Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Καθυστέρηση αποδοχών εργαζομένου, Ανώνυμη εταιρία.
Περίληψη:
Παράβαση ΑΝ 690/1945. Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως για ελλιπή αιτιολογία. Επί εργοδότου νομικού προσώπου (ανώνυμη εταιρία) δεν αναφέρεται η νομική θέση του κατηγορούμενου στην εταιρία, μη αρκούσης της αναφοράς αυτού ως νομίμου εκπροσώπου. Περαιτέρω, η απόφαση έχει αντιφατικές παραδοχές.
Αριθμός 50/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ελευθέριο Νικολόπουλο-Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Δεκεμβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλοπούλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, για αναίρεση της 28734/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Με πολιτικώς ενάγοντα τον ... , που δεν παρέστη στο ακροατήριο. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 9 Σεπτεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1514/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου μόνου παρ.1 του Α.Ν. 690/1945, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 παρ.1 του Ν.2336/1995, τιμωρείται με τις αναφερόμενες σ' αυτό ποινές, κάθε εργοδότης ή διευθυντής ή επιτετραμμένος ή με οποιονδήποτε τίτλο εκπρόσωπος οποιασδήποτε επιχείρησης, εκμετάλλευσης ή εργασίας, ο οποίος δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα στους απασχολούμενους σε αυτόν τις οφειλόμενες συνεπεία της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας πάσης φύσεως αποδοχές, που καθορίζονται είτε από τη σύμβαση εργασίας, είτε από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είτε από αποφάσεις διαιτησίας, είτε από το νόμο ή έθιμο, είτε σύμφωνα με το άρθρο 10 του Ν.3198/1995 συνεπεία της θέσεως των εργαζομένων σε κατάσταση διαθεσιμότητας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει το λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' του ίδιου Κώδικα, όταν αναφέρονται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, από τη διαδικασία στο ακροατήριο, σχετικά με τα αντικειμενική και υποκειμενικά στοιχεία, σχετικά με τα αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους το δικαστήριο υπήγαγε τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Ειδικότερα, η καταδικαστική απόφαση για παράβαση της παραπάνω διατάξεως του Α.Ν. 690/1945 για να έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, πρέπει, να εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα και σαφήνεια, ενόψει του περιεχομένου της άνω ουσιαστικού δικαίου διατάξεως, τα κρίσιμα για την θεμελίωση του αναφερομένου εγκλήματος περιστατικά, που είναι ο χρόνος κατά τον οποίο διήρκεσε η σύμβαση εργασίας, οι μηνιαίες τακτικές αποδοχές, καθώς και οι έκτακτες, το σύνολο αυτών, το ποσό που καταβλήθηκε στον εργαζόμενο έναντι αυτών και ο χρόνος που έπρεπε να καταβληθούν Περαιτέρω, επί νομικού προσώπου, φερόμενου ως εργοδότη, πρέπει να προσδιορίζεται και η μορφή του νομικού προσώπου, και, αν πρόκειται για εταιρία και η εταιρική αυτής μορφή, καθώς και τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία προκύπτει η θέση και η ιδιότητα που είχε ο κατηγορούμενος στην εταιρία αυτή, κατά τον κρίσιμο χρόνο, ώστε να ανακύπτει η υποχρέωσή του για καταβολή των αποδοχών. Δεν αρκεί, δηλαδή, ο χαρακτηρισμός του κατηγορούμενου ως εργοδότη ή ως νόμιμου εκπρόσωπου της εταιρικής επιχείρησης.
Στην προκείμενη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 28.734/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, όπως προκύπτει από αυτή, καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, σε δεύτερο βαθμό για παράβαση του πιο πάνω Α.Ν. 690/1945 σε φυλάκιση τριών (3) μηνών η οποία ανεστάλη. Το Δικαστήριο για να καταλήξει στην καταδικαστική αυτή κρίση, δέχθηκε, ότι από τα κατ' είδος αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκαν τα επόμενα. "Ο κατηγορούμενος, ο οποίος διατηρεί επιχείρηση ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, με την επωνυμία "ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ...", με την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου αυτών, προσέλαβε το έτος 1998 ως εργοδότης, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου τον εγκαλούντα, προκειμένου να απασχοληθεί ως οδηγός σχολικού λεωφορείου. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα από το έτος 2001 έως και 2004, παρά το γεγονός ότι ο εγκαλών προσέφερε κανονικά τις υπηρεσίες του στον κατηγορούμενο, ο τελευταίος αν και όφειλε, συνεπεία της ως άνω συμβάσεως εργασίας δεν κατέβαλε σ' αυτόν τα ειδικότερα στο ακροατήριο ποσά, για τα οποία ο εγκαλών προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, άσκησε δε παράλληλα την από 24-3-2005 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, επί της οποίας εκδόθηκε η με αρ. 1404/05 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου και μετά από έφεση η με αρ. 7279/2007 τελεσίδικη απόφαση του εφετείου Αθηνών. Ειδικότερα, με την απόφαση αυτή κρίθηκε ότι ο εγκαλών τελούσε σε γνήσια ετοιμότητα και του επεδικάσθη ποσό 18.732,53 για υπερεργασία, ιδιότυπη, ιδιόρρυθμη και παράνομη υπερωριακή απασχόληση και για διαφορές επιδομάτων εορτών και αδείας ποσό 2.049,90 και όχι τα υπόλοιπα ποσά που κατά τους ισχυρισμούς του εγκαλούντος αφορούσαν απασχόλησή του σε ημέρες αργίας [Χριστούγεννα και Πάσχα], Σαββατοκύριακα και νυκτερινή εργασία. Μάλιστα, όπως απεδείχθη τα ανωτέρω πλέον τόκων και εξόδων κατεβλήθησαν στον εγκαλούντα [βλ. από 1-2-2008 απόδειξη παραλαβής επιταγής ύψους 23.320,54 ευρώ του δικ. επιμελητή ...]. Με βάση τα προεκτεθέντα, πρέπει ο κατηγορούμενος να κηρυχθεί ένοχος για το ως άνω οφειλόμενο και επιδικασθέν τελεσίδικα ποσό". Με τις παραδοχές του αυτές το Δικαστήριο της ουσίας, δεν διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του, την απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα και τον Κ.Π.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Ειδικότερα δεν αναφέρονται στην αιτιολογία, μολονότι η αναφερόμενη πιο πάνω επιχείρηση αφορά εταιρική και όχι ατομική επιχείρηση και μάλιστα ανώνυμη εταιρία, όπως φαίνεται και από την επωνυμία της, πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η ιδιότητα και η θέση του αναιρεσείοντος - κατηγορούμενου στην ανώνυμη αυτή εταιρία, η οποία κατά νόμο εκπροσωπείται από το διοικητικό της συμβούλιο και αναφέρεται μόνο, ότι αυτός ήταν εργοδότης και νόμιμος εκπρόσωπός της. Περαιτέρω, από την αντιπαραβολή σκεπτικού και διατακτικού προκύπτει ότι η απόφαση έχει αντιφατικές παραδοχές Έτσι, ενώ δέχεται ότι ο κατηγορούμενος προσελήφθη ως οδηγός και απασχολήθηκε κατά τη χρονική περίοδο από το έτος 2001 έως το έτος 2004, εν τούτοις προσδιορίζει οφειλόμενα χρηματικά ποσά για υπερεργασία και παράνομη υπερωριακή απασχόληση και κατά την περίοδο από 1-1-2000 έως 15-6-2000 καθώς επίσης και διαφορά για επιδόματα εορτών και αδείας και για το έτος 2000. Επομένως, ο συναφής, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 εδ. Δ' του Κ.Π.Δ., λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο προβάλλεται η αναφερόμενη πλημμέλεια της απόφασης, η ελλιπής, δηλαδή, αιτιολογία της, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός, ενώ παρέλκει η έρευνα των άλλων λόγων.
Μετά από αυτά, η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να γίνει δεκτή, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 519 του Κ.Π.Δ., για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, του οποίου η σύνθεση είναι δυνατή από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που είχαν δικάσει προηγουμένως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 28.734/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο το οποίο θα συγκροτηθεί από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Δεκεμβρίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Ιανουαρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ