Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Ναρκωτικά, Αναίρεση μερική, Δήμευση.
Περίληψη:
Ναρκωτικά (Καλλιέργεια - συγκομιδή - κατοχή). Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως, με την επίκληση των λόγων α) της απολύτου ακυρότητας, β) της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ως προς την ενοχή και ως προς τη διάταξη περί δημεύσεως. Επάρκεια αιτιολογίας ως προς τις πράξεις της καλλιέργειας και συγκομιδής, όχι όμως, ως προς την κατοχή και για τη δήμευση. Αναιρείται ως προς την πράξη της κατοχής και ως προς τη διάταξη της δημεύσεως, καθόσον δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά. Παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1947/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μιχαήλ Θεοχαρίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη- Εισηγητή, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά και Κυριακούλα Γεροστάθη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Οκτωβρίου 2010, με την παρουσία της Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη (κωλυομένου του Εισαγγελέα) και της Γραμματέα Αικατερίνης Φωτοπούλου, για να δικάσει την αίτηση
των αναιρεσειόντων-κατηγορουμένων 1. Χ1 και 2. Χ2, κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Μαριάννα Παπαδάκη, περί αναιρέσεως των υπ' αριθμ. 65, 128-129/2010/2009 αποφάσεων του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών. Το Πενταμελές Εφετείο Πατρών, με τις ως άνω αποφάσεις του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτές, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτών, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 29 Απριλίου 2010 αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 669/2010.
Αφού άκουσε Την πληρεξούσια δικηγόρο των αναιρεσειόντων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Εισαγ-γελέα, που πρότεινε να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνο κατά τη διάταξή της με την οποία καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες για κατοχή ινδικής κάνναβης από κοινού, συνακόλουθα δε και κατά την επιβληθείσα ποινή και κατά το μέρος της που αφορά τη διάταξη αυτής με την οποία διέταξε τη δήμευση των κατασχεθέντων κινητών τηλεφώνων, ΙΧΦ αυτο-κινήτου και των αντικειμένων που βρέθηκαν σ' αυτό και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα κρίση
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, οι υπό κρίση από 29 Απριλίου 2010 αιτήσεις αναιρέσεως του Χ1 και του Χ2, κατά της υπ' αριθμό 65, 128-129/2010 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, είναι παραδεκτές και ταυτόσημοι, πρέπει, λόγω της πρόδηλης συνάφειάς τους, να συνεκδικαστούν.
Επειδή, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρο-μή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος, ο κατηγορούμε-νος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις με τις οποίες τα αποδειχθέντα περιστατικά έχουν υπαχθεί στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Τα αποδεικτικά μέσα δηλαδή, πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα, ότι έχουν ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο, όλα στο σύνολό τους και όχι μόνο ορισμένα από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε από καθένα. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Πενταμελές Εφετείο Πατρών, που δικάζοντας κατ' έφεση, εξέδωσε αυτή, δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη αναιρετικά κρίση του, ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, και ειδικότερα από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάστηκαν ενόρκως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, από την ανάγνωση των πρακτικών και της εκκαλουμένης αποφάσεως, τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν, από την απολογία των κατηγορουμένων και όλη γενικά τη διαδικασία, αποδείχθηκαν, κατά πιστή μεταφορά τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Οι κατηγορούμενοι, χωρίς να είναι τοξικομανείς στις 4-10-2004, στη δασική περιοχή ... δημοτικού διαμερίσματος ...καλλιεργούσαν από κοινού 308 δενδρύλλια ινδικής κάνναβης, τα οποία είχαν ανάπτυξη από 1 έως 4 μέτρα, ενώ στην ίδια ημεροχρονολογία είχαν συγκομίσει από την καλλιέργεια αυτή 680 γραμμάρια ινδικής κάνναβης. Τις παραπάνω πράξεις έκαναν με σκοπό την εμπορία. Ειδικότερα το δάσος ... εκτείνεται σε πολλές χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα στους Νομούς ... και αρχίζει από τη θάλασσα μέχρι τα όρια κάποιων κοινοτήτων των παραπάνω νομών μεταξύ των οποίων και της ... στην οποία κατοικούσαν οι κατηγορούμενοι. Το δάσος αυτό καλύπτεται μερικώς από χαλέπιο πεύκη και κουκουναριές και σε μερικά σημεία του έχει τόσο πυκνή βλάστηση που καθιστούν απροσπέλαστη την ανθρώπινη είσοδο. Οι κατηγορούμενοι τουλάχιστον 3 μήνες πριν τον Οκτώβριο του 2004, επέλεξαν ένα μέρος του δάσους με ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση στην περιφέρεια του Δ.Δ. ..., αρκετές εκατοντάδες μέτρα από τη θάλασσα και αφού καθάρισαν το χώρο, φύτεψαν σ' αυτό 308 δενδρύλλια ινδικής κάνναβης, τα οποία και φρόντιζαν, ποτίζοντας και λιπαίνοντας. Στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών ... περιήλθαν πληροφορίες ότι οι παραπάνω κατηγορούμενοι καλλιεργούν ινδική κάνναβη στην περιοχή αυτή. Έτσι άρχισε η παρακολούθηση του μέρους. Πριν την 4-10-2004 οι αστυνομικοί εντόπισαν σε δασικό δρόμο της ίδιας περιοχής τους κατηγορούμενους. Μετά την αποχώρησή τους προσπάθησαν να εντοπίσουν τα φυτά πλην όμως λόγω της πυκνής βλάστησης δεν κατέστη δυνατόν. Έτσι την 4-10-2004 και ενώ οι αστυνομικοί βρίσκονταν στην περιοχή είδαν τον δεύτερο κατηγορούμενο να κάθεται στο δασικό δρόμο και να εποπτεύει το μέρος του δάσους, όπου βρισκόταν η φυτεία. Σε κάποια στιγμή αντιλήφθηκε τους αστυ-νομικούς και προσπάθησε τρέχοντας να κρυφτεί στο δάσος. Αυτοί έτρεξαν και τον συνέλαβαν. Στη συνέχεια προσπάθησε να παραπλανήσει τους αστυνομικούς και ενώ αυτοί, αφού τον επιβίβασαν σε υπηρεσιακό όχημα για να τους δείξει την περιοχή, έφυγαν από το σημείο εκείνο, άλλοι αστυνομικοί που είχαν παραμείνει είδαν τον πρώτο κατηγορούμενο να εξέρχεται με το αυτοκίνητό του από το δάσος στο οποίο το είχε κρύψει και τον συνέλαβαν. Τελικά με υπόδειξη των κατηγορουμένων βρήκαν τη φυτεία ινδικής κάνναβης. Οι κατηγορούμενοι αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με την καλλιέργεια αυτή, ισχυριζόμενοι ότι είχαν πάει στην περιοχή για να ψαρέψουν στη θάλασσα με δυναμίτη. Από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα πλήρως βεβαιώθηκε ότι οι κατηγορούμενοι καλλιεργούσαν τα παραπάνω δενδρύλλια ινδικής κάνναβης. Πιο συγκεκριμένα στο χώρο της φυτείας βρέθηκε μία απόδειξη αγοράς λιπάσματος στο όνομα του πρώτου κατηγορουμένου όμοια με άλλη απόδειξη που βρέθηκε στο αυτοκίνητο του κατηγορουμένου και ένα πλαστικό μπουκάλι νερού στο οποίο διακριβώθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του δευτέρου κατηγορουμένου. Οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται, ότι την απόδειξη τοποθέτησαν οι αστυνομικοί επίτηδες για να τους ενοχοποιήσουν ενώ το μπουκάλι έφερε το αποτύπωμα του δευτέρου κατηγορουμένου γιατί ζήτησε νερό και του το έδωσαν οι αστυνομικοί και στη συνέχεια το κράτησαν ως πειστήριο. Οι ισχυρισμοί τους αυτοί αποδείχθηκαν αβάσιμοι, αφού δεν αποδείχθηκε ότι αυτοί είχαν κάποιο λόγο να τους ενοχο-ποιήσουν. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στην επιχείρηση μετείχαν πλην του αξιωματικού και των δύο μαρτύρων (Σ1 και Σ2) και άλλοιβαστυνομικοί. Πέραν τούτου, όπως κατέθεσε ο μάρτυρας Σ2, οι κατηγορούμενοι μετά τη σύλληψή τους έπεσαν σε σοβαρές αντιφάσεις, ειδικότερα στην αρχή είπαν ότι ο καθένας είχε πάει μόνος του στην περιοχή για ψάρεμα, ενώ πλήρως αποδείχθηκε και οι ίδιοι ομολόγησαν στο δικαστήριο τούτο ότι είχαν πάει στην περιοχή αυτή μαζί. Πέραν τούτου ο ισχυρισμός τους ότι πήγαν για ψάρεμα με δυναμίτη είναι αβάσιμος. Ειδικότερα οι κατηγορούμενοι δεν δίδουν κάποια εξήγηση γιατί βρέθηκαν στην περιοχή αυτή η οποία απέχει 2 χιλιόμετρα περίπου από τη θάλασσα, ούτε γιατί άφησαν το αυτοκίνητό τους τόσο μακριά απ' αυτήν ενώ υπήρχε πρόσβαση να φθάσει το αυτοκίνητο μέχρι την παραλία. Εξάλλου, μολονότι προκλήθηκαν από τους αστυνομικούς να τους δείξουν τα σύνεργα ψαρέματος έστω και τους δυναμίτες αρνήθηκαν. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν είχαν οποιοδήποτε εργαλείο για ψάρεμα. Κατ' ακολουθίαν όλων των παραπάνω πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι των παραπάνω πράξεων και να τους αναγνωρισθούν στον μεν πρώτο η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2α Π.Κ., εφόσον αποδείχθηκε ότι μέχρι τότε έζησε έντιμη ατομική, οικογενειακή και εν γένει ζωή και στον δεύτερο η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2ε' Π.Κ., εφόσον αποδείχθηκε ότι μετά την πράξη του συμπεριφέρθηκε καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα". Στη συνέχεια το δικαστήριο κήρυξε ενόχους τους κατηγο-ρουμένους των πράξεων: α) της από κοινού καλλιέργειας ινδικής κάνναβης, β) της συγκομιδής της ίδιας ναρκωτικής ουσίας και μάλιστα ποσότητας 680 γραμμαρίων και γ) της κατοχής 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, με σκοπό την εμπορία και καταδίκασε τον καθένα απ' αυτούς σε ποινή καθείρξεως 11 ετών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ. Με τις παραδοχές αυτές, η προσβαλλόμενη απόφαση, όσον αφορά τις δυο πρώτες πράξεις, ήτοι της από κοινού καλλιέργειας 308 δενδρυλλίων ινδικής κάνναβης και της συγκομιδής 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, με σκοπό την εμπορία, διέλαβε την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των ανωτέρω ποινικών αδικημάτων, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή τους στις οικείες ποινικές διατάξεις, των άρθρων, 1, 13 στ, 14, 16, 17, 18, 26 παρ. 1α, 27 παρ.1, 45, 51, 94 παρ.1 του ΠΚ και των άρθρων 4 παρ.1 και 3 Πιν.Α-6 και 5 παρ.1 εδ. στ' και ζ', 22 του Ν. 1729/1987, όπως το άρθρο 5 αντικ. με άρθρο 10 Ν. 2161/1993, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου, με ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές ή διατάξεις. Ειδικότερα, η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου αιτιολογείται με τις παραδοχές εκείνες σύμφωνα με τις οποίες α) οι κατηγο-ρούμενοι με κοινό δόλο, χωρίς να έχουν αποκτήσει την έξη της τοξικομανίας, καλλιέργησαν 308 δενδρύλλια ινδικής κάνναβης, τα οποία είχαν ανάπτυξη από 1-4 μέτρα, αφού επιμελούντο της λίπανσης και ποτίσματός τους, ενώ, είχαν επιλέξει κατάλληλη περιοχή, που κάλυπτε πυκνή βλάστηση, ώστε να μην είναι πλέον δυνατή η προσπέλαση σε οποιονδήποτε, και να μη γίνεται αντιληπτή όχι μόνο η συγκεκριμένη εδαφική περιοχή, αλλά ούτε οι ίδιοι στις συχνές επισκέψεις τους, β) αιτιολογείται επίσης, ότι τη συγκεκριμένη χρονολογία 4-10-2004 που συνε-λήφθησαν, αμφότεροι οι κατηγορούμενοι ευρίσκονταν εγγύς του χώρου, όπου καλλιεργούσαν τα δενδρύλλια και ειδικότερα ο μεν δεύτερος κατηγορούμενος να εποπτεύει του χώρου της φυτείας, και ο οποίος μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία των αστυνομικών που παρακολουθούσαν το χώρο της φυτείας, προσπάθησε να απομακρυνθεί, χωρίς όμως να το επιτύχει, ταυτόχρονα δε ο πρώτος κατηγορούμενος, που αντιλήφθηκε και αυτός την παρουσία άλλης ομάδας αστυνομικών, κατέφυγε στο αυτοκίνητό του που επιμελώς είχε αποκρύψει στο δάσος, ώστε να διαφύγει και αυτός της προσοχής τους, γ) αιτιολογείται επίσης, η παραδοχή κατά την οποία στο χώρο της φυτείας βρέθηκε απόδειξη αγοράς λιπασμάτων στο όνομα του πρώτου των κατηγορουμένων, καθώς και μια φιάλη νερού στην οποία διαπιστώθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα που ανήκαν στο δεύτερο. Οι λοιπές αιτιάσεις των αναιρεσειόντων, με τις οποίες πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση και ειδικότερα: α) ότι το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του και δεν συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και συγκεκριμένα την από 4-10-2004 ένορκη κατάθεση του απολιπόμενου μάρτυρα κατηγορίας Σ1, που αναγνώσθηκε στο ακροατήριο, είναι αβάσιμη, γιατί όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, το Πενταμελές Εφετείο Πατρών, προκειμένου να καταλήξει στην καταδικαστική για τους κατηγορουμένους κρίση, μεταξύ άλλων έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν, στα οποία αναμφίβολα περιλαμβάνεται και η ως άνω ένορκη κατάθεση του μάρτυρα Σ1, χωρίς να υφίσταται ιδιαίτερος λόγος για να γίνει χωριστή αναφορά σ' αυτήν, β) ότι δεν αξιολόγησε το περιεχόμενο της από 24-6-2008 γραφολογικής γνωματεύσεως της Γ, που αναγνώσθηκε, είναι αβάσιμη, γιατί αυτή δεν αποτελεί ίδιο αποδεικτικό μέσο κατά την έννοια του άρθρου 183 του Κ.Π.Δ, αλλά εκτιμάται ως απλό έγγραφο, και συνεκτιμήθηκε το περιεχόμενό της από το δικαστήριο με τις άλλες αποδείξεις και, δεν ήταν απαραίτητο να αναφερθεί ειδικώς στο περιεχόμενό της, αφού δεν ήταν αντίθετο με πόρισμα άλλης γραφολογικής γνωματεύσεως και γ) ότι το δικαστήριο παραβίασε το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων και το δικαίωμα σιωπής τους, γιατί στήριξε την καταδικαστική του κρίση, μεταξύ άλλων στην παραδοχή ότι δεν αποδείχθηκε ότι οι αστυνομικοί είχαν κάποιο λόγο να τους ενοχοποιήσουν και με τον τρόπο αυτό απέρριψε ως αβάσιμο τον αντίστοιχο υπερασπιστικό ισχυρισμό τους, σύμφωνα με τον οποίο, το μεν τη σχετική απόδειξη την τοποθέτησαν σκόπιμα οι αστυνομικοί, το δε ότι το στη σχετική φιάλη νερού που δακτυλοσκοπήθηκε αποτύπωμα του δευτέρου των κατηγορου-μένων, δικαιολογείται από το γεγονός ότι ζήτησε νερό από τους αστυνομικούς και έτσι με την αφή του χεριού του αποτυπώθηκε αυτό. Και η αιτίαση αυτή είναι απορριπτέα ως αβάσιμη, αφού σύμφωνα με τις παραδοχές της αποφάσεως οι κατηγορούμενοι δεν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν τον ισχυρισμό τους, ότι αυτοί είχαν μεταβεί στην παραλία για παράνομη αλιεία με δυναμίτιδα, πολύ περισσότερο που η απόσταση από την παραλία έως το σημείο που αυτοί (κατηγορούμενοι) βρίσκονταν, ήταν περίπου 2 χιλιόμετρα και χωρίς μάλιστα να κατέχουν τα σχετικά εργαλεία για την αλιεία. Αντίθετα, το δικαστήριο στήριξε την καταδικαστική γι' αυτούς κρίση στο σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων που προέκυψαν, χωρίς να παραβιασθεί το τεκμήριο αθωότητάς τους, ούτε το δικαίωμα σιωπής τους.
Συνεπώς, οι από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ και Ε' του ΚΠΔ, λόγοι των αιτήσεων αναιρέσεως, κατά το μέρος που αφορούν τις πράξεις της από κοινού καλλιέργειας 308 δενδρυλλίων ινδικής κάννα-βης και συγκομιδής 680 γραμμαρίων της ίδιας ναρκωτικής ουσίας με σκοπό την εμπορία, είναι αβάσιμοι, και κατά το μέρος που, με τον πρώτο από αυτούς, πλήττεται, με την επίκληση, κατ' επίφαση, ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατω-μένης αιτιολογίας, η περί την εκτίμηση των αποδείξεων και τα πράγματα, αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, ή η μη απάντηση σε αρνητικούς της κατηγορίας ισχυρισμούς, είναι απαράδεκτοι και πρέπει να απορριφθούν. Όσον αφορά, όμως, την πράξη της κατοχής της ποσότητας των 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, το δικαστήριο δεν διέλαβε στην απόφασή του, οποιαδήποτε αιτιολογία. Πράγματι, σύμφωνα με τις παραπάνω παραδοχές του αιτιολογικού της, προκύπτει ότι δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που αφορούν τη συγκεκριμένη πράξη, για την οποία αυτοί κηρύχθηκαν ένοχοι και συγκεκριμένα, ότι αυτοί κατελήφθησαν να κατέχουν, υπό την έννοια της φυσικής εξουσιάσεως και διαθέσεως της ποσότητας των 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, ή με την καθ' οιονδήποτε τρόπο απόκρυψή της ή τυχόν ανεύρεσή της.
Συνεπώς, ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ και Ε του Κ.Π.Δ, σχετικός πρώτος λόγος των αιτήσεων αναιρέσεως, κατά το μέρος που πλήττεται με αυτόν η προσβαλλομένη απόφαση για την πράξη της κατοχής ποσότητας 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, και ενώ, παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων αναιρέσεως, πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ' ουσίαν βάσιμος και να αναιρεθεί η απόφαση κατά το μέρος αυτό.
Κατά το άρθρο 19 παρ. 1 του Ν. 1729/1987, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του Ν. 2161/1993 (ΦΕΚ Α 119) "σε περίπτωση καταδίκης για παράβαση των άρθρων 5 έως 9 του παρόντος νόμου, το δικαστήριο με την επιφύλαξη του τελευταίου εδαφίου, διατάσσει την δήμευση όλων των πραγμάτων τα οποία προήλθαν από την πράξη, του τιμήματός τους, των κινητών...., καθώς και των μεταφορικών μέσων και όλων των αντικειμένων τα οποία χρησίμευσαν ή προορίζονταν για την τέλεση της πράξης, είτε αυτά ανήκουν στον αυτουργό είτε σε οποιονδήποτε από τους συμμέτοχους ή ακόμα και σε τρίτους που δεν συμμετείχαν στο έγκλημα....". Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, στο σκεπτικό αυτής, παρατίθεται απλώς η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1 και διαλαμβάνεται "ότι πρέπει να διαταχθεί η δήμευση των κατασχεθέντων αντικειμένων και αυτοκινήτου, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας". Η αιτιολογία αυτή δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, διότι δεν αναφέρεται ούτε πού βρέθηκαν τα αντικείμενα που κατασχέθηκαν, ούτε σε ποιόν ανήκαν, αλλά ούτε και αν είναι προϊόντα των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες ή χρησίμευσαν ή προορίζονταν γι' αυτές ή άλλες αξιόποινες πράξεις. Επομένως ο τελευταίος λόγος των αιτήσεων αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ, είναι βάσιμος και πρέπει ν' αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και ως προς τη διάταξη αυτής περί δημεύσεως των ως άνω αντικειμένων. Μετά ταύτα, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως, να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση α) ως προς το μέρος που αφορά την πράξη της κατοχής της ποσότητας των 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, και ως προς τη διάταξη της περί επιβολής ποινής για την πράξη αυτή και περί δημεύσεως των ως άνω κατασχεθέντων αντικειμένων, ήτοι, 1) δυο (2) κινητών τηλεφώνων μάρκας ...με αριθμό κλήσεως ..., 2) ενός (1) Ι.Χ.Φ αυτοκινήτου με αριθμό κυκλοφορίας ... μάρκας ..., καθώς και των αντικειμένων που βρέθηκαν εντός του αυτοκινήτου, ήτοι, τρεις (3) ψαλίδες κλαδέματος, ένα πριόνι και ένα τόπι πράσινο πλαστικό σπόγγο, και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά τα αναιρούμενα μέρη της για νέα συζήτηση, στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί εν μέρει την υπ' αριθμό 65, 128-129/2010 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, μόνο:
α) ως προς το μέρος που κήρυξε ενόχους τους κατηγορουμένους για την πράξη της κατοχής ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα ποσότητας 680 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, από κοινού με σκοπό την εμπορία,
β) ως προς τη διάταξη αυτής περί ποινής και γ) ως προς τη διάταξη αυτής περί δημεύσεως των αναφερομένων στο σκεπτικό.
Παραπέμπει την υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της, για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε, στην Αθήνα, στις 18 Νοεμβρίου 2010. Και,
Δημοσιεύθηκε, στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις
9 Δεκεμβρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ