Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Παύση οριστική ποινικής διώξεως, Παραγραφή, Δασικά αδικήματα.
Περίληψη:
Παράνομη εκχέρσωση ιδιωτικής δασικής έκτασης. Ηθική αυτουργία σε αυτή. Η καταδικαστική απόφαση για την πληρότητα της αιτιολογίας, πρέπει να αναφέρει την απόφαση του Νομάρχη (νυν Γραμματέα της Περιφέρειας), ότι συνοδεύεται από τοπογραφικό διάγραμμα καθώς και το ΦΕΚ στο οποίο δημοσιεύθηκαν. Δεν αναφέρεται αν δημοσιεύθηκε κι ο αριθμός του ΦΕΚ, στο οποίο δημοσιεύθηκε η σχετική απόφαση του Γ.Γ. Περιφερείας και το σχεδιάγραμμα. Έλλειψη αιτιολογίας. Αναιρεί. Δεκτές οι δύο αιτήσεις αναιρέσεως. Παραγραφή λόγω παρόδου 8ετίας μέχρι την συζήτηση. ΠΟΠΔ.
Αριθμός 1270/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Μαρτίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσείοντων - κατηγορουμένων: 1)Χ1 και 2)Χ2, που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Δημήτριο Κλειδαρά, περί αναιρέσεως της 960-961/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Ναυπλίου.
Το Τριμελές Πλημ/κείο Ναυπλίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 15 Νοεμβρίου 2009 αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1683/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο των αναιρεσείοντων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνουν δεκτές οι προκείμενες αιτήσεις αναιρέσεως και να παύσει οριστικά η ασκηθείσα ποινική δίωξη κατά των αναιρεσειόντων.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Οι από 15-11-2009 αιτήσεις (δηλώσεις) αναιρέσεως των 1.Χ1 και 2.Χ2 στρέφονται κατά της αυτής 960-961/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κειου Ναυπλίου, με την οποία κηρύχθηκαν ένοχοι παράνομης εκχέρσωσης αναδασωτέας δασικής εκτάσεως ο δεύτερος και ηθικής αυτουργίας σ αυτή ο πρώτος, ασκήθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα (473 παρ. 2 και 3 ΚΠΔ).
Συνεπώς λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συναφείας, πρέπει να συνεκδικασθούν.
ΙΙ. Κατά το άρθρο 70 παρ. 1 του ν. 998/1979 "περί προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων της χώρας", όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 29 παρ. 1 του ν. 2081/1992 "όποιος εκχερσώνει, υλοτομεί αποψιλωτικά ή καλλιεργεί έκταση δημόσια ή ιδιωτική που κηρύχθηκε αναδασωτέα, τιμωρείται...με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή 100.000 μέχρι 1.000.000 δραχμών". Περαιτέρω, κατά το άρθρο 41 παρ. 1 του ίδιου νόμου (998/1979), "η κήρυξη εκτάσεων ως αναδασωτέων ενεργείται δι' αποφάσεως του οικείου Νομάρχη, καθοριζούσης σαφώς τα όρια της εκτάσεως η οποία κηρύσσεται αναδασωτέα και συνοδευομένης υποχρεωτικώς υπό σχεδιαγράμματος, το οποίον δημοσιεύεται εν φωτοσμικρύνσει μετά της αποφάσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως". Επομένως, στην απόφαση που καταδικάζει για παράβαση του άρθρου 70 παρ. 1 του ν. 998/1979, πρέπει να αναφέρονται η απόφαση του Νομάρχη (ήδη Γ.Γ. της Περιφερείας), το σχετικό σχεδιάγραμμα και η δημοσίευση αυτών στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, διαφορετικά η απόφαση στερείται της απαιτουμένης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και ιδρύεται ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1Δ ΚΠΔ. λόγος αναιρέσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ναυπλίου, που δίκασε κατ' έφεση, με την προσβαλλόμενη 960-961/2009 απόφασή του, δέχθηκε ότι από τα κατ' είδος μνημονευόμενα σε αυτή αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν κατά την ανέλεγκτη κρίση του τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, σ σχέση με τις αποδιδόμενες στους αναιρεσείοντες πράξεις της παράνομης εκχέρσωσης αναδασωτέας ιδιωτικής δασικής εκτάσεως (ο δεύτερος) και ηθικής αυτουργίας σ αυτή (ο πρώτος): "Στη θέση ..., κατά το πρώτο δεκαήμερο του έτους 2002 ο κατηγορούμενος Χ2, ως εργολάβος υπεύθυνος εργασιών, ενεργώντας με πρόθεση εκχέρσωσε την καμένη ιδιωτική δασική έκταση, που βρίσκεται στην εν λόγω θέση, εμβαδού 4.485,24 τ.μ., η οποία είχε κηρυχθεί αναδασωτέα με την με αριθ. .../22.6.2001 απόφαση της Περιφέρειας ..., προβαίνοντας στην αποκοπή με προωθητικά μηχανήματα της αναφυόμενης βλάστησης από νεαρά πεύκα και σκίνα και στη συνέχεια προέβη στην καλλιέργεια της φυτεύοντας σ' αυτήν εννέα ελιές, μια χαρουπιά και τέσσερις αγριαχλαδιές (γκορτσιές). Τα παραπάνω προκύπτουν από τα έγγραφα που αναγνώστηκαν και τη σαφή και πειστική κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας Μ1, ο οποίος με την ιδιότητα του δασοφύλακα προέβη σε αυτοψία στην προαναφερόμενη έκταση στις αρχές του 2002 και διαπίστωσε ότι ο εν λόγω κατηγορούμενος, με τον οποίο και συνομίλησε, προέβη στην ως άνω εκχέρσωση και δεν αναιρούνται από τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης ..., δασολόγου, και ..., πολιτικού μηχανικού, οι οποίοι επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την ένδικη έκταση πολύ αργότερα, και τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, όπως τους ανέπτυξε ο πληρεξούσιος δικηγόρους του, περί του ότι δεν έγινε εκχέρσωση, ενόψει του ότι υπήρχαν αρκετά μεγάλα πεύκα στην έκταση αυτή και η υπόροφη βλάστηση πριν την εκδήλωση της πυρκαγιάς ήταν ελάχιστη. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της ως άνω πράξης. Περαιτέρω, από τα ίδια όπως παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείστηκε ότι ο κατηγορούμενος Χ1, με την ιδιότητα του διευθυντή των εταιριών με τις επωνυμίες "NORTH ENERPRISES S.A.", "AGEMIL ENERPRISES L.T.D.", "RAFT ENERPRISES I.N.C.", "TREK SERVICES S.A.", "SPOOR TRADING INC" και "TOR SERVICES S.A." οι οποίες τυγχάνουν ιδιοκτήτριες εταιρίες (με βάση τα με αριθ. ..., ...., ..., ..., ...και ... συμβόλαια αγοραπωλησίας της συμβολαιογράφου Αθηνών Βασιλικής Πουλιέζου) των όμορων αγροτεμαχίων που βρίσκονται γύρω από την προαναφερόμενη ιδιωτική δασική έκταση των 4.485,24 τ.μ., που είχε κηρυχθεί αναδασωτέα, ενεργώντας με πρόθεση προκάλεσε στον κατηγορούμενο Χ2 την απόφαση να εκτελέσει την παραπάνω πράξη της εκχέρσωσης αναδασωτέας ιδιωτικής έκτασης, παρακινώντας τον στην πράξη του αυτή με προτροπές, οδηγίες, συμβουλές, παρακλήσεις και παροχή οικονομικών ανταλλαγμάτων. Τα παραπάνω προκύπτουν από την κατάθεση του μάρτυρα Μ1 σε συνδυασμό με τα έγγραφα που αναγνώστηκαν, αφού ο κατηγορούμενος Χ2 προέβη στην εκχέρσωση της ένδικης έκτασης όχι με δική του πρωτοβουλία και για δικό του λογαριασμό, αλλά για λογαριασμό των ως άνω εταιριών στις οποίες ανήκουν τα όμορα αγροτεμάχια, με εντολή του διευθυντή τους, κατηγορουμένου Χ1, και με οικονομικό αντάλλαγμα. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ο τελευταίος της πράξης της ηθικής αυτουργίας στην ως άνω παράνομη εκχέρσωση της ιδιωτικής αναδασωτέας έκτασης που τέλεσε ο κατηγορούμενος Χ2 ". Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Τριμελές Πλημμελειοδικείο κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες των ανωτέρω πράξεων, αντίστοιχα, που τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 70 παρ.1 εδ. α' Ν. 998/1979, όπως κατά τα άνω αντικαταστάθηκε και 46 παρ. 1 α ΠΚ και τους επέβαλε ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών, την οποία ανέστειλε επί 3ετία για τον πρώτο και μετέτρεψε προς 4,40 € ημερησίως για τον δεύτερο και χρηματική ποινή δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) €. 'Ετσι, όμως κρίνοντας το ως άνω Δικαστήριο στέρησε την απόφασή του της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, διότι δεν διαλαμβάνει στην απόφασή του ότι η αναφερόμενη απόφαση του Γ.Γ. Περιφερείας ..., με την οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα η ιδιωτική δασική έκταση, την οποία εκχέρσωσε παράνομα ο πρώτος αναιρεσείων κατόπιν προτροπών, οδηγιών, παραινέσεων και παροχής οικονομικών ανταλλαγμάτων του δευτέρου, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και αν αυτή συνοδευόταν από σχεδιάγραμμα της αναδασωτέας έκτασης, στο οποίο καθορίζονται λεπτομερώς τα όρια, προς αποφυγή σύγχυσης με τα όμορα ιδιωτικά ακίνητα και του οποίου σχεδιαγράμματος η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σε κάθε περίπτωση είναι υποχρεωτική. Επομένως ο, από τη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 Δ ΚΠΔ, πρώτος λόγος και των δύο αιτήσεων (δηλώσεων) αναιρέσεως είναι βάσιμος και πρέπει να αναιρεθεί καθολοκληρία η προσβαλλομένη απόφαση και ως προς τους δύο αναιρεσείοντες, οπότε παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων των αναιρέσεων. Περαιτέρω, εφόσον, η χαρακτηριζόμενη από τις ανωτέρω διατάξεις που εφάρμοσε η προσβαλλομένη, ως πλημμελήματα πράξεις, φέρονται ότι τελέσθηκαν το πρώτο δεκαήμερο του έτους 2002, έκτοτε δε και μέχρι την συζήτηση των αναιρέσεων (2-3-2010), αλλά και μέχρι την ημέρα διασκέψεως (25-5-2010), παρήλθε χρονικό διάστημα που υπερβαίνει την οκταετία, το αξιόποινο των πράξεων αυτών εξαλείφθηκε με παραγραφή (άρθρα 111 παρ. 1 και 3, 112 και 113 παρ. 1, 2 και 3 Π.Κ.). Δεδομένου δε ότι ο Άρειος Πάγος λαμβάνει αυτεπαγγέλτως υπόψη την παραγραφή, αν κριθεί ένας λόγος αναιρέσεως βάσιμος (άρθρο 511 εδ. γ' Κ.Π.Δ.), πρέπει, να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη, που ασκήθηκε σε βάρος των αναιρεσιόντων για τις παραπάνω πράξεις.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 960-961/2009 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ναυπλίου.
Παύει οριστικά την ποινική δίωξη σε βάρος των αναιρεσειόντων Χ2 και Χ1, για τις πράξεις της παράνομης εκχέρσωσης αναδασωτέας ιδιωτικής δασικής εκτάσεως εμβαδού 4.485,24 τ.μ. που κείται στη θέση ... και ηθική αυτουργία στην πράξη αυτή, αντίστοιχα, όπως οι εν λόγω πράξεις περιγράφονται λεπτομερώς στο σκεπτικό.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 24 Ιουνίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ H ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ