Θέμα
Ακυρότητα σχετική, Ακυρότητα επιδόσεως.
Περίληψη:
Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. Απόφαση επί εφέσεως, δεκτής ως εμπρόθεσμης, αλλά απορριπτική του ειδ. λόγου έφεσης περί ακυρότητας της επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος, κληθέντος του κατηγορουμένου ως άγνωστης διαμονής, ενώ ήταν γνωστής και εντεύθεν μη αναστολής της επελθούσας παραγραφής. Βάσιμοι οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ', Ε' ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής αιτιολογίας και νόμιμης βάσης.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1478/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο,- Εισηγητή, Μαρία Βασιλάκη, Χρυσούλα Παρασκευά και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Νοεμβρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Πλιώτα (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Μ. Ν. του Ε., κάτοικο ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Παπανδρουλάκη, περί αναιρέσεως της 797/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Θεσ/νίκης.
Το Τριμελές Πλημ/κείο Θεσ/νίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 7 Μαρτίου 2013 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 353/13.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις του άρθρου 273 παρ.1 του ΚΠΔ συνάγεται ότι ως τόπος κατοικίας θεωρείται εκείνος που έχει δηλώσει ο κατηγορούμενος, κατά την προανάκριση ή την κυρία ανάκριση, που τυχόν έχει διενεργηθεί και σε περίπτωση μεταβολής της δηλωθείσας κατοικίας, εκείνος που έχει δηλώσει στην αρμόδια Εισαγγελική αρχή ή στην έκθεση ασκηθέντος ενδίκου μέσου ή προσφυγής και αν δεν έχει ενεργηθεί προανάκριση ή ο κατηγορούμενος δεν έχει εμφανιστεί κατ'αυτήν, ως τόπος κατοικίας θεωρείται εκείνος, που ο κατηγορούμενος έχει καταστήσει γνωστό στο μηνυτή και αναφέρεται στη μήνυση ή την έγκληση(ΑΠ 137, 956/2011). Από τις διατάξεις των άρθρων 154 παρ. 2 και 156 του ίδιου Κώδικα, προκύπτει ότι ως άγνωστης διαμονής θεωρείται εκείνος (εκκαλών-κατηγορούμενος) που απουσιάζει από τον τόπο της κατοικίας του σε άγνωστο μέρος για τη δικαστική (Εισαγγελική) αρχή που έχει εκδώσει το προς επίδοση έγγραφο ή έχει παραγγείλει την επίδοσή του, έστω και αν αυτή είναι γνωστή σε τρίτους, όπως είναι ακόμη και άλλη Εισαγγελική Αρχή ή και Αστυνομική Αρχή και στην περίπτωση αυτή η επίδοση προς εκείνον γίνεται εγκύρως ως άγνωστης διαμονής, μετά την άκαρπη αναζήτηση των αναφερομένων στη διάταξη του άρθρου 156 παρ. 1 εδ. α προσώπων, προς το δήμαρχο ή τον αρμόδιο δημοτικό υπάλληλο που όρισε ο δήμαρχος της τελευταίας κατοικίας ή διαμονής του, άλλως η επίδοση είναι άκυρη και δεν αρχίζει η ως άνω προθεσμία ασκήσεως ενδίκων μέσων. Αν όμως η επικαλούμενη από τον κατηγορούμενο νέα γνωστή κατοικία ή διαμονή του ή επαγγελματική του διεύθυνση είναι κατά το χρόνο επίδοσης ήδη γνωστή στην ίδια αρμόδια για την επίδοση Εισαγγελική Αρχή, από άλλη έστω υπόθεση του κατηγορουμένου, η μη αναζήτησή του σε αυτή και η επίδοση στην αρχική διεύθυνση ως αγνώστου διαμονής είναι άκυρη( ΑΠ 596/2006), όπως άκυρη είναι αν αναζητήθηκε και σε ανύπαρκτη διεύθυνση κατοικίας(ΑΠ 440/2013). Περαιτέρω από τις διατάξεις των άρθρων 156 παρ. 1,2, 170 παρ.1, 173 παρ.1, 174 παρ.2, 320 παρ.2, 321 παρ.4 του ΚΠΔ, συνάγεται ότι μεταξύ των λόγων ακυρότητας της επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος του κατηγορουμένου, είναι και η επίδοση ως άγνωστης διαμονής, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις αυτής, μολονότι δηλαδή ο κατηγορούμενος, είχε γνωστή διαμονή, ενώ η σχετική αυτή ακυρότητα επιδόσεως μπορεί να προταθεί από τον κατηγορούμενο στο ακροατήριο, μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας. Αν δε ο κατηγορούμενος εμφανισθεί στο δικαστήριο και δεν προβάλει αντιρρήσεις για την πρόοδο της δίκης, η ακυρότητα αυτή καλύπτεται και επιφέρει τις συνέπειες αναστολής της παραγραφής του διωκόμενου εγκλήματος, κατά το άρθρο 113 παρ. 1,2,3 του ΠΚ, για όσο χρόνο διαρκεί η κύρια διαδικασία, όχι όμως περισσότερο από τρία χρόνια επί πλημμελημάτων. Όμως αν είναι άκυρη η επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, δεν αρχίζει η κύρια διαδικασία και δεν επέρχεται η άνω αναστολή της παραγραφής. Εξάλλου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 320, 321, 339, 340, 343 και 349 παρ. 1,2 του ΚΠΔ, η κύρια διαδικασία στο ακροατήριο αρχίζει, είτε με την επίδοση στον κατηγορούμενο της κλήσεως ή του κλητήριου θεσπίσματος, με την οποία καλείται αυτός στο ακροατήριο, είτε με την εμφάνιση του κατηγορουμένου στο τελευταίο και τη μη εναντίωσή του στη συζήτηση της υποθέσεως, αν όμως η επίδοση της κλήσεως ή του κλητήριου θεσπίσματος είναι άκυρη, δεν αρχίζει η κύρια διαδικασία και ούτε επέρχεται αναστολή της παραγραφής. Εφόσον όμως κατ' αυτήν δεν εμφανίστηκε ο κατηγορούμενος και καταδικάστηκε ερήμην, μπορεί να προταθεί στο εφετείο με ειδικό λόγο εφέσεως κατά της αποφάσεως του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ότι η επίδοση ως αγνώστου διαμονής είναι άκυρη, διότι έγινε σε διαφορετική διεύθυνση από εκείνη που ο κατηγορούμενος, πραγματικά διέμενε και αυτή η διαμονή ήταν γνωστή στην αρμόδια για την επίδοση εισαγγελική αρχή.. Το εφετείο, αν κρίνει εμπρόθεσμη και παραδεκτή την έφεση, οφείλει να εξετάσει τον προβαλλόμενο με την έφεση ως άνω λόγο ακυρότητας της γενόμενης ερήμην του διαδικασίας ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, αξιολογώντας τα προσκομισθέντα από τον κατηγορούμενο έγγραφα και τον μάρτυρα που τυχόν εξετάστηκε και αυτά που κατέθεσε ο εκκαλών κατηγορούμενος και αν είναι βάσιμος ο εν λόγω ισχυρισμός περί γνωστής διαμονής του, να ακυρώσει την εκκαλούμενη απόφαση και να χωρήσει στην εκδίκαση της υποθέσεως (άρθρο 502 παρ. 4 ΚΠΔ).
Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 17, 111 παρ. 3, 112 και 113 παρ. 2 και 3 του ΠΚ σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 310 παρ. 1 εδ. β1, 370 εδ. β' και 511 του ΚΠΔ, προκύπτει ότι το αξιόποινο της πράξεως εξαλείφεται με την παραγραφή, της οποίας ο χρόνος για τα πλημμελήματα είναι πέντε έτη και αρχίζει από την ημέρα που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη, ενώ αναστέλλεται για όσο χρόνο διαρκεί η κύρια διαδικασία και μέχρι να υπάρξει αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση, όχι όμως περισσότερο από τρία έτη και ότι η παραγραφή, ως θεσμός δημόσιας τάξεως, εξετάζεται και αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο σε κάθε στάση της ποινικής διαδικασίας, ακόμη και από τον Άρειο Πάγο. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή, για τον έλεγχο της βασιμότητας προβαλλόμενου σχετικού λόγου αναιρέσεως, επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, με τη με αρ. 13746/2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, καταδικάσθηκε, σε πρώτο βαθμό, ερήμην, σε ποινή φυλάκισης τριών ετών για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, κατ' εξακολούθηση. Κατά της παραπάνω απόφασης που επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στις 15-9-2011, ως αγνώστου διαμονής, αναζητηθείς στην οδό αρ… της ..., ο κατηγορούμενος άσκησε τη με αρ. εκθ. 2032/19-6-2012 εκπρόθεσμη έφεση, στην οποία με ειδικούς λόγους εφέσεως, πρόβαλλε ακυρότητα όλων των προς αυτόν γενόμενων στην ανωτέρω οδό αρ… επιδόσεων, ως αγνώστου διαμονής, ενώ ήταν γνωστής διαμονής, και δη τόσον του κλητηρίου θεσπίσματος, όσον και της με αρ 13746/2011 ερήμην πρωτόδικης καταδικαστικής αποφάσεως, ακόμη δε επικαλέστηκε και ακυρότητα του κλητηρίου θεσπίσματος για το λόγο ότι δεν προσδιορίζεται σε αυτό η ιδιότητά του ως διαχειριστή της υπόχρεης σε καταβολή των χρεών εταιρείας, με το εξής, κατά πιστή μεταφορά, περιεχόμενο της εκθέσεως εφέσεως: " H έφεση μου είναι εμπρόθεσμη, καθόσον ουδέποτε μου επιδόθηκε η εκκαλουμένη ή απόσπασμα αυτής νομίμως, αφού η επίδοση φέρεται να έγινε σε μένα ως αγνώστου διαμονής, ενώ ήμουν γνωστής διαμονής στην αρμόδια Δικαστική (Εισαγγελική) Αρχή (ΑΠ 279/2012 ΝΟΜΟΣ), ήτοι την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, η οποία ήδη μου είχε επιδώσει (στο ίδιο περίπου χρονικό διάστημα) στον τόπο της κατοικίας μου (...) τα με αριθμ.ΕΓ 38-08/162/1532/20-7-2010 και με αριθμ.Α07/4098/15-1-2010 κλητήρια θεσπίσματα (αντίγραφα των οποίων προσκομίζω), ενώ η διεύθυνση, όπου αναζητήθηκα αρχικά (...) ήταν η παλαιά έδρα της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία " …" (για χρέη της οποίας προς το Δημόσιο καταδικάσθηκα), ενώ ήδη δυνάμει του με αριθμ..../1-2-2005 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Πηνελόπης Τσεκούρα (περίληψη του οποίου δημοσιεύθηκε στο με αριθμ,. .../25-2-2005 ΦΕΚ) περί τροποποίησης του καταστατικού της εταιρίας, η εταιρία είχε από το έτος 2005 αλλάξει την έδρα της από ... σε ..., ενώ με το με αριθμ. .../20-12-2007 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης, Αικατερίνης Μπάτζιου-Καρακάση (περίληψη του οποίου δημοσιεύθηκε στο με αριθμ..../18-1-2008 ΦΕΚ), η ως άνω εταιρία λύθηκε, σε όλα δε τα ως άνω συμβόλαια και τις περιλήψεις στα ΦΕΚ (τα οποία προσκομίζω), αναφέρεται η διεύθυνση της κατοικίας μου (...), η δε αρμόδια ΔΟΥ Καλαμαριάς γνώριζε και την νέα (από 2005) διεύθυνση της εταιρίας (...) και την διεύθυνση της κατοικίας μου (...), όπως προκύπτει από έγγραφα της ιδίας, που προσκομίζω. Προβάλλω δε, πλην άλλων, και τον ειδικό λόγο έφεσης περί ακυρότητας της επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος, καθόσον μου επιδόθηκε ως αγνώστου διαμονής ενώ ήμουν γνωστής διαμονής στην αρμόδια Δικαστική (Εισαγγελική) Αρχή (ΑΠ 279/2012 ΝΟΜΟΣ), ήτοι την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, για τους λόγους, που αναφέρονται παραπάνω, καθώς και τον ειδικό λόγο έφεσης περί ακυρότητας του ιδίου του κλητηρίου θεσπίσματος, καθόσον δεν προσδιορίζεται σε αυτό η ιδιότητα μου ως διαχειριστού εταιρίας, δυνάμει της οποίας οφείλω τα επίδικα χρέη προς το Δημόσιο." Από την προσβαλλόμενη με αρ. 797/2013 απόφαση του δευτεροβαθμίου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, προκύπτει ότι η εν λόγω με αρ. εκθ. 2032/19-6-2012 έφεση του κατηγορουμένου, κρίθηκε μεν εμπρόθεσμη, με αιτιολογικό ότι η επίδοση της ερήμην πρωτόδικης απόφασης ως αγνώστου διαμονής στην οδό ... της ... ήταν άκυρη, γιατί την 15-9-2011 που έγινε η επίδοση, η νέα διεύθυνση κατοικίας του εκκαλούντος στην οδό ... της ..., ήταν ήδη γνωστή στην αρμόδια για την επίδοση Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, ενώ απέρριψε τον ίδιο λόγο ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσματος και την προβαλλόμενη παραγραφή της πράξεως λόγω μη αναστολής, θεωρήσαν α)νόμιμη την γενόμενη στις 18-2-2011 προηγούμενη επίδοση ως αγνώστου διαμονής του κλητηρίου θεσπίσματος στην ανωτέρω ίδια οδό ... της ..., που αναζητήθηκε και δεν βρέθηκε και β) έγκυρο το επιδοθέν κλητήριο θέσπισμα περιέχον όλα τα αναγκαία κατ'άρθρο 321 παρ.1 του ΚΠΔ στοιχεία και προχώρησε περαιτέρω σε καταδίκη του κατηγορουμένου με την εξής αιτιολογία: " Από τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της δικογραφίας αποδεικνύεται ότι ο εκκαλών -κατηγορούμενος με την εκκαλουμένη με αριθμό 13746/6-4-2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης κηρύχθηκε, ενώ ήταν απών, ένοχος για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο κατ'εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως τριών (3) ετών. Η παραπάνω με αριθμό 13746/11 καταδικαστική απόφαση επιδόθηκε στον εκκαλούντα, ο οποίος δεν ήταν παρών κατά την απαγγελία της, όπως και σε όλη τη διάρκεια της δίκης επί της οποίας εκδόθηκε αυτή, ως αγνώστου διαμονής, δηλαδή με επίδοση αντιγράφου της στο δήμαρχο Καλαμαριάς, την 15-9-2011, αφού προηγουμένως αναζητήθηκε στην ... Η ανωτέρω διεύθυνση ..., ήταν η διεύθυνση που αναγραφόταν στην αίτηση ποινικής διώξεως της Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς, που διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία στις 29-3-2010. Η διεύθυνση αυτή ήταν η αρχική έδρα της εταιρίας με την επωνυμία "..." και το διακριτικό τίτλο "...", (που στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην οδό ...), της οποίας διαχειριστής ήταν ο κατηγορούμενος και από τη δραστηριότητα της εταιρίας αυτής είχε δημιουργηθεί η πλειονότητα των χρεών, στα οποία αναφερόταν η αίτηση ποινικής διώξεως. Η ως άνω εταιρία λύθηκε το έτος 2007 και η λύση της καταχωρίστηκε στις 18-1-2008 στο ΦΕΚ. Στη μήνυση δεν αναγραφόταν άλλη διεύθυνση του κατηγορουμένου. Όπως προκύπτει από τα ΦΕΚ και τα συμβόλαια που αναγνώστηκαν, η διεύθυνση κατοικίας του κατηγορουμένου τουλάχιστον από το έτος 2005, ήταν ..., όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο ο κατηγορούμενος δεν απολογήθηκε κατά το άρθρο 273 ΚΠΔ, ώστε να δηλώσει την προαναφερόμενη διεύθυνση κατοικίας του, στην υπό κρίση υπόθεση, με αποτέλεσμα να ισχύει η αναφερόμενη στη μήνυση επαγγελματική του διεύθυνση, ....
Επειδή όμως από τη δραστηριότητα του κατηγορουμένου, τόσο ατομικώς όσο και ως διαχειριστής της ως άνω εταιρίας, προέκυψαν και άλλες αξιόποινες πράξεις, όπως έκδοση ακάλυπτων, η διεύθυνση κατοικίας του έγινε γνωστή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης μεταγενέστερα και ειδικότερα το Μάιο του έτους 2011,οπότε με παραγγελία της επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στις 20-5-2011, το με αριθμό Α07/4088 από 15-1-2010 κλητήριο θέσπισμα με αναγραφόμενη διεύθυνση στο αποδεικτικό που επισυνάπτεται στο επιδοθέν κλητήριο θέσπισμα ... ή ... Συνεπώς ήταν γνωστή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η διεύθυνση κατοικίας του κατηγορουμένου επί της οδού ... και στις 15-9-2011, που επιδόθηκε με παραγγελία της η προβαλλόμενη με την έφεση απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου στον κατηγορούμενο ως αγνώστου διαμονής, επειδή αναζητήθηκε και δεν ανευρέθηκε στη διεύθυνση .... Ενόψει των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι στον κατηγορούμενο ακύρως επιδόθηκε το απόσπασμα της αποφάσεως ως αγνώστου διαμονής, ενώ αυτός ήταν γνωστής διαμονής για την εισαγγελική αρχή. Η ακυρότητα αυτή συνεπάγεται τη μη έναρξη της προθεσμίας της εφέσεως από τον καταδικασθέντα εκκαλούντα- κατηγορούμενο κατά της παραπάνω με αριθμό 13746/11 καταδικαστικής αποφάσεως. Επομένως η κρινόμενη έφεση του εκκαλούντα-κατηγορουμένου κατά της ως άνω καταδικαστικής σε βάρος του αποφάσεως ασκήθηκε εμπροθέσμως, ειδικότερα δε πριν από την έναρξη της προθεσμίας για την άσκηση της, αφού η επίδοση της ήταν άκυρη, κατά τα προαναφερόμενα, όπως βασίμως ισχυρίστηκε ο εκκαλών κατηγορούμενος με τον ειδικό λόγο εφέσεως και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή, να εξαφανιστεί η ως άνω εκκαλουμένη απόφαση και να εξεταστεί η υπόθεση στην ουσία της. Επειδή από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο και την κατάθεση του μάρτυρα υπερασπίσεως που εξετάσθηκε στο ακροατήριο, αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε ότι: Με ειδικό λόγο εφέσεως ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι το κλητήριο θέσπισμα του επιδόθηκε ακύρως ως αγνώστου διαμονής, ενώ αυτός ήταν γνωστής διαμονής στην αρμόδια Εισαγγελική αρχή που έδωσε την παραγγελία επιδόσεως του, σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται και στην αναπτυχθείσα ένσταση του. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας το προσβαλλόμενο με αριθμό ΕΓ 26-10/214/2523/20-7-2010 κλητήριο θέσπισμα για την υπό κρίση υπόθεση επιδόθηκε στον κατηγορούμενο ως αγνώστου διαμονής στις 18-2-2011, με παράδοση του στο Δήμαρχο Καλαμαριάς, επειδή ο κατηγορούμενος αναζητήθηκε στη διεύθυνση ... και δεν ανευρέθη. Όπως προαναφέρθηκε η διεύθυνση αυτή ήταν η αρχική έδρα της εταιρίας με την επωνυμία "...", της οποίας διαχειριστής ήταν ο κατηγορούμενος και από τη δραστηριότητα της εταιρίας αυτής είχε δημιουργηθεί η πλειονότητα των χρεών, για τη μη καταβολή των οποίων ασκήθηκε η ποινική δίωξη. Η διεύθυνση αυτή αναφερόταν στη μήνυση της Δ.Ο.Υ. που διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Η διεύθυνση κατοικίας του κατηγορουμένου ήταν ... Ωστόσο από κανένα έγγραφο ή άλλο στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι στις 18-2-2011, που έλαβε χώρα η επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, η ως άνω διεύθυνση ... ήταν γνωστή στην Εισαγγελική αρχή που παρήγγειλε την επίδοση του. Ειδικότερα στη μήνυση δεν αναγραφόταν άλλη (εναλλακτική διεύθυνση) του κατηγορουμένου και ο τελευταίος δεν απολογήθηκε κατά το άρθρο 273 ΚΠΔ στην προδικασία, ώστε να γνωστοποιήσει τη διεύθυνση αυτή, ούτε με έτερο τρόπο γνωστοποίησε στην Εισαγγελική αρχή τη διεύθυνση του. Από το συνήγορο του κατηγορουμένου προσκομίζονται τα με αριθμό Α07/4078 και ΕΓ 38-08/162/1532 κλητήρια θεσπίσματα της ιδίας Εισαγγελικής αρχής, που του επιδόθηκαν στην οδό .... Από την επισκόπηση των ως άνω εγγράφων προκύπτουν τα εξής: το πρώτο εξ αυτών συντάχθηκε στις 15-1-2010 και επιδόθηκε στις 20-5-2011 και το δεύτερο εξ αυτών συντάχθηκε στις 20-7-2010 και επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στις 13-10-2011. Ωστόσο στο κείμενο αμφοτέρων των κλητηρίων θεσπισμάτων αναφέρεται ο κατηγορούμενος ως κάτοικος .., χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση και αναφορά της διευθύνσεως του.
Συνεπώς το έτος 2010 δεν ήταν γνωστή η κατοικία του κατηγορουμένου επί της οδού .... Ενόψει της επιδόσεως αμφοτέρων των κλητηρίων θεσπισμάτων συντάχθηκε πρόσθετο φύλλο, που επισυνάφθηκε στα κλητήρια θεσπίσματα, όπου αναφέρεται πάλι στο κείμενο τους ως τόπος κατοικίας του η …και χειρόγραφα έχει συμπληρωθεί εκτός κειμένου, ως οδηγία προς το όργανο επιδόσεως, οι διευθύνσεις ... ή ... Η σημείωση αυτή έλαβε χώρα ενόψει της επιδόσεως των κλητηρίων θεσπισμάτων στον κατηγορούμενο που συνέβη στις 20-5-2011 και 13-10-2011.
Συνεπώς στις 18-2-2011 η διεύθυνση κατοικίας του κατηγορουμένου επί της οδού ..., δεν ήταν γνωστή στην Εισαγγελική - αρχή και εφόσον αναζητήθηκε ο κατηγορούμενος στην αναγραφόμενη στη μήνυση διεύθυνση και δεν ανευρέθη, ορθώς κλητεύθηκε ως αγνώστου διαμονής. Η επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος έλαβε χώρα πριν παρέλθει πενταετία από το χρόνο τελέσεως των αποδιδόμενων στον κατηγορούμενο μερικότερων πράξεων, αφού ο χρόνος τελέσεως αρχίζει από 30-4-2007 και η επίδοση έλαβε χώρα στις 18-2-2011 και δεν συμπληρώθηκε ο χρόνος της πενταετούς παραγραφής του πλημμελήματος, σύμφωνα με το άρθρο 111 παρ 2 ΠΚ, έκτοτε δε, επήλθε αναστολή της παραγραφής για μία τριετία κατά το άρθρο 113 παρ 3 ΠΚ και δεν συμπληρώθηκε συνολικός χρόνος οκτώ ετών από την τέλεση της πρώτης επιμέρους πράξεως μέχρι σήμερα. Ενόψει των ανωτέρω οι ενστάσεις ακυρότητας επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος και παραγραφής των μερικότερων πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο πρέπει να απορριφθούν." Η αιτιολογία αυτή της προσβαλλόμενης με αρ.797/2013 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, δεν είναι η απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη και στερείται νόμιμης βάσης. Ειδικότερα, ενώ δέχεται ως εμπροθέσμως ασκηθείσα την έφεση, με το αιτιολογικό ότι η ερήμην εκδοθείσα με αρ. 13746/2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, είχεν ακύρως επιδοθεί στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης με τη διαδικασία των επιδόσεων σε αγνώστου διαμονής πρόσωπα, αναζητηθέντος και μη ευρεθέντος του κατηγορουμένου στην οδό ... της ..., διεύθυνση που αναγραφόταν στην αίτηση ποινικής διώξεως της ΔΟΥ Καλαμαριάς για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο και που ήταν η έδρα της εταιρείας, που δημιούργησε τα χρέη " ...",με διαχειριστή τον κατηγορούμενο, εταιρεία που λύθηκε το 2007, ενώ η διεύθυνση κατοικίας του κατηγορουμένου ήταν τουλάχιστον από το 2005 στην οδό ..., όπου κατοικεί μέχρι σήμερα, για το λόγο ότι στις 15-9-2011, όταν επιδόθηκε η ερήμην αυτή καταδικαστική πρωτόδικη απόφαση από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, προέκυψε από άλλο, το Α07/4088/15-1-2010, κλητήριο θέσπισμα του ίδιου Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, που επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στην οδό ... ότι ήταν γνωστή στην ανωτέρω υπηρεσία η διεύθυνση του αναιρεσείοντος στην ανωτέρω οδό ... και ως εκ τούτου εκεί έπρεπε να αναζητηθεί και να επιδοθεί και η ερήμην απόφαση, παρά ταύτα όμως, το ίδιο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, προκειμένου να απορρίψει τον ισχυρισμό που αναιρεσείοντος, που αναφερόταν στην ακυρότητα της επιδόσεως του με αρ. ΕΓ26-10/214/2523/20-7-2010 κλητηρίου θεσπίσματος του ίδιου Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, που αφορά την κρινόμενη κατηγορία μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και που του επιδόθηκε στις 18-2-2011 με τις διατάξεις για επιδόσεις σε πρόσωπα άγνωστης διαμονής στο Δήμο Καλαμαριάς, στην ίδια οδό ... της ..., δέχεται αντιφατικά ότι σύννομα έγινε η παραπάνω επίδοση, στην οδό ... της …ως αγνώστου διαμονής, αφού η ίδια αυτή διεύθυνση της έδρας της ΕΠΕ που αναζητήθηκε αυτός και έγινε η επίδοση ήταν η μόνη γνωστή στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, στην μήνυση δεν αναγραφόταν εναλλακτική διεύθυνση κατοικίας, ο δε κατηγορούμενος δεν είχεν απολογηθεί για να δηλώσει την ανωτέρω διεύθυνση κατοικίας του, ούτε ο ίδιος γνωστοποίησε με κάποιο τρόπο τη διεύθυνσή του στην ανωτέρω οδό ... στην Εισαγγελική Αρχή και επομένως από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προκύπτει ότι η διεύθυνσή του αυτή στην οδό ..., ήταν γνωστή, κατά τον χρόνο της επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος, στις 18-2-2011, στην αρχή που την παρήγγειλε αυτήν, ήτοι στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Επίσης στο αιτιολογικό προστίθεται και ότι, από τα κατατεθέντα από το συνήγορο του κατηγορουμένου και αναγνωσθέντα με στοιχεία Α07/4098 και ΕΓ 38-08/162/1532 δύο άλλα κλητήρια θεσπίσματα της ίδιας Εισαγγελικής Αρχής Θεσσαλονίκης, που επιδόθηκαν στον ίδιο κατηγορούμενο στην ορθή ως άνω διεύθυνση στην οδό ..., (για άλλες υποθέσεις του), προκύπτει ότι το μεν πρώτο συντάχθηκε στις 15-1-2010 και επιδόθηκε στις 20-5-2011, το δεύτερο συντάχθηκε στις 20-7-2010 και επιδόθηκε στον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο στις 13-10-2011 και συνεπώς το έτος 2010, αλλά και στις 18-2-2011 που έγινε σε αυτόν η επίδοση του ανωτέρω κλητηρίου θεσπίσματος δεν ήταν γνωστή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η ανωτέρω κατοικία του κατηγορουμένου στην οδό ...,της …και ορθά και εγκύρως κλητεύθηκε ως αγνώστου διαμονής στην οδό ... της …και έτσι ανεστάλη η πενταετής παραγραφή επί τριετία και δεν παραγράφηκε η αξιόποινη πλημμεληματική πράξη. Όμως από τα ανωτέρω δύο επισκοπούμενα κλητήρια θεσπίσματα, με στοιχεία Α07/4098/15-1-2010 και ΕΓ 38-08/162/1532/20-7-2010 της ίδιας Εισαγγελικής Αρχής Θεσσαλονίκης, που επιδόθηκαν στον ίδιο κατηγορούμενο στην ορθή ως άνω διεύθυνση κατοικίας στην οδό ..., παραδεκτά επισκοπούμενα για την έρευνα σχετικού λόγου αναιρέσεως, προκύπτει ότι επί του σώματος και των δύο αυτών κλητηρίων θεσπισμάτων του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, με τα οποία καλείται ο ίδιος κατηγορούμενος να δικαστεί για έκδοση ακάλυπτων επιταγών, ως νόμιμος εκπρόσωπος της ίδιας ως παραπάνω ΕΠΕ, αναγράφεται ως διεύθυνση κατοικίας του η οδός "... ή ..." στην …και όχι η οδός ... της …, συνεπώς προκύπτει γνώση της πραγματικής διεύθυνσης κατοικίας του κατηγορουμένου εκ μέρους της ίδιας Εισαγγελικής αρχής, από 15-1-2010 που ο Εισαγγελέας εξέδωσε το πρώτο αυτό κλητήριο θέσπισμα και όχι σε μεταγενέστερο χρόνο, ήτοι από 20-5-2011 και από 13-10-2011 που επιδόθηκαν αυτά τα θεσπίσματα στον κατηγορούμενο. Ήτοι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο που δέχθηκε ότι στις 18-2-2011 που έγινε η επίδοση του ένδικου κλητηρίου θεσπίσματος δεν ήταν γνωστή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η ανωτέρω κατοικία του κατηγορουμένου στην οδό ...,της …και ορθά και εγκύρως κλητεύθηκε ως αγνώστου διαμονής στην οδό ... της …και έτσι ανεστάλη η πενταετής παραγραφή επί τριετία και δεν παραγράφηκε η αξιόποινη πλημμεληματική πράξη, έρχεται σε προφανή αντίφαση σχετικά με τις ίδιες τις παραδοχές του, αφού τα παραπάνω δύο άλλα κλητήρια θεσπίσματα χρησιμοποίησε για να καταλήξει σε αντίθετο συμπέρασμα και να αποφανθεί ότι η επίδοση της ερήμην πρωτόδικης απόφασης ως άγνωστης διαμονής ήταν άκυρη, για το λόγο ότι ο κατηγορούμενος είχεν γνωστή στην Εισαγγελική Αρχή Θεσσαλονίκης κατοικία στην οδό ...,της …και ακύρως κλητεύθηκε ως αγνώστου διαμονής στην οδό ....(βλ. ΑΠ 279/2012).
Ενόψει των παραπάνω, είναι βάσιμος ο συναφής λόγος αναιρέσεως και με το δεδομένο ότι η πράξη για την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος, φέρεται ότι έχει τελεσθεί κατ'εξακολούθηση στις 30-4-2007, στις 1-6-2007 και στις 31-8-2008 και η γενόμενη προς τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο επίδοση του σχετικού με αρ. ΕΓ26-10/214/2523/20-7-2010 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ως άγνωστης διαμονής εχώρησε ακύρως, η δε σχετική αυτή ακυρότητα δεν έχει καλυφθεί κατά τα άρθρα 173,174 του ΚΠΔ, αφού προτάθηκε από τον ερήμην καταδικασθέντα κατηγορούμενο παραδεκτά με ειδικό λόγο εφέσεως, το δε έγκλημα για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος( παραβ. άρ. 25 παρ.1 γ ν.1882/1990, όπως αντικ. με άρ. 23 παρ. 1 ν. 2523/1997 και άρ. 34 ν. 3220/2004), είναι πλημμέλημα, το αξιόποινο αυτού έχει εξαλειφθεί με παραγραφή, αφού από τους ως άνω χρόνους που φέρεται ότι τελέσθηκε κατ'εξακολούθηση (30-4-2007, 1-6-2007 και 31-8-2008) μέχρι την 5 Νοεμβρίου 2013, ημέρα που συζητήθηκε η υπόθεση ενώπιον του Αρείου Πάγου, δεν προκύπτει ότι έχει γίνει άλλη νεότερη επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος, ώστε να ανασταλεί η παραγραφή επί τριετία και ήδη συμπληρώθηκε ο χρόνος της πενταετούς παραγραφής για πλημμελήματα, χωρίς να υπολογίζεται χρόνος αναστολής, αφού όπως προεκτέθηκε δεν είχε αρχίσει η κύρια διαδικασία, λόγω της μη έγκυρης επιδόσεως του κλητήριου θεσπίσματος.
Μετά από αυτά, πρέπει να γίνει δεκτός ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' του ΚΠΔ προβαλλόμενος συναφής λόγος αναιρέσεως ως βάσιμος και η αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της, οπότε παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και σύμφωνα με το άρθρο 511 του ΚΠΔ, να παύσει οριστικά η ασκηθείσα ποινική δίωξη κατά του αναιρεσείοντος για την προαναφερόμενη αξιόποινη πράξη, λόγω παραγραφής.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη με αρ. 797/2013 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Παύει οριστικά την ποινική δίωξη κατά του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου Μ. Ν. του Ε., κατοίκου ..., του ότι στη …στις 30-4-2007, 1-6-2007 και 31-8-2008 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος δεν προέβη στην πληρωμή βεβαιωμένων στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία χρεών προς το Δημόσιο, η δε καθυστέρηση αφορούσε διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Συγκεκριμένα στον πιο πάνω τόπο και χρόνο, δεν προέβη στην πληρωμή χρεών του στο Δημόσιο που συνολικά ανέρχονται στο ποσό των 548.628,99 ευρώ βεβαιωθέντων από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. όπως αυτά προσδιορίζονται πιο κάτω ως προς το πληρωθέν ποσό, τη βεβαίωση αυτών και την έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας καταβολής:
1) ποσό 128.177,69 ευρώ που βεβαιώθηκε από την Δ.Ο.Υ Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης στις 31-10-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 29-12-2006, ήδη όμως κατόπιν μερικής καταβολής το ποσό διαμορφώθηκε σε 126.880,05 ευρώ, 2) ποσό 881,08 ευρώ που βεβαιώθηκε από την Δ.Ο.Υ Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης στις 31-10-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 29-12-2006, ήδη όμως κατόπιν μερικής καταβολής το ποσό διαμορφώθηκε σε 754,94 ευρώ, 3) ποσό 4.380,80 ευρώ που βεβαιώθηκε από την Δ.Ο.Υ Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης τις 31-10-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 29-12-2006, 4)ποσό 10.284,63ευρώ που βεβαιώθηκε από την ΔΟΥ Καλαμαριάς Θεσ/νίκης στις 31-10-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 29-12-2006, 5)ποσό 24.493,11ευρώ που βεβαιώθηκε από την ΔΟΥ Καλαμαριάς Θεσ/νίκης στις 6-11-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 30-4-2008, 6)ποσό 149.151,74ευρώ που βεβαιώθηκε από την ΔΟΥ Καλαμαριάς Θεσ/νίκης στις 6-11-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 31-1-2007, 7)ποσό 231.259,94ευρώ που βεβαιώθηκε από την ΔΟΥ Καλαμαριάς Θεσ/νίκης στις 6-11-2006 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 29-12-2006.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Νοεμβρίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 2 Δεκεμβρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ