Θέμα
Επίδοση, Αντίκλητος.
Περίληψη:
Αναίρεση κατά απόφασης που απέρριψε έφεση ως ανυποστήρικτη. Λόγος αναίρεσης για ακυρότητα κλητεύσεως, διότι η κλήση δεν επιδόθηκε και στον διορισθέντα αντίκλητο δικηγόρο. Αντίκλητος δικηγόρος νοείται συγκεκριμένο πρόσωπο που υπηρετεί στην έδρα του δικαστηρίου που εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση και όχι αορίστως, λ.χ. ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου. Απορρίπτεται η αναίρεση.
Αριθμός 405/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη-Εισηγητή, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαΐρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Φεβρουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Φώτιο Μήτση, περί αναιρέσεως της 107/2007 αποφάσεως του Τριμελές Πλημμελειοδικείου Αγρινίου. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αγρινίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Ιουνίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1458/07.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 340 παρ. 1, 500 εδ. γ' και 501 παρ. 1 του ΚΠΔ προκύπτει, ότι ο κατηγορούμενος, εφόσον κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως για να υποστηρίξει την έφεσή του, οφείλει να εμφανισθεί αυτοπροσώπως στο ακροατήριο ή με συνήγορο στις περιπτώσεις των άρθρων 340 παρ. 2 και 501 παρ. 3 του ίδιου Κώδικα, αλλιώς, αν δηλαδή δεν εμφανισθεί, η έφεσή του απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη. Η νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εκκαλούντος στο ακροατήριο αποδεικνύεται από το οικείο αποδεικτικό επιδόσεως. Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκκαλών μπορεί να ασκήσει αναίρεση, προβάλλοντας οποιουσδήποτε από τους διαλαμβανόμενους στο άρθρο 510 παρ. 1 του ΚΠΔ λόγους, αναφερόμενο, όμως, μόνο σε πλημμέλειες σε σχέση με τη νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευσή του στο ακροατήριο. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 498 εδ. β' του ΚΠΔ, ο διάδικος που ασκεί την έφεση, οφείλει στην έκθεση εφέσεως να διορίσει αντίκλητο έναν από τους δικηγόρους που υπηρετούν στην έδρα του δικαστηρίου που εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση ή που δικάζει σε δεύτερο βαθμό, στον οποίον μπορούν να γίνονται οι επιδόσεις, οι οποίες αφορούν το διάδικο που τον διόρισε, εκτός από την κλήση για συζήτηση της έφεσης. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με εκείνην του άρθρου 142 παρ. 4 του ΚΠολΔ, η οποία εφαρμόζεται και στην ποινική διαδικασία, ελλείψει ειδικής ρυθμίσεως στον ΚΠΔ, συνάγεται ότι, ως αντίκλητος μπορεί να διοριστεί συγκεκριμένο πρόσωπο, ειδικώς προσδιοριζόμενο μετά της διευθύνσεως αυτού, όχι δε απροσώπως ο εκάστοτε φορέας δημόσιας αρχής, όπως ο πρόεδρος ορισμένου δικηγορικού συλλόγου, με την αφηρημένη έννοια της ιδιότητάς του αυτής, καθόσον δεν παρέχεται στο διάδικο η δυνατότητα να αναθέτει σε δημόσια αρχή την παραλαβή διαδικαστικών εγγράφων για λογαριασμό του και τη φροντίδα παραδόσεως των εγγράφων αυτών σε εκείνον, την ενέργεια δηλαδή πράξεων, οι οποίες βρίσκονται έξω από τον κύκλο της αρμοδιότητάς της και των καθηκόντων της. (Ολ. ΑΠ 375/1975, ΝοΒ 23.763). Εξάλλου, η απόφαση που απορρίπτει την έφεση, ως ανυποστήρικτη, για να έχει την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, πρέπει να διαλαμβάνει το χρόνο της επίδοσης στο εκκαλούντα της κλήσεως προς εμφάνισή του στο ακροατήριο για να υποστηρίξει την έφεσή του και να κάνει μνεία του αποδεικτικού, από το οποίο προκύπτει η επίδοση, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό των στοιχείων εγκυρότητας αυτού και της επίδοσης. Τέλος, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ, υπέρβαση εξουσίας, που ιδρύει τον από τη διάταξη αυτή προβλεπόμενο λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του παρέχεται από τον νόμο ή υφίσταται μεν τέτοια δικαιοδοσία, δεν συντρέχουν όμως οι όροι, οι οποίοι του παρέχουν την εξουσία να κρίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, ή όταν αρνείται να ασκήσει δικαιοδοσία, η οποία του παρέχεται από το νόμο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν και συντρέχουν οι απαιτούμενοι γι' αυτό κατά νόμον όροι. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αγρινίου απέρριψε, με την απόφασή του αυτή, ως ανυποστήρικτη, την 8/24-3-2006 έφεση του κατηγορουμένου και ήδη αναιρεσείοντος κατά της 3939/2005 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου, με την αιτιολογία ότι "από το αποδεικτικό επίδοσης της Επιμελήτριας Δικαστηρίων ...... , με ημερομηνία ......., που βρίσκεται στη δικογραφία προκύπτει, ότι ο εκκαλών-κατηγορούμενος, κλητεύθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως για να εμφανισθεί σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού και να υποστηρίξει την έφεση του κατά της απόφασης 3939/16-12-2005 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου. Ο εκκαλών-κατηγορούμενος, όμως, δεν εμφανίσθηκε κατά τη σημερινή δικάσιμο, όπως προαναφέρθηκε. Ενόψει όλων αυτών, το Δικαστήριο πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 501 παρ. 1 εδ. α' του ΚΠΔ, να απορρίψει την έφεση του κατηγορουμένου ως ανυποστήρικτη". Όπως δε, περαιτέρω, προκύπτει από την πιο πάνω έφεση , ο ήδη αναιρεσείων με αυτήν είχε διορίσει, ως αντικλήτους, "τον Πρόεδρο του ΔΣ Αγρινίου και τον Φώτιο Μήτση, δικηγόρο Αθηνών, κάτοικο ........, οδόν.... αρ.....". Ο κατηγορούμενος , όμως, στην έκθεση της εφέσεώς του, έπρεπε να διορίσει, ως αντίκλητο, ένα από τους δικηγόρους της περιφέρειας του Πρωτοδικείου Αγρινίου, αφού το Μονομελές Πλημμελειοδοκείο Αγρινίου ήταν το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση και το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αγρινίου ήταν το δικαστήριο που θα δίκαζε την έφεση που άσκησε ο αναιρεσείων, προς τον οποίο θα γίνονταν όλες οι προς τον αναιρεσείοντα επιδόσεις ,εκτός της κλήσης για την συζήτηση της έφεσης , που έπρεπε να γίνει προς τον κατηγορούμενο προσωπικά. Ο διορισμός δε, ως αντικλήτου, δικηγόρου της περιφέρειας του Πρωτοδικείου Αγρινίου, έπρεπε να αναφέρεται σε συγκεκριμένο δικηγόρο, που θα δηλωνόταν κατά τα πλήρη αυτού στοιχεία του και όχι, αορίστως , στον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου. Νομίμως, συνεπώς, η κλήση του κατηγορουμένου προς εμφάνισή του στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου, επιδόθηκε μόνο στον ίδιο, όπως αυτό προκύπτει από το μνημονευόμενο στην απόφαση αποδεικτικό επιδόσεως. Δεν είχε δε υποχρέωση το επιδόσαν όργανο να επιδώσει την προαναφερόμενη κλήση του κατηγορουμένου προς εμφάνισή του και στον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου, η στον Δικηγόρο Αθηνών Φώτιο Μήτση, τους οποίους ο κατηγορούμενος είχε διορίσει στην έκθεση εφέσεως, ως αντικλήτους , καθόσον αυτοί, δεν είχαν νομίμως, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, διορισθεί προς τούτο. Η προσβαλλόμενη δε απόφαση, με το πιο πάνω περιεχόμενο, διέλαβε την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Επομένως, οι αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι, λόγω της μη επιδόσεως της κλήσεως προς εμφάνισή του στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου και προς τον αντίκλητο αυτού, η προσβαλλόμενη απόφαση, αφενός, στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και, αφετέρου, το Δικαστήριο υπερέβη την εξουσία του, με το να απορρίψει την έφεσή του, ως ανυποστήρικτη , είναι αβάσιμοι και οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Η' του ΚΠΔ προβαλλόμενοι λόγοι αναιρέσεως,είναι αβάσιμοι και, ως τέτοιοι, πρέπει να απορριφθούν. Συνακολούθως, πρέπει να απορριφθεί και η κρινόμενη αναίρεση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την 137/22.6.2007 αίτηση (έκθεση) αναίρεσης του Χ1, κατά της 107/2007 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Φεβρουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 19 Φεβρουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ