Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας, Εφέσεως απαράδεκτο.
Περίληψη:
Αναίρεση Αντεισαγγελέα του Αναθεωρητικού, κατά αποφάσεως του Πενταμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, η οποία κήρυξε απαράδεκτη έφεση. Κατηγορούμενος για εξύβριση ανωτέρου όχι κατά την υπηρεσία. Κατά ποιων αποφάσεων των στρατιωτικών δικαστηρίων ασκείται αναίρεση. Η διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 του ΚΠΔ δεν είναι ουσιαστική αλλά δικονομική. Λόγος αναίρεσης για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 207 παρ. 1 του ΣΠΚ κατά την οποία ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου μπορεί να εκκαλεί κάθε απόφαση του στρατοδικείου. Πρόκειται για δικονομική διάταξη. Δεν συνιστά τον από το άρθρο 510 παρ. 1 περ. Ε του ΚΠΔ προβλεπόμενο λόγο αναίρεσης. Απορρίπτει αναίρεση ως απαράδεκτη.
ΑΡΙΘΜΟΣ 652/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη - Εισηγητή, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαϊρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Ιανουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Βλάσση (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, περί αναιρέσεως της 15/2006 αποφάσεως του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης. Με κατηγορούμενο τον Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Δημήτριο Σούσουρα και Ιωάννη Μουστάκα.
Το Αναθεωρητικό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας Αναθεωρητικού Δικαστηρίου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 7/16 Μαϊου 2006 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, Θωμόπουλου Γεώργιου και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 885/2006.
Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που ζήτησε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους του κατηγορουμένου, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 476 παρ. 2 και 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ, προκύπτει ότι κατά της αποφάσεως που απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη, στην οποία, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, συγκαταλέγεται και εκείνη κατά την οποία το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε δικαίωμα ή εναντίον απόφασης για την οποία δεν προβλέπεται, μπορεί ο εκκαλών να ασκήσει αναίρεση και να προβάλει τους αναφερόμενους στην διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 ΚΠΔ λόγους αναιρέσεως. Περαιτέρω οι διατάξεις των άρθρων 203, 209 και 211 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα (ν. 2287/1995), ορίζουν και τα εξής: Κατά των αποφάσεων των στρατιωτικών δικαστηρίων, επιτρέπονται τα ένδικα μέσα της έφεσης, της αίτησης αναθεώρησης και της αίτησης αναίρεσης (203). Οι λόγοι αναίρεσης του άρθρου 510 παρ. 1 περ. Α', Β', Γ, Στ', Ζ', Η' και Θ' στοιχ. β' έως και στ' Κ.Π.Δ. αποτελούν λόγους αναθεώρησης των αποφάσεων του στρατοδικείου (209). Αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται κατά τις διατάξεις του Κ.Π.Δ. στα πρόσωπα και με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται σε αυτόν: α) κατά των αποφάσεων του στρατοδικείου, αλλά μόνο για τους λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 Κ.Π.Δ., που δεν συνιστούν λόγους αναθεώρησης β) κατά των αποφάσεων του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, εκτός από αυτές που αποφαίνονται επί αιτήσεων αναθεώρησης (211). Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι αναίρεση κατά των αποφάσεων των στρατιωτικών δικαστηρίων χωρεί μόνον για τους λόγους του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ', Ε' και εκ των υποπεριπτώσεων του στοιχ. Θ μόνον για την υποπερίπτωση α', ενώ κατά των αποφάσεων του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, εκτός εκείνων που αποφαίνονται επί αιτήσεων αναθεώρησης, αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται για τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 παρ.1 Κ.Π.Δ. λόγους .Εξάλλου, εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, ο οποίος επιτρέπεται να προβληθεί και κατά αποφάσεων του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου (άρθρο 209 σε συνδ. με άρθρο 211 εδ.β' ΣΠΚ), υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει στην ερμηνευόμενη ή εφαρμοζόμενη ουσιαστική ποινική διάταξη διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει ή όταν τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, υπάγει σε διάταξη που δεν αρμόζει στη συγκεκριμένη περίπτωση, παραβιάζοντας έτσι ευθέως το νόμο. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως ιδρύεται στην περίπτωση εσφαλμένης ερμηνείας ή εφαρμογής από το δικαστήριο ποινικής διατάξεως που είναι ουσιαστική και όχι δικονομική. Επομένως, λόγος αναίρεσης, κατά το μέρος με τον οποίο πλήττει την απόφαση για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 476 παρ. 1 του ΚΠΔ, που δεν είναι ουσιαστική, αλλά δικονομική, είναι απαράδεκτος. Ομοίως δικονομική είναι και διάταξη του άρθρου 207 παρ.1 του ΣΠΚ, κατά την οποία "ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου μπορεί να εκκαλεί μέσα σε προθεσμία είκοσι ημερών από τη δημοσίευση τους κάθε απόφαση του στρατοδικείου είτε υπέρ είτε κατά του κατηγορούμενου". Στην προκειμένη περίπτωση, ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, άσκησε αναίρεση κατά της 15/06 απόφασης του Πενταμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Β' Τμήματος (Θεσσαλονίκης), επικαλούμενος τις διατάξεις των άρθρων 211, 212, 213, και 214 ΣΠΚ (ν. 2287/1995), 474,504,505 δ ΚΠΔ, κατά τις οποίες, όπως ο αναιρεσείων αναφέρει στην αίτησή του, "ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου έχει δικαίωμα να ασκήσει αναίρεση κατά καταδικαστικής αποφάσεως του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου που εκδόθηκε κατόπιν ασκήσεως εφέσεως (τελεσίδικης)". Με την προσβαλλόμενη απόφαση κηρύχθηκε, κατά πλειοψηφία, απαράδεκτη η 46/27-12-2005 ασκηθείσα, από τον Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, έφεση , κατά της 474/13-12-2005 απόφασης του Πενταμελούς Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία το Δικαστήριο, κατά πλειοψηφία, έπαυσε οριστικά, την ποινική δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος του κατηγορούμενου Χ1, για εξύβριση ανωτέρου όχι κατά την υπηρεσία, ούτε για λόγους που έχουν σχέση με αυτή. Ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού άσκησε έφεση κατά της πιο πάνω απόφασης (474/05) του Πενταμελούς Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, για το λόγο ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα εφάρμοσε το Νόμο και έπαυσε την ποινική δίωξη, λόγω σιωπηράς παραίτησης του φερομένου ως παθόντα από το δικαίωμα της εγκλήσεως, ενώ, κατά τον εκκαλούντα Εισαγγελέα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΣΠΚ, η πράξη αυτή δεν διώκεται κατ' έγκληση. Η έφεση αυτή του Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, με την προσβαλλόμενη απόφαση, διότι κρίθηκε ότι ο εν λόγω Εισαγγελέας δεν είχε δικαίωμα να εκκαλεί απόφαση στρατοδικείου που παύει οριστικά την ποινική δίωξη. Με την κρινόμενη αίτηση, ο αναιρεσείων Εισαγγελέας προσβάλλει την πιο πάνω 15/06 απόφαση, για το λόγο ότι το Πενταμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τον νόμο και ειδικότερα την αναφερόμενη πιο πάνω διάταξη του άρθρου 207 παρ.1 του ΣΠΚ, κατά την οποία ο Εισαγγελέας του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου μπορεί να εκκαλεί κάθε απόφαση του στρατοδικείου. Όμως, η τελευταία αυτή διάταξη δεν είναι ουσιαστική ποινική, αλλά δικονομική, όπως, άλλωστε, δικονομική είναι και η αναφερόμενη πιο πάνω διάταξη του άρθρου 476 παρ.1 του ΚΠΔ και οποιαδήποτε εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή τους δεν συνιστά τον από το άρθρο 510 παρ. 1 περ. Ε του ΚΠΔ προβλεπόμενο λόγο αναίρεσης, για εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, (ενδεχομένως θα εστοιχειοθετείτο λόγος για υπέρβαση εξουσίας, πλην όμως δεν διαλαμβάνεται στην κρινόμενη αίτηση, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο παρόμοιος λόγος). Επομένως, ο μοναδικός αυτός λόγος της αναίρεσης, που πλήττει την προσβαλλόμενη απόφαση για παραβίαση δικονομικής διατάξεως, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, και συνακόλουθα, εφόσον η κρινόμενη αίτηση δεν περιέχει άλλο ορισμένο παραδεκτό λόγο αναίρεσης, πρέπει, σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 510 και 513 παρ.1 του ΚΠΔ, να απορριφθεί, ως απαράδεκτη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την 7/16-5-2006 αίτηση του Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου κατά της 15/06 Αποφάσεως του Πενταμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Β' Τμήματος (Θεσσαλονίκης).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Φεβρουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 14 Μαρτίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ