Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Αναιρέσεων συνεκδίκαση.
Περίληψη:
Αίτηση αναίρεσης καταδικαστικής απόφασης. Πότε επιτρέπεται η άσκηση δεύτερης αίτησης αναίρεσης κατά της αυτής απόφασης. Οι λόγοι αυτών όμως πρέπει να είναι σαφείς και ορισμένοι, αλλιώς απορρίπτονται και καταδικάζεται ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα κάθε μιας αίτησης αναίρεσης.
Αριθμός 1391/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, ο οποίος ορίσθηκε με την υπ' αριθ. 42/2009 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Γρηγορίου Μάμαλη), Νικόλαο Ζαΐρη, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή - Εισηγητή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του την 1η Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., κατοίκου ..., προσωρινά ... και ήδη κρατουμένου στις Φυλακές ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Ιωάννη Καστραντά, περί αναιρέσεως της 305, 306, 307/2008 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Με συγκατηγορούμενο τον ....
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 30.6.2008 και 24.11.2008 δύο χωριστές αιτήσεις του αναιρέσεως, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1904/2008.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν οι προκείμενες αιτήσεις αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 514 εδ. γ' ΚΠΔ, που ορίζει, ότι δεύτερη αίτηση αναίρεσης κατά της ίδιας απόφασης δεν επιτρέπεται, προκύπτει ότι προϋπόθεση για το απαράδεκτο της δεύτερης αίτησης, είναι να έχει προκληθεί κρίση επί της πρώτης. Στην προκειμένη περίπτωση ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ... άσκησε κατά της υπ' αριθ. 305-306-307/2008 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, που απαγγέλθηκε με την παρουσία του και καταχωρίσθηκε καθαρογραφημένη στο Ειδικό Βιβλίο, κατ' άρθρο 473 παράγραφος 3 του ΚΠΔ, στις 3.11.2008 (βλ. την από 27.11.2008 σχετική υπηρεσιακή βεβαίωση του Τμήματος Ποινικών Ενδίκων Μέσων του Εφετείου Αθηνών): α) ενώπιον του Προϊσταμένου Διεύθυνσης του Γ. Καταστήματος Κράτησης ..., στο οποίο αυτός κρατείται, την υπ' αριθ. 15/17.7.2008 αίτηση αναίρεσης, στις 30.6.2008 και β) την από 24.11.2008 αίτηση αναίρεσης με δήλωσή του προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που επιδόθηκε στον τελευταίο στις 24.11.2008 (βλ. τη σχετική βεβαίωση στη δεύτερη ως άνω αίτηση αναίρεσης της αρμόδιας δικαστικής επιμελήτριας ...). Εφόσον η πρώτη αίτηση δεν έχει ακόμη κριθεί, πρέπει οι δύο αιτήσεις, οι οποίες έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, αλληλοσυμπληρούμενες, να συνεκδι-κασθούν λόγω της μεταξύ τους συνάφειας.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 474 παράγραφος 2, 476 παράγραφος 1, 509 παράγραφος 1 και 510 του ΚΠΔ προκύπτει, ότι για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατ' απόφασης πρέπει στη δήλωση άσκησής της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι, για τους οποίος ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος από τους αναφερομένους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ λόγους αναιρέσεως, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται (άρθρο 513 ΚΠΔ). Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναιρέσεως, χωρίς αναφορά περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Ούτε μπορεί ο αορίστως διατυπούμενος στην έκθεση αναιρέσεως λόγος να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με την άσκηση προσθέτων λόγων, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παράγραφος 2 ΚΠΔ, την ύπαρξη παραδεκτής αίτησης αναίρεσης. Από την αξίωση αυτή του νόμου, το να είναι δηλαδή σαφείς και ορισμένοι οι λόγοι αναίρεσης, δεν εξαιρείται και ο προβλεπόμενος από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγος της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ. Ειδικότερα, για το ορισμένο του λόγου αυτού, πρέπει: α) αν ελλείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση αναίρεσης η ανυπαρξία αυτής, σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της απόφασης, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση και β) αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να διευκρινίζεται επιπλέον σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη, αναφορικά με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια (Ολ. ΑΠ 19/2001, 2/2002).
Στην προκειμένη περίπτωση, με την πρώτη των ως άνω αιτήσεων αναίρεσης, ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση της προσβαλλόμενης υπ' αριθ. 305-306-307/2008 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, με την οποία καταδικάσθηκε αυτός σε ποινή κάθειρξης δέκα επτά (17) ετών, για τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση και της ληστείας από κοινού, αναφέροντας ως λόγους αναίρεσης κατά λέξη "και για όσους λόγους επιφυλάσσεται να επικαλεστεί προσθέτως, αλλά και για το νόμιμο και βάσιμο λόγο της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα κατ' άρθρο 510 παράγραφος 1 εδ. δ ΚΠΔ". Έτσι, όμως, διατυπούμενοι οι προαναφερόμενοι αναιρετικοί λόγοι και ειδικότερα αυτός για έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι, κατά τα προεκτεθέντα, αόριστοι και συνεπώς απαράδεκτοι. Μετά από αυτά, η ως άνω αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, σύμφωνα με τα άρθρα 476 παράγραφος 1 και 513 παράγραφος 1 εδ. α του ΚΠΔ και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 παράγραφος 1 και 583 παράγραφος 1 ΚΠΔ).
Εξάλλου, όσον αφορά την από 24.11.2008 αίτηση αναίρεσης του ιδίου αναιρεσείοντος κατά της ίδιας προσβαλλόμενης απόφασης, αναφέρει σ' αυτήν κατά λέξη: "Ελλείπει η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία από την απόφαση (αναιρεσιβαλλομένη), σύμφωνα με τα άρθρα 510 παράγραφος 1 στ Δ, 193 ΚΠΔ και 93 Συντάγματος. Διότι έπρεπε να κηρυχθεί αθώος γιατί από τα προαναφερθέντα αποδεικτικά στοιχεία δεν αποδείχθηκε επαρκώς η ενοχή του. Ενώ έπρεπε να γίνει δεκτό ότι στο πρόσωπο του κατηγορουμένου συντρέχει η ελαφρυντική περ. άρθρου 84 παράγραφος 2α ΠΚ και 84 παράγραφος 2ε ΠΚ, ενώ επικαλέσθηκε και εξέταση για χρήση ναρκωτικών". Έτσι, όμως, διατυπούμενοι οι προαναφερόμενοι αναιρετικοί λόγοι στη δεύτερη κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, είναι εντελώς αόριστοι και συνεπώς απαράδεκτοι και ειδικότερα ως προς την έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης ως προς την ενοχή του αναιρεσείοντος και ως προς τη συνδρομή στο πρόσωπό του των επικαλουμένων ελαφρυντικών περιστάσεων. Περαιτέρω, κατά το μέρος που πλήττεται η ίδια απόφαση για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, είναι επιπλέον απαράδεκτος ο σχετικός λόγος αναιρέσεως (άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ), καθόσον με αυτόν πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανωτέρω αοριστία των λόγων της δεύτερης αίτησης αναίρεσης δεν θεραπεύεται με τα αναφερόμενα στοιχεία στο από 3.4.2009 υπόμνημα που κατέθεσε η διορισμένη με την υπ' αριθ. 200/24.11.2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ως πληρεξουσία δικηγόρος του αναιρεσείοντος, κατά παραδοχή της σχετικής αίτησής του ως πολίτη χαμηλού εισοδήματος και δικαιούχου δωρεάν νομικής βοήθειας, χωρίς να ασκεί κάποια επιρροή το περιστατικό που επικαλείται στο υπόμνημα, δηλαδή το ότι ο χρόνος που είχε στη διάθεσή της η ως άνω δικηγόρος από τότε που διορίσθηκε έως την εκπνοή της νόμιμης προθεσμίας για την εμπρόθεσμη άσκηση της δεύτερης κρινόμενης αίτησης ήταν λίγος. Μετά από αυτά, πρέπει και η δεύτερη των κρινομένων αιτήσεων αναίρεσης να απορριφθεί ως απαράδεκτη και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα λόγω της απόρριψης της ξεχωριστής αυτής αίτησης (άρθρο 583 παράγραφος 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τις από 30.6.2008 και 24.11.2008 δύο χωριστές αιτήσεις του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 305, 306, 307/2008 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ, για κάθε μία αίτηση αναιρέσεως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Απριλίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 9 Ιουνίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ