Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Πληρεξουσιότητα, Εφέσεως ανυποστήρικτο.
Περίληψη:
Αναίρεση κατά: α) αποφάσεως Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, που δίκασε κατ' έφεση και απέρριψε αυτήν ως ανυποστήρικτη και β) πρωτόδικης αποφάσεως. Απαράδεκτη η αναίρεση, κατά μεν της δεύτερης αποφάσεως, διότι κατ' αυτής έχει ασκηθεί έφεση και έχει απορριφθεί, ενώ κατά της πρώτης, διότι γι' αυτή δεν έχει δοθεί πληρεξουσιότητα. Απορρίπτει.
Αριθμός 1202/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο-Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 18 Φεβρουαρίου 2009, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που δεν παρέστη στο Συμβούλιο, περί αναιρέσεως των αποφάσεων υπ' αριθμ. 488/2008 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας και 877/2008 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας.
Το Τριμελές και Μονομελές Πλημμελειοδικείο Άμφισσας, με τις ως άνω αποφάσεις τους διέταξαν όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτές, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση αυτών, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 27 Ιουνίου 2008 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1570/2008.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Ζύγουρας εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Βλάσση με αριθμό 566/11.12.2008, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Εισάγω, σύμφωνα με το άρθρο 476 παρ. 1 ΚΠΔ, την υπ'αριθμ. 3/2008 αίτηση αναιρέσεως του ..., για αναίρεση της υπ'αριθμ. 488/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας και της υπ'αριθμ. 877/2007 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας, και εκθέτω τα εξής:
Κατά τη διάταξη του άρθρου 476 § 1 Κ.Π.Δ. όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε το δικαίωμα ή εναντίον αποφάσεως ή βουλεύματος για τα οποία δεν προβλέπεται ή όταν ασκήθηκε εκπρόθεσμα ή χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από το νόμο για την άσκησή του, είναι απαράδεκτο και ως τέτοιο απορριπτέο. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 504 § 1 Κ.Π.Δ. όταν ο νόμος δεν ορίζει ειδικά κάτι άλλο, αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται μόνον κατά της απόφασης που, όπως απαγγέλθηκε, δεν προσβάλλεται έφεση και κατά της απόφασης του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου που εκδόθηκε ύστερα από άσκηση εφέσεως, αν με τις αποφάσεις αυτές το δικαστήριο αποφάνθηκε τελειωτικά για την κατηγορία ή έπαυσε οριστικά ή κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη.
Συνεπώς, δεν είναι επιτρεπτή η άσκηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου όταν κατ'αυτής έχει ασκηθεί έφεση και έχει ήδη εκδοθεί απόφαση από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο (ΑΠ 1568/06, ΑΠ 78/05), η απόφαση του οποίου υπόκειται πλέον σε αναίρεση, εφόσον είναι τελειωτική της κατηγορίας, όπως είναι εκείνη που απορρίπτει την έφεση ως ανυποστήρικτη ή απαράδεκτη, αφού στις περιπτώσεις αυτές παρέχεται ρητά τέτοιο δικαίωμα από τις διατάξεις των άρθρων 476 § 2 και 501 § 1 Κ.Π.Δ. Στην προκειμένη υπόθεση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, ο αναιρεσείων με την υπ'αριθμ. 877/2007 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών (3) μηνών, η οποία μετατράπηκε προς 5 ευρώ ημερησίως, για αυτοδικία. Κατά της απόφασης αυτής, καθ'ό είχε δικαίωμα, άσκησε έφεση, η οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη με την υπ'αριθμ. 488/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας. Με την κρινόμενη 3/27-6-2008 αίτησή του, την οποία άσκησε για λογαριασμό του (δυνάμει της από 25-6-2008 εξουσιοδοτήσεώς του) ο δικηγόρος Άμφισσας Κων/νος Μπακογιάννης, ο αναιρεσείων ζητάει την αναίρεση των ως άνω αποφάσεων, εκθέτοντας τα εξής: "αναιρεσιβάλλει ενώπιον του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου την υπ' αρθμ. 488/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Άμφισσας καθώς και την υπ'αρθμ. 877/2007 απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κείου Άμφισσας και ζητεί την εξαφανισή τους για όσους λόγους θα προσθέσει νομίμως και συγκεκριμένα για τους εξής: Επειδή απερρίφθη ως ανυποστήρικτος η ασκηθείσα έφεσίς μου κατά της υπ αρ.877/2007 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημ/κεΙου Αμφίσ-σης δια της υπ αρ. 488/2008 αποφάσεως του Τριμελούς ΠΛημ/κείου Αμφίσσης. Επειδή η αναιρεσιβαλλομένη απόφασις δεν ανέστειλε υπό όρον την επιβληθείσαν ποινήν, αλλά μετέτρεψε αυτήν εις χρηματικήν με 5 ΕΥΡΩ/ημέρα με την αιτιολογίαν ότι δεν υπάρχει εις την δικογραφία Δελτίον Ποινικού Μητρώου του κατηγορουμένου & δεν ήτο δυνατός ο έλεγχος της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 99 ΠΚ. Εχει κριθεί από την Νομολογία (ΑΠ 603/2002,289,347/2000,336/99 ότι δεν είναι νόμιμη η μη παροχή αναστολής υπό όρο της ποινής με την ανωτέρω αιτιολογία δηλ. καθίσταται ανέφικτη η διακρίβωση του ποινικού παρελθόντος του κατηγορουμένου διότι λείπει το ΔΠΜ. Υπάρχει μάλιστα & η ρηξικέλευθη άποψη ότι αν δεν υπάρχει στη δικογραφία ΔΠΜ, θεωρέΊται ότι δεν υπάρχει προηγούμενη καταδίκη (ΕφΘεσ 660/97 ΠΧ ΜΖ 1173). Επομένως συντρέχει εν προκειμένω έλλειψις της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα (510.1 Δ) & εσφαλμένη ερμηνεία 6 εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως ήτοι του άρθρου 99 ΠΚ (510.1 Ε ΚΠοινΔ) & αναιρετέα τυγχάνει η πληττόμενη απόφασις". Ενόψει αυτών, η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως είναι απαράδεκτη, αφού στρέφεται ευθέως κατά της πρωτόδικης 877/2007 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας, που δεν υπόκειται σε αναίρεση. Κατά το μέρος δε που στρέφεται κατά της 488/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας, με την οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη η έφεσή του κατά της ως άνω πρωτόδικης απόφασης, είναι και πάλι απαράδεκτη, αφού ασκήθηκε από τον παραπάνω δικηγόρο, χωρίς εξουσιοδότηση του εντολέα του ..., δεδομένου ότι με την επισυναπτόμενη από 25-6-2008 εξουσιοδότησή του, ο τελευταίος του έδωσε την εντολή να ασκήσει αναίρεση κατά της (πρωτόδικης) 877/2007 αποφάσεως και όχι και για αναίρεση της 488/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας. Δηλαδή, στην περίπτωση αυτή ασκήθηκε από πρόσωπο μη δικαιούμενο στην άσκησή της, αφού ο δικηγόρος δικαιούται να ασκήσει αναίρεση αν παραστάθηκε στην κατ'έφεση δίκη και εφόσον η απόφαση είναι καταδικαστική. Εάν όμως με αυτή απορριφθεί η έφεση, όπως εν προκειμένω, ως ανυποστήρικτη δεν νομιμοποιείται και χρειάζεται πληρεξούσιο, το οποίο προσαρτάται στην έκθεση αναίρεσης (ΑΠ 1279/2000). Πέραν δε αυτών, η κρινομένη αίτηση δεν διαλαμβάνει ούτε ένα σαφή, ορισμένο και νόμιμο λόγο αναιρέσεως, για τον οποίο πλήττεται η απόφαση 488/2008 του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, αφού οι λόγοι αναίρεσης που περιέχονται σ' αυτήν στρέφονται κατά της πρωτόδικης απόφασης, οπότε και εξ αυτού του λόγου είναι απαράδεκτη.
Πρέπει, λοιπόν, να απορριφθεί και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα στον αναιρεσείοντα. Για του λόγους αυτούς Π ρ ο τ ε ί ν ω να απορριφθεί ως απαράδεκτη η υπ'αριθμ. 3/2008 αίτηση αναίρεσης του ..., κατά της υπ'αριθμ. 488/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας και της υπ'αριθμ. 877/2007 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα στον αναιρεσείοντα. Αθήνα 28 Νοεμβρίου 2008.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Βλάσσης".
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε, και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 Κ.Κ.Δ. όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε το δικαίωμα ή εναντίον αποφάσεως ή βουλεύματος για τα οποία δεν προβλέπεται ή όταν ασκήθηκε εκπρόθεσμα ή χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από το νόμο για την άσκησή του, είναι απαράδεκτο και ως τέτοιο απορριπτέο. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 504 παρ. 1 Κ.Π.Δ. όταν ο νόμος δεν ορίζει ειδικά κάτι άλλο, αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται μόνον κατά της απόφασης που, όπως απαγγέλθηκε, δεν προσβάλλεται με έφεση και κατά της απόφασης του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου που εκδόθηκε ύστερα από άσκηση εφέσεως, αν με τις αποφάσεις αυτές το δικαστήριο αποφάνθηκε τελειωτικά για την κατηγορία ή έπαυσε οριστικά ή κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη.
Συνεπώς, δεν είναι επιτρεπτή η άσκηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, όταν κατ' αυτής έχει ασκηθεί έφεση και έχει ήδη εκδοθεί απόφαση από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, η απόφαση του οποίου υπόκειται πλέον σε αναίρεση, εφόσον είναι τελειωτική της κατηγορίας, όπως είναι εκείνη που απορρίπτει την έφεση ως ανυποστήρικτη ή απαράδεκτη, αφού στις περιπτώσεις αυτές παρέχεται ρητά τέτοιο δικαίωμα από τις διατάξεις των άρθρων 476 παρ. 2 και 501 παρ. 1 Κ.Π.Δ.
Στην προκειμένη υπόθεση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, ο αναιρεσείων με την υπ' αριθμ. 877/2007 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών (3) μηνών, η οποία μετατράπηκε προς 5 ευρώ ημερησίως, για αυτοδικία. Κατά της απόφασης αυτής, καθ' ό είχε δικαίωμα, άσκησε αυτός έφεση, η οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη με την υπ' αριθμ. 488/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας.
Με την κρινόμενη 3/27-6-2008 αίτησή του, την οποία άσκησε για λογαριασμό του (δυνάμει της από 25-6-2008 εξουσιοδοτήσεώς του) ο δικηγόρος Άμφισσας Κων/νος Μπακογιάννης, ο αναιρεσείων ζητεί την αναίρεση των ως άνω αποφάσεων, εκθέτοντας τα εξής κατά πιστή αντιγραφή από την έκθεση αίτησης αναίρεσης: "Αναιρεσιβάλλει ενώπιον του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου την υπ' αρθμ. 488/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Άμφισσας καθώς και την υπ' αρθμ. 877/2007 απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κείου Άμφισσας και ζητεί την εξαφάνισή τους για όσους λόγους θα προσθέσει νομίμως και συγκεκριμένα για τους εξής: Επειδή απερρίφθη ως ανυποστήρικτος η ασκηθείσα έφεσίς του κατά της υπ' αρ. 877/2007 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημ/κείου Αμφίσσης για της υπ' αρ. 488/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Αμφίσσης. Επειδή η αναιρεσιβαλλομένη απόφασις δεν ανέστειλε υπό όρον την επιβληθείσαν ποινήν, αλλά μετέτρεψε αυτήν εις χρηματικήν με 5 ΕΥΡΩ/ημέρα με την αιτιολογίαν ότι δεν υπάρχει εις την δικογραφία Δελτίον Ποινικού Μητρώου του κατηγορουμένου και δεν ήτο δυνατός ο έλεγχος της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 99 ΠΚ. Έχει κριθεί από τη Νομολογία (ΑΠ 603/2002, 289, 347/2000, 333/99) ότι δεν είναι νόμιμη η μη παροχή αναστολής υπό όρο της ποινής με την ανωτέρω αιτιολογία δηλ. καθίσταται ανέφικτη η διακρίβωση του ποινικού παρελθόντος του κατηγορουμένου διότι λείπει το ΔΠΜ. Υπάρχει μάλιστα και η ρηξικέλευθη άποψη ότι αν δεν υπάρχει στη δικογραφία ΔΠΜ, θεωρείται ότι δεν υπάρχει προηγούμενη καταδίκη (ΕΦΘεσ 660/97 ΠΧ ΜΖ 1173). Επομένως συντρέχει εν προκειμένω έλλειψις της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα (510. 1 Δ) και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως ήτοι του άρθρου 99 ΠΚ (510. 1 Ε ΚΠοινΔ) και αναιρετέα τυγχάνει η πληττόμενη απόφασις".
Ενόψει αυτών, η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως είναι απαράδεκτη, αφού στρέφεται ευθέως κατά της πρωτόδικης 877/2007 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας, που δεν υπόκειται σε αναίρεση. Κατά το μέρος δε που στρέφεται κατά της 488/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας, με την οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη η έφεσή του κατά της ως άνω πρωτόδικης απόφασης, είναι και πάλι απαράδεκτη, αφού ασκήθηκε από τον παραπάνω δικηγόρο, χωρίς εξουσιοδότηση του εντολέα του ..., δεδομένου ότι με την επισυναπτόμενη από 25-6-2008 εξουσιοδότησή του, ο τελευταίος του έδωσε την εντολή να ασκήσει αναίρεση κατά της (πρωτόδικης) 877/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας. Δηλαδή, στην περίπτωση αυτή ασκήθηκε από πρόσωπο μη δικαιούμενο στην άσκησή της, αφού ο δικηγόρος δικαιούται να ασκήσει αναίρεση αν παραστάθηκε στην κατ'έφεση δίκη και εφόσον η απόφαση είναι καταδικαστική. Εάν όμως με αυτή απορριφθεί η έφεση, όπως εν προκειμένω, ως ανυποστήρικτη, δεν νομιμοποιείται και χρειάζεται πληρεξούσιο, το οποίο προσαρτάται στην έκθεση αναίρεσης. Πέραν δε αυτών, η κρινόμενη αίτηση δεν διαλαμβάνει ούτε ένα σαφή, ορισμένο και νόμιμο λόγο αναιρέσεως, για τον οποίο πλήττεται η απόφαση 488/2008 του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, αφού οι λόγοι αναίρεσης που περιέχονται σ' αυτήν στρέφονται κατά της πρωτόδικης απόφασης, οπότε και εξ αυτού του λόγου είναι απαράδεκτη. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει η ένδικη αίτηση αναιρέσεως να απορριφθεί στο σύνολό της και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα στον αναιρεσείοντα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ). Σημειώνεται ότι για την απόρριψη της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως ως απαράδεκτης, κλήθηκε να προσέλθει και να εκθέσει τις απόψεις του στο Συμβούλιο τούτο ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος (ΚΠΔ 476 παρ. 1 εδ. τελ.), όπως προκύπτει από τη σχετική επισημείωση του αρμοδίου γραμματέα επί του φακέλου της δικογραφίας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ' αριθμ. 3/27-6-2008 αίτηση αναίρεσης του ..., κατά της υπ'αριθμ. 488/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας και της υπ' αριθμ. 877/2007 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άμφισσας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων είκοσι (220) ΕΥΡΩ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 8 Μαΐου 2009.
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 18 Μαΐου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ