Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ψευδής ανώμοτη κατάθεση.
Περίληψη:
Ψευδής ανώμοτη κατάθεση. Αιτιολογημένη καταδίκη. Απορρίπτει.
Αριθμός 1419/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο-Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ....., που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Γεώργιο Παπαϊωάννου και Αριστείδη Διαμαντόπουλο, για αναίρεση της 1338/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, με συγκατηγορούμενο τον ...... Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 19 Ιουνίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1205/2007.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.- Ελλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της αποφάσεως, η οποία ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ.Δ' του Κ.Π.Δ, υπάρχει, όταν δεν εκτίθενται σ' αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία σχετικά με την αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο αξιόποινη πράξη, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο τα περιστατικά αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έκρινε ότι υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή του κατηγορουμένου. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικά κατά το είδος τους χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα από αυτά. Ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους, ούτε απαιτείται να προσδιορίζεται ποιο βαρύνει περισσότερο για το σχηματισμό της δικαστικής κρίσης. Απαιτείται μόνο να προκύπτει ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης όλα τα αποδεικτικά στοιχεία - και όχι μόνο μερικά απ' αυτά κατ' επιλογή - όπως αυτό επιβάλλεται από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 177 παρ. 1 και 178 ΚΠΔ.(Ολ.ΑΠ 1/2005). Στην προκείμενη περίπτωση, η προσβαλλόμενη απόφαση, με μνεία κατ' είδος όλων των αποδεικτικών μέσων τα οποία έλαβε υπόψη της, δέχθηκε και για τον αναιρεσείοντα ...... κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση της, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα περιστατικά "... αυτοί, κατά τον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνο, εξεταζόμενοι χωρίς όρκο, ως μάρτυρες, ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, κατά τη συζήτηση των από 15-1-2002 αντιρρήσεων του Αλβανού υπηκόου ..... κατά της τρίμηνης κράτησής του, που είχε διαταχθεί με την εκδοθείσα σε βάρος του υπ' αριθ. ...... απόφαση διοικητικής απέλασης του Διευθυντή Ασφαλείας Αττικής για το λόγο ότι είχε κριθεί ύποπτος φυγής και επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη, κατέθεσαν εν γνώσει ψευδώς ότι ο ανωτέρω δεν είχε απασχολήσει τις αστυνομικές αρχές και διαβεβαίωσαν το Δικαστήριο ότι δεν είναι άτομο επικίνδυνο και ύποπτο φυγής. Η αλήθεια, όμως, την οποία εγνώριζαν λόγω της ιδιότητάς τους ως αστυνομικών και την οποία απέκρυψαν, ήταν ότι ο .....είχε απασχολήσει τις αστυνομικές αρχές, συλληφθείς την 16-9-1996 επ' αυτοφόρω για απόπειρα κλοπής και κρατηθείς στο Α.Τ .....όπου αυτοί υπηρετούσαν τότε και λάμβαναν από αυτόν πληροφορίες σχετικές με τις κινήσεις εμπόρων ναρκωτικών. Επιπλέον, ήταν και ύποπτος φυγής και επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη, αφού, πέραν των ανωτέρω, την 18-11-2001 συνελήφθη από αστυνομικούς του αυτού Α.Τ και κρατήθηκε για παράνομη παραμονή στη χώρα, τότε δε διαπιστώθηκε ότι ήταν κάτοχος του υπ' αριθ. ..... ειδικού δελτίου ταυτότητος ομογενούς, που του αφαίρεσε ο δεύτερος κατηγορούμενος σε εκτέλεση σχετικής Διαταγής, με το αιτιολογικό ότι είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, δοθέντος ότι, όπως αναφέρεται στο υπ' αριθ. .....σήμα του Τμήματος Δακτυλοσκοπίας της Δ/σης Εγκληματικών Ερευνών προς το Γραφείο Ασφαλείας του αυτού Α.Τ., ήταν αυτός το ίδιο πρόσωπο με τον σεσημασμένο για κλοπές ....... Πρέπει, συνεπώς να κηρυχθούν οι κατηγορούμενοι ένοχοι, τους αναγνωρισθεί όμως η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2α' Π.Κ., αφού αποδείχθηκε ότι συντρέχουν στο πρόσωπό τους οι προς τούτο όροι". Με τις παραδοχές του αυτές, το Δικαστήριο στο διατακτικό του που αποτελεί ενιαίο σύνολο με το σκεπτικό και το συμπληρώνει, κήρυξε ένοχο και τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο για την πράξη της ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης (άρθρο 225 παρ.1 ΠΚ) και επέβαλε σε αυτόν ποινή φυλακίσεως πέντε (5) μηνών την οποία ανέστειλε. Με αυτά που δέχθηκε, διέλαβε το Δικαστήριο στην απόφασή του την από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σε αυτή, με πληρότητα και σαφήνεια, τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του για την συνδρομή των στοιχείων της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος του άρθρου 225 παρ.1 για το οποίο τον κήρυξε ένοχο, οι αποδείξεις από τις οποίες πείσθηκε για την ενοχή αυτού, καθώς και οι σκέψεις, με τις οποίες υπήγαγε τα παραπάνω περιστατικά που έγιναν δεκτά στην ουσιαστικού δικαίου παραπάνω διάταξη, την οποία ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε1 και ούτε ευθέως ή εκ πλαγίου παραβίασε, το δε πόρισμα της απόφασης, ως συνδυασμός αιτιολογικού και διατακτικού δεν είναι ασαφές, αντιφατικό ή με λογικά κενά που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο. Ειδικότερα, στην προσβαλλόμενη απόφαση προσδιορίζονται τα ψευδή γεγονότα τα οποία ο αναιρεσείων και ο συγκατηγορούμενός του κατέθεσαν, ότι δηλαδή ο ανωτέρω .....δεν έχει απασχολήσει τις Αστυνομικές Αρχές και δεν είναι άτομο επικίνδυνο και ύποπτο φυγής και αναφέρονται εκείνα τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία το δικαστήριο κατέληξε στο αποδεικτικό πόρισμα ότι τα κατατεθέντα αυτά είναι ψευδή και ότι ο αναιρεσείων τελούσε σε γνώση της αναληθείας αυτών, αφού, διαλαμβάνεται στην απόφαση, ότι αυτός υπηρετούσε στο Α.Τ ...... την 16-9-1996 όταν ο αναφερθείς ...... είχε συλληφθεί για απόπειρα κλοπής και είχε προσαχθεί στο άνω Αστυνομικό Τμήμα και περαιτέρω γίνεται δεκτό ότι ο αναιρεσείων αντλούσε πληροφορίες από τον άνω Αλβανό υπήκοο σχετικώς με τις κινήσεις εμπόρων ναρκωτικών. Η αιτίαση για πλημμέλεια της αιτιολογίας, συνιστάμενη στο ότι στην απόφαση δεν εξειδικεύονται ποια ψευδή γεγονότα κατέθεσε καθένας από τους κατηγορουμένους, είναι αβάσιμη, αφού σαφώς δέχεται η απόφαση ότι τα ίδια ψευδή γεγονότα κατατέθηκαν και από τους δύο. Περαιτέρω, διαλαμβάνεται στην προσβαλλόμενη απόφαση από ποια αποδεικτικά μέσα το δικαστήριο σχημάτισε την περί ενοχής του κατηγορουμένου ουσιαστική κρίση του, από το γεγονός δε ότι στο σκεπτικό της αποφάσεως ειδικώς μνημονεύονται ορισμένα έγγραφα, δεν συνάγεται ότι το δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψη και να συνεκτιμήσει και τις καταθέσεις των μαρτύρων υπερασπίσεως, ως αβασίμως ο αναιρεσείων διατείνεται. Η αιτίαση ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο της σύλληψης του άνω Αλβανού δεν υπηρετούσε στο Τμήμα Ασφαλείας του Α.Τ ...... αλλά στο Γραφείο Αστυνόμευσης του ίδιου Α.Τ και εκ της αιτίας αυτής δεν μπορούσε να γνωρίζει για τη σύλληψη αυτού, είναι απαράδεκτη γιατί βάλλει κατά της περί πραγμάτων ανέλεγκτης κρίσης του δικαστηρίου.
Κατ' ακολουθία, η ένδικη αίτηση αναιρέσεως με τον μόνο λόγο της οποίας, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' Κ.Π.Δ, πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη αιτιολογίας είναι αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί, καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 19-6-2007 αίτηση του ...... για αναίρεση της υπ' αριθμ.1338/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα τα οποία ορίζει σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 29 Μαΐου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ