Θέμα
Ένδικο μέσο, Κλήτευση , Κυριότητα.
Περίληψη:
Η επίκληση απαραδέκτου της συζητήσεως δεν δημιουργεί λόγον αναιρέσεως. Λόγοι αναιρέσεως, κατά αποφάσεων Ειρηνοδικείου, κατ΄άρθρου 560 Κ.Πολ.Δ. Όχι αντίστοιχοι του άρθρου 559 αρ. 11 και 19 (Επικυρώνει Πολ.Πρ. Μυτ. 100/2010)
Αριθμός 841/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Μαρτίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) Π. Π. του Δ. και 2) Ό. συζύγου Δ. Π., το γένος Δ. Τ., κατοίκων ... . Ο 1ος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Απόστολο Παπακωνστατίνου και η 2η εκπροσωπήθηκε από τον ίδιο ως άνω πληρεξούσιο δικηγόρο, χωρίς να καταθέσουν προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Ε. συζύγου Α. Τ., το γένος Γ. Χ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτριο Τσούγκο, 2) Ε. Κ. του Ν., κατοίκου ... και 3) Δήμου Μυτιλήνης και ήδη Δήμου Λέσβου, Πρωτοβάθμιου Ο.Τ.Α., νόμιμα εκπροσωπουμένου, που έχει έδρα την Μυτιλήνη, οι οποίοι δεν παραστάθηκαν.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 24/12/2004 αγωγή και την από 24/12/2005 ανακοίνωση δίκης-προσεπίκληση σε πρόσθετη παρέμβαση των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκαν στο Ειρηνοδικείο Μυτιλήνης και συν εκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 12/2009 του ιδίου Δικαστηρίου και 100/2010 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Μυτιλήνης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 28/11/2011 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 15/2/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος της παραστάσας αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη των αντιδίκων στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από τις εκθέσεις επιδόσεως 10239/4-12-2012 και 12219/5-12-2012 της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Μυτιλήνης ..., τις οποίες προσκομίζουν και επικαλούνται οι αναιρεσείοντες προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, με την κάτω από αυτήν πράξη περί ορισμού δικασίμου της αναφερόμενης στην αρχή της παρούσης και με κλήση προς συζήτηση κατά τη δικάσιμο αυτή επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον καθένα από τους απουσιάζοντες δεύτερον και τρίτο αναιρεσίβλητους. Επομένως και σύμφωνα με το άρθρο 576§2 του ΚΠολΔ πρέπει να προχωρήσει η συζήτηση της υποθέσεως παρά την απουσία των ως άνω κλητευθέντων αναιρεσιβλήτων.
ΙΙ. Με την προσβαλλόμενη απόφαση και με επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης, που είχε δεχθεί τα ίδια, το Πολυμελές Πρωτοδικείο που την εξέδωσε, δικάζοντας ως Εφετείο δέχθηκε την ένδικη αγωγή της πρώτης αναιρεσίβλητης και την πρόσθετη, υπέρ της αναιρεσίβλητης (ενάγουσας) αυτής, παρέμβαση του τρίτου αναιρεσιβλήτου Δήμου Μυτιλήνης, αναγνώρισε ότι η επίδικη εδαφική λωρίδα είναι κοινόχρηστος δρόμος και ανήκει στην κυριότητα της κοινότητας (τότε) Παμφίλων, και υποχρέωσε τους αναιρεσείοντες-εναγομένους να άρουν την αναφερόμενη κατασκευή από την εδαφική αυτή λωρίδα και την εντεύθεν προσβολή της προσωπικότητας της ενάγουσας, συνισταμένη στην παρεμπόδισή της να χρησιμοποιεί τον επίδικο κοινόχρηστο χώρο, καθώς και να την παραλείπουν στο μέλλον.
ΙΙΙ. Με τον πρώτο λόγο του αναιρετηρίου υποστηρίζεται ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο παρά τον νόμο δεν κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της υπόθεσης και ως προς την πρώτη αναιρεσίβλητη-εφεσίβλητη Ε. Τ., αφού κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς τον δεύτερο εφεσίβλητο-συνενάγοντα Ε. Κ., τον οποίο οι εκκαλούντες ήδη αναιρεσείοντες δεν είχαν καλέσει νομίμως, με τους λοιπούς δε λόγους του αναιρετηρίου και υπό την επίκληση ανεπαρκούς αιτιολογίας, μη λήψεως υπόψη από το δικαστήριο των αναφερόμενων αποδεικτικών εγγράφων που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι αναιρεσείοντες και λήψεως υπόψη των επίσης αναφερομένων ενόρκων βεβαιώσεων - δικαστικών τεκμηρίων, που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι αναιρεσίβλητοι, προσβάλλεται αληθώς, όπως προκύπτει από το νοηματικό περιεχόμενο των λόγων αυτών, η ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου της ουσίας ως προς την παραδοχή του για τον κοινόχρηστο, ως ανωτέρω, χαρακτήρα της επίδικης εδαφικής λωρίδας και την μη απαίτηση κυριότητας των αναιρεσειόντων επί της λωρίδας αυτής. Ο πρώτος από τους ανωτέρω λόγους είναι απαράδεκτος, επειδή η επικαλούμενη αιτίαση δεν συνιστά κανέναν από τους λόγους αναιρέσεως που προβλέπονται στο άρθρο 560 του ΚΠολΔ (ούτε άλλωστε από το άρθρο 559 του ίδιου ΚΠολΔ). Οι λοιποί δε λόγοι, ως λόγοι μεν από τους αριθμούς 11 και 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, τους οποίους υπονοούν οι αναιρεσείοντες, είναι απαράδεκτοι, διότι τέτοιοι (αντίστοιχοι) λόγοι αναιρέσεως δεν προβλέπονται στο άρθρο 560 του ΚΠολΔ για τις αποφάσεις των ειρηνοδικείων και των πρωτοδικείων που εκδίδονται επί εφέσεων κατά αποφάσεων ειρηνοδικείων ως στρεφόμενοι δε κατά της ουσιαστικής ως άνω κρίσεως του δικαστηρίου είναι επίσης απαράδεκτοι, σύμφωνα με το άρθρο 561§1 του ΚΠολΔ, το οποίο εφαρμόζεται στις αποφάσεις όλων των δικαστηρίων.
IV. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη της παρισταμένης πρώτης αναιρεσίβλητης, κατά το νόμιμο αίτημα της τελευταίας (άρθρ. 176 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 28-11-2011 αίτηση των Π. Π. και Ό. Π. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 100/2010 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Μυτιλήνης. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη της πρώτης αναιρεσίβλητης, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε, στην Αθήνα, στις 16 Απριλίου 2013.
Δημοσιεύθηκε, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 2 Μαΐου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ