Θέμα
Ένδικο μέσο, Παραγραφή αξιώσεων.
Περίληψη:
Λόγος αναίρεσης από το άρθρο 560 αριθ. 3 Κ.Πολ.Δ. ιδρύεται μόνο όταν υπάρχει σφάλμα για την καθ΄ ύλην αρμοδιότητα ή αναρμοδιότητα του πολυμελούς πρωτοδικείου και όχι του ειρηνοδικείου. Κατά των αγωγών νομής (αποβολής και διατάραξης) αντιτάσσεται η ένσταση της εκούσιας παραγραφής (ΑΚ 992), κατά δε της διεκδικητικής αγωγής η ένσταση της εικοσαετούς παραγραφής (ΑΚ 249).
Αριθμός 2005/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 2 Οκτωβρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειουσών: 1)Φ. Σ. του Χ., κατοίκου ... και 2)Θ. Π. του Π., κατοίκου ... οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Μαρία Ιατροπούλου.
Του αναιρεσίβλητου: Ελληνικού Δημοσίου νόμιμα εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, όπως υποκαταστάθηκε και παραστάθηκε κατά την εκδίκαση της προσβαλλόμενης για λογαριασμό της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων (ΤΕΟ Α.Ε.)" νόμιμα εκπροσωπούμενης. Εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του Εμμανουέλα Πανοπούλου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10/9/2007 αγωγή της "Ανώνυμης Εταιρείας Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων (ΤΕΟ Α.Ε.)" που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Ερινεού. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 71/2010 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αιγίου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείουσες με την από 10/3/2011 αίτησή τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ερωτόκριτος Καλούδης ανέγνωσε την από 10/5/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της ένδικης αίτησης αναίρεσης.
H πληρεξούσια των αναιρεσειουσών ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου τους στη δικαστική δαπάνη τους.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά το άρθρο 560 αριθ. 3 ΚΠολΔ, λόγος αναίρεσης κατά των αποφάσεων που εκδίδονται σε εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων ιδρύεται μόνο όταν υπάρχει σφάλμα για την καθ' ύλην αρμοδιότητα ή αναρμοδιότητα του πολυμελούς πρωτοδικείου και όχι του ειρηνοδικαίου (ΟλΑΠ 30/1995). Εξάλλου, κατά το άρθρο 18 αριθ 2 ΚΠολΔ, στην αρμοδιότητα των πολυμελούς πρωτοδικείου υπάγονται οι εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων της περιφέρειάς τους. Στην προκειμένη περίπτωση, με το δεύτερο λόγο της αναίρεσης αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθμό 3 του άρθρου 560 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αιγίου, που δίκασε ως Εφετείο και απέρριψε την από 11-+5-2009 έφεση των αναιρεσειουσών (εναγομένων) κατά της 1/2009 απόφασης του Ειρηνοδικείου Ερινεού - το οποίο έκανε δεκτή την ένδικη, από 10-9-2007, διεκδικητική αγωγή της ενάγουσας ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο "ΤΕΟ ΑΕ", στη θέση της οποίας, κατ' άρθρο 2 παρ 3 εδ γ' του ν. 3621/2007, υπεισήλθε το αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο -εσφαλμένη έκρινε αρμόδια καθ' ύλην το Ειρηνοδικείο Ερινεού, ως πρωτοβάθμιο, και εαυτό, ως δευτεροβάθμιο, προς εκδίκαση της ένδικης διαφοράς. Ο λόγος αυτός της αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί, καθ' όσον μεν αφορά το αποδιδόμενο σφάλμα για αναρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου, ως απαράδεκτο, αφού, σύμφωνα με όσα έχουν προεκτεθεί, το σφάλμα αυτό δεν συνιστά λόγο αναίρεσης από τον αριθμό 3 του άρθρου 560 ΚΠολΔ-ούτε όμως και από άλλο αριθμό του άρθρου αυτού-καθ' όσον δε αφορά το αποδιδόμενο σφάλμα για αναρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ως Εφετείου, ως αβάσιμος, αφού, κατ' άρθρο 18 αριθ 2 ΚΠολΔ, είχε αρμοδιότητα το εν λόγω Δικαστήριο.
ΙΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 987,989,992,249,251,1094 και 1095 ΑΚ προκύπτει, ότι ο εναγόμενος μπορεί να αντιτάξει κατά των αγωγών νομής (αποβολής και διατάραξης)την ένσταση της ενιαύσιας παραγραφής (ΑΚ 992), κατά δε της διεκδικητικής αγωγής την ένσταση της εικοσαετούς παραγραφής (ΑΚ 249). Επομένως, το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, με το να απορρίψει ως μη νόμιμη την ένσταση της ενιαύσιας παραγραφής του άρθρου 992 ΑΚ, που πρόβαλλαν οι ήδη αναιρεσείουσες εναγόμενες κατά της άνω ένδικης διεκδικητικής αγωγής -αίτημα της οποίας, όπως προκύπτει από την παραδεκτή, κατ' άρθρο 561 παρ 2 ΚΠολΔ, επισκόπησή της και αποδέχονται άλλωστε και οι αναιρεσείουσες, είναι η αναγνώριση της κυριότητας του επίδικου ακινήτου και η απόδοση της νομής αυτού (ΑΚ 1094)-, δεν παραβίασε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 992 ΑΚ και ο περί του αντιθέτου πρώτος λόγος της αναίρεσης, από το άρθρο 560 αρ 1 περ α' του ΚΠολΔ, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
ΙΙΙ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 560 αρ 1 ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγω αναίρεσης για ευθεία παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, όταν το δικαστήριο παρέλειψε να εφαρμόσει ένα ουσιαστικό κανόνα δικαίου, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του, ή αν τον εφάρμοσε, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν τον εφάρμοσε εσφαλμένα(ολΑΠ 36/1988). Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσία την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχτηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής αυτών στο νόμο, ιδρύεται δε ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή δεν εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε διάταξη στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται. Στην προκείμενη περίπτωση το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση του, δέχτηκε τα εξής "To επίδικο είναι ένα παλαιό κτίσμα εμβαδού 16 τ.μ. το οποίο ευρίσκεται στο Δ.Δ. …του Δήμου ..., του νομού …και ειδικότερα επί της Π.Ε.Ο. Κορίνθου - Πατρών και κάτωθι της γέφυρας Κα-μάρων της Ν.Ε.Ο. Κορίνθου-Πατρών. Το κτίσμα αυτό, διαστάσεων 2,90 χ 2,90 χ 2,80 μ. επί βάσεως από μπετόν διαστάσεων 6,10 χ 4,50 μ., κατασκευάστηκε το έτος 1954 από τον Δ. Α. του Π. , ο οποίος λειτουργούσε σε αυτό κατάστημα πώλησης ψιλικών και τσιγάρων (περίπτερο), μέχρι το έτος 1964, οπότε το επίδικο κτίσμα μετά του οικοπέδου του απαλλοτριώθηκε δυνάμει της υπ' αριθμ. Δ 8758/6136/26-10-1964 κοινής υπουργικής απόφασης των Υπ. Δημοσίων Έργων και Οικονομικών, που δημοσιεύθηκε νόμιμα στην ΕτΚ και δη στο υπ' αριθμ. 169 Δ'/ 12- 11- 1964 ΦΕΚ, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου για λόγους δημόσιας ωφέλειας και ειδικότερα για την κατασκευή της εθνικής οδού Κορίνθου- Πατρών. Στον από Ιανουαρίου 1964 κτηματολογικό πίνακα, φέρει αριθμό ιδιοκτησίας …, περιγράφεται ως πλινθόκτιστο περίπτερο, με εικαζόμενο ιδιοκτήτη τον Δ. Α. του Π. . Η ανωτέρω απαλλοτρίωση συντελέσθηκε με τη δημοσίευση στην ΕτΚ και δη στο υπ' αριθμ. 142 Δ'/8-9-1966 ΦΕΚ της υπ' αριθμ. Α 69628/6008/26-7-1966 ειδοποίησης του Υπουργού Δημοσίων Έργων περί παρακατάθεσης στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων της προσωρινώς προσδιορισθείσης αποζημίωσης για τα υπ' αριθμ. 223-348 απαλλοτριούμενα ακίνητα του κτηματολογικού πίνακα και εν προκειμένω αυτής που καθορίσθηκε με την υπ' αριθμ. 843/1965 απόφαση του Προέδρου Πρωτοδικών Πατρών, που κατατέθηκε στο ανωτέρω Ταμείο, εκδοθέντος του υπ' αριθμ. 11597/20-7-1966 γραμματίου σύστασης παρακαταθήκης {ως προς το χρόνο συντέλεσης της απαλλοτρίωσης βλ. άρθρο 7 § 1 εδ. β' του τότε ισχύοντος Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων ήτοι του α.ν. 1731/1939). Ενόψει του γεγονότος ότι η συντέλεση αποτελεί την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και επιφέρει την πρωτότυπη κτήση του απαλλοτριωθέντος από τον υπέρ ου η απαλλοτρίωση από την ανωτέρω δημοσίευση η κυριότητα του επιδίκου ακινήτου περιήλθε με πρωτότυπο τρόπο στο Ελληνικό Δημόσιο, αφού ο φερόμενος ως εικαζόμενος ιδιοκτήτης του επίδικου ακινήτου Δ. Α. του Π. κλητεύθηκε στη σχετική δίκη καθορισμού αποζημίωσης πλην όμως δεν παρέστη κατά τη συζήτηση αυτής κατά τη δικάσιμο της 15-4-1965 και για το επίδικο ακίνητο άσκησε πρόσθετη παρέμβαση η κοινότητα Καμάρων. Σημειωτέον ότι για τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης η οποία επέρχεται ανεξαρτήτως της είσπραξης ή μη από τον καθ' ου η απαλλοτρίωση της παρακατατεθείσης αποζημίωσης, δεν είναι προαπαιτούμενο η κατάληψη του ακινήτου και επομένως για τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης σύμφωνα με το άρθρο 7 § 1 εδ. β' του τότε ισχύοντος Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων ήτοι του α.ν. 1731/1939 αρκούσε η δημοσίευση στο ΦΕΚ της σχετικής παρακατάθεσης. Εν συνεχεία συντάχθηκε από το Τμήμα Β' της Διεύθυνσης Απαλλοτριώσεων του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, ο από 19-12-1966 Πίνακας Αποβολής εγκατεστημένων ιδιοκτητών στο Τμήμα Αιγίου-Καμάραι, στον οποίο περιλαμβάνεται και το επίδικο κτίσμα με αριθμό κτηματολογικού πίνακα … και εικαζόμενο ιδιοκτήτη τον Δ. Α. του Π. . Ο ισχυρισμός των εναγομένων και ήδη εκκαλουσών ότι το επίδικο κτίσμα ευρίσκεται εκτός των ορίων της απαλλοτριωμένης ζώνης δεν αποδείχθηκε. Αντιθέτως από πλήθος αποδεικτικών στοιχείων προκύπτει ότι το με αριθμό …κτηματολογικού πίνακα … επίδικο κτίσμα ευρίσκεται εντός των ορίων της απαλλοτριωμένης ζώνης και δη εντός της απαλλοτριωθείσας έκτασης του τμήματος …, κάτω από τη γέφυρα …του Δήμου …. Τούτο προκύπτει, ιδίως: ....". Περαιτέρω, το πιο πάνω Δικαστήριο δέχτηκε, "ότι το έτος 2001 το επίδικο κτίσμα περιήλθε κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στην "Ανώνυμη Εταιρία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο "ΤΕΟ ΑΕ" δυνάμει αναγκαστικής μεταβίβασης του με το νόμο 2938/2001 "Συγχώνευση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της Εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο "ΤΕΟ.Α.Ε." [ΦΕΚ 178Α'/6-2-2001] και μεταγραφής της σχετικής πράξης. Ειδικότερα δυνάμει του άρθρου 5 του ανωτέρω νόμου περιήλθαν στην κυριότητα της ως άνω εταιρείας οι παρόδιες εκτάσεις του οδικού δικτύου που ανήκουν στο Δημόσιο, όπως ειδικότερα αναφέρονται στο νόμο αυτό. Σύμφωνα δε με τις διατάξεις της § 5 του άρθρου 5 του ανωτέρω νόμου, απόσπασμα της έκθεσης απογραφής, που περιέχει απογραφή των αποκτώμενων ακινήτων ή των εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε αυτά της Τ.Ε.Ο. ΑΕ, μεταγράφηκε ατελώς στα οικεία βιβλία των αρμοδίων Υποθηκοφυλακείων και εν προκειμένω στον τόμο … με αύξοντα αριθμό …των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείο Ερινεού. Με το νόμο 3621/2007 και δη με το δεύτερο άρθρο § β1 εδ. α' αυτού περιήλθαν άνευ ανταλλάγματος στο Δημόσιο κατά πλήρη κυριότητα οι παρόδιες εκτάσεις του τμήματος του οδικού άξονα του διευρωπαϊκού δικτύου Ελευσίνα - Κόρινθος - Πάτρα από τον Ανισόπεδο Κόμβο Θηβών έως τον Ανισόπεδο Κόμβο Κ1 (είσοδος Πατρών) του ίδιου οδικού άξονα, οι οποίες είχαν μεταβιβασθεί από το Δημόσιο στην "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων Α.Ε." και το διακριτικό τίτλο "Τ.Ε.Ο. Α.Ε.", δυνάμει της § 1 του άρθρου 5 του ν. 2938/2001 [ΦΕΚ 178Α']. Στην § 3 εδ. γ' του δεύτερου αυτού άρθρου του ανωτέρω νόμου [3621/2007] προβλέφθηκε επίσης ότι "εκκρεμείς δίκες της Τ.Ε.Ο. Α.Ε. κατά την ημερομηνία υπογραφής του ανωτέρω πρωτοκόλλου, καθώς και εκείνες που εγείρονται εφεξής και αφορούν στο προηγούμενο διάστημα, συνεχίζονται ή ασκούνται επ' ονόματι του Δημοσίου ή απευθύνονται κατ' αυτού". Επομένως, παραδεκτώς, το Ελληνικό Δημόσιο παριστάμενο δια του δικαστικού αντιπροσώπου του στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, δήλωσε κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο πινάκιο ότι σύμφωνα με την ανωτέρα) διάταξη συνεχίζει επ' ονόματι του την ανοιγείσα αυτή δίκη ως διάδικος υποκαθιστώντας την ενάγουσα ανώνυμη εταιρία, η οποία δεν παραστάθηκε πρωτοδίκως. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι η πρώτη εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, η οποία κληρονόμησε τη Φ. Α. , εκμίσθωσε στις 15-5-2006, παρανόμως και αυθαιρέτως, το επίδικο κτίσμα, αρχικά στην Π. Α., η οποία, όμως, διέκοψε τη μίσθωση αυτή αποχωρώντας από το επίδικο και εν συνεχεία με το από 30-4-2007 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης το εκμίσθωσε στη δεύτερη εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, η οποία από τις αρχές Ιουνίου του έτους 2007 λειτουργεί σε αυτό κατάστημα πώλησης ψιλικών [περίπτερο], αποβάλλοντας με τον τρόπο αυτό το Ελληνικό Δημόσιο από τη νομή του επίδικου ακινήτου, προσβάλλοντας, έτσι, την αποκλειστική κυριότητα του". Με βάση τις παραδοχές αυτές το Δικαστήριο της ουσίας δέχτηκε ως βάσιμη και κατ' ουσίαν την ένδικη- από 10-9-2007- διεκδικητική αγωγή της άνω ανώνυμης εταιρίας με το διακριτικό τίτλο "ΤΕΟ.ΑΕ", στη θέση της οποίας νόμιμα, ως άνω, υπεισήλθε το ήδη αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο και απέρριψε την έφεση ήδη αναιρεσειουσών εναγομένων κατά της εκκαλούμενης απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, το οποίο είχε εκφέρει όμοια κρίση. Κρίνοντας, έτσι, το πιο πάνω Δικαστήριο, του οποίου το αποδεικτικό πόρισμα εκτίθεται με σαφήνεια, δεν παραβίασε ευθέως τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων (α.ν. 1731/1931) που προαναφέρθηκαν και έχουν εν προκειμένω εφαρμογή. Επομένως, οι τρίτος, τέταρτος και πέμπτος λόγος της αναίρεσης, από τον αριθμό 1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμοι και πρέπει να απορριφθούν. Οι περιλαμβανόμενες στους ίδιους αναιρετικούς λόγους αιτιάσεις, επίσης, από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, γιατί, α) "όχι ορθά....η προσβαλλομένη δεν δέχτηκε ότι η πρώτη (από τις αναιρεσείουσες) κατέχ(ει) το πράγμα δυνάμει εννόμου σχέσεως ...., β) "ουδέποτε συμπεριλήφθη το ακίνητο ιδιοκτησίας (της )στη συντελεσθείσα απαλλοτρίωση" και γ) "όχι ορθά ...η προσβαλλομένη δέχτηκε ότι από το έτος 2001 το επίδικο κτίσμα περιήλθε...στην "Ανώνυμης Εταιρείας Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο "ΤΕΟ ΑΕ"...(αφού) τα σχετικά δημόσια έγγραφα...στο Υποθηκοφυλακείο Ερινεού ...βεβαιώνουν ότι δεν έχει κανένα κτίσμα το ενάγον...", είναι απαράδεκτες και πρέπει να απορριφθούν, διότι, υπό την επίκληση της παραπάνω πλημμέλειας, πλήττεται αποκλειστικά η περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 561 παρ 1 ΚΠολΔ, είναι αναιρετικά ανέλεγκτη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 10-3-2011 αίτηση των 1)Φ. Σ. του Χ. κ.α. για αναίρεση της 71/2010 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αιγίου, που δίκασε ως Εφετείο.
Καταδικάζει τις αναιρεσείουσες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία ορίζει σε τριακόσια (300)ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Οκτωβρίου 2013
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 6 Νοεμβρίου 2013
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ