Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ποινή, Αναλογικότητας αρχή.
Περίληψη:
Απορρίπτει αναίρεση. Η επιμέτρηση της ποινής ανήκει στην κυριαρχική εξουσία του Δικαστηρίου, ως εκ τούτου δεν παραβιάζεται η εκ του άρθρου 25 παρ. 1 εδ. β΄ του Συντάγματος καθιερούμενη αρχή της αναλογικότητας. Απορρίπτει.
Αριθμός 2635/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή- Εισηγητή και Ανδρέα Δουλγεράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 14 Οκτωβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Νικολούδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Χ, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Χαράλαμπο Μελιτά περί αναιρέσεως της 2886/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Το Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα-κατηγορουμένη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 28 Ιανουαρίου 2008 αίτησή της, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 244/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Κατά την παρ.4 του άρθρου 79 ΠΚ "στην απόφαση αναφέρονται ρητά οι λόγοι που δικαιολογούν την κρίση του Δικαστηρίου για την ποινή που επέβαλε". Η διάταξη αυτή αναφέρεται στην παρ. 1 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι "κατά την επιμέτρηση της ποινής στα όρια που διαγράφει ο νόμος, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη: α) τη βαρύτητα του εγκλήματος που έχει τελεσθεί και β) την προσωπικότητα του εγκληματία". Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με όσα ορίζονται στις παραγράφους 2 και 3 του ίδιου άρθρου, αναφορικά με τα κριτήρια που λαμβάνει υπόψη του το Δικαστηρίου για την εκτίμηση της βαρύτητας του εγκλήματος και της προσωπικότητας του δράστη, προκύπτει ότι η επιμέτρηση της ποινής, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ανήκει στην κυριαρχική κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο λαμβάνει υπόψη του τη βαρύτητα του εγκλήματος και την προσωπικότητα του κατηγορουμένου, όπως αυτά προκύπτουν από τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά για την ενοχή του. Εξάλλου, η αρχή της αναλογικότητας αναγνωρίζεται ήδη με το άρθρο 25 παρ.1 εδ.β' του Συντάγματος, κατά το οποίο οι κάθε είδους περιορισμοί, που μπορούν, κατά το Σύνταγμα, να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού, και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Η παραβίαση της αρχής αυτής πρέπει να ερευνάται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση,ενόψει και του ύψους της ποινής, που έχει επιβληθεί ή τη μικρή ή τη μεγάλη απαξία της αξιόποινης πράξης, εφόσον και αυτή αποτελεί ένα από τα κριτήρια των οποίων η συνεκτίμηση διαμορφώνει τη κρίση του Δικαστηρίου για την υπέρβαση ή μη της ως άνω αναλογικότητας (Ολ.ΑΠ 14/2001).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, η αναιρεσείουσα καταδικάσθηκε σε ποινή κάθειρξης επτά (7) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ, για παράβαση του Νόμου "περί ναρκωτικών", ήτοι για αγορά, κατοχή και πώληση ναρκωτικής ουσίας (ηρωϊνης), μετά και την αναγνώριση του ελαφρυντικού του άρθρου 84 παρ.2 α του ΠΚ. Για την επιβολή της ως άνω ποινής, το Δικαστήριο διέλαβε ειδική αιτιολογία, αναφορικά με τα κριτήρια που διαλαμβάνονται στην προπαρατεθείσα διάταξη του άρθρου 79 ΠΚ, ενόψει δε και του γεγονότος ότι, η αρχικώς απειλούμενη σε βάρος της αναιρεσείουσας ποινή, για παράβαση του άρθρου 5 παρ.1β, ζ του Ν.1729/87, όπως ισχύει σήμερα, ήταν πρόσκαιρη κάθειρξη (10-20 έτη) και μετά την αναγνώριση του ως άνω ελαφρυντικού τα όρια της επαπειλούμενης ποινής (άρθ. 83 περ.β' ΠΚ) επιμτρούνται σε κάθειρξη έως δώδεκα (12) ετών ή σε φυλάκιση δύο (2) τουλάχιστον ετών, η ως άνω επιβληθείσα ποινή της κάθειρξης των επτά (7) ετών, δεν αντιβαίνει στην ως άνω αρχή της αναλογικότητας.
Συνεπώς, ο μοναδικός λόγος της υπ'αριθ. 6/2008 αίτησης αναίρεσης, με τον οποίο, με την επίκληση της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των άρθρων 79 και 83 περ. β' του ΠΚ, αιτίαση βέβαια αβάσιμη, ενόψει του ότι, όπως προειπώθηκε, η επιμέτρηση της ποινής, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ανήκει στην κυριαρχική κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, προβάλλεται η περαιτέρω αιτίαση ότι η επιβληθείσα ποινή αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας, είναι αβάσιμος και ως εκ τούτου πρέπει η αναίρεση να απορριφθεί και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα (άρ. 583 παρ.1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ'αριθ. 6/2008 αίτηση της Χ, για αναίρεση της υπ'αριθ. 2886/2007 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 16 Δεκεμβρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ