Θέμα
Παύση οριστική ποινικής διώξεως, Παραγραφή, Συνέργεια, Επεκτατικό αποτέλεσμα, Καταδολίευση δανειστών.
Περίληψη:
Διόρθωση απόφασης. Επεκτατικό αποτέλεσμα ενδίκου μέσου και στον μη ασκήσαντα αυτό φυσικό αυτουργό. Καταδίκη από πρωτοβάθμιο δικαστήριο του φυσικού αυτουργού για καταδολίευση δανειστών και του αμέσου συνεργού στην πράξη αυτή. Άσκηση εφέσεως από αμφοτέρους. Απόρριψη εφέσεως φυσικού αυτουργού, ως ανυποστήρικτης και καταδίκη αμέσου συνεργού. Άσκηση αναιρέσεως από άμεσο συνεργό. Δεκτός λόγος αναιρέσεως περί εκπροθέσμου υποβολής εγκλήσεως. Παύση οριστικώς ποινικής διώξεως λόγω παραγραφής. Αίτηση αιτούντος (φυσικού αυτουργού) για επέκταση του ευνοϊκού αποτελέσματος και επ’ αυτού. Δεκτή η αίτηση και Π.Ο.Π.Δ. λόγω παραγραφής και ως προς αιτούντα.
Αριθμός 846/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποιν. Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Φεβρουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Εμμανουήλ - Ρούσσου Παπαδάκη (κωλυομένου του Εισαγγελέως) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αιτούντος Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Παπανικολάου, για συμπλήρωση - επέκταση του αναιρετικού αποτελέσματος της υπ' αριθμ. 2011/2004 αποφάσεως του Αρείου Πάγου.
Το Ε' Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σε αυτή και ο αιτών ζητεί την συμπλήρωση-επέκταση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 23 Δεκεμβρίου 2007 αίτησή του, που καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 4/2008.
Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αιτούντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και να παύσει οριστικώς η κατά του αιτούντος ασκηθείσα ποινική δίωξη.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 469 ΚΠΔ, αν στο έγκλημα συμμετείχαν περισσότεροι ή αν η ποινική ευθύνη ενός κατηγορουμένου εξαρτάται, σύμφωνα με το νόμο από την ευθύνη του άλλου, το ένδικο μέσο που ασκεί κάποιος από τους κατηγορουμένους, ακόμη και όταν χορηγείται μόνο σ'αυτόν από το νόμο, καθώς και οι λόγοι τους οποίους προτείνει, αν δεν αναφέρονται αποκλειστικά στο πρόσωπό του, ωφελούν και τους υπόλοιπους κατηγορουμένους... Σε περίπτωση που το δικαστήριο παρέλειψε να αποφανθεί για το επεκτατικό αποτέλεσμα του ενδίκου μέσου, μπορεί μετά από αίτηση αυτών ή του Εισαγγελέα να επιληφθεί εκ νέου προς συμπλήρωση της αποφάσεώς του.
Από τη διάταξη αυτή, δικαιολογητικός λόγος της οποίας είναι η αρχή της ισότητας και η εναρμόνιση των ευνοϊκών αποτελεσμάτων για όλους τους συμμετόχους προκύπτει ότι προϋπόθεση εφαρμογής της είναι: α) να ασκήθηκε το ένδικο μέσο από συγκατηγορούμενο που εδικαιούτο να ασκήσει αυτό και δεν κρίθηκε για οποιονδήποτε λόγο απαράδεκτο, β) οι προταθέντες από αυτόν λόγοι να μη αρμόζουν αποκλειστικώς στο πρόσωπό του και γ) οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι είτε δεν δικαιούνται να ασκήσουν το ένδικο μέσο, είτε δικαιούνται μεν αλλά δεν το άσκησαν μέσα στη νόμιμη προθεσμία ή το άσκησαν και τούτο απερρίφθη ως απαράδεκτο ή ανυποστήρικτο. Εάν συντρέχουν οι όροι αυτοί, και εφόσον με το ασκηθέν ένδικο μέσο βελτιώθηκε η θέση εκείνου που το άσκησε, ωφελούνται και οι συμπαραπεμφθέντες ή συγκαταδικασθέντες, αλλά μόνο για αντικειμενικούς λόγους και όχι για λόγους που αρμόζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο του ασκήσαντος το ένδικο μέσο. Στην προκειμένη περίπτωση από την παραδεκτή επισκόπηση της δικογραφίας, για την εξέταση της βασιμότητος της αιτήσεως, προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την υπ' αριθμ. 78337/18-9-2000 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο αιτών καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών για καταδολίευση δανειστών και η συγκατηγορουμένη του Χ2 στην αυτή ποινή φυλακίσεως για άμεση συνέργεια στην παραπάνω πράξη. Αμφότεροι οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση κατά της αποφάσεως αυτής και το, κατ' έφεση δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την 51097/2003 απόφασή του, απέρριψε την έφεση του αιτούντος, ως ανυποστήρικτη και καταδίκασε τη συγκατηγορουμένη του σε ποινή φυλακίσεως πέντε (5) μηνών. Κατά της πιο πάνω αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, η Χ2 άσκησε αναίρεση και ο Άρειος Πάγος με την 2011/2004 απόφασή του, ανήρεσε την απόφαση και έπαυσε οριστικά την κατά της ως άνω αναιρεσείουσας ποινική δίωξη για την άμεση συνέργεια σε καταδολίευση δανειστών, λόγω παραγραφής, γιατί από το χρόνο τελέσεως της πράξεως (21-6-1995) μέχρι την 21-6-2003, δηλαδή μετά τη δημοσίευση της προσβληθείσας 51097/19-6-2003 αποφάσεως του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της οκταετίας.
Επομένως, εφόσον η εξάλειψη, λόγω παραγραφής, του αξιοποίνου της πράξεως της άμεσης συνέργειας στην πράξη της καταδολίευσης δανειστών που φέρεται ότι ετέλεσε ο αιτών στις 21-6-1995, δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο πρόσωπο της αμέσου συνεργού Χ2, πρέπει το ευνοϊκό γι' αυτήν αποτέλεσμα της παραγραφής, να επεκταθεί και στον αιτούντα φυσικό αυτουργό της πράξεως, σύμφωνα με την προπαρατεθείσα διάταξη του άρθρου 469 ΚΠΔ και να παύσει οριστικώς, λόγω παραγραφής η κατ' αυτού ασκηθείσα ποινική δίωξη για την ανωτέρω πράξη της καταδολίευσης δανειστών που φέρεται τελεσθείσα στην Αθήνα στις 21-6-1995, κατά τα εις το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Επεκτείνει το ευνοϊκό αποτέλεσμα της 2011/2004 αποφάσεως του Αρείου Πάγου και στον αιτούντα. Παύει οριστικώς, λόγω παραγραφής, την κατά τον αιτούντα Χ1 ασκηθείσα ποινική δίωξη για καταδολίευση δανειστών, πράξη που φέρεται απ' αυτόν τελεσθείσα στην Αθήνα στις 21-6-1995 όπως τα συγκροτούντα αυτή πραγματικά περιστατικά περιέχονται στο διατακτικό της 51097/2003 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27 Μαρτίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ