Θέμα
Αναιρέσεως παραδοχή, Παραβίαση κανόνων οικοδομικής.
Περίληψη:
Παραβίαση των κανόνων της οικοδομής. Στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος. Υποκείμενο του εγκλήματος αυτού, δύναται να είναι εκείνος, ο οποίος έχει τη διεύθυνση ή τη διεξαγωγή του οικοδομικού έργου, όπως ο επιβλέπων μηχανικός. Πότε το έγκλημα τελείται από αμέλεια. Κριτήρια διάκρισης της αμέλειας σε συνειδητή ή χωρίς συνείδηση. Απαραίτητο στοιχείο της ποινικής απόφασης είναι η αναφορά του είδους της αμέλειας που συντρέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση, άλλως η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως και είναι αναιρετέα. Περιστατικά. Δεκτή η αίτηση.
Αριθμός 140/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Ιανουαρίου 2012, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ρούσσου-Εμμανουήλ Παπαδάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Ε. Π. του Α., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Αναγνωστόπουλο, για αναίρεση της υπ' αριθ. 89/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Το Τριμελές Εφετείο Πατρών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 8 Ιουνίου 2011 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 771/2011
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Το άρθρο 286 παρ. 1 ΠΚ, ορίζει ότι, όποιος κατά την εκπόνηση μελέτης ή τη διεύθυνση ή την εκτέλεση οικοδομικού ή άλλου ανάλογου έργου ή μιας κατεδάφισης, με πρόθεση ή από αμέλεια ενεργεί παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες και έτσι προξενεί κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία ανθρώπου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών. Από τη διάταξη αυτή προκύπτουν τα εξής : α) Ενεργητικό υποκείμενο του εγκλήματος αυτού, του υπαγομένου στα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα, που έχουν συγκεκριμένη διακινδύνευση, δύναται να είναι εκείνος, ο οποίος έχει τη διεύθυνση ή τη διεξαγωγή του οικοδομικού έργου, όπως ο επιβλέπων μηχανικός β) η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος αυτού συνίσταται στην παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες διενέργεια οικοδομικού και άλλου αναλόγου έργου ή κατεδάφιση και στην από την αιτία αυτή πρόκληση κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία ανθρώπων, που είναι άλλος εκτός του δράστη. Κοινώς αναγνωρισμένοι τεχνικοί κανόνες είναι εκείνοι, οι εφαρμοζόμενοι από τους απασχολουμένους σε οικοδομικά έργα με την πεποίθηση, ότι είναι σωστοί και τηρούμενοι στην πράξη. Ο δε κίνδυνος δεν είναι απαραίτητο να είναι άμεσος και επικείμενος, γιατί αρκεί να είναι και κίνδυνος, ο οποίος θα προκύψει από τη μέλλουσα χρησιμοποίηση του κατασκευάσματος σύμφωνα με τον προορισμό του, γ) για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος απαιτείται άμεσος δόλος (πρόθεση) ή αμέλεια. Αυτή, κατά το άρθρο 28 ΠΚ, υπάρχει, όταν ο δράστης από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα, που προκάλεσε η πράξη του (ασυνείδητη αμέλεια), είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως, ότι δεν θα επερχόταν (ενσυνείδητη αμέλεια) και δ) το έγκλημα αυτό κατά την παρ.2 της ως άνω διάταξης του άρθρου 286 Π.Κ. όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με το άρθρο 20 παρ.5α' του ν. 2331/1995 είναι τετελεσμένο μόλις δημιουργηθεί, (έστω και εάν επέλθει στο μέλλον), κίνδυνος στη ζωή ή στην υγεία του ανθρώπου. Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν σ' αυτήν περιέχονται με σαφήνεια πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο σχετικά με τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις επί των οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι σκέψεις με τις οποίες το δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στην εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει όταν το δικαστήριο αποδίδει σ' αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υφίσταται όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθώς τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στην εφαρμοσθείσα διάταξη. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει και όταν η παραβίαση αυτής γίνεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του σκεπτικού προς το διατακτικό της και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης.
Στην προκείμενη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Πατρών, που δίκασε κατ' έφεση και εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, δέχθηκε στο σκεπτικό, αναφέροντας κατά κατηγορίες τα αποδεικτικά μέσα, κατά την ανέλεγκτη σε σχέση με πράγματα κρίση του, τα εξής, ως προς το αποδιδόμενο στον αναιρεσείοντα έγκλημα της παραβιάσεως των κανόνων της οικοδομικής, από αμέλεια: "αποδείχθηκε ότι το Δικαστικό Μέγαρο Καλαβρύτων, κατά τη δεύτερη φάση της κατασκευής του, παρουσίαζε κακοτεχνίες α)στο χώρο του Αρχείου (διαρροή υδάτων με κίνδυνο ηλεκτροπληξίας), β)στη κεντρική κλιματιστική μονάδα ψύξης-θέρμανσης και γ)στην εξωτερική κλίμακα του κτιρίου (αποκόλληση υλικών με κίνδυνο τραυματισμού για όσους τη χρησιμοποιούν). Όλες οι κακοτεχνίες αυτές, από τις οποίες προκαλείται κίνδυνος για τη ζωή και υγεία ανθρώπων, οφείλονται σε αμέλεια του κατ/νου επιβλέποντος μηχανικού. Επομένως, πρέπει αυτός να κηρυχθεί ένοχος για τις παραπάνω κακοτεχνίες για παραβίαση των κανόνων οικοδομικής που του αποδίδεται και αθώος των λοιπών κακοτεχνιών (έχουν αποκατασταθεί) όπως διευκρινίζεται παρακάτω στο διατακτικό της απόφασης".
Στο διατακτικό δέχθηκε τα εξής; "Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι, στα Καλάβρυτα Νομού Αχαΐας και σε μη διακριβωθείσα ημερομηνία (πάντως εντός του χρονικού διαστήματος από τις 14 Ιανουαρίου 2002 μέχρι και τις 17 Οκτωβρίου 2008 κατά τη διεύθυνση και την εκτέλεση οικοδομικού έργου από αμέλεια ενήργησε παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες με αποτέλεσμα να προξενήσει κίνδυνο για την ζωή και την υγεία ανθρώπων. Ειδικότερα στον ανωτέρω τόπο και χρόνο φέροντας τις ιδιότητες του επιβλέποντα μηχανικού και διευθύνοντος συμβούλου της κατασκευαστικής εταιρείας "Αίας Α.Ε", η οποία, κατόπιν σχετικού διαγωνισμού, είχε αναδειχθεί ανάδοχος του έργου της κατασκευής της δεύτερης φάσης του Δικαστικού Μεγάρου των Καλαβρύτων και όφειλε να εκτελέσει το έργο αυτό δυνάμει της από 14.01.2002 σύμβασης με την κυρία του έργου εταιρία "Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε", από αμέλεια ενήργησε παρά τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες κατά την εκτέλεση του έργου με αποτέλεσμα να προκληθούν πολλές κακοτεχνίες κατά την κατασκευή αυτού, οι οποίες είχαν ως συνέπεια να κινδυνεύσει η ζωή και η υγεία των εργαζομένων και των επισκεπτών του εν λόγω κτιρίου. Ειδικότερα παρά την φαινομενική αποπεράτωση των εργασιών της φάσης αυτής, η οποία περιλάμβανε όλες τις οικοδομικές και μηχανολογικές εργασίες που ήταν απαραίτητες για την αποπεράτωση και λειτουργία του κτιρίου μετά την κατασκευή του φέροντα οργανισμού αυτού, και παρά το γεγονός ότι ήδη από τις 9 Δεκεμβρίου 2003 χρησιμοποιείται από τους υπαλλήλους των υπηρεσιών που έχουν εγκατασταθεί, ενώ δεν έχει παραδοθεί το συγκεκριμένο έργο σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, διαπιστώθηκαν οι εξής κακοτεχνίες: 3) τον χώρο του αρχείου, που βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου, υφίσταται διαρροή υδάτων από το σύστημα θέρμανσης, που διέρχεται από την οροφή του χώρου με αποτέλεσμα τα ύδατα να διαρρέουν επάνω στο φωτιστικό σώμα του χώρου με άμεσο κίνδυνο ηλεκτροπληξίας οποιουδήποτε ατόμου χρησιμοποιεί τον χώρο αυτό. 5) Στην κεντρική κλιματιστική μονάδα ψύξης - θέρμανσης που βρίσκεται στο χώρο του υπογείου υφίσταται διαρροή στις σωληνώσεις, οι οποίες δεν έχουν υποστεί μόνωση, με κίνδυνο να προκληθεί ηλεκτροπληξία στον τυχόν επισκέπτη του συγκεκριμένου χώρου, παράλληλα δε υφίστανται έντονες διαρροές στα κλιματιστικά μηχανήματα των επιμέρους γραφείων του κτιρίου με πιθανό όμοιο κίνδυνο. 8) Τέλος διαπιστώθηκε αποκόλληση των υλικών κατασκευής της εξωτερικής κλίμακας του κτιρίου με αποτέλεσμα να υφίσταται κίνδυνος για την σωματική ακεραιότητα όσων χρησιμοποιούν αυτήν. Όλες δε οι προαναφερθείσες κακοτεχνίες του κτιρίου, από τις οποίες προκαλείται κίνδυνος για τη ζωή και την υγεία ανθρώπων, οφείλονται σε ενέργειες του κατηγορουμένου ως επιβλέποντος μηχανικού της αναδόχου εταιρίας το περιεχόμενο των οποίων ήταν αντίθετο με τους κοινώς αναγνωρισμένους τεχνικούς κανόνες". Ακολούθως, το παραπάνω δικαστήριο, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα, για τις υπ' αριθμό 3, 5 και 8 παραβάσεις των κανόνων οικοδομικής, του οικείου κατηγορητηρίου, που τελέσθηκε από αμέλεια (άρθρο 28 και 286 ΠΚ), ενώ για τις υπ' αριθμό 1, 2, 4, 6 και 7, παραβάσεις, τον κήρυξε αθώο και τον καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε, για μία τριετία.
Έτσι όμως το ως άνω δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με τα υπ' αυτού γενόμενα δεκτά ως άνω πραγματικά περιστατικά, δεν διέλαβε στο σκεπτικό της πληττόμενης αποφάσεώς του, την υπό των διατάξεων των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ προβλεπομένη και απαιτουμένη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, γιατί δεν αναφέρεται στο σκεπτικό της αλλά ούτε και στο διατακτικό της ποία εκ των δύο μνημονευθεισών μορφών αμελείας είχε δεχθεί το ως άνω δικαστήριο, αφού, λόγω παραλείψεως αναφοράς των συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών, των συγκροτούντων κάποια εκ των εννοιών των ασυνείδητης ή ενσυνείδητης αμελειών, δεν εξειδικεύονται αυτά. Επομένως, η απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας και νόμιμης βάσεως και γι' αυτό, λόγω της βασιμότητας του σχετικού εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' ΚΠΔ, 1ου λόγου της κρινομένης αιτήσεως αναιρέσεως, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή.
Η κατά τα άνω, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στην παραδοχή η απόρριψη των αυτοτελών ισχυρισμών που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή από το συνήγορο του παραδεκτά και κατά τρόπο πλήρη και ορισμένο. Τέτοιοι ισχυρισμοί, είναι εκείνοι που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 του ΚΠΔ και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή την άρση ή μείωση της ικανότητας καταλογισμού ή την εξάλειψη του αξιόποινου ή τη μείωση της ποινής. Στην τελευταία περίπτωση υπάγεται και ο αυτοτελής ισχυρισμός, που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 289 παρ. 1 και 2 του Π.Κ., και ιδρύει λόγο απαλλαγής από την ποινή σε περίπτωση που ο υπαίτιος με την ελεύθερη θέληση του αποτρέψει τον κίνδυνο ή με την γρήγορη αναγγελία του προς τις αρχές δώσει αφορμή για την αποτροπή του (παρ. 1) ή με την ελεύθερη θέλησή του μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο έχει επιχειρήσει να μειώσει την έκταση του κινδύνου που έχει προκαλέσει (παρ. 2). Η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού πρέπει να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, γιατί διαφορετικά ιδρύεται λόγος αναιρέσεως για έλλειψη αιτιολογίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλομένης απόφασης, για τις ανάγκες του αναιρετικού λόγου, προκύπτει, ότι οι συνήγοροι του κατηγορουμένου, στην αρχή της διαδικασίας στο ακροατήριο, υπέβαλαν προφορικά και κατέθεσαν γραπτώς τους κατά τα άνω αυτοτελείς ισχυρισμούς των παρ.1 και 2 του ως άνω άρθρου, που έχουν ως εξής: " Προβάλλεται ( επικουρικώς εν σχέσει με την άρνηση της αποδιδόμενης κατηγορίας): α) Αυτοτελής ισχυρισμός εκ του άρθρου 289 παρ.1 Π.Κ. διότι ο κατηγορούμενος κ. Ε. Π. με την ελεύθερη θέληση του απέτρεψε τον κίνδυνο που φέρεται ότι προέκυψε κατά το κατηγορητήριο, αφού υπό την ιδιότητα του ως νομίμου εκπροσώπου της Εταιρείας "ΑΙΑΣ Α.Ε." απέστειλε ειδικευμένα συνεργεία υπό τον εργοδηγό κ. Π. Χ. και τον Αρχιτέκτονα Μηχανικό κ. Ι. Ρ., τα οποία συνεργεία αποκατέστησαν τα ενάριθμα με αύξοντες αριθμούς ένα έως οκτώ σημεία που εντοπίζει το κατ' αυτού κατηγορητήριο ως φερόμενες παραβάσεις των κανόνων της οικοδομικής σε συνεργασία με τον συντηρητή του κτηρίου κ. Π. Α.. β) Αυτοτελής ισχυρισμός εκ του άρθρου 289§2 Π.Κ, διότι με την ελεύθερη θέληση του μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαβρύτων που έλαβε χώρα την 9-3-2010 ο κατηγορούμενος κ. Ε. Π. επεχείρησε να μειώσει την έκταση του κινδύνου που φέρεται ότι προέκυψε σύμφωνα με τα ενάριθμα με αύξοντες αριθμούς 1 έως 8 σημεία του οικείου κατηγορητηρίου αφού υπό την ιδιότητα του ως νομίμου εκπροσώπου της Εταιρείας "ΑΙΑΣ Α.Ε." απέστειλε ειδικευμένα συνεργεία υπό τον εργοδηγό κ. Π. Χ. και τον Αρχιτέκτονα Μηχανικό κ. Ι. Ρ., τα οποία επελήφθησαν και προέβησαν σε αποκαταστατικές εργασίες των ως άνω οκτώ σημείων που παρατίθενται στο οικείο κατηγορητήριο ως φερόμενες παραβάσεις των κανόνων της οικοδομικής σε συνεργασία με τον συντηρητή του κτηρίου κ. Π. Α.. Οι ως άνω αυτοτελείς ισχυρισμοί εκ του άρθρου 289§§1,2 Π.Κ. αντιστοίχως αποδεικνύονται περαιτέρω και εκ του γεγονότος ότι μετά τις ως άνω αποκαταστατικές εργασίες η εργοδότρια εταιρεία "ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε." κοινοποίησε προς την ανάδοχο του έργου εταιρεία "ΑΙΑΣ Α.Ε." την οποία εκπροσωπεί και διευθύνει ο κατηγορούμενος κ. Ε. Π. το υπ' αριθ. πρωτ. 57742/2010 έγγραφο που υπογράφουν ο Διευθύνων Σύμβουλος κ. Β. Χ. και η Προϊσταμένη Τεχνικής Διεύθυνσης κα Α. Κ. με το οποίο εισηγούνται τη συγκρότηση Τριμελούς Επιτροπής προκειμένου να γίνει η παραλαβή του έργου "ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΕΓΑΡΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ - ΦΑΣΗ Β'- ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΣΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ". Αντίγραφο του ως άνω εγγράφου προσκομίζεται από την υπεράσπιση και υποβάλλεται στο προκείμενο Δικαστήριο αίτημα αναγνώσεως αυτού." Το Δικαστήριο επιφυλάχθηκε ν' αποφασίσει επί των ως άνω αυτοτελών ισχυρισμών. Στο σκεπτικό της προσβαλλομένης απόφασης που αναφέρθηκε, κατά τα άνω, δεν γίνεται καμία μνεία για τους ως άνω αυτοτελείς ισχυρισμούς, ούτε σε άλλο σημείο των πρακτικών, ενώ στο διατακτικό αναφέρεται επί λέξει: "ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ τους αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου" (προφανώς αυτούς που αφορούσαν τις παραβάσεις των κανόνων οικοδομικής για τις οποίες κηρύχθηκε αθώος). Επομένως δεν αιτιολογείται η εν μέρει απόρριψη των ως άνω αυτοτελών ισχυρισμών.
Συνεπώς, η απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας, και ως προς την απόρριψη των αυτοτελών ισχυρισμών, και γι' αυτό, λόγω της βασιμότητας του σχετικού εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ, 2ου λόγου της κρινομένης αιτήσεως αναιρέσεως, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή.
Με βάση, όσα αναφέρθηκαν, πρέπει να αναιρεθεί η πληττόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί (άρθρο 519 ΚΠΔ), η υπόθεση, για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους, οι οποίοι είχαν δικάσει προηγουμένως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 89/2011 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο συγκροτούμενο από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 2012.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 19 Ιανουαρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ