Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Ηθική αυτουργία, Ψευδορκία μάρτυρα.
Περίληψη:
Ψευδορκία και ηθική σ’ αυτήν αυτουργία. Στοιχεία. Αναιρείται η καταδικαστική απόφαση για ψευδορκία μάρτυρα και ηθική σ’ αυτήν αυτουργία λόγω ελλείψεως αιτιολογίας διότι ως προς την ψευδορκία δεν αναφέρονται τα αληθινά γεγονότα, τα οποία γνώριζε ο μάρτυρας, σε αντιπαράθεση προς τα ψευδή για τα οποία κηρύχθηκε ένοχος, ενώ ως προς την ηθική αυτουργία δεν αναφέρεται βάσει ποιων περιστατικών συνήχθη η πρόκληση της αποφάσεως προς διάπραξη της ψευδορκίας. Αναιρεί και παραπέμπει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1098/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Μιχαήλ Δέτση, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως), Αλέξανδρο Νικάκη (ορισθέντα με την υπ' αριθμ. 30/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Θεοδώρα Γκοϊνη - Εισηγήτρια, Ανδρέα Τσόλια (ορισθέντα με την υπ' αριθμ. 44/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου) και Ελευθέριο Μάλλιο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 9 Απριλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Στέλιου Γκρόζου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1. χ1, 2. χ2 και 3. χ3 , που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Θεοχάρη Δαλακούρα, περί αναιρέσεως της 172/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Με πολιτικώς ενάγοντα τον ψ1, που δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Το Τριμελές Εφετείο Θράκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Ιανουαρίου 2008 αίτησή τους αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 178/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο των αναιρεσειόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί στο σύνολό της η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 224 παρ. 2 ΠΚ, η οποία ορίζει ότι με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών τιμωρείται όποιος ενώ εξετάζεται ενόρκως ως μάρτυρας ενώπιον αρμόδιας να ενεργεί ένορκη εξέταση αρχής ή αναφέρεται στον όρκο που έχει δώσει, καταθέτει εν γνώσει του ψέματα ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια, προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ψευδορκίας μάρτυρα απαιτείται ο μάρτυρας να καταθέσει ενόρκως ενώπιον αρχής που είναι αρμόδια για την ένορκη εξέτασή του, τα πραγματικά περιστατικά που κατέθεσε να είναι ψευδή και να υφίσταται άμεσος δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση αυτού ότι αυτά που κατέθεσε είναι ψευδή ή ότι έχει γνώση των αληθινών αλλά σκοπίμως τα αποκρύπτει ή αρνείται να τα καταθέσει. Από δε τη διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1 περ. α' ΠΚ, κατά την οποία, με την ποινή του αυτουργού τιμωρείται όποιος με πρόθεση προκάλεσε σε άλλον την απόφαση να εκτελέσει την άδικη πράξη που διέπραξε, συνάγεται ότι επί ηθικής αυτουργίας πρέπει να συντρέχουν α) πρόκληση από τον ηθικό αυτουργό σε κάποιον άλλο της αποφάσεως να διαπράξει ορισμένη αξιόποινη πράξη, η οποία (πρόκληση) μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο, όπως πειθώ, φορτικότητα, απειλή, παραινέσεις κ.α., β) η διάπραξη από τον άλλο της πράξεως αυτής ή επιχείρηση πράξεως που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτελέσεώς της και γ) δόλος του ηθικού αυτουργού, δηλαδή ηθελημένη πρόκληση στον άλλον της αποφάσεως για τη διάπραξη ορισμένου εγκλήματος, με γνώση και θέληση ή αποδοχή της συγκεκριμένης εγκληματικής πράξεως. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση δεν έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και ιδρύεται εντεύθεν ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ λόγος αναιρέσεως, όταν δεν αναφέρονται σ' αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την πληρότητα επομένως, της αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως για ψευδορκία μάρτυρα πρέπει, εκτός άλλων, να αναφέρονται σ' αυτήν τα αληθινά γεγονότα, τα οποία γνώριζε ο μάρτυρας που εξετάσθηκε και αντί αυτών εν γνώσει του κατέθεσε τα ψευδή, δηλαδή να αναφέρονται ποια ήταν τα αληθινά γεγονότα κατ' αντιπαράθεση προς εκείνα που το δικαστήριο δέχθηκε ότι ήταν ψευδή και κήρυξε αντιστοίχως ένοχο ψευδορκίας τον κατηγορούμενο και, επιπλέον, προκειμένου για ηθική αυτουργία σε ψευδορκία, να εκτίθενται τα περιστατικά, από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο ότι ο κατηγορούμενος προκάλεσε στο φυσικό αυτουργό την απόφαση προς διάπραξη της ψευδορκίας μάρτυρα. Για την ύπαρξη δε τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του σκεπτικού της αποφάσεως με το διατακτικό της, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη 172/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, καταδικάσθηκαν, σε δεύτερο βαθμό, οι πρώτος και δεύτερος αναιρεσείοντες ως αυτουργοί ψευδορκίας μάρτυρα (κατά πλειοψηφίαν ο πρώτος) και ο τρίτος ως ηθικός αυτουργός σε αυτή (κατ' εξακολούθηση), αφού δέχθηκε το Εφετείο στην αιτιολογία της αποφάσεως του ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα εξής "Α) Ο πρώτος των κατηγορουμένων (χ1) στις 17.5.2000, ενώ εξεταζόταν ενόρκως ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κομοτηνής ως μάρτυρας ανταποδείξεως επί αιτήσεως λήψεως ασφαλιστικών μέτρων προστασίας της νομής στο επίδικο εδαφικό τμήμα του εγκαλούντος ψ1 κατέθεσε εν γνώσει της αναλήθειας τα εξής ψευδή "δύο δένδρα υπάρχουν μέσα στο επίδικο... όταν φθάσαμε εκεί μας σταμάτησε ο αιτών, ο οποίος ζήτησε από τον καθ' ου μία με δύο ημέρες για να βγάλει τα λάχανα. Δεν είπε ότι είναι δικό του. Δεν μάλωσαν ποτέ μεταξύ τους... . Όταν φθάσαμε την περίφραξη στο επίδικο μας είπε ο αιτών ότι ήθελε προθεσμία δύο ημερών για να βγάλει τα λάχανα. Μας είπε να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα... . Μετά τις δύο ημέρες μας είπε ο αιτών να μπούμε και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Πήγαμε και φωνάξαμε τη γυναίκα που έμενε στον πρώτο όροφο και ήταν η νοικοκυρά του σπιτιού και μας είπε να βγάλουμε τα πράσα και να τα βάλουμε στην πυλωτή... Ο αιτών μετά δύο ημέρες ζήτησε να βάλουμε σωλήνες αποχέτευσης για να φύγουν τα νερά του στο κανάλι, ο αιτών δεν μας μάλωσε... ειδοποίησα τη γυναίκα που μένει στον πρώτο όροφο και ότι κατά τις εργασίες του συνεργείου δεν βρήκε καμία βρύση... " ενώ η αλήθεια είναι, την οποία και γνώριζε, ότι δεν υπήρχαν μόνο δύο δένδρα αλλά δέκα καρποφόρα δένδρα, ουδέποτε ζήτησε ο εγκαλών προθεσμία δύο ημερών από τον τρίτο κατηγορούμενο για να εκκριζώσει τα λαχανικά που υπήρχαν στο επίδικο (βλ. καταθέσεις πολιτικώς ενάγοντος και μαρτύρων κατηγορίας που είναι λεπτομερείς ως προς τα άνω περιστατικά).
Συνεπώς κατά την πλειοψηφήσασα γνώμη πρέπει να κηρυχθεί ένοχος (κατά τη γνώμη ενός μέλους του Δικαστηρίου (προεδρεύουσα) ο εν λόγω κατηγορούμενος έπρεπε να κηρυχθεί αθώος ελλείψει του στοιχείου της γνώσεως του ψεύδους)...... Β) Ο δεύτερος των κατηγορουμένων (χ2) ενώ εξεταζόταν, κατά τον ανωτέρω τόπο, στις 24.10.2001, ως μάρτυρας ανταποδείξεως ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης κατά τη συζήτηση της από 21/24.1.2001 διεκδικητικής αγωγής του εγκαλούντος κατά του τρίτου των κατηγορουμένων (εννοείται ο χ3) κατέθεσε ψευδώς εν γνώσει της αναλήθειάς τους τα εξής "Εγώ μένω στην ......, το οικόπεδο το γνωρίζω από το 1969 που το αγόρασε ο χ3, είχε μία περίφραξη πατημένη, η περίφραξη ήταν στα σύνορα με το οικόπεδο του χ3, το 2000 η περίφραξη δεν υπήρχε δεν θυμάμαι που ακριβώς ήταν η περίφραξη, ξέρω ότι ο χ3 έδωσε 70 τ.μ. στον ψ1 (εγκαλούντα) για να σπείρει κηπευτικά, τα έδωσε το έτος 1942, ήμουνα μπροστά στη συμφωνία, την άκουσα τη συμφωνία ήμουνα στο μαγαζί του χ3 και ο ψ1 είπε όταν το χρειαστείς θα σου το δώσω πίσω. Το ..... στο επίδικο δεν υπήρχε τίποτε, είχε μόνο μία περίφραξη πατημένη, την περνούσα κάθε μέρα η περίφραξη ήταν πάντως στη ......, δεν υπήρχε άλλη περίφραξη, δεν θυμάμαι αν και το επίδικο ήταν μέσα στην περίφραξη, η πατημένη περίφραξη ήταν μέσα στο οικόπεδο, ο κ. ψ1 ζήτησε τα 70 τ.μ. για να σπέρνει κηπευτικά, το 1999 θέλησε να το αγοράσει για να κάνει ακόμη έναν όροφο. Το μέρος αυτό που καλλιεργούσε ο κ. ψ1 θέλησε να το αγοράσει από τον χ3 για να κάνει ακόμη έναν όροφο... Εγώ έμενα 500 μ. πιο κάτω και περνούσα από εκεί, έπαιρνα τον ........ που είμαστε συνάδελφοι και πηγαίναμε στην ΥΕΒ... Ο χ3 το έχει το οικόπεδο από το 1969 που το αγόρασε, μέσα στο οικόπεδο είχε ξύλα και τα έκοβε με κορδέλα, είχε ξυλεία και τσιμέντα, τα είχε σε όλο το χώρο. Το 1992 ο χ3 παραχώρησε το επίδικο για να βάζει κηπευτικά. Μέσα στο οικόπεδο (επίδικο) δεν υπήρχαν δένδρα πριν το 1992, ούτε περίφραξη υπήρχε πριν το 1992 αλλά ούτε και μετά το 1992 υπήρχαν το πάρκιγκ, τα δένδρα, ο διάδρομος, δεν θυμάμαι πότε έγιναν αυτά... ". Αποδείχθηκε όμως ότι η αλήθεια ήταν, την οποία και γνώριζε και απέκρυψε, ότι ουδέποτε διέμενε στην περιοχή της .... και σε απόσταση 500 μ. από το επίδικο. Αντιθέτως η κατοικία του ήταν στις εργατικές κατοικίες της ......, στο ανατολικό άκρο αυτής και σε διαμετρική σχεδόν αντίθετη πλευρά με το επίδικο που βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά της πόλης, ο τόπος δε εργασίας του (ΥΕΒ) βρίσκεται στο βόρειο άκρο της πόλης και συνεπώς το επίδικο δεν ήταν στη διαδρομή του από την οικία του στον τόπο εργασίας του. Επίσης δεν γνώριζε την κατάσταση του επιδίκου από το έτος 1969, έτος που κατά την κατάθεσή του το αγόρασε ο τρίτος των κατηγορουμένων, καθόσον κατά την χρονική εκείνη περίοδο, ως κατωτέρω ο τελευταίος δεν ήταν κύριος κανενός των ομόρων ακινήτου. Δεν υπήρχε περίφραξη πατημένη, υπήρχαν στο επίδικο φυτεμένα από την δικαιοπάροχο του εγκαλούντος καρποφόρα δένδρα, κατά το έτος δε 2000 υπήρχε ανακατασκευασμένη περίφραξη από τον εγκαλούντα με βάση από σκυρόδεμα, ενώ ουδέποτε έλαβε χώρα συμφωνία μεταξύ του εγκαλούντος και του τρίτου των κατηγορουμένων για παραχώρηση από τον τελευταίο στον πρώτο τμήματος του επιδίκου 72 τ.μ. προς χρήση (χρησιδάνειο), ούτε υπήρξε παρών σε τέτοια συμφωνία, ούτε ισχυρίσθηκε ο εγκαλών ότι θα επέστρεφε το τίμημα στον τρίτο κατηγορούμενο ούτε τέλος επεδίωξε ο εγκαλών συνάντηση με τον τρίτο των κατηγορουμένων προκειμένου να αγοράσει το επίδικο. Γ) Ο τρίτος των κατηγορουμένων (χ3) καθ' ου η αίτηση και η αγωγή, στον ανωτέρω τόπο, στις 17.5.2000 και 21.10.2001 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του αυτού αδικήματος, με πρόθεση και μεταχειριζόμενος τις κατάλληλες συμβουλές και παραινέσεις, που μετήλθε με πειθώ και φορτικότητα, προκάλεσε στους πρώτο και δεύτερο των κατηγορουμένων την απόφαση να διαπράξουν τις ως προηγουμένως υπό στοιχεία Α' και Β' πράξεις της ψευδορκίας μάρτυρα. Ειδικότερα, εκτός των προαναφερομένων, αποδείχθησαν τα εξής σε σχέση με το καθεστώς κυριότητας και νομής του επιδίκου τμήματος. Ο εγκαλών με το ....... συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Κομοτηνής Ευδοξίας Μανδαλά - Κωνσταντινίδου, νομίμως μεταγραφέν, αγόρασε από την Γ1 ένα οικόπεδο εμβαδού 228 τ.μ. που βρίσκεται στην οδό ..., αριθμ. ...., στην πόλη της ......., στον οποίο και δεν περιλαμβάνεται το επίδικο, όπως συνομολογείται. Το οικόπεδο αυτό κατά το χρόνο της μεταβιβάσεως συνόρευε, κατά την τοπογραφική αποτύπωση στο συνοδεύον το άνω συμβόλαιο τοπογραφικό διάγραμμα, βόρεια σε πλευρά 12 μέτρων με οδό ....., ανατολικά σε πλευρά 19 μέτρων με ιδιοκτησία Ζ1 και δυτικά, σε πλευρά 19 μέτρων με ιδιοκτησία Ζ2. Ηδη όμως η πωλήτρια είχε καταλάβει αυθαιρέτως τμήμα της προς βορράν ιδιοκτησίας κληρονόμων Ζ1, εμβαδού 72 τ.μ. (επίδικο) και με πρόχειρη περίφραξη είχε περιλάβει αυτό στην ιδιοκτησία της, γεγονός που έκανε γνωστό στον εγκαλούντα. Η κατάληψη αυτή ήταν ευχερής διότι η ιδιοκτησία κληρονόμων Ζ1 στην οποία ενέπιπταν προηγουμένως η ιδιοκτησία της πωλήτριας (Γ1), το όμορο οικόπεδο Ζ2 και το παρακείμενο οικόπεδο του τρίτου των κατηγορουμένων ήταν μεγάλης εκτάσεως και στερούνταν οριοθέτησης με περίφραξη, οι συγκύριοι δε (κληρονόμοι) αυτής δεν ασκούσαν την εποπτεία της διότι διέμεναν μακριά. Ετσι ο εγκαλών γνωρίζοντας ότι δεν εμπίπτει το επίδικο τμήμα στον τίτλο κυριότητάς του εγκαταστάθηκε στη νομή αυτού εφησυχασμένος από την μη διεκδίκησή του από τους αληθείς κυρίους, χρησιμοποιούσε δε τμήμα αυτού ως χώρο σταθμεύσεως του αυτοκινήτου του και το υπόλοιπο για λαχανόκηπο, ενώ σ' αυτό φυτεύθηκαν δένδρα, σταδιακώς. Η κατάσταση αυτή συνεχίσθηκε μέχρι τις 10.2.2000, χωρίς έως του χρόνου αυτού να οχληθεί ο εγκαλών. Ο τρίτος των κατηγορουμένων, έμπορος ξυλείας που διατηρούσε την επαγγελματική του στέγη σε πλησιόχωρο ακίνητο από το έτος 1992 άρχισε να αγοράζει σταδιακώς τα ιδανικά μερίδια των κληρονόμων Ζ1 και στις 2.10.1998 απέκτησε το σύνολο της εν λόγω ιδιοκτησίας. Στη συνέχεια μετά την αποτύπωση της όλης ιδιοκτησίας αποφάσισε την υλοποίηση των ορίων της και την περίφραξη της. Το έργο αυτό το ανέθεσε στο τεχνικό γραφείο ....., στο οποίο εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός - εργοδηγός ο πρώτος των κατηγορουμένων και ο μάρτυρας υπερασπίσεως, ........ Για την ακριβή υλοποίηση της τοπογραφικής αποτύπωσης της ιδιοκτησίας πλέον του τρίτου κατηγορουμένου διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να καθαιρεθεί η περίφραξη που είχε κάνει ο εγκαλών στο όριο του επιδίκου με την υπόλοιπη ιδιοκτησία κληρονόμων Ζ1, ο τρίτος δε των κατηγορουμένων έδωσε εντολή να συνεχισθούν οι εργασίες και στις 10.2.2000 συνεργείο της τεχνικής υπηρεσίας ...... καθαίρεσε την περίφραξη. Επακολούθησαν οι προαναφερόμενες αστικές δίκες, να σημειωθεί δε ότι η αγωγή του εγκαλούντος και του συγκυρίου αυτού προς διεκδίκηση του επιδίκου - με επίκληση τρόπου κτήσεως κυριότητας την έκτακτη χρησικτησία απορρίφθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Κομοτηνής με την 1/2002 οριστική απόφαση, έγινε δεκτή στη συνέχεια κατ' ουσίαν με την υπ' αριθμ. 132/2005 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, μετά από εξαφάνιση της πρωτόδικης, εκκρεμεί δε κατά της τελευταίας αίτηση αναιρέσεως. Ανεξαρτήτως όμως αυτού το Δικαστήριο πείσθηκε ότι ουδέποτε είχε συναφθεί η επικαλούμενη από τον τρίτο των κατηγορουμένων σύμβαση χρησιδανείου, στην υποστήριξη δε του ψευδούς αυτού ισχυρισμού ήλθαν συνεπίκουροι οι λοιποί κατηγορούμενοι.
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι... ".
Η ανωτέρω, όμως, αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως, συνδυαζόμενη και με το διατακτικό της, στο οποίο διευκρινίζεται ότι την απόφαση στους φυσικούς αυτουργούς κατηγορουμένους να τελέσουν την ψευδορκία που τέλεσαν προκάλεσε ο ηθικός αυτουργός τρίτος κατηγορούμενος "μεταχειριζόμενος τις κατάλληλες συμβουλές και παραινέσεις, τις οποίες μετήλθε με πειθώ και φορτικότητα", δεν είναι η επιβαλλόμενη από τις προμνημονευθείσες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη, διότι α) ως προς τις πράξεις της ψευδορκίας, δεν αντιπαρατίθεται ως προς όλα τα γεγονότα που περιλαμβάνονται στην, εντός εισαγωγικών, παρατιθέμενη κατάθεση του κάθε μάρτυρα, τα οποία το Εφετείο δέχθηκε ως ψευδή και κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες, ποια ήταν τα αντιστοίχως αληθινά, τα οποία γνώριζαν οι ενόρκως εξετασθέντες πρώτος και δεύτερος κατηγορούμενοι αναιρεσείοντες και εν επιγνώσει αυτών κατέθεσαν τα αναφερόμενα ως άνω, αλλ' αντιπαρατίθενται τα αληθινά ως προς ορισμένα μόνον από τα φερόμενα ως ψευδώς κατατεθέντα και β) ως προς την πράξη της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία κατ' εξακολούθηση, δεν αναφέρονται καθόλου πραγματικά περιστατικά, από τα οποία συνήγαγε το Εφετείο ότι ο τρίτος αναιρεσείων προκάλεσε στους συγκατηγορουμένους του, ήδη πρώτο και δεύτερο αναιρεσείοντες, την απόφαση προς διάπραξη της ψευδορκίας μάρτυρα, που καθένας εξ αυτών διέπραξε, καθώς και τους συλλογισμούς για τη θεμελίωση της κρίσεως αυτής. Τα εκτιθέμενα αναλυτικώς ως προς την αντιδικία μεταξύ εγκαλούντος ψ1 και κατηγορουμένου χ3 δεν σχετίζονται με την ηθική αυτουργία του τελευταίου στις ανωτέρω ψευδορκίες, η δε εν τέλει αυτών γενικώτατη επίκληση "συνεπικουρίας" του τρίτου κατηγορουμένου - αναιρεσείοντος από τους συγκατηγορουμένους του δεν αρκεί. Επομένως, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας σε σχέση, πλην άλλων, με τις ανωτέρω πλημμέλειες, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, παρελκούσης μετά ταύτα της έρευνας του ετέρου λόγου της αιτήσεως. Ακολούθως η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, δεδομένου ότι είναι δυνατή η συγκρότησή του από δικαστές άλλους, από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 172/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Απριλίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 21 Απριλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ