Θέμα
Δικαιοπραξία , Χρησικτησία, Χρησικτησία έκτακτη.
Περίληψη:
Αναιρετικοί λόγοι από τους αρ. 8 και 11 γ' του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ., αβάσιμοι (Επικυρώνει Εφ. Αιγ. 47/2012).
Αριθμός 1117 / 2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Φεβρουαρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) Μ. πρώην συζ. Γ. Π., το γένος Ν. Σ., 2) Γ. Π. του Γ., και 3) Ν. Π. του Γ., κατοίκων ... . Η 1η εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Καρολίνα - Ζωή Ανδριακοπούλου και οι 2ος και 3ος παραστάθηκαν με την ίδια ως άνω πληρεξούσια δικηγόρο τους.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Μ. Κ. του Ι., κατοίκου ..., και 2) Γ. Κ. του Ι., κατοίκου ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Σταματελάτο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 17/5/2006 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, την από 3/7/2007 προσεπίκληση των ήδη αναιρεσειόντων και την από 5/7/2007 του κύρια παρέμβαση του Δήμου Ερμουπόλεως, που δεν είναι διάδικος στην δίκη αυτή, που κατατέθηκαν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 76/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 47/2012 του Εφετείου Αιγαίου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 2/8/2012 αίτησή τους και τους από 13/3/2013 προσθέτους λόγους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 3/4/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Η πληρεξούσια των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και των προσθέτων λόγων, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή τους, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη τους.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 559 αρ. 8 του ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ως "πράγματα" κατά την έννοια της διάταξης αυτής θεωρούνται οι πραγματικοί ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη και τείνουν στη θεμελίωση, κατάλυση ή παρακώλυση ουσιαστικού ή δικονομικού δικαιώματος που ασκήθηκε είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό μέσο και στηρίζουν επομένως το αίτημα αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης (Ολομ ΑΠ 3/1997), καθώς και ο λόγος εφέσεως (Ολομ. ΑΠ 11/1996), όχι δε οι ισχυρισμοί που αποτελούν αιτιολογημένη άρνηση των προηγουμένων ή επιχειρήματα ή συμπεράσματα των διαδίκων ή του δικαστηρίου που συνάγονται από την εκτίμηση των αποδείξεων, ούτε οι αόριστοι, απαράδεκτοι ή αβάσιμοι κατά τον νόμο ισχυρισμοί. Αντιθέτως, δεν στοιχειοθετείται ο λόγος αυτός της αναίρεσης όταν το δικαστήριο έλαβε υπόψη προταθέντα ισχυρισμό (πράγμα) και τον απέρριψε ευθέως για οποιονδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, όπως και όταν το δικαστήριο αντιμετωπίζει και απορρίπτει κατ' ουσίαν, εκ των πραγμάτων, προβληθέντα ισχυρισμό, δεχόμενο ως αποδειχθέντα γεγονότα αντίθετα προς εκείνα που τον συγκροτούν (ΑΠ 1363/2008). Εξάλλου, ο αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 11 περ. γ' του ίδιου άρθρου 559 του ΚΠολΔ δεν ιδρύεται επίσης όταν από την αναιρεσιβαλλομένη προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα τα οποία είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε ότι οι αναιρεσίβλητοι είναι συγκύριοι εξ αδιαιρέτου ενός ακινήτου (οικοπέδου), εμβαδού 1387,80 τ.μ., που βρίσκεται στη συνοικία "..." του Δήμου Ερμούπολης Σύρου, ότι οι αναιρεσείοντες είναι επίσης συγκύριοι εξ αδιαιρέτου ενός οικοπέδου, εμβαδού 385 τ.μ., στην ίδια ως άνω θέση και ομόρου με το ακίνητο των αναιρεσιβλήτων, ότι εντός του ακινήτου των αναιρεσιβλήτων υφίσταται μία εδαφική λωρίδα, εμβαδού 20,60 τ.μ. και μήκους περίπου 20 μέτρων, η οποία το διασχίζει, αρχίζοντας από τον δημοτικό δρόμο που εφάπτεται της ιδιοκτησίας αυτής και καταλήγοντας στο όριο του ακινήτου των αναιρεσειόντων, όπου έχει κατασκευασθεί είσοδος προς το ακίνητο αυτό, ότι οι αναιρεσείοντες και οι δικαιοπάροχοί τους χρησιμοποιούσαν την εδαφική αυτή λωρίδα (δίοδο) προκειμένου να μεταβαίνουν στην όμορη, ως άνω, ιδιοκτησία τους, όπου και η κατοικία τους, αρχικά από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 κατά παράκληση και με την ανοχή των αναιρεσιβλήτων, λόγω της στενής συγγενικής τους σχέσης, ότι οι αναιρεσείοντες, εκμεταλλευόμενοι την απουσία των αναιρεσιβλήτων, κατασκεύασαν το έτος1986 κλίμακα (σκαλοπάτια) στην ανωτέρω δίοδο για την ομαλότερη δυνατή διάβασή τους, ότι για την ενέργεια αυτή των αναιρεσειόντων, όταν την αντελήφθησαν, διαμαρτυρήθηκαν οι αναιρεσίβλητοι, οι οποίοι και τους πρότειναν να τους παραχωρήσουν δουλεία διόδου από την άκρη του ακινήτου τους, και ότι εν τέλει οι αναιρεσίβλητοι διαμαρτυρήθηκαν και εγγράφως προς τους αναιρεσείοντες για την ανωτέρω ενέργειά τους με την από 2-3-2002 εξώδικη δήλωση - διαμαρτυρία και άσκησαν εναντίον τους την από 26-10-2004 αγωγή ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ερμουπόλεως, που απορρίφθηκε ως αόριστη. Και βάσει των παραδοχών αυτών και αφού α) έκρινε ότι οι προρρηθείσες ενέργειες (κατασκευή κλίμακας) των αναιρεσειόντων συνιστούν προσβολή της κυριότητας των αναιρεσιβλήτων επί του ακινήτου τους και ειδικότερα επί της ανωτέρω εδαφικής λωρίδας, που έλαβε χώραν (η προσβολή) το πρώτον το έτος 1985, και β) απέρριψε ως αβάσιμη την ένσταση της καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος (άρθρ. 281 του ΑΚ) που είχαν προτείνει οι αναιρεσείοντες, στηριζόμενη και στον ισχυρισμό των τελευταίων ότι η επίδικη δίοδος ήταν σχηματισμένη και εχρησιμοποιείτο από τις αρχές του 20ου αιώνα (1902 έτος) για την εξυπηρέτηση του ακινήτου των δικαιοπαρόχων των αναιρεσειόντων και άλλων παρακείμενων ιδιοκτησιών, το Εφετείο δέχθηκε την ένδικη αρνητική αγωγή (άρθρ. 1108 του ΑΚ) των αναιρεσιβλήτων, που είχε απορριφθεί πρωτοδίκως, ως καταχρηστική, και υποχρέωσε τους αναιρεσείοντες - εναγομένους να παύσουν να διέρχονται από την επίδικη, ως ανωτέρω, εδαφική λωρίδα (παράλειψη της προσβολής της κυριότητας των αναιρεσιβλήτων στο μέλλον). Από τις προπαρατεθείσες και συνοπτικώς αναφερόμενες εδώ παραδοχές του Εφετείου προκύπτει ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και απέρριψε τους ισχυρισμούς των αναιρεσειόντων ότι προϋπήρχε, από αιώνος, δίοδος στην επίδικη εδαφική λωρίδα, που ανέκαθεν ήταν κλιμακωτή και χρησίμευε ως δίοδος προς την οικία τους και τα γειτονικά ακίνητα και την οποία οι αναιρεσίβλητοι ενσωμάτωσαν στην ιδιοκτησία τους, καθώς και την ένστασή τους περί καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος των αναιρεσιβλήτων, την οποία επίσης το Εφετείο απέρριψε, κατά τα προεκτεθέντα. Επομένως τα αντίθετα που υποστηρίζουν οι αναιρεσείοντες με τους δεύτερο και τρίτο, από το άρθρο 559 αρ. 8 του ΚΠολΔ, λόγους της αιτήσεώς του, προτεινομένους με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων της, είναι αβάσιμα. Περαιτέρω, από την αναφορά της αναιρεσιβαλλομένης ότι έλαβε υπόψη τα αποδεικτικά μέσα που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, και από το όλο περιεχόμενό της προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το Εφετείο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε και τα εξής έγγραφα που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι αναιρεσείοντες ήτοι την από το 1940 αεροφωτογραφία του επιδίκου με την συνημμένη σ' αυτήν από 25-1-2004 τεχνική έκθεση φωτοερμηνείας του δασολόγου-φωτοερμηνευτή Ν. Σ., την από 30-4-2003 τεχνική έκθεση του μηχανικού Ι. Α., καθώς και τα υπ' αριθμ . .../1978, .../1999 αγοραπωλητήρια και .../2002 διορθωτικά συμβόλαια, τα οποία αποτελούν τους τίτλους κυριότητος των αναιρεσιβλήτων και τα οποία άλλωστε ειδικώς αναφέρονται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Επομένως και οι πρώτος και τέταρτος, που προβάλλονται, αντίστοιχα, με το αναιρετήριο και το δικόγραφο πρόσθετων λόγων, από το άρθρο 559 αρ. 11 του ΚΠολΔ, λόγοι αναιρέσεως, με τους οποίους οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν τα αντίθετα, ότι δηλαδή το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη τα ανωτέρω έγγραφα, είναι επίσης αβάσιμοι. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου (άρθρ. 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ), και να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων, κατά το νόμιμο αίτημα των τελευταίων (άρθρ. 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 2-8-2012 αίτηση, όπως διαμορφώθηκε με τους από 13-3-2013 πρόσθετους λόγους, των Μ. Π. - Σ. κλπ για αναίρεση της υπ' αριθμ. 47/2012 απόφασης του Εφετείου Αιγαίου.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 30 Απριλίου 2014.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 27 Μαΐου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ