαβε υπόψη του.
Συνεπώς , ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ, είναι βάσιμος και, πρέπει, κατά παραδοχή αυτού να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρ. 519 του ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 2759/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο συντιθέμενο από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιουλίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 18 Ιουλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ