Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Καθυστέρηση καταβολής αποδοχών εργαζομένου.
Περίληψη:
Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιο-λογίας η προσβαλλομένη καταδικαστική απόφαση για μη καταβολή αποδοχών του κατηγορουμένου υπευθύνου της εταιρείας, ο οποίος δεν κατέβαλε στην απασχοληθείσα στην εταιρεία μέχρι και της 31-5-2005 το συνολικό ποσό των 14.394,93 ευρώ, γιατί δεν αναφέρεται στην προσβαλ-λόμενη απόφαση αν οι οφειλόμενες αποδοχές της δικαιούχου καθορί-ζονται με βάση ατομική ή συλλογική σύμβαση εργασίας ή το νόμο κ.λ.π. και το είδος, η διάρκεια και ύψος
Αριθμός 2198/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε΄ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό - Εισηγητή και Βιολέτα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 9 Νοεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κυριάκου Καρούτσου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ...., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παντελή Μήτση, περί αναιρέσεως της 218/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άρτας. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Άρτας, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 26 Ιουνίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1459/2007.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή κατά την παράγρ. 1 του άρθρου μόνου του α.ν. 690/1945, όπως αυτή αντικατ. με το άρθρο 8 παρ. 1 του ν. 2336/1995 "κάθε εργοδότης ή διευθυντής ή επιτετραμμένος ή με οποιονδήποτε τίτλο εκπρόσωπος οποιασδήποτε επιχείρησης, εκμετάλλευσης ή εργασίας, ο οποίος δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα στους απασχολούμενους σε αυτόν τις οφειλόμενες συνεπεία της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας πάσης φύσεως αποδοχές, που καθορίζονται είτε από τη σύμβαση εργασίας είτε από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είτε από αποφάσεις διαιτησίας, είτε από το νόμο ή έθιμο, είτε σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν. 3198/1955 συνεπεία της θέσεως των εργαζομένων σε κατάσταση διαθεσιμότητας, τιμωρείται κατόπιν μηνύσεως των ενδιαφερόμενων κλπ.". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το προβλεπόμενο από αυτή ως άνω πλημμέλημα τιμωρείται ως γνήσιο έγκλημα παράλειψης, το οποίο συντελείται ευθύς ως ο υπόχρεος παραλείψει να καταβάλει στο δικαιούχο μισθωτό τις οφειλόμενες σαυτόν αποδοχές ή άλλης φύσεως χορηγίες, μέσα στην προθεσμία που ορίζεται είτε από τη σύμβαση είτε από το νόμο ή το έθιμο, είτε από διοικητικές πράξεις (άρθρ. 655 ΑΚ). Εξ άλλου η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής απόφασης, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, υπάρχει όταν, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση περιέχονται σ' αυτή, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους υπήχθησαν τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που στη συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόσθηκε. Ειδικότερα η καταδικαστική απόφαση για παράβαση της παραπάνω διάταξης του α.ν. 690/1945 για να έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία πρέπει να εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα και σαφήνεια, πλην των παραπάνω και η ιδιότητα του κατηγορουμένου, καθώς και αν οι οφειλόμενες αποδοχές καθορίζονταν από ατομική ή συλλογική σύμβαση εργασίας ή διαιτητική απόφαση, ή από το νόμο ή έθιμο, καθώς επίσης αν αυτές δεν καταβλήθηκαν εμπροθέσμως, πότε έπρεπε να πληρωθούν με βάση τη συμφωνία, το νόμο ή το έθιμο κλπ. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Άρτας που δίκασε ως Εφετείο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 218/2007 απόφασή του καταδίκασε τον αναιρεσείοντα για παράβαση του α.ν. 690/1945 σε φυλάκιση τριών μηνών την οποία ανέστειλε επί τριετία και χρηματική ποινή 4.000 ευρώ.. Το Δικαστήριο για να καταλήξει στην καταδικαστική του κρίση δέχθηκε, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης απόφασής του που συμπληρώνεται παραδεκτά από το διατακτικό της, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί των πραγμάτων κρίση του, την οποία στήριξε στα αναφερόμενα κατ' είδος αποδεικτικά μέσα, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Ο κατηγορούμενος στην Άρτα, κατά το χρονικό διάστημα από 19-2-2003 έως 31-1-2005, με πρόθεση παρέβη τις διατάξεις του άρθρου μόνου του Α.Ν. 690/45 κατά τις οποίες κάθε εργοδότης ή διευθυντής ή εκπρόσωπος επιχείρησης που δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα στον απασχολούμενο σ' αυτόν αντί μισθού ή ημερομισθίου τις οφειλόμενες αποδοχές ή χορηγίες οι οποίες καθορίζονται από τη σύμβαση εργασίας ή την υπαλληλική σύμβαση ή τη συλλογική σύμβαση εργασίας ή τις διοικητικές πράξεις ή το νόμο ή έθιμο, τιμωρείται με φυλάκιση 6 μήνες και χρηματική ποινή. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του υπεύθυνου επιχείρησης συσκευασίας και εμπορίας χρωμάτων αν και απασχόλησε στην επιχείρηση αυτή την .... από 19-2-2003 μέχρι 31-1-2005 δεν τις κατέβαλε μέχρι και 11-4-2005 τα οφειλόμενα χρήματα, που αντιστοιχούν σε υπόλοιπο δεδουλευμένων αποδοχών και σε επιδόματα αδείας και εορτών ανερχόμενα στο συνολικό ποσό των 14.394.93 ευρώ, ήτοι υπόλοιπο δεδουλευμένων αποδοχών 10.425.83 ευρώ, αποζημιώσεις αδειών 2003, 2004, 2005, 826.08 ευρώ, Δώρο Πάσχα 2003, 2004, 2005, 493.87 ευρώ Δώρα Χριστουγέννων 2003, 2004, 1.079.85 ευρώ. Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου περί εξοφλήσεως της μηνυτρίας ελέγχεται αβάσιμος και απορριπτέος δοθέντος ότι δεν προκύπτει από κανένα αποδεικτικό μέσο όπως αποδείξεις πληρωμής ή βιβλίο μισθολογίου. Σημειωτέον δε ότι η Τ.Δ.Ε. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Άρτας με την 45/2006 απόφασή της απέρριψε την από 21-11-2005 ένσταση του κατηγορουμένου κατά των 9655/05, 2812/05 ΠΕΠΕΕ και 4859/05 ΠΕΠΤ με τις οποίες επεβλήθησαν σε αυτόν τα αναφερόμενα ποσά για την ασφαλιστική τακτοποίηση της μηνυτρίας κατά το ένδικο διάστημα. Κατόπιν τούτων αποδείχθηκε και το δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την αποδιδόμενη σε αυτόν με το κατηγορητήριο πράξη και επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτής". Με βάση τις παραδοχές αυτές η προσβαλλόμενη απόφαση δεν περιέχει την απαιτούμενη από τις προαναφερόμενες διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού δεν αναφέρεται σ' αυτή ποία η ιδιότητα του κατηγορουμένου (εργοδότης διευθυντής κ.λ.π.), ποίες ήταν οι τακτικές μηνιαίες ή επί άλλης βάσεως υπολογιζόμενες αποδοχές της πιο πάνω εργαζομένης και αν αυτές οφείλονται βάσει νόμου, σύμβασης, διοικητικής πράξης, συλλογικής σύμβασης εργασίας, διαιτητικής αποφάσεως ή εθίμου. Ακόμη δεν καθορίζεται, ενόψει της αναφερόμενης στην απόφαση συνολικής διάρκειας απασχόλησης της εργαζομένης, ο χρόνος κατά τον οποίο τα μερικότερα κονδύλια έπρεπε να καταβληθούν και αν ο χρόνος καταβολής αυτών καθορίζεται από σύμβαση, νόμο, διοικητική πράξη, συλλογική σύμβαση εργασίας κ.λ.π., ούτε προσδιορίζονται τα συγκεκριμένα ποσά που οφείλονται για κάθε μία από τις μερικότερες πράξεις. Περαιτέρω η προσβαλλόμενη απόφαση δεν προσδιορίζει το ληξιπρόθεσμο καταβολής κάθε επιμέρους οφειλής εντός των ετών 2003, 2004 και 2005. Οι ασάφειες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να μη είναι εφικτή η κρίση από τον Άρειο Πάγο περί του πραγματικού ύψους της επίδικης οφειλής. Επομένως πρέπει, κατ' αποδοχήν ως βασίμου του δευτέρου λόγου αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναίρεσης αυτής και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές (άρθρ. 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 218/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείο Άρτας που δίκασε ως Εφετείο. Και,
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Νοεμβρίου 2007. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Δεκεμβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ