Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ελαφρυντικές περιστάσεις, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ποινή, Ναρκωτικά, Αναίρεση μερική.
Περίληψη:
Ναρκωτικά: Εισαγωγή, κατοχή, μεταφορά στην ελληνική Επικράτεια ναρκωτικών ουσιών. Αίτηση αναίρεσης καταδικαστικής αποφάσεως για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, με την επίκληση της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων. Επάρκεια αιτιολογίας και ορθή εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων. Με την εισαγωγή εντός της χώρας των ναρκωτικών, το έγκλημα της εισαγωγής είναι τετελεσμένο και δεν αποτελεί απόπειρα. Απορρίπτει αναίρεση, εκτός του μέρους που απέρριψε την ελαφρυντική περίσταση για αναγνώριση του 84 παρ. 2α ΠΚ. Αναιρεί μόνο κατά το μέρος τούτο και ως προς την ποινή. Παραπέμπει κατά το μέρος που αναιρέθηκε.
ΑΡΙΘΜΟΣ 743/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Νοεμβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Θάνου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1. Χ1 κατοίκου ..... και ήδη κρατούμενου στις Φυλακές ....., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Παπαϊωάννου και 2. Χ2, κατοίκου ...... και ήδη κρατούμενου στην Δικαστική Φυλακή ....., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σωτήριο Σδούκο, περί αναιρέσεως της 10/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων.
Το Πενταμελές Εφετείο Ιωαννίνων, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από: α) 8 Μαΐου 2007 αίτηση του πρώτου κατηγορουμένου, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 12 Οκτωβρίου 2008 πρόσθετους λόγους και β) από 26 Απριλίου 2007 αίτηση του δεύτερου κατηγορουμένου, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 935/2007.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των αναιρεσειόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε: α) να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και οι επ' αυτής πρόσθετοι λόγοι του πρώτου αναιρεσείοντος και β) να γίνει δεκτή εν μέρει και να απορριφθεί κατά τα λοιπά η αίτηση αναίρεσης του δεύτερου αναιρεσείοντος.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται ενώπιον του Αρείου Πάγου οι από 8-5-2007 και 26-4-2007 αιτήσεις αναιρέσεως που ασκήθηκαν από τους κατηγορούμενους, Χ1 και Χ2 και οι επ' αυτής με χρονολογία 12-10-2008 πρόσθετοι λόγοι του πρώτου, στρεφόμενες κατά της υπ' αριθμό 10/2007 καταδικαστικής αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, των οποίων οι λόγοι είναι ταυτόσημοι και πρέπει να συνεκδικαστούν λόγω της συνάφειάς τους, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης. Κατά το άρθρο 5 παρ.1 εδ. ζ του Ν. 1729/1987, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 του Ν. 2161/1993 (άρθρο 20 παρ.1 περ. ζ του Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά -ΚΝΝ- ν. 3459/2006), με κάθειρξη δέκα τουλάχιστον ετών και με χρηματική ποινή 1.000.000 μέχρι 100.000.000 δραχμών (ήδη 2900 έως 290.000 ευρώ) τιμωρείται, όποιος, εκτός των άλλων, κατέχει ή μεταφέρει ναρκωτικά με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο. Με τον όρο κατοχή νοείται η φυσική εξουσίαση των ναρκωτικών από τον δράστη, ώστε να μπορεί κάθε στιγμή να διαπιστώσει την ύπαρξή τους και κατά τη δική του βούληση να τα διαθέτει πραγματικά, ενώ η μεταφορά πραγματώνεται με τη μετακίνηση των ναρκωτικών από ένα τόπο σε άλλο με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο. Ιδιαίτερη αιτιολόγηση για την ύπαρξη του δόλου, δεν είναι κατ' αρχή αναγκαία, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία, στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, εκτός αν αξιώνονται από το νόμο πρόσθετα στοιχεία, για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, όπως η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός (εγκλήματα με υπερχειλή υποκειμενική υπόσταση). Περαιτέρω από το συνδυασμό της παραπάνω διάταξης του άρθρου 5 παρ.1 εδάφ. α' του Ν. 1729/1999 με το άρθρο 42 ΠΚ, προκύπτει ότι το έγκλημα της εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στην Ελληνική Επικράτεια θεωρείται τελειωμένο με την είσοδο των ναρκωτικών στο Ελληνικό έδαφος, δηλαδή με την διακίνηση αυτών από το εξωτερικό στην Ελλάδα. Περαιτέρω, κατά την παρ. 2 του άρθρου 5 του παραπάνω Ν. 1729/1987, αν η πράξη έχει τελεστεί με περισσότερους τρόπους από τους προβλεπόμενους στην προηγούμενη παράγραφο, αφορά όμως την ίδια ποσότητα ναρκωτικών, στον υπαίτιο επιβάλλεται μία μόνο ποινή, κατά την επιμέτρηση της οποίας λαμβάνεται υπόψη η συνολική εγκληματική δράση του.- Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ, όταν αναφέρονται σ' αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Ειδικότερα, ως προς την έκθεση των αποδείξεων, αρκεί η γενική, κατά το είδος τους, αναφορά τους, χωρίς να είναι απαραίτητο να διευκρινίζεται από ποιο ή ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε κάθε παραδοχή. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Δεν αποτελούν, όμως, λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση των εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της αξιολογικής συσχετίσεως μεταξύ των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Στην προκειμένη περίπτωση, το Πενταμελές Εφετείο Ιωαννίνων, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αριθμό 10/6-2-2007 απόφασή του, με συνδυασμό σκεπτικού και διατακτικού, που παραδεκτώς συμπληρώνουν την αιτιολογία της, και μετά από αξιολόγηση των αναφερομένων σε αυτό κατ' είδος αποδεικτικών μέσων, και ειδικότερα, από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως, που περιέχονται παραπάνω, όλα τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, τα πρακτικά και την απόφαση της πρωτοβάθμιας δίκης, την απολογία των κατηγορουμένων και την όλη γενικά διαδικασία, δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη αναιρετικά περί τα πράγματα κρίση του, ότι αποδείχθηκαν, κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Οι κατηγορούμενοι είναι Αλβανοί υπήκοοι και ο πρώτος συνδεόταν με το δεύτερο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, καθόσον εργαζόταν ως οδηγός σε φορτηγά αυτοκίνητα του τελευταίου. Την 9-8-2005, ο πρώτος κατηγορούμενος φόρτωσε από τον .... στο με αριθμό κυκλοφορίας ..... φορτηγό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του δευτέρου κατηγορουμένου, αλουμίνια, προκειμένου να τα μεταφέρει στην Αλβανία. Τέτοιο εμπόρευμα την ίδια ημέρα φόρτωσε και ο δεύτερος κατηγορούμενος σε άλλο δικό του φορτηγό αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο ίδιος, με προορισμό επίσης την Αλβανία. Τα δύο αυτά φορτηγά αυτοκίνητα ξεκίνησαν μαζί από τον ..... καιέφθασαν στην Αλβανία την επομένη ημέρα, ήτοι την 10-8-05, όπου ξεφόρτωσαν το ως άνω εμπόρευμα. Την 11-8-2005, τα παραπάνω φορτηγά αυτοκίνητα με τους ίδιους οδηγούς, δηλαδή τους κατηγορουμένους, επέστρεψαν στην Ελλάδα, μέσω του Τελωνείου της....., προπορευόμενος ο δεύτερος κατηγορούμενος και ακολουθώντας ο πρώτος κατηγορούμενος. Στο ανωτέρω τελωνείο πραγματοποιήθηκε έλεγχος στα οδηγούμενα από τους κατηγορουμένους αυτοκίνητα, οπότε βρέθηκε στο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος κατηγορούμενος, ποσότητα ηρωίνης, βάρους έξι (6) κιλών και εξακοσίων εξήντα τριών (663) γραμμαρίων, συσκευασμένη σε 13 δέματα. Η ναρκωτική αυτή ουσία ήταν τοποθετημένη σε εξωτερικό σημείο του ως άνω φορτηγού, κάτω από τον άξονα της ρεμούλκας. Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν αμέσως την πράξη τους, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με την εν λόγω ναρκωτική ουσία και ότι αυτή τοποθετήθηκε στο παραπάνω μέρος του φορτηγού από τρίτα άτομα, με σκοπό να τα αναλάβουν εκείνα (τρίτα άτομα) ή δικοί τους άνθρωποι στην Ελλάδα. Τ' ανωτέρω, όμως, υποστηριζόμενα απ' αυτούς κρίνονται αβάσιμα και συνεπώς απορριπτέα, καθόσον αποδείχθηκε ότι οι τελευταίοι είχαν τοποθετήσει την ναρκωτική ουσία στο ως άνω μέρος του αυτοκινήτου, με σκοπό να τη μεταφέρουν στην Ελληνική Επικράτεια και να τη διαθέσουν σε τρίτους. Την απόφαση δε του πρώτου κατηγορουμένου να μεταφέρει την ανωτέρω ναρκωτική ουσία με το φορτηγό αυτοκίνητο που οδηγούσε και να την εισάγει στην Ελλάδα, την προκάλεσε ο δεύτερος κατηγορούμενος εργοδότης του πρώτου, πείθοντας αυτόν προς τούτο με πειθώ και φορτικότητα και εμψυχώνοντας τον ότι δεν πρόκειται να εντοπιστεί στον τελωνειακό έλεγχο η εν λόγω ναρκωτική ουσία. Στην κρίση του αυτή, ότι δηλαδή οι κατηγορούμενοι τοποθέτησαν την ανωτέρω ναρκωτική ουσία στο ως άνω μέρος του φορτηγού αυτοκινήτου και επομένως γνώριζαν την ύπαρξη της, καθώς και ότι την παραπάνω απόφαση του πρώτου κατηγορουμένου προκάλεσε ο δεύτερος κατηγορούμενος, το Δικαστήριο οδηγείται κυρίως από τα εξής στοιχεία: 1) Τα δύο αυτοκίνητα ξεκίνησαν μαζί από την Ελλάδα για την Αλβανία, πράγμα που μέχρι τότε δεν ήταν συνηθισμένο. 2) Η επιστροφή των αυτοκινήτων αυτών από την Αλβανία έγινε ταυτοχρόνως, σε τρόπο ώστε να περάσουν μαζί από, τον τελωνειακό έλεγχο στο τελωνείο της ...... 3) Το αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο δεύτερος κατηγορούμενος, προπορεύθηκε, προκειμένου να ελεγχθεί πρώτο, ώστε ο έλεγχος του δευτέρου αυτοκινήτου να μην είναι ενδελεχής, αφού πρόκειτο για αυτοκίνητο του ίδιου ιδιοκτήτη. 4) Από το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι δεν ήλεγξαν το φορτηγό αυτοκίνητο, που είχε τα ναρκωτικά, κατά την αναχώρηση του από την Αλβανία, οπότε θα εντόπιζαν την ηρωίνη, που σημαίνει ότι δεν έπραξαν τούτο επειδή η τοποθέτηση της έγινε από τους ίδιους, διακινδυνεύοντας τη σύλληψη τους, δεδομένου ότι το κέρδος τους από τη διακίνηση της ανωτέρω ναρκωτικής ουσίας θα ήταν μεγάλο. Και 5) οι κατηγορούμενοι δεν κατονομάζουν τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία κατά τον ισχυρισμό τους τοποθέτησαν την ηρωίνη στο αυτοκίνητο και θα παραλάμβαναν αυτή στην Ελλάδα, ώστε να στραφεί η δικαστική έρευνα και εναντίων των προσώπων αυτών και να κριθεί η ευθύνη τους. Τ' ανωτέρω στοιχεία καταδεικνύουν ότι η μεταφορά και η εισαγωγή της ηρωίνης στην Ελληνική Επικράτεια έγινε βάσει οργανωμένου σχεδίου, την ιδέα του οποίου συνέλαβε ο δεύτερος κατηγορούμενος και χρησιμοποίησε ως όργανο του τον πρώτο κατηγορούμενο, που ήταν υπάλληλος του και πρόσωπο έμπιστο για την ως άνω μεταφορά. Περαιτέρω, από το υπ' αριθ. πρωτ. ...... της 19-10-2005 έγγραφο της ... Χημικής Υπηρεσίας ..., αποδεικνύεται ότι τα δείγματα από την παραπάνω ηρωίνη, που στάλθηκαν στην εν λόγω Υπηρεσία προς εξέταση, έχουν ποσοστό καθαρότητας τέτοιας ναρκωτικής ουσίας, κατά μέσο όρο 4,69%. Τούτο σημαίνει ότι η μεταφερόμενη ποσότητα ηρωίνης των 6 κιλών και 663 γραμμαρίων ήταν νοθευμένη και κακής ποιότητας και όχι ότι ναρκωτική ουσία είναι το καθαρό ποσοστό αυτής, δοθέντος ότι η ανωτέρω ηρωίνη θα διακινείτο στην αγορά στο σύνολο της και όχι μόνο κατά το εν λόγω καθαρό ποσοστό. Κατ' ακολουθίαν, πρέπει ο μεν πρώτος κατηγορούμενος να κηρυχτεί ένοχος των αξιοποίνων πράξεων της εισαγωγής στην Ελληνική Επικράτεια, κατοχής και μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών, ο δε δεύτερος κατηγορούμενος της ηθικής αυτουργίας στις πράξεις που τέλεσε ο πρώτος κατηγορούμενος, χωρίς όμως την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 8 του Ν. 1729/87, όπως τούτο ισχύει, καθόσον οι περιστάσεις, κάτω από τις οποίες τελέστηκαν οι παραπάνω πράξεις, δεν μαρτυρούν δράστες με ιδιαίτερη επικινδυνότητα, αφού αυτή δεν μπορεί να συναχθεί μόνο από το είδος και την ποσότητα της ως άνω ναρκωτικής ουσίας".
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο, με την απόφαση που εξέδωσε, κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες και συγκεκριμένα τον μεν Χ2, για τις πράξεις: α) της εισαγωγής στην ελληνική επικράτεια ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα ποσότητος 6.663 γραμμάρια ηρωϊνης, β) της κατοχής της πιο πάνω ναρκωτικής ουσίας, και γ) της μεταφοράς της αυτής ποσότητος ναρκωτικών ουσιών, από μη τοξικομανή, με σκοπό την εμπορία, χωρίς τη συνδρομή του άρθρου 8 του Ν. 1729/1987, και του επέβαλε ποινή καθείρξεως δέκα έξι (16) ετών και χρηματική ποινή 50.000 ευρώ, τον δε Χ1 τον κήρυξε ένοχο, κατά πλειοψηφία, για ηθική αυτουργία στις παραπάνω πράξεις, που τέλεσε ο συγκατηγορούμενός του, χωρίς τη συνδρομή των επιβαρυντικών περιστάσεων, και του επέβαλε την ποινή της καθείρξεως των δέκα έξι (16) ετών και χρηματική ποινή 50.000 ευρώ, αφού απέρριψε τους αυτοτελείς ισχυρισμούς για αναγνώριση των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2α και 2ε του Π.Κ.
Με τις παραδοχές της αυτές η προσβαλλόμενη απόφαση διαλαμβάνει την επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των ανωτέρω αδικημάτων, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή τους στις οικείες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, (άρθρα 1, 14, 26 παρ.1α, 27 παρ.1, 46 παρ. 1α, 84 παρ. 2α και 2ε, 94 παρ.1, του ΠΚ, και άρθρα 4 παρ. 1, 3 Πίν. Α' αρ. 5 και 5 παρ.1 εδ. α, β και ζ,' και 5 παρ. 2 του Ν.1729/1987, όπως το άρθρο 5 αντικ. από το άρθρο 10 Ν. 2161/1993 και ισχύει με τον Κ.Ν.Ν 3459/2006), τις οποίες σωστά ερμήνευσε και εφάρμοσε, και ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου παραβίασε, με ασαφείς, ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές. Ειδικότερα, αιτιολογούνται με πληρότητα και με σαφήνεια οι παραδοχές εκείνες, σύμφωνα με τις οποίες ο κατηγορούμενος-αναιρεσείων Χ2, όντας οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου και τελών σε σχέση εξαρτημένης εργασίας με το συγκατηγορούμενό του Χ1, με πειθώ, με φορτικότητα και με παραινέσεις του τελευταίου, εισήγαγε από την Αλβανία, εντός της Ελληνικής Επικράτειας, ποσότητα 6.663 γραμμαρίων ηρωϊνης. Την ποσότητα αυτή κατανεμημένη σε 13 δέματα, την είχαν τοποθετήσει οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι και ήδη αναιρεσείοντες, σε ειδική κρύπτη του αυτοκινήτου που οδηγούσε ο Χ2 και ήταν ιδιοκτησίας του συγκατηγορούμενού του. Αιτιολογείται, επίσης, η παραδοχή ότι την ως άνω ποσότητα της ηρωίνης, εισήγαγε ο κατηγορούμενος από την Αλβανία, στην οποία είχαν εισέλθει αμφότεροι οι κατηγορούμενοι σχεδόν δυο ημέρες πριν τη σύλληψή τους, όπου αφίχθησαν, προερχόμενοι από τον ....., από τον οποίο είχαν αναχωρήσει την 9-8-2005, οδηγώντας τα έμφορτα εμπορευμάτων οχήματα, ιδιοκτησίας του Χ1. Ακόμη, αιτιολογείται η παραδοχή ότι κατά τη διέλευση αμφοτέρων των οχημάτων που οδηγούσαν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι, από το συνοριακό φυλάκιο ....., προκειμένου να επανέλθουν στην Ελληνική Επικράτεια, διενεργήθηκε έλεγχος από τα αρμόδια όργανα του τελωνείου ....., κατά τη διάρκεια του οποίου διαπιστώθηκε η ύπαρξη των ως άνω ναρκωτικών ουσιών, στο φορτηγό αυτοκίνητο που οδηγούσε ο κατηγορούμενος Χ2. Επίσης, αιτιολογείται η παραδοχή σύμφωνα με την οποία αμφότεροι οι κατηγορούμενοι γνώριζαν την ύπαρξη της ως άνω ποσότητας της ηρωίνης, την οποία επιμελώς απέκρυψαν σε ειδικό χώρο του οχήματος, ώστε να καθίσταται δυσχερής η ανεύρεσή της, αφού είχαν τη δυνατότητα να την τοποθετήσουν, κατά τη διάρκεια της παραμονής των φορτηγών αυτοκινήτων στη Χώρα τους. Επιπρόσθετα, αιτιολογείται η παραδοχή, σύμφωνα με την οποία οι κατηγορούμενοι εξουσίαζαν την ποσότητα της ηρωϊνης, με την έννοια της διαθέσεώς της, σε τρίτους οπωσδήποτε έναντι σημαντικού τιμήματος, ενόψει και της μεγάλης ποσότητας των 6.663 γραμμαρίων. Τέλος αιτιολογείται η από μέρους του κατηγορουμένου ...., πρόκληση της αποφάσεως στο συγκατηγορούμενό του, Χ2 να εισαγάγει και να μεταφέρει εντός της Ελληνικής Επικράτειας, την ως άνω ποσότητα της ηρωίνης, αφού τον ενίσχυε ψυχικά και τον διαβεβαίωνε κατηγορηματικά, ότι δεν πρόκειται να εντοπισθεί η ποσότητα των ναρκωτικών, κατά τη διέλευσή του οχήματος που οδηγούσε από την ...... Πέραν αυτών, σε σχέση με την ως άνω συμμετοχική δράση τουΧ1 αιτιολογείται ακόμη, ότι ο τελευταίος φρόντισε να ακολουθεί σε ελάχιστη απόσταση, την πορεία του φορτηγού αυτοκινήτου που οδηγούσε ο συγκατηγορούμενός του, ώστε σε ενδεχόμενο έλεγχο του προπορευόμενου αυτού οχήματος, από τα όργανα του Τελωνείου ....., και ανεύρεσης των ναρκωτικών, αυτός να απεκδυθεί κάθε ευθύνης του.
Συνεπώς, οι προβαλλόμενοι από τον αναιρεσείοντα Χ1, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' και Ε' του Κ.Π.Δ, λόγοι αναιρέσεως του κυρίου δικογράφου, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των οικείων ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, καθώς και ο αντίστοιχος λόγος του δικογράφου των πρόσθετων λόγων, με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Επίσης, ο προβαλλόμενος από τον αναιρεσείοντα Χ2, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ, μοναδικός λόγος αναιρέσεως του κυρίου δικογράφου, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ως προς την κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, που στήριξε την ενοχή του, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Η αιτίαση του ιδίου, ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ του αιτιολογικού και του διατακτικού και ειδικότερα γιατί, ενώ, η απόφαση με την οποία κηρύχθηκε αυτός ένοχος των ως άνω πράξεων, δέχθηκε ότι στο πρόσωπό του δεν συντρέχουν οι επιβαρυντικές περιστάσεις του άρθρου 8 του Ν. 1729/1987, αντίθετα στο διατακτικό, κηρύχθηκε ένοχος του ότι "στην ..... την 11η Αυγούστου 2005, χωρίς να είναι τοξικομανής με περισσότερες πράξεις που μαρτυρούν δράστη ιδιαίτερα επικίνδυνο, τέλεσε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα: ....". Η ως άνω διατύπωση στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, με την προσθήκη "με περιστάσεις που μαρτυρούν δράστη ιδιαίτερα επικίνδυνο...", είναι φαινομενική και οφείλεται σε μη διαγραφή της, από προφανή παραδρομή. Άλλωστε, στην παράθεση των οικείων ποινικών διατάξεων, για τις πράξεις για τις οποίες αυτός κηρύχθηκε ένοχος, δεν παρατίθεται αυτή του άρθρου 8 του Ν. 1729/1987, που προβλέπει τη συγκεκριμένη επιβαρυντική περίσταση, αλλά μόνο του άρθρου 5 του ίδιου νόμου. Πέραν αυτών, από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης αποφάσεως (σελίδα 17 αυτής), στο αιτιολογικό της γίνεται δεκτό, ότι στο πρόσωπό του δεν συντρέχει η επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 8 του Ν. 1729/1987. Περαιτέρω, η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' Κ.Π.Δ, λόγο αναιρέσεως, πρέπει να εκτείνεται και στον περί συνδρομής ορισμένης ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ.2 του ΠΚ, αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου, αφού η παραδοχή του οδηγεί στην επιβολή μειωμένης ποινής, κατά το μέτρο του άρθρου 83 του ίδιου Κώδικα. Ως ελαφρυντικές δε περιστάσεις, κατά το άρθρο 84 παρ.2 ΠΚ θεωρούνται, μεταξύ άλλων, α) "το ότι ο υπαίτιος έζησε έως το χρόνο που έγινε το έγκλημα έντιμη ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή" (περ. α), β) και ότι "ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του" (περ. ε). Στην δεύτερη περίπτωση, πρέπει, να αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά της καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνο μετά την τέλεση της πράξης. Εξάλλου, το ουσιαστικό δικαστήριο δεν υποχρεούται να απαντήσει και δη να παραθέσει την, κατά τα προαναφερθέντα, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία προς απόκρουση αυτοτελών ισχυρισμών, όπως είναι και τα πιο πάνω αιτήματα για την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 ΠΚ, που προτείνονται κατ' άρθρο 170 παρ.2 και 333 παρ.2 Κ.Π.Δ, αν οι ισχυρισμοί αυτοί δεν είναι σαφείς και ορισμένοι και μάλιστα με την επίκληση των θεμελιούντων αυτούς πραγματικών περιστατικών. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης και των ενσωματωμένων σε αυτήν πρακτικών ο αναιρεσείων, Χ2, ο οποίος καταδικάστηκε για τις πράξεις που προαναφέρθηκαν, κατέθεσε εγγράφως τους πιο κάτω ισχυρισμούς για την αναγνώριση σ' αυτόν ελαφρυντικών περιστάσεων, και δη: α) του άρθρου 84 παρ.2α του Π.Κ, και β) του άρθρου 84 παρ.2ε του ίδιου Κώδικα, τους οποίους ανέπτυξε και προφορικώς: Ειδικότερα, όσον αφορά την πρώτη ελαφρυντική περίσταση, που απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, και για την οποία παραπονείται με το σχετικό λόγο αναιρέσεως, είχε ισχυρισθεί κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα: "ότι από το δελτίο του Ποινικού Μητρώου του κατηγορουμένου, αλλά και από όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, προκύπτει ότι στο παρελθόν δεν έχει τελέσει κανένα έγκλημα, ουδεμία άλλωστε -από οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο- εμπλοκή του προκύπτει με τις διωκτικές αρχές και την ποινική δικαιοσύνη. Ο κατηγορούμενος είναι Αλβανός και ζει στα Τίρανα. Έχει οργανωμένη οικογενειακή (βλ. προσαγόμενο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, είναι πατέρας δυο ανηλίκων τέκνων, η δε κόρη του ....., ακολουθεί μαθήματα ελληνοαλβανικού σχολείου στο ......) και επαγγελματική ζωή, αφού συνεχώς εργάζεται ως οδηγός (βλ. προσαγόμενα πιστοποιητικά) προκειμένου να συμβάλλει στο οικογενειακό εισόδημα. Η όλη διαγωγή του μέχρι σήμερα είναι άριστη και ουδέποτε έχει δώσει αφορμή για δυσμενή σχόλια σε βάρος του, πολύ περισσότεροι για τη συμμετοχή του σε παράνομες δραστηριότητες. Τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν θα πρέπει να οδηγήσουν στην αναγνώριση του ελαφρυντικού του άρθρου 84 παρ. 2 στο πρόσωπο του κατηγορουμένου, ότι δηλαδή μέχρι το χρόνο τέλεσης της πράξης έζησε έντιμη ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή. Η αναγνώριση της ελαφρυντικής αυτής περίστασης οδηγεί σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης σε επιβολή μειωμένης ποινής, κατ' άρθρο 83 Π.Κ". Τον πιο πάνω ισχυρισμό το Δικαστήριο της ουσίας τον απέρριψε με την προσβαλλόμενη απόφασή του, όπως αναφέρθηκε, με την εξής αιτιολογία: " Τέλος, δεν πρέπει να χορηγηθεί στον κατηγορούμενο η ελαφρυντική περίσταση του 84 παρ.2α καθόσον, α) δεν αποδείχθηκε ότι έζησε μέχρι το χρόνο που τέλεσε τις παραπάνω πράξεις, έντιμη, οικογενειακή, ατομική, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή, από δε το λευκό ποινικό μητρώο του δεν αποδεικνύεται και ότι είχε κατά τα λοιπά πρότερο έντιμο βίο, ενόψει μάλιστα του είδους και της βαρύτητας των αδικημάτων για τα οποία καταδικάσθηκε.....και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο ανωτέρω αυτοτελής ισχυρισμός του κατηγορουμένου". Σε σχέση λοιπόν με τον ως άνω αυτοτελή ισχυρισμό του αναιρεσείοντος, για την αναγνώριση της ελαφρυντικής περιστάσεως (84 παρ.2α ΠΚ), που ήταν σαφής και ορισμένος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν διέλαβε σ' αυτήν την απαιτουμένη ειδική αιτιολογία, ενόψει του ότι δεν εκθέτει αρνητικά περιστατικά, που να δικαιολογούν την μη συνδρομή στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος της εν λόγω ελαφρυντικής περιστάσεως.
Συνεπώς, ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του Κ.Π.Δ, σχετικός λόγος αναιρέσεως, κατά το μέρος που πλήττει την προσβαλλόμενη απόφαση, για την απόρριψη της ως άνω ελαφρυντικής περιστάσεως αναιτιολόγητα, είναι βάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς τον αναιρεσείοντα Χ2 και μόνο όσον αφορά την απόρριψη του ως άνω αυτοτελούς ισχυρισμού περί μη συνδρομής στο πρόσωπό του, της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 α ΠΚ. (και όχι ως προς την περί ενοχής διάταξη), ως και προς την περί ποινής διάταξη και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση ενώπιον του αυτού Δικαστηρίου, συντιθεμένου από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (ΚΠΔ 519). Τέλος, ο αναιρεσείων Χ1, ως προς τον οποίο απορρίφθηκε η αναίρεσή του, καθώς και οι επ' αυτής πρόσθετοι λόγοι, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα(άρθρο 583 Κ.Π.Δ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 8 Μαϊου 2007 αίτηση του Χ1, κρατουμένου των δικαστικών φυλακών ...... και τους επ' αυτής από 12-10-2008 πρόσθετους λόγους, για αναίρεση της υπ' αριθμό 10/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Αναιρεί εν μέρει την υπ' αριθμό 10/2007 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, ως προς την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού του αναιρεσείοντος Χ2 κρατουμένου των δικαστικών φυλακών ...., περί συνδρομής στο πρόσωπό του της ελαφρυντικής περιστάσεως του προτέρου εντίμου βίου, καθώς και ως προς την περί ποινής διάταξη της απόφασης αυτής.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα κρίση, κατά το ως άνω αναιρούμενο μέρος της, στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως. Και
Απορρίπτει κατά τα λοιπά την από 26 Απριλίου 2007 αίτηση αναιρέσεως του Χ2 Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 17 Μαρτίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ