Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Αλλοδαπού απέλαση.
Περίληψη:
Αναιρείται η απόφαση ως προς την παρεπόμενη ποινή για ισόβια απέλαση, διότι η αιτιολογία "οι δεύτερη, τρίτος και τέταρτος των κατηγορουμένων, που καταδικάσθηκαν με την παραπάνω ταυτάριθμη απόφαση σε ποινή φυλακίσεως είναι αλλοδαποί υπήκοοι και δεν βρίσκονται νόμιμα στη χώρα. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω δεδομένου ότι για τη δεύτερη κατηγορουμένη που κηρύχθηκε ένοχη δεν συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να εξαιρεθεί του πιο κάτω μέτρου, το Δικαστήριο αυτό κρίνει ότι πρέπει να διαταχθεί η επ' αόριστο αναστολή της εκτελέσεως της ποινής και η άμεση απέλαση αυτών από τη χώρα" δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη.
Αριθμός 1897/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια-Εισηγητή, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 18 Νοεμβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου-Πρίαμου Λεκκού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κωνταξόγλου, για αναίρεση της 870/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καστοριάς, με συγκατηγορούμενους τους 1)..., 2)... 3)....
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καστοριάς, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Ιανουαρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 213/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά το άρθρο 50 παρ. 1α' του Ν. 2910/2001 "Είσοδος και παραμονή αλλοδαπών στην Ελληνική Επικράτεια κ.λ.π.", όποιος εξέρχεται ή επιχειρεί να εξέλθει από το ελληνικό έδαφος ή εισέρχεται ή επιχειρεί να εισέλθει σε αυτό χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων χιλιάδων δραχμών". Περαιτέρω, κατά το άρθρο 74 παρ. 1 τού Ποινικού Κώδικα, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το άρθρο 1 παρ. 2 Ν. 2408/1996, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάστηκε σε κάθειρξη ή φυλάκιση με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα. Όταν ο αλλοδαπός βρίσκεται νόμιμα στη χώρα, η απέλαση δεν μπορεί να διαταχθεί, αν δεν τού έχει επιβληθεί ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον τριών μηνών. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο αλλοδαπός που καταδικάστηκε και βρίσκεται παράνομα στο ελληνικό έδαφος, υπόκειται σε απέλαση, η οποία αποτελεί άμεση συνέπεια της τελέσεως εγκλήματος, έστω και σε βαθμό πλημμελήματος, διότι θεωρείται ότι η παραμονή του εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας δεν συμβιβάζεται με τους όρους της κοινωνικής συμβιώσεως. Το δικαστήριο έχει δυνατότητα να κρίνει για το αναγκαίο ή μη της απελάσεως, λαμβάνοντας υπόψη το είδος τού εγκλήματος, τις συνέπειες αυτού, τον χρόνο παραμονής τού αλλοδαπού στο ελληνικό έδαφος, την εν γένει συμπεριφορά του, τον επαγγελματικό προσανατολισμό και την ύπαρξη οικογένειας. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 99 παρ. 2 τού Ποινικού Κώδικα, αν αλλοδαπός, στον οποίο δεν έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, καταδικασθεί σε περιοριστική τής ελευθερίας ποινή μέχρι πέντε ετών και διαταχθεί με την ίδια απόφαση η απέλαση του από τη χώρα, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επ' αόριστο αναστολή τής εκτελέσεως της ποινής κατά παρέκκλιση της προηγούμενης παραγράφου και των άρθρων 100 έως 102 του ίδιου Κώδικα, οπότε εκτελείται αμέσως η απέλαση. Η αναστολή τής εκτελέσεως της ποινής επέρχεται με την πραγματοποίηση της απελάσεως του αλλοδαπού από τη χώρα. Τέλος, η απαιτούμενη κατά τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 τού Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον κατ' άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναίρεσης υπάρχει, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, όταν περιέχονται σ' αυτή τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Εξάλλου, η επιβαλλόμενη κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία εκτείνεται όχι μόνο στην απόφαση για την ενοχή, την καταδικαστική δηλαδή ή αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά σε όλες χωρίς εξαίρεση τις αποφάσεις, ανεξάρτητα του αν αυτές είναι οριστικές ή παρεμπίπτουσες ή αν η έκδοση τους αφήνεται στη διακριτική, ελεύθερη ή ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου που τις εξέδωσε. Στην προκείμενη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καστοριάς, αφού κήρυξε την κατηγορουμένη, μαζί με τους αναφερόμενους άλλους τρεις συγκατηγορουμένους της, οι οποίοι δεν είναι διάδικοι στην παρούσα δίκη, όντας αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, υπηκόους Αλβανίας, για παράνομη είσοδο στο Ελληνικό Έδαφος, που έλαβε χώρα στο ..., στις 27 Νοεμβρίου 2007 και αφού δέχθηκε ότι συντρέχει στο πρόσωπο της αναιρεσείουσας η ελαφρυντική περίσταση της τελέσεως της πράξεως από αίτια μη ταπεινά την καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως δύο μηνών και στη συνέχεια διέταξε την απέλαση της από τη χώρα και την επ' αόριστο αναστολή της εκτελέσεως της ανωτέρω ποινής. Για την απέλαση της κατηγορουμένης από τη χώρα το δίκασαν Δικαστήριο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την εξής αιτιολογία: "οι δεύτερη, τρίτος και τέταρτος των κατηγορουμένων, που καταδικάστηκαν με την παραπάνω ταυτάριθμη απόφαση σε ποινή φυλακίσεως είναι αλλοδαποί υπήκοοι και δεν βρίσκονται νόμιμα στη χώρα . Κατ' ακολουθία των ανωτέρω και δεδομένου ότι για τη δεύτερη κατηγορουμένη που κηρύχθηκε ένοχος δεν συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να εξαιρεθεί του πιο κάτω μέτρου, το Δικαστήριο αυτό κρίνει ότι πρέπει να διαταχθεί η επ' αόριστο αναστολή τής εκτελέσεως της ποινής και η άμεση απέλαση αυτών από τη χώρα". Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καστοριάς, καθ' όσον αφορά στη διάταξη περί απελάσεως της αναιρεσείουσας και εκείνη της επ' αόριστο αναστολής εκτελέσεως της ως άνω ποινής που τής επιβλήθηκε, η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ελλιπή αιτιολογία, αφού κατά την εφαρμογή του άρθρου 74 παρ. 1 ΠΚ και κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας για την απέλαση ή μη της αναιρεσείουσας, το δίκασαν Δικαστήριο, δεν αναφέρει κανένα σχεδόν περιστατικό που να δικαιολογεί την κρίση του για το αναγκαίο αυτής (απελάσεως) και που ανάγονται στη βαρύτητα και στο είδος του εγκλήματος, στον χρόνο παραμονής της αναιρεσείουσας στο ελληνικό έδαφος, στην εν γένει συμπεριφορά αυτής, στο επάγγελμα της και στην ύπαρξη ή μη οικογένειας αυτής στην Ελλάδα. Ως προς την διάταξη περί της ενοχής της αναιρεσείουσας και της επιβολής της ανωτέρω ποινής, η απόφαση δεν πλήττεται με την αίτηση αναιρέσεως. Επομένως, πρέπει, κατά παραδοχή ως βάσιμου του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ σχετικού λόγου της κρινόμενης αιτήσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος της που αφορά την αναιρεσείουσα και τη διάταξη της περί απελάσεως αυτής και περί της επ' αόριστο αναστολής της εκτελέσεως της ποινής και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το εν λόγω μέρος της για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Αναιρεί την αριθ. 870/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καστοριάς, κατά το μέρος της που αφορά την αναιρεσείουσα ... και τη διάταξη της περί απελάσεως αυτής και περί της επ' αόριστο αναστολής τής εκτελέσεως της ποινής.
Παραπέμπει την υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 7 Οκτωβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ