Θέμα
Αλλοδαπού παράνομη μεταφορά.
Περίληψη:
Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως. Επίκληση ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του ελαφρυντικού των μη ταπεινών αιτίων. Επάρκεια αιτιολογίας για την απόρριψη του ισχυρισμού. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης.
Αριθμός 398/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Μαρία Βασιλάκη και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Φεβρουαρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Δ. Μ.-Β. του Β., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχαήλ Καραγιάννη, για αναίρεση της υπ' αριθ. 128/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Ευβοίας.
Το Τριμελές Εφετείο Ευβοίας με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 17 Απριλίου 2012 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 876/2012.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής απόφασης, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, πρέπει να εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου. Είναι δε αυτοτελείς εκείνοι οι ισχυρισμοί, οι οποίοι κατατείνουν στη άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή αποκλείουν ή μειώνουν την ικανότητα προς καταλογισμό ή οδηγούν στη εξάλειψη του αξιοποίνου ή σε μείωση της ποινής. Τέτοιος αυτοτελής ισχυρισμός είναι και εκείνος, που προβάλλεται από τον κατηγορούμενο, για συνδρομή στο πρόσωπο του, της ελαφρυντικής περιστάσεως από τις αναφερόμενες στο άρθρο 84 παρ. 2 ΠΚ, αφού η παραδοχή της οδηγεί, κατά την παρ.1 του ίδιου άρθρου στην επιβολή μειωμένης ποινής κατά το άρθρο 83 ιδίου κώδικα. Ως ελαφρυντικές περιστάσεις, κατά το άρθρο 84 παρ.2 ΠΚ, θεωρούνται μεταξύ άλλων, κατά το υπό στοιχείο β αυτού, το ότι ο υπαίτιος ωθήθηκε στην πράξη του από όχι ταπεινά αίτια ή από μεγάλη ένδεια ή διατελώντας υπό την επίδραση σοβαρής απειλής ή υπό την επιβολή προσώπου, στο οποίο αυτός οφείλει υπακοή ή με το οποίο βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης.
II. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης υπ' αρ. 128/2012 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Ευβοίας και των ενσωματωμένων σε αυτήν πρακτικών, ο αναιρεσείων- κατηγορούμενος, κρίθηκε ένοχος της αξιοποίνου πράξεως μεταφοράς λαθρομεταναστών, με το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνο μετά την τέλεση της πράξης και καταδικάστηκε, σε ποινή φυλάκισης 95 μηνών που μετατράπηκε προς 5 Ευρώ ημερησίως. Ο συνήγορος του, πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, προέβαλε εγγράφως και ανέπτυξε προφορικώς, μεταξύ άλλων και τον αυτοτελή ισχυρισμό, περί συνδρομής στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου, της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ.2 εδ. β του ΠΚ επικαλούμενος για τη θεμελίωση του τα εξής: "Ο κατηγορούμενος από τη στιγμή της σύλληψης του έχει ομολογήσει την πράξη του και επικαλέσθηκε ότι προέβη σε αυτήν από τρομακτική πίεση που ασκείτο σε βάρος του εκ του γεγονότος ότι εκείνη ακριβώς την περίοδο, είχε εκδηλωθεί το πρώτον σε βάρος της νύφης του Σ. Μ., η πάθηση της χρονίσασας (μετέπειτα) νεφρικής ανεπάρκειας λόγω σπειραματονεφρίτιδας, πάθηση για την οποία ακόμα και τώρα, υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση, όπως προκύπτει από την από 10-1-2011 ιατρική βεβαίωση του Νεφρολογικού Κέντρου "ΦΡΟΝΤΙΣ" και χρειαζόταν επειγόντως χρηματικό ποσό αντιμετώπισης της κατάστασης με παράλληλη μετάβαση της στην Γαλλία για εγχείρηση, το οποίο δεν είχε και είχε υποπέσει σε απελπισία εκ του γεγονότος αυτού". Το δικαστήριο της ουσίας, απέρριψε τον άνω αυτοτελή ισχυρισμό του, με την αιτιολογία ότι "η πάθηση του ως άνω συγγενικού του προσώπου, και η ανάγκη πορισμού χρημάτων δεν μπορεί να ενταχθεί στην έννοια των μη ταπεινών αιτίων". Με αυτά που δέχθηκε το ανωτέρω Δικαστήριο και απέρριψε τον αυτοτελή ισχυρισμό του, για μη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. β του ΠΚ, διέλαβε στην απόφαση του την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.
Τούτο διότι, αιτιολογείται η κρίση του Δικαστηρίου, ότι η πάθηση του συγγενικού προσώπου του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου και η ανάγκη πορισμού χρημάτων δε μπορεί να ενταχθεί στην έννοια των μη ταπεινών αιτίων, η στοιχειοθέτηση των οποίων απαιτεί μεγάλη ένδεια που να δικαιολογεί την ώθηση στη διάπραξη του ιδιαίτερα βαρύτατου εγκλήματος της μεταφοράς λαθρομεταναστών. Επομένως, ο εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ μοναδικός λόγος αναιρέσεως, για έλλειψη αιτιολογίας στην απορριπτική κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης, περί συνδρομής της πιο πάνω ελαφρυντικής περιστάσεως, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος. Μετά από αυτά και την απόρριψη του μοναδικού πιο πάνω λόγου αναίρεσης της προσβαλλόμενης απόφασης πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.
Απορρίπτει την από 17-4-2012 αίτηση του Δ. Μ.- Β. του Β., κατοίκου ... και ..., για αναίρεση της υπ' αρ. 128/2012 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Εύβοιας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται, σε διακόσια πενήντα (250) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Μαρτίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ