Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Προθεσμία.
Περίληψη:
Άρθρ. 4 §§ 1 και 3 ΚΠΔ. Η προθεσμία για την άσκηση αναιρέσεως κατ' αποφάσεως εκδοθείσης με απόντα τον κατηγορούμενο και όντα γνωστής διαμονής στην ημεδαπή είναι 10 ημέρες και αρχίζει από την επίδοσή της, εάν αυτή έγινε μετά την καταχώρισή της στο ειδικό βιβλίο, από την καταχώρησή της δε εάν η επίδοση προηγήθηκε. Άρθρο 255 ΑΚ. Εάν ασκηθεί εκπροθέσμως πρέπει να επικαλεσθεί και αποδείξει λόγους ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύματος. Αόριστοι λόγοι αναιρέσεως: όταν δεν αναφέρονται σαφώς και συγκεκριμένως οι λόγοι για τους οποίους ασκείται και αναφέρονται περιοριστικά στα άρθρα 510 και 484 ΚΠΔ. Απαράδεκτη η αίτηση αναιρέσεως ως εκπρόθεσμη και λόγω της αοριστίας της.
Αριθμός 1190/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα - Σε Συμβούλιο
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Βιολέττα Κυτέα - Εισηγήτρια και Γεώργιο Αδαμόπουλο (κωλυομένου του Αρεοπαγίτη Αναστασίου Λιανού), Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Νικολούδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 10 Απριλίου 2009, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση της αναιρεσειούσης - κατηγορουμένης ..., που δεν παρέστη στο Συμβούλιο, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 21014/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτήν, και η αναιρεσείουσα - κατηγορουμένη ζητεί τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Ιανουαρίου 2009 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 114/2009.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παναγιώτης Νικολούδης εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα με αριθμό 82/09.03.2009, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Φέρομεν ενώπιον του Δικαστηρίου υμών την από 14 Ιανουαρίου 2009 αίτησιν αναιρέσεως της κατηγορουμένης ..., κατά της υπ'αριθμ. 21014/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, διά της οποίας απερρίφθη ως ανυποστήρικτος η έφεσίς της κατά της υπ' αριθμ. 116551/2002 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και εκθέτομεν τα εξής:
Εκ των διατάξεων των άρθρων 507 παρ. 1 και 473 παρ. 1 και 3 Κ.Π.Δ. προκύπτει, ότι η προθεσμία ασκήσεως αναιρέσεως, κατ'αποφάσεως εκδοθείσης απόντος του κατηγορουμένου, εφ'όσον τυγχάνει γνωστής διαμονής εις την ημεδαπήν, είναι δεκαήμερος και αρχίζει από της επομένης της επιδόσεως της αποφάσεως, υπό την προϋπόθεσιν της προηγουμένης καταχωρίσεως αυτής καθαρογραφημένης εις το ειδικόν βιβλίον που τηρείται εις την γραμματείαν του ποινικού δικαστηρίου (Α.Π. 561/2008, 492/2008 Πραξ Λογ ΠΔ 2008 σελ. 82 και 83 αντιστ. κ.ά.). Περαιτέρω εκ της διατάξεως του άρθρου 474 παρ. 2 Κ.Π.Δ. προκύπτει, ότι εκείνος που ασκεί το ένδικον μέσον οφείλει να αναφέρη εις την έκθεσιν ασκήσεως αυτού τον λόγον που δικαιολογεί την εκπρόθεσμον άσκησίν του, δηλαδή τα περιστατικά της ανωτέρας βίας ή του ανυπερβλήτου κωλύματος από τα οποία παρημποδίσθη εις την εμπρόθεσμον άσκησίν του, καθώς και τα αποδεικτικά μέσα τα οποία αποδεικνύουν την βασιμότητά των, άλλως το ένδικον μέσον απορρίπτεται ως απαράδεκτον (Α.Π. 561/2008, 492/2008 ενθ' ανωτ. κ.ά.). Τέλος εκ της αυτής διατάξεως προκύπτει, ότι εις την έκθεσιν ασκήσεως αναιρέσεως κατ'αποφάσεως πρέπει να περιέχεται λόγος αναιρέσεως, εκ των διαλαμβανομένων περιοριστικώς εις το άρθρον 510 ιδίου Κώδικος, άλλως η αίτησις αναιρέσεως τυγχάνει απαράδεκτος (Α.Π. 304/2008, Πραξ Λογ ΠΔ 2008 σελ. 82 κ.ά.).
Εις την προκειμένην περίπτωσιν η προσβληθείσα απόφασις, που απέρριψε την έφεσιν της αναιρεσειούσης κατηγορουμένης ως ανυποστήρικτον, κατεχωρίσθη εις το ειδικόν βιβλίον την 11/5/2006 και επεδόθη εις αυτήν την 27/9/2007. Η δε κατ'αυτής αναίρεσις ησκήθη την 14/1/2009, ήτοι μετά την πάροδον της τασσομένης δεκαημέρου προθεσμίας ασκήσεώς της. Εις την σχετικήν έκθεσιν αναιρέσεως ουδείς λόγος ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύματος αναφέρεται που να δικαιολογή την εκπρόθεσμον άσκησίν της. Πέραν αυτού εις την ανωτέρω έκθεσιν ως λόγος αναιρέσεως αναφέρεται "διότι μολονότι προσεκόμισε ο μάρτυρας της κατηγορουμένης ιατρική βεβαίωση στο δικαστήριο, ότι αδυνατούσε να παραστεί, αυτή δεν ελήφθη υπ'όψιν ως ώφειλε και δεν κρίθηκε επαρκής, ενώ κατ'άρθρον 349 Κ.Π.Δ. θα έπρεπε να αναβληθή η δίκη λόγω σημαντικών αιτίων στο πρόσωπο της κατηγορουμένης". Με το περιεχόμενον αυτό καθίσταται σαφές, ότι ουδείς λόγος αναιρέσεως, εκ των περιοριστικώς διαλαμβανομένων εις το άρθρον 510, εκτίθεται εις την σχετικήν έκθεσιν της αιτήσεως αναιρέσεως.
Συνεπώς η υπό κρίσιν αίτησις αναιρέσεως είναι διττώς απαράδεκτος, αφ'ενός μεν ως εκπρόθεσμος και αφ'ετέρου διότι ουδείς αναιρετικός λόγος εκτίθεται εις την σχετικήν έκθεσιν αυτής, εκ των διαλαμβανομένων εις το άρθρον 510 Κ.Π.Δ.
Επειδή εν όψει πάντων αυτών πρέπει, κατά τα άρθρα 476 παρ. 1 και 583 παρ. 1 Κ.Π.Δ., να κηρυχθή απαράδεκτος η προαναφερθείσα αίτησις αναιρέσεως και να καταδικασθή η αναιρεσείουσα εις τα δικαστικά έξοδα εκ 220 ευρώ.
Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α----------------------------------
Π ρ ο τ ε ί ν ο μ ε ν: Ι. Να κηρυχθή απαράδεκτος η από 14 Ιανουαρίου 2009 αίτησις αναιρέσεως της κατηγορουμένης ..., κατά της υπ'αριθμ. 21014/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
ΙΙ. Να καταδικασθή η αναιρεσείουσα εις τα δικαστικά έξοδα εκ 220 ευρώ.- Αθήνα 1η Μαρτίου 2009 Ο Αντεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Ανδρέας Ι. Ζύγουρας"
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος της αναιρεσείουσας.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Στην προστεθείσα με το άρθρο 9 του Ν. 969/1979 § 3 του άρθρου 473 Κ.Π.Δ. ορίζεται ότι "η προθεσμία για την άσκηση της αναίρεσης αρχίζει από τότε που η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωριστεί καθαρογραφημένη στο ειδικό βιβλίο που τηρείται από τη γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου...". Ο όρος τελεσίδικη απόφαση που απαντάται στον Κ.Π.Δ. μόνο στην ανωτέρω διάταξη χρησιμοποιείται με τη γνωστή έννοια της αποφάσεως που δεν μπορεί να προσβληθεί με τα προβλεπόμενα από τον νόμο τακτικά ένδικα μέσα, όπως προβλεπόμενο από τον Κ.Π.Δ. είναι μόνο η έφεση. Ο σκοπός της ανωτέρω διατάξεως συνίσταται στην ανάγκη να έχει λάβει ο ενδιαφερόμενος διάδικος πλήρη γνώση του αιτιολογικού της αποφάσεως, ώστε να είναι σε θέση να θεμελιώσει προβλεπομένους από το άρθρο 510 § 1 Κ.Π.Δ. λόγους αναιρέσεως, και ιδίως αυτόν της ελλείψεως ειδικής αιτιολογίας, να αποφεύγεται δε η άσκηση ματαίως αιτήσεως αναιρέσεως όταν δεν προκύπτει νόμιμος λόγος ώστε να αποτρέπεται η εντεύθεν ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση του διαδίκου (ολ. ΑΠ. 6/2002).
ΙΙ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 462, 473 §§1 και 3, 507 § 1 εδ. α' και 155 Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι η προθεσμία για την άσκηση αναιρέσεως κατ' αποφάσεως, η οποία εξεδόθη με απόντα τον κατηγορούμενο, δικαιούμενο εις άσκηση αυτής και έχοντα γνωστή διαμονή στην ημεδαπή είναι δέκα ημέρες και αρχίζει από την νόμιμη επίδοσή της στον απόντα κατηγορούμενο ή, σε περίπτωση θυροκολλήσεως του εγγράφου, από της επομένης της επιδόσεως στον νομίμως διορισθέντα αντίκλητο, εάν η επίδοση αυτή έγινε μετά την καταχώριση της αποφάσεως καθαρογραφημένης στο ειδικό βιβλίο που τηρείται από την γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου, από την καταχώρισή της δε αυτή, αν η επίδοσή της προηγήθηκε. Εξ άλλου κατά την γνωστή αρχή του δικαίου ότι κανείς δεν υποχρεούται στα αδύνατα ο αναιρεσείων, μπορεί να επικαλεσθεί στην αίτηση αναιρέσεως τον λόγον ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύματος εξ αιτίας του οποίου κατέστη αδύνατη η εμπρόθεσμη άσκησή της καθώς και τα αποδεικτικά μέσα που τον στηρίζουν. Η εκπρόθεσμη αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται από το δικαστήριο του Αρείου Πάγου ως απαράδεκτη κατά τα άρθρα 476 § 1 και 513 § 1 Κ.Π.Δ.
ΙΙΙ. Τέλος από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 § 2, 474 § 2, 476 § 1, 484 § 1, 509 § 1 και 510 Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατ' αποφάσεων και βουλευμάτων, πρέπει στη δήλωση ασκήσεώς της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ'αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος από τους αναφερομένους περιοριστικά στα άρθρα 510 και 484 Κ.Π.Δ. λόγους αναιρέσεως, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τοιαύτη απορριπτέα (άρθρο 476 και 513 Κ.Π.Δ.).
ΙV. Στην προκειμένη περίπτωση δια της προσβαλλομένης υπ'αριθμ. 21014/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, απερρίφθη ως ανυποστήρικτη η έφεση της αναιρεσειούσης κατά της υπ'αριθμ. 116551/2002 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η ανωτέρω δε απόφαση, η οποία υπόκειται εις αναίρεση, κατεχωρίσθη στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 § 3 Κ.Π.Δ. την 11 Μαΐου 2006, όπως προκύπτει από την σχετική επισημείωση του Γραμματέως επί του φωτοαντιγράφου της προσβαλλομένης αποφάσεως, επεδόθη δε εις την αναιρεσείουσα κατηγορουμένη την 27 Σεπτεμβρίου 2007, όπως προκύπτει από το υπό την αυτή ημερομηνία αποδεικτικό επιδόσεως του Αρχιφύλακα ..., σε σύνοικο αυτής. Εντεύθεν και η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως, ασκηθείσα την 14/1/2009, ήτοι μετά την πάροδο της νομίμου δεκαημέρου προθεσμίας από της άνω επιδόσεως, χωρίς να εκτίθεται στην έκθεση αυτής λόγος ανωτέρας ή ανυπερβλήτου κωλύματος, που να δικαιολογούν την εκπρόθεσμη άσκησή της, είναι απαράδεκτη. Πέραν αυτού στην άνω έκθεση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα αναφέρει ότι ασκεί αναίρεση "διότι μολονότι προσεκόμισε ο μάρτυρας της κατηγορουμένης ιατρική βεβαίωση στο δικαστήριο ότι αδυνατούσε να παραστεί αυτή, δεν ελήφθη υπ'όψη ως ώφειλε και δεν κρίθηκε επαρκής, ενώ κατ' άρθρον 349 ΚΠοινΔ θα έπρεπε να αναβληθεί η δίκη λόγω σημαντικών αιτίων στο πρόσωπο της κατηγορουμένης", δηλαδή ουδένα σαφή και ορισμένο λόγο περιέχει αυτή η έκθεση (αναιρέσεως) από τους αναφερομένους περιοριστικώς ως άνω εις το άρθρο 510 Κ.Π.Δ. και γι'αυτό είναι απαράδεκτη και εξ αυτού του λόγου.
Κατ' ακολουθίαν αυτών και μετά την ειδοποίηση του αντικλήτου της αναιρεσειούσης να εμφανισθεί στο Συμβούλιο και την μη εμφάνισή του, η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως, εξ αμφοτέρων των άνω λόγων, απαράδεκτη επιβληθούν δε τα δικαστικά έξοδα στην αναιρεσείουσα (άρθρα 476 § 1 και 583 § 1 Κ.Π.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ'αριθμ. 1/14-1-2009 αίτηση της ..., για αναίρεση της υπ' αριθμ. 21014/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα εξ ευρώ διακοσίων είκοσι (220).
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 8 Μαΐου 2009. Και,
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαΐου 2009.-
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ