Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ανθρωποκτονία από πρόθεση, Βιασμός, Συρροή εγκλημάτων.
Περίληψη:
Αίτηση αναίρεσης καταδικαστικής αποφάσεως για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή και βιασμό, με την επίκληση των λόγων α) της απόλυτης ακυρότητας, β) της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (έλλειψη νόμιμης βάσης) και εσφαλμένης εφαρμογής των οικείων ουσιαστικών ποινικών διατάξεων. Απορρίπτει την αναίρεση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1787/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, ο οποίος ορίσθηκε με την υπ' αριθ. 42/2009 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Γρηγορίου Μάμαλη), Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φίλιππο Θεοδοσιάδη, ο οποίος διόρισε στο ακροατήριο και τον Ιωάννη Σταυρόπουλο, περί αναιρέσεως της 61-62-63-66-67-71-75-75α-76-79/2007 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου. Με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1. Ψ1, κάτοικο ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Απόστολο Γεροντίδη και 2. Ψ2, κάτοικο ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Σταύρο Γεωργίου.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ναυπλίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 26 Δεκεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 77/2009.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των ως άνω διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά τη διάταξη του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Α' του Κ.Π.Δ, λόγο αναιρέσεως της καταδικαστικής αποφάσεως, αποτελεί η απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο (άρθρο 171). Σύμφωνα δε με την παράγραφο 1 περ. δ' της τελευταίας αυτής διάταξης, ακυρότητα που λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόμη, προκαλείται, όταν δεν τηρηθούν οι διατάξεις που καθορίζουν την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται, στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόμος.
Στην προκείμενη περίπτωση με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, πλήττεται, για απόλυτη ακυρότητα, η προσβαλλόμενη απόφαση που εξέδωσε το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ναυπλίου, α) γιατί το δικαστήριο παρέλειψε να αποφανθεί επί του αιτήματος αναβολής, που υπέβαλε ο αναιρεσείων προκειμένου να κληθεί και εξετασθεί ως μάρτυρας ο ΓΓ, Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Γενετιστών, β) γιατί, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με παρεμπίπτουσα απόφασή του, διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, παρέλειψε να προβεί σε ορισμό εισηγητή Δικαστή, γ) γιατί το δικαστήριο απαγόρευσε την υποβολή, από μέρους του κατηγορουμένου, ερωτήσεων σε μάρτυρα με αποτέλεσμα να στερηθεί αυτός των δικαιωμάτων υπεράσπισής του. Όμως, από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, προκύπτουν τα ακόλουθα: Όσον αφορά την υπό στοιχείο (α) αιτίαση, ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων, δεν υπέβαλε ευθέως προς το δικαστήριο αίτημα αναβολής της συζητήσεως της υποθέσεως, προκειμένου να κληθεί ο μάρτυρας ΓΓ, αλλά διατύπωσε απλώς ευχή προς το δικαστήριο και ως εκ τούτου δεν είχε υποχρέωση το δικαστήριο, να διαλάβει στην απορριπτική απόφασή του, σχετική περί τούτου αιτιολογία. Όσον αφορά την υπό στοιχείο (β) αιτίαση, είναι αβάσιμη, αφού, από τα πρακτικά της δίκης, προκύπτει ότι εφόσον ανατέθηκε από το δικαστήριο η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης σε εργαστήριο, που ιδρύθηκε ειδικά από το νόμο, όπως είναι το Τμήμα Εργαστηρίου της Διευθύνσεως Εγκληματολογικών Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας (άρθρα 3 παρ.6 και 10 του ν. δ 1273/1972 και 48 περ. η' Π. Δ/τος 342/1977 "περί κυρώσεως του κανονισμού λειτουργίας της Διευθύνσεως Εγκληματολογικών Υπηρεσιών και Περιφερειακών Υπηρεσιών", για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, δεν ήταν αναγκαίος ο ορισμός εισηγητή δικαστή, και εξ' αυτού του λόγου δεν δημιουργείται απόλυτη ακυρότητα και κατ' επέκταση, δεν ιδρύεται λόγος αναιρέσεως. Και τέλος, όσον αφορά την υπό στοιχείο (γ) αιτίαση, το δικαστήριο κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του, ορθώς απαγόρευσε την υποβολή ερωτήσεων προς το μάρτυρα Ψ1, οι οποίες δεν είχαν σχέση με τη συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά με προηγούμενη συμπεριφορά του ίδιου του αναιρεσείοντος σε βάρος αλλοδαπής γυναικός, σε κάθε δε περίπτωση ο κατηγορούμενος είχε τη δυνατότητα, στην άρνηση του διευθύνοντος να του επιτρέψει την υποβολή των ερωτημάτων, να προσφύγει στο δικαστήριο, πράγμα το οποίο αυτός ή ο παραστάς συνήγορός του, δεν έπραξαν. Επομένως, οι παραπάνω αιτιάσεις είναι απορριπτέες ως αβάσιμες.
Εξάλλου, η απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της καταδικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ.1 στιχ. Δ' του Κ.Π.Δ, υπάρχει, όταν περιέχονται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου, για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις, οι οποίες τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις, με τις οποίες έχουν υπαχθεί τα περιστατικά, που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας: α) είναι επιτρεπτή η συμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και β) αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να απαιτείται να αναγράφεται τι προέκυψε από το καθένα από αυτά, ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους. Η αιτιολογία αυτή μπορεί να συμπληρώνεται από το διατακτικό της αποφάσεως, με το οποίο το σκεπτικό αποτελεί ενιαίο όλο. Ως προς τα αποδεικτικά μέσα, ειδικότερα, για την πληρότητα της αιτιολογίας, αρκεί ο προσδιορισμός τους γενικώς, κατά το είδος τους, χωρίς να προσαπαιτείται αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τι προκύπτει από το καθένα χωριστά. Πρέπει, όμως, να προκύπτει ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνο μερικά από αυτά, προκειμένου να μορφώσει την καταδικαστική για τον κατηγορούμενο κρίση του. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, το Δικαστήριο που την εξέδωσε και με την οποία κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο για τις πράξεις α) του βιασμού και β) της τετελεσμένης ανθρωποκτονίας από πρόθεση και κατά συρροή, προκειμένου να στηρίξει την κρίση του περί της ενοχής του, έλαβε υπόψη του το σύνολο των αποδεικτικών μέσων που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, μεταξύ των οποίων και τις ιδιωτικές γνωματεύσεις των ΔΔ και ΓΓ, που ορθώς αξιολογήθηκαν ως έγγραφα. Ειδικότερα, από τις χωρίς όρκο καταθέσεις των πολιτικώς εναγόντων, τις ένορκες στο ακροατήριο μαρτυρικές καταθέσεις των λοιπών μαρτύρων κατηγορίας, πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιλαμβάνονται στα πρακτικά, από την ανάγνωση της απόφασης και των πρακτικών της Πρωτοβαθμίου (εκκαλουμένης) απόφασης, τις από 5-11-2001, ιατροδικαστικές εκθέσεις που αφορούν τον ΒΒ και την ΕΕ, από τις υπ' αριθμό πρωτ. ..., ... εργαστηριακές εξετάσεις και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα έστω και αν δεν γίνεται ειδική μνεία καθενός από αυτά ξεχωριστά, δέχθηκε ότι, κατά την επικρατήσασα στο δικαστήριο γνώμη της πλειοψηφίας, αποδείχθηκαν κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
"Ειδικότερα κατά την πλειοψηφία (6-1) αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος είναι ο αυτουργός των αποδιδόμενων σ' αυτόν εγκλημάτων. Την 1η Νοεμβρίου 2001 βρίσκονταν στη ... για να εμφανισθεί στο Α.Τ. και επισκέφθηκε την πατρική του οικία στη ... . Αυτός (Χ) ως γείτονας γνώριζε τις συνήθειες και τις κινήσεις του ΒΒ, τις ώρες εξόδου και επιστροφής στην οικία του. Εξάλλου είχε εργασθεί στον πορτοκαλεώνα γνώριζε ότι η οικία του ΒΒ επικοινωνούσε και απ' αυτόν και υπήρχε μικρότερη πιθανότητα να γίνει αντιληπτός από τους γείτονες. Ο ΒΒ ηλικίας ογδόντα επτά (87) ετών ζούσε στη ... και απασχολούσε ως οικιακή βοηθό την ΕΕ πενήντα επτά (57) ετών. Στις 3-11-2001 και ώρα 10.00, όταν αντελήφθηκε τον ΒΒ να εξέρχεται από την οικία του αποφάσισε να έλθει σε εξώγαμη συνουσία με την ΕΕ. Εισήλθε στην οικία από την κατεύθυνση του πορτοκαλεώνα επιτέθηκε εναντίον της την ώρα που εκείνη ανυποψίαστη παρασκεύαζε φαγητό και αφού πρώτα την κτύπησε, με τις υπέρτερες σωματικές του δυνάμεις έκαμψε την αντίσταση της και την εξανάγκασε σε εξώγαμη συνουσία, εκσπερματώνοντας στον κόλπο της. Ακολούθως, εκμεταλλευόμενος την έλλειψη κάθε αντίστασης από την παθούσα ενήργησε εναντίον της παρά φύση ασελγείς πράξεις για να ικανοποιήσει την γενετήσια επιθυμία του. Επειδή η παθούσα τον γνώριζε για να μην αποκαλύψει την πράξη του βιασμού της, αποφάσισε να την θανατώσει ευρισκόμενος σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και την έπληξε στο κεφάλι με το κλαδευτήρι. Την 11.00 ώρα ο ΒΒ βρέθηκε αντιμέτωπος με τον κατηγορούμενο έξω από την πόρτα της κουζίνας. Τότε αυτός για να μην αποκαλυφθεί το διπλό του έγκλημα εναντίον της ΕΕ, ευρισκόμενος σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, αποφάσισε να τον θανατώσει επιτέθηκε εναντίον του, τον στραγγάλισε με τα χέρια του και ακολούθως τον έπληξε με το κλαδευτήρι στον αυχένα και τον λάρυγγα. Μετά την πράξη του αυτή έσυρε τον ΒΒ στο υπνοδωμάτιο, ερεύνησε τους χώρους αυτού προκαλώντας αναστάτωση των πραγμάτων, αφαίρεσε δύο βιβλιάρια καταθέσεων και τις αστυνομικές ταυτότητες των θυμάτων και κλείδωσε το υπνοδωμάτιο. Πριν την αποχώρηση του εισήλθε στην κουζίνα πάτησε στην καρέκλα για να ελέγξει από το παράθυρο της τυχόν εμφάνιση γειτόνων, αφήνοντας αποτυπώματα με τα αθλητικά του υποδήματα στο δάπεδο της κουζίνας και στο πλαστικό κάλυμμα της καρέκλας και διέφυγε από τον πορτοκαλεώνα, στον οποίο πέταξε και τα κλειδιά του υπνοδωματίου. Εκτός από τα εκτιθέμενα πραγματικά περιστατικά η πλειοψηφία του δικαστηρίου στηρίζεται και στα ακόλουθα στοιχεία στην έκθεση ανάλυσης του DΝΑ σε συνδυασμό με την κατάθεση της βιολόγου ΣΤ, η οποία βεβαιώνει ότι στην πέμπτη περιοχή από το βιολογικό υλικό που εξέτασε (κολπικό και πρωκτικό της ΕΕ) βρέθηκαν σπέρματα προερχόμενα από τον κατηγορούμενο και η πιθανότητα λάθους της ανάλυσης είναι 1/8.000.000. Τα αποτυπώματα των υποδημάτων στο δάπεδο της κουζίνας και στο κάλυμμα της καρέκλας προέρχονταν από υπόδημα του ιδίου τύπου με αυτό που φορούσε ο κατηγορούμενος. Οι πατημασιές που βρέθηκαν είναι ίδιες με τις πατημασιές των παπουτσιών που φορούσε ο Χ. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την περιγραφή της τοποθεσίας, όταν βγει κάποιος από τους "μπαξέδες" στο δρόμο, ακόμη και όταν τον δει κάποιος γείτονας δεν μπορεί να καταλάβει από που βγήκε στο δρόμο, και φυσικά είναι προφανές ότι μπορεί να νομίσει ότι πρόκειται για κάποιο περαστικό. Εξάλλου ο κατηγορούμενος δεν απέδειξε το άλλοθι του, ότι δηλαδή την 3-11-2001 μεταξύ της 10.00-11.00 ώρας, που έγιναν τα εγκλήματα, ήταν στη ... που το πατρικό του σπίτι ήταν εγκαταλελειμμένο τριάντα χρόνια γιατί τώρα κατοικούσαν στη ... . Ο ίδιος δε περιέπεσε στην απολογία του σε αντιφάσεις λέγοντας ότι τον άκουσε η μεγάλης ηλικίας γειτόνισσα ΖΖ από το χτύπημα στην πόρτα και στη συνέχεια είπε: ότι τσακώθηκε με αυτή (ΖΖ) και το γυιό της επειδή της ζήτησε ένα λοστό "για να σπάσει την πόρτα". Περαιτέρω εξακολούθησε να περιπλανάται από 3-6/11/2001 και να διαμένει σε εκκλησίες και στάνες, όπου και συνελήφθη κρυπτόμενος. Πρέπει να σημειωθεί ότι ενισχύονται ακόμη περισσότερο τα στοιχεία της έκθεσης ανάλυσης του DΝΑ καθόσον έχει βεβαρυμένο ποινικό παρελθόν και το χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν αφήνει αποτυπώματα στις κλοπές και σε άλλες αξιόποινες πράξεις που έχει κάνει. Έχει πλήρη έλεγχο των κινήσεων του και χαρακτηρίζεται από άποψη ποινικού ενδιαφέροντος ως άτομο με υψηλή νοημοσύνη σε αντίθεση με τον ΗΗ του οποίου τα λεγόμενα είναι αποκυήματα της φαντασίας του, και ανυπόστατα. Δεν είναι το άτομο που μπορεί να δημιουργήσει άλλοθι, είναι διανοητικά αδύνατος και τα αντανακλαστικά του δεν λειτουργούν σωστά. Όλα αυτά συνεπικουρούνται από τις καταθέσεις όλων των μαρτύρων γιατί με σαφήνεια αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζε ο εν λόγω ΗΗ που είναι το σπίτι του ΒΒ. Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι τη νύχτα της 2ας Νοεμβρίου 2001 μέχρι τα ξημερώματα διασκέδαζε στο κέντρο ... μέχρι την 3η πρωινή και μετά στο κέντρο ..., μαζί με γυναίκες μέχρι τις 6.00 π.μ. έως 7.00 π.μ. όπου και διασκέδαζε και μάλιστα υποστηρίζει ότι στις 6.30 π.μ. ήταν με γυναίκα. Εκτός από όλα αυτά είχε λάβει και άλλες προφυλάξεις για να μην ανακαλυφθεί η ταυτότητα του, δημιούργησε αταξία στο δωμάτιο, έβγαλε όλα τα ρούχα από τις ντουλάπες και το μπαούλο ψάχνοντας για τιμαλφή αντικείμενα. Πέταξε όλα τα αντικείμενα του δωματίου, "το κλαδευτήρι" βρέθηκε γεμάτο αίματα τυλιγμένο σε σεντόνι. Έκοψε το καλώδιο σύνδεσης του τηλεφώνου και έχυσε λάδι στο δάπεδο. Σκοπός του ήταν να τους κάψει για να εξαφανίσει τα ίχνη του. Όμως για να μην τον αντιληφθούν έγκαιρα οι γείτονες δεν προέβη σ' αυτή την ενέργεια. Γενικά ο κατηγορούμενος εχώρησε σε προσεγμένες ενέργειες, για να μην αποκαλυφθεί ότι αυτός υπήρξε ο δράστης των αποδιδόμενων σ' αυτόν αξιοποίνων πράξεων, ώστε καθίσταται σαφές ότι κατά την εκτέλεση των πράξεων του αυτών βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και κατά τη λήψη της απόφασης αλλά είχε και την ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο αυτών και να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψη του (για το άδικο). Επιπλέον τον βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός ότι γνώριζε πολύ καλά το χώρο γι' αυτό και δεν βγήκε από την κυρία είσοδο που βγάζει στον κοινοτικό δρόμο μήπως τον έβλεπε κάποιος, κλείδωσε το υπνοδωμάτιο και έφυγε από "τον μπαξέ" στο πίσω μέρος του σπιτιού που υπάρχει πέρασμα, γεγονός που γνώριζε καλά. Εκεί βρέθηκαν ίχνη από βαμβάκι και τα κλειδιά πεταμένα. Είναι βέβαιος ότι πέτυχε τον ανθρωποκτόνο σκοπό του ο οποίος συνάγεται από την αφορμή που παρακινήθηκε, το μέσο που χρησιμοποίησε, και τον ύπουλο τρόπο με τον οποίο έδρασε, επιφέροντας δυνατά χτυπήματα σε ευαίσθητα σημεία της κεφαλής των θυμάτων του. Έφυγε καταματωμένος και συνήθως φορούσε αθλητικές φόρμες και στο χωριό του φαινόταν λίγο γιατί έλειπε στις φυλακές. Τα υποδήματα που φορούσε ήταν αυτά τα οποία φαίνονταν με τις πατημασιές που άφησε στο δάπεδο και στην καρέκλα που ανέβηκε για να κατέβει στο μπαξέ. Βέβαια βρέθηκαν τρία δακτυλικά αποτυπώματα που όμως παραμένουν ανόμοια από τα θυμάτων και του κατήγορου. Σχετικά με τα δύο τεμάχια πλαστικού δαπέδου και το πλαστικό κάλυμμα καρέκλας που παρελήφθησαν από την κουζίνα παρατηρήθηκαν εκτυπώματα υποδημάτων τα οποία παρεδόθησαν στο Τμήμα Χημείου καθώς και το αριστερό αθλητικό παπούτσι μάρκας "RΕΕΒΟΚ". Βέβαια το Τμήμα Χημείου με το υπ' αριθ. πρωτ. ... έγγραφο διαπίστωσε από την οπτική παρατήρηση των πειστηρίων ότι τα ίχνη πελμάτων υποδημάτων προήλθαν από υπόδημα του ιδίου τύπου με το ως άνω αθλητικό υπόδημα, όμως δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός ιχνών χαρακτηριστικών σημείων ικανών να τους προσδώσουν ούτε να συγκριθούν με ασφάλεια με το αποτύπωμα του πέλματος του αθλητικού υποδήματος, για τη διαπίστωση της προέλευσης τους από συγκεκριμένο υπόδημα. Κατ' ακολουθίαν όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τη σχέση του κατηγορουμένου ως αυτουργού των ανωτέρω εγκλημάτων και ο λόγος που φυγοδίκησε και περιπλανιόταν μέχρι τη σύλληψη του στο χωριό ... ήταν για να αποφύγει τη σύλληψη του. Επίσης μολονότι ο εργοδότης του τον αναζήτησε γιατί τον χρειαζόταν στη δουλειά που τον απασχολούσε ως βοσκό στο σπίτι του και στη συνέχεια στην αδελφή του τηλεφωνικά δεν προβλημάτισε καθόλου την αδελφή του αλλά ούτε και τον αδελφό του για την απουσία του γιατί συνήθιζε να μη δίνει σε κανέναν εξηγήσεις που βρίσκεται. Πάντως ο αδελφός του ΑΑ τον ρώτησε μην έχει κάνει "κανένα κακό", γεγονός βέβαια που το αρνήθηκε, και τούτο γιατί απειλούσε τους πάντες με απειλές άμεσες και έμμεσες αλλά σαφείς. Ο ισχυρισμός του κατά την απολογίαν του ότι είχε πάρει σπόρο από το φυτό "ΤΑΤΟΥΛΑ" που φύεται στον ... δεν αναιρεί τις εγκληματικές του πράξεις ανεξαρτήτως του ότι από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν ενισχύεται. Εξάλλου τις εγκληματικές πράξεις διέπραξε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και με πλήρη διαύγεια. Το ότι υπάρχει ταύτιση του θύματος ΕΕ και του Χ δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση διότι και η ΣΤ και η ΘΘ αλλά και ο μάρτυρας γενετιστής ΚΚ συμφωνούν στις καταθέσεις τους, ως προς ότι ο κατηγορούμενος αποδεικνύει τη σχέση του ως αυτουργού των εγκλημάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλη εντύπωση προξένησε το θέμα της μη εμφάνισης εις την κηδεία του γείτονα ΒΒ που τους χώριζε ο δρόμος (δηλαδή τα σπίτια τους) από κανένα μέλος της οικογενείας του, όχι ότι ήταν άκρως απαραίτητον αλλά για λόγους και μόνον συμπαράστασης στον γυιό του για το χαμό του πατέρα του, δεδομένου μάλιστα ότι και ο κατηγορούμενος και ο αδελφός του δούλευαν πολλές φορές στο κτήμα του ΒΒ.
Συνεπώς από όλο το αποδεικτικό υλικό και από εκείνο που δεν γίνεται ειδική μνεία προκύπτει ανενδοίαστα και αναμφίβολα ότι ο κατηγορούμενος όχι μόνο βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση αλλά ενεργούσε την εκτέλεση των αξιοποίνων πράξεων κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μην ανακαλυφθεί ότι είναι ο δράστης και το κυριότερον τελούσε σε κατάσταση εγρήγορσης και επαγρύπνησης γι' αυτό και έτρεξε να απομακρυνθεί αφού είχε πραγματοποιήσει τον ανθρωποκτόνο σκοπό του για να διαφύγει από το μέρος του "μπαξέ" ώστε να μην γίνει αντιληπτός και να αποφύγει τη σύλληψη του, πράγμα που κατάφερε εφόσον περιπλανιόταν όπως προαναφέρθηκε σε στάνες και εκκλησίες εξαφανίζοντας τα ίχνη των πράξεων του και πιστεύοντας ότι δεν θα συλληφθεί διότι του διέφυγε το γεγονός ότι για την ανακάλυψη των δραστών εγκληματικών πράξεων εξετάζεται πλέον το DΝΑ με το οποίο (DΝΑ) και αποδείχθηκε η σχέση του ως αυτουργού των εγκλημάτων. Κατ' ακολουθίαν όλων των ανωτέρω ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος κατά πλειοψηφίαν (6-1) κατά τα στο διατακτικό αναφερόμενα".
Στη συνέχεια το δικαστήριο κήρυξε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα ένοχο των πράξεων του βιασμού και της ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συρροή και του επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης και της κάθειρξης δεκαπέντε (15) ετών. Με τις παραδοχές της αυτές, η προσβαλλόμενη απόφαση, διαλαμβάνει την επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των ανωτέρω εγκλημάτων, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή τους, στις οικείες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, των άρθρων 14, 26 παρ.1α, 27 παρ.1, 94, 336 παρ.1 και 299 παρ.1 του Π.Κ, τις οποίες σωστά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου. Ειδικότερα, για την πληρότητα της αιτιολογίας, είναι αρκετό ότι αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα, γενικώς κατά το είδος τους και δεν είναι αναγκαία η αναφορά, για κάθε περιστατικό που δέχεται, του αποδεικτικού μέσου από το οποίο προκύπτει, ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους. Εξάλλου, στην αρχή του σκεπτικού της απόφασης αναφέρονται, όλα τα αποδεικτικά μέσα που το δικαστήριο έλαβε υπόψη του, για να στηρίξει την καταδικαστική του κρίση και δεν ήταν αναγκαία η αναφορά σε σχέση με κάθε περιστατικό που δέχεται, αφού, με πληρότητα αναφέρεται στην απόφαση, ότι ο αναιρεσείων, τέλεσε τόσο την πράξη του βιασμού, σε βάρος της ΕΕ, όσο και τις ανθρωποκτονίες, σε βάρος αυτής και του ΒΒ. Συγκεκριμένα, αιτιολογείται η παραδοχή, σύμφωνα με την οποία, ο κατηγορούμενος, με τη χρήση σωματικής βίας εξανάγκασε την παθούσα σε εξώγαμη συνουσία και σε ανοχή ασελγούς πράξεως. Ειδικότερα, αιτιολογείται η παραδοχή σύμφωνα με την οποία ο κατηγορούμενος, αφού εισήλθε κρυφίως στην οικία του ΒΒ, κατά τη διάρκεια της προσωρινή απουσίας του, επιτέθηκε στην παθούσα ΕΕ, την έρριψε στο δάπεδο του υπνοδωματίου, και με τις υπέρτερες σωματικές του δυνάμεις, κατόρθωσε να κάμψει την αντίστασή της. Στη συνέχεια και αφού αφαίρεσε δια της βίας το παντελόνι της και το εσώρουχό της, ήλθε σε εξώγαμη με αυτή συνουσία, ικανοποιώντας με τον τρόπο αυτό την γενετήσια επιθυμία του, ενώ παράλληλα ασέλγησε παρά φύση επ' αυτής. Ακόμη, αιτιολογείται η παραδοχή σύμφωνα με την οποία αυτός και ενώ ευρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, τόσο κατά τη λήψη της σχετικής απόφασής του, όσο και κατά την εκτέλεσή της, αφαίρεσε με πρόθεση τη ζωή άλλων προσώπων και ειδικότερα όχι μόνο της ως άνω ΕΕ, την οποία έπληξε με ένα μεταλλικό κλαδευτήρι στην κεφαλή, προκαλώντας της κάταγμα δεξιάς κροταφικής χώρας, εξαιτίας δε της βαριάς κακώσεως, αυτή κατέληξε, αλλά και του ΒΒ, τον οποίο αφού περιέσφιξε με τα χέρια του στην περιοχή του λαιμού, τον έρριψε στο δάπεδο του υπνοδωματίου και στη συνέχεια με το ίδιο μεταλλικό όργανο, του κατάφερε αλλεπάλληλα χτυπήματα στο πρόσωπο και στην οπίσθια κροταφική χώρα, προκαλώντας του κάταγμα αυχένα και κάταγμα του υοειδούς οστού του λάρυγγα, συνεπεία των οποίων επήλθε και ο θάνατος αυτού. Είναι δε αβάσιμη η αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι δεν εκτιμήθηκαν και δεν αξιολογήθηκαν οι ιδιωτικές γνωματεύσεις των ΔΔ και ΓΓ, που προσκομίσθηκαν από το συνήγορό του και των οποίων αυτός έκανε χρήση, δεδομένου δε ότι αυτές αποτελούν απλά έγγραφα, δεν ήταν αναγκαίο το δικαστήριο να διαλάβει στην απορριπτική του απόφαση ειδική αιτιολογία. Ούτε ήταν απαραίτητο να αναφέρεται ότι το εργαστήριο το οποίο διενήργησε την ανάλυση του D.N.A, πληρούσε τους όρους και τις προδιαγραφές των Διεθνών Οργανισμών και Ενώσεων για τη διενέργεια του D.N.A. Μετά από αυτά, ο προβαλλόμενος από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του Κ.Π.Δ, σχετικός, δεύτερος λόγος αναιρέσεως με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος.
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 339 παρ. 2γ του ΚΠΔ "εκείνος που διευθύνει δεν μπορεί να διακόψει τη συζήτηση παρά μόνο κατά τα αναγκαία διαλείμματα για αναψυχή των δικαστών ... και σε όσες άλλες περιπτώσεις ορίζει αυτός ο κώδικας". Τέτοια περίπτωση, που ορίζεται στον ΚΠΔ, είναι και η προβλεπόμενη από το άρθρο 375 παρ. 3 του αυτού Κώδικα, κατά το οποίο σε δίκες που διαρκούν περισσότερο από ένα μήνα ή αφορούν κακούργημα, το κάθε δικαστήριο (Εφετείο) μπορεί να διατάξει τη διακοπή της δίκης μέχρι 30 ημέρες κάθε φορά. Στο χρόνο της διακοπής της δίκης δεν συνυπολογίζονται οι ημέρες κατά τις οποίες το δικαστήριο δεν συνεδριάζει λόγω αργιών, απεργιών, αποχής ή ανωτέρας βίας. Στην προκειμένη περίπτωση, με τον τελευταίο λόγο αναιρέσεως, πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, για απόλυτη ακυρότητα που επισυνέβη στο ακροατήριο και συνίσταται στο γεγονός ότι το δικαστήριο που εκδίκασε τις εναντίον του κατηγορίες, διέκοψε τη διαδικασία στο ακροατήριο δυο φορές για διάστημα μεγαλύτερο των τριών (3) ημερών ενώ απέρριψε σχετική ένστασή του για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας. Από τις επικαλούμενες αυτές διακοπές ουδεμία ακυρότητα δημιουργήθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ενόψει του ότι το δικαστήριο δίκαζε σε βάρος του κατηγορουμένου κακουργηματικές πράξεις (βιασμός και ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή). Επομένως, ελέγχεται αβάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α' του ΚΠΔ, κατ' εκτίμηση, περί απολύτου ακυρότητας της διαδικασίας, τελευταίος λόγος αναιρέσεως. Μετά από αυτά, και εφόσον δεν υπάρχει προς έρευνα άλλος παραδεκτός λόγος της αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 του Κ.Π.Δ), καθώς και στη δικαστική δαπάνη των παραστάντων ως πολιτικώς εναγόντων (άρθρα 176, 183 Κ.Πολ.Δικ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 26-12-2008 αίτηση του Χ, κατοίκου ... και ήδη κρατουμένου των δικαστικών φυλακών ..., για αναίρεση της υπ' αριθμό 61-62-63-66-67-71-75-75α-76-79/2007 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Ναυπλίου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια είκοσι (220)ευρώ, και στη δικαστική δαπάνη των παραστάντων πολιτικώς εναγόντων από πεντακόσια (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ