Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Πραγματογνωμοσύνη, Σωματική βλάβη επικίνδυνη, Πρόσθετοι λόγοι, Συρροή εγκλημάτων.
Περίληψη:
Επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συρροή. Οι πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως, που ασκήθηκαν κατά τρόπο διαφορετικό από τον προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 509 § 2 ΚΠΔ, απορρίπτονται ως απαράδεκτοι. Αβάσιμη η αίτηση του κατηγορούμενου ότι κατά παράβαση του άρθρου 211 Α΄ ΚΠΔ, για την κρίση του περί ενοχής του αναιρεσείοντος, το δικάσαν Δικαστήριο συνεκτίμησε τις καταθέσεις των συγκατηγορουμένων του αφού από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως προκύπτει ότι για την κρίση του αυτή, έχουν συνεκτιμηθεί όλα τα προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα. Το δικαστήριο της ουσίας απέρριψε με πλήρη και σαφή αιτιολογία, το αίτημα για διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης, προκειμένου να διαπιστωθεί το είδος της σωματικής βλάβης, που υπέστη η παθούσα Αβάσιμη επίσης η αιτίαση ότι το εν λόγω Δικαστήριο έλαβε υπόψη τα μόνο ορισμένα αποδεικτικά μέσα. Αβάσιμοι οι λόγοι της αιτήσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, για έλλειψη νομικής βάσεως και για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας. Απορρίπτει αίτηση ως αβάσιμη, και πρόσθετους λόγους ως απαράδεκτους.
Αριθμός 1521/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο-Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή, Γεώργιο Μπατζαλέξη και Χριστόφορο Κοσμίδη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Απριλίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαου Τσάγγα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση
του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αντώνιο Πεπελάση, για αναίρεση της 393/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κέρκυρας.
Με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1)Ψ, κάτοικο ..., που δεν παραστάθηκε και 2)Ψ2, κάτοικο ..., που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Ξαπλαντέρη. Το Τριμελές Εφετείο Κέρκυρας με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 29 Σεπτεμβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως και στο από 22 Δεκεμβρίου 2009 δικόγραφο αιτήσεως αναιρέσεως-προσθέτων λόγων, τα οποία καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1763/2009.
Αφού άκουσε Τους πληρεξουσίους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ο κατηγορούμενος, Χ, με δήλωσή του ενώπιον του Γραμματέα του Εφετείου Κέρκυρας, για την οποία συντάχθηκε η με αριθμό ... έκθεση, άσκησε αναίρεση κατά της 393/23-9-2009 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημ/των) Κέρκυρας, που καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο στις 9-12-2009 και, με την οποία κρίθηκε ένοχος της αξιόποινης πράξεως της επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συρροή, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης δώδεκα (12) μηνών, η οποία ανεστάλη για τρία (3) έτη. Η αναίρεση έχει ασκηθεί νομότυπα(πριν καθαρογραφεί η προσβαλλόμενη απόφαση) και εμπρόθεσμα και, πρέπει να εξεταστεί. Επίσης, ο άνω κατηγορούμενος εμφανίστηκε ενώπιον του αυτού Γραμματέα του παραπάνω Εφετείου και στις 22-12-2009, και δήλωσε ότι ασκεί πρόσθετους λόγους αναίρεσης (για την οποία -δήλωση-συντάχθηκε η με αριθμό 5/2009 έκθεση) κατά της αυτής αποφάσεως του άνω Εφετείου, για τους εκτιθέμενους σε αυτούς λόγους, χαρακτηρίζει δε το έγγραφο, που συντάχθηκε σχετικά, ως "ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ", όπως το αυτό ισχυρίζεται και με το από 22-4-2010 υπόμνημά του προς το Δικαστήριο αυτό. Όμως, σύμφωνα με το αρθρ. 509 παρ. 2 του ΚΠΔ, εκτός από τους λόγους που αναφέρονται στην έκθεση για την αναίρεση (αρθρ. 473 παρ. 2 και 474 παρ. 2), μπορεί να προταθούν και πρόσθετοι λόγοι με έγγραφο, που κατατίθεται, δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για τη συζήτηση της αναίρεσης ημέρα, στο Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, και συντάσσεται ατελώς σχετική έκθεση επάνω στα έγγραφα που κατατίθενται αν δεν τηρηθεί η παραπάνω προθεσμία οι πρόσθετοι λόγοι είναι απαράδεκτοι. Έτσι, οι πρόσθετοι λόγοι, που δεν ασκήθηκαν, σύμφωνα με το ως άνω άρθρο, απορρίπτονται ως απαράδεκτοι. Κατά συνέπεια, εφόσον οι κρινόμενοι πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως, ασκήθηκαν ενώπιον του Γραμματέα του Εφετείου Κέρκυρας, δηλαδή, χωρίς να τηρηθούν οι, από τις διατάξεις του ΚΠΔ, οριζόμενες νόμιμες διατυπώσεις, πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτοι και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (ΚΠΔ 583).
Κατά τις διατάξεις των άρθρων 308 παρ. 1 και 309 ΠΚ, αν η σωματική βλάβη τελέσθηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται στον υπαίτιο φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Εντεύθεν προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της επικίνδυνης σωματικής βλάβης απαιτείται, αντικειμενικώς, πρόκληση της σωματικής βλάβης του άρθρου 308 παρ. 1 κατά τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή του παθόντος ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, κατά την έννοια, ως προς την τελευταία, του άρθρου 310 παρ. 2 ΠΚ και υποκειμενικώς, δόλος, δηλαδή γνώση της αφηρημένης δυνατότητας του κινδύνου της ζωής ή της βαριάς σωματικής βλάβης και θέληση ή αποδοχή του υπαιτίου να προξενήσει σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, κλπ.), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας.
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε' ΚποινΔ λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει, όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη 393/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κέρκυρας, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρέσειων κηρύχθηκε ένοχος, επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συρροή και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη για μία (1) τριετία. Όπως προκύπτει από το σκεπτικό, σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Τριμελές Εφετείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αναφερομένων αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του, κατά λέξη τα εξής: "Ο τέταρτος κατηγορούμενος, οποίος είναι λιμενοφύλακας και υπηρετεί στο Κ.Λ. ... στο κλιμάκιο ειδικών αποστολών (ΚΕΑ) διαμένει με την οικογένεια του στην περιοχή ... από το έτος 2001 σε διώροφο σπίτι συνιδιοκτησίας της Ψ (κουνιάδας του) και της αδελφής της και συζύγου του Ξ. Στην ίδια περιοχή και σε μικρή απόσταση βρίσκεται το σπίτι της οικογένειας των λοιπών κατηγορουμένων με τους οποίους υπάρχει από 13ετίας δικαστική αντιπαράθεση για ένα δρομίσκο που περνά μπροστά από τα ακίνητα τους και για τον οποίο η οικογένεια του τετάρτου κατηγορουμένου θεωρεί ότι δεν έχουν δικαίωμα διέλευσης. Εξ αιτίας αυτής της δικαστικής αντιπαράθεσης δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση μεταξύ τους που κλιμακώθηκε με την έκδοση πολιτικών αποφάσεων και ποινικών αποφάσεων για ύβρεις και απειλές που αντηλλάγησαν μεταξύ τους. Στις 31-3-2005 δημιουργήθηκε μεταξύ τους νέο επεισόδιο σε συνέχεια άλλου που είχε λάβει χώρα την ίδια ημέρα στις 14.30 ώρα μεταξύ του τέταρτου κατηγορούμενου και του πρώτου κατηγορουμένου Χ, κατά το οποίο είχαν ανταλλάξει ύβρεις και είχε τραυματισθεί ο Χ ενώ οδηγούσε μηχανάκι (βλ. την υπ' αριθ. ... Ιατρική Βεβαίωση του Γ.Ν. ... που πιστοποιεί ότι αυτός εισήχθη στο Νευροχειρουργικό Τμήμα του Γ. Νοσοκομείου ... για κρανιοεγκεφαλική κάκωση με εκδορές ραχιαίας επιφάνειας άκρας χειρός αριστερά, εκδορά μικρού μεγέθους δεξιάς πηχεοκαρπικής έγκαυμα τριβής δεξιού γόνατος διαμέτρου 0,5 cm, ερύθημα αριστερού ημιθωρακίου διαμέτρου 2 cm και κάκωση αριστερής ποδοκνημικής και εξιτήριο υπό ημερομηνία 1-4-2005). Ο τέταρτος κατηγορούμενος κατήγγειλε αυθημερόν το περιστατικό αυτό στο Α.Τ. .... Το εν λόγω περιστατικό αποτέλεσε την αφορμή να προκληθεί νέο επεισόδιο στις 16.30 ώρα της ίδιας ημέρας έξω από το σπίτι του τετάρτου κατηγορουμένου, όπου τον περίμενε ο πρώτος. Ειδικότερα, ο τέταρτος κατηγορούμενος επέστρεφε στην οικία του στην ..., κινούμενος με το Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο του και λίγο πιο πίσω κινούνταν η Ψ, κουνιάδα του με το δικό της Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο στον κεντρικό δρόμο του χωριού κατευθυνόμενοι στο σπίτι τους. Ο τέταρτος κατηγορούμενος συνόδευε την κουνιάδα του (πολιτικώς ενάγουσα) που επέστρεφε από την εργασία της, φοβούμενοι αμφότεροι, ότι οι αδελφοί Χ θα προκαλούσαν νέο επεισόδιο. Ενώ πλησίασε προς την οικία του ο τέταρτος κατηγορούμενος με το αυτοκίνητο του, δέχθηκε επίθεση από τον πρώτο κατηγορούμενο που τους περίμενε, ο οποίος εκσφενδόνισε πέτρα προς το αριστερό τζάμι του αυτοκινήτου, από κοντινή απόσταση, η οποία (πέτρα) αφού διήλθε από το τζάμι, βρήκε τον τέταρτο κατηγορούμενο στο μέτωπο και εξήλθε από το δεξιό τζάμι του αυτοκινήτου, σπάζοντας αυτό, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί ο εν λόγω κατηγορούμενος στο μέτωπο και να πέσει αιμόφυρτος στο τιμόνι του αυτοκινήτου, να μεταφερθεί δε στα εξωτερικά ιατρεία του Γ.Ν.Ν. ... όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη θλαστικό τραύμα τριχωτού κεφαλής εντοπιζόμενο στη μεσότητα της μετωπιαίας χώρας παραπονούμενος και για κεφαλαλγία και δυσλεξία στο φως. Αμέσως μετά το ως άνω χτύπημα ακολούθησε επίθεση προς την Ψ, η οποία τότε διήνυε τον τέταρτο μήνα της κυήσεως στο δεύτερο παιδί της, Συγκεκριμένα ο Χ άνοιξε βίαια το αυτοκίνητα της και την κλώτσησε στο δεξί πόδι και στην κοιλιά αφού την τράβηξε από το αριστερό χέρι και την έβγαλε δια της βίας έξω από το αυτοκίνητο της με αποτέλεσμα να υποστεί αποκόλληση σάκκου (2,50 cm), για την οποία νοσηλεύθηκε στο Γ.Ν.Ν, ... Τ.Μ. ΓΎΝ/ΚΗΣ Κλινικής (βλ. το από ... πιστοποιητικό εξιτήριο του Μ. ΓΥΝ/ΚΟΥ Τμήματος του Γ.Ν.Ν ..., το από 1-4-2005 εισιτήριο στο άνω νοσοκομείο με αναφερόμενη πάθηση κύηση 14 Ε αιμόρροια και την από 5-4-2005 βεβαίωση του γιατρού της Γυν/κης Κλινικής του άνω νοσοκομείου). Οι ως άνω σωματικές βλάβες σε βάρος των ανωτέρω παθόντων, που προκλήθηκαν από τον πρώτο κατηγορούμενο Χ από πρόθεση, λόγω του τρόπου και των μέσων που χρησιμοποίησε ως προς τους παθόντες καθώς και του πληγέντος μέρους του σώματος τους (πέτρα στο κεφάλι για τον πρώτο Ψ2 και κλωτσιές στην κοιλιά και το πόδι σε εγκυμονούσα ως προς τη δεύτερη) θα μπορούσαν να προκαλέσουν σ' αυτούς κίνδυνο για τη ζωή τους και να τους προκαλέσει βαρειά σωματική βλάβη. Ο περί του θέματος τούτου ισχυρισμός του πρώτου κατηγορουμένου ότι η Ψ δεν υπέστη αποκόλληση σάκκου είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής δεδομένου ότι δεν ενδιαφέρει για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της επικίνδυνης σωματικής βλάβης το αποτέλεσμα ήτοι αν προκλήθηκε βαρεία ή ελαφρά σωματική κάκωση της υγείας της παθούσας, αλλά ο τρόπος και το μέσον που χρησιμοποιήθηκε προς τούτο και αν ήταν δυνατόν με αυτά, να προκληθεί επικίνδυνη για την υγεία της σωματική βλάβη. Πλέον τούτων είναι και αληθές ότι υπέστησαν αμφότεροι τις ως άνω σωματικές βλάβες, δεδομένου ότι αυτά αποδείχθηκαν από τα αναγνωσθέντα και επικαλεσθέντα υπ' αυτών Ιατρικά Πιστοποιητικά του Γ.Ν.Ν. ....
ΕΠΕΙΔΗ από τις υπ' αριθ. 66, 67, 68/2007 εκθέσεις εφέσεων του πρώτου, δεύτερου και τρίτου των κατηγορουμένων, προκύπτει ότι δεν υπάρχει παράπονο αυτών κατά της εκκαλουμένης απόφασης σχετικά με τις αιτιάσεις που πρόβαλαν επ' ακροατηρίω ως αυτοτελούς ισχυρισμού για τη λήψη υπόψη απαραδέκτου της κατάθεσης της Ψ (πολιτικώς ενάγουσας) στην προδικασία λαβούσης, όπως ισχυρίζεται, στη συνέχεια, την ιδιότητα της κατηγορουμένης κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 171 ΚΠΔ σε συνδυασμό με άρθρο 211 ΚΠΔ ως προς την σωματική βλάβη του δευτέρου, πέραν της κατάθεσης του ιδίου λήφθηκαν υπόψη τους τα λοιπά αποδεικτικά μέσα και ιδίως από το αναγνωσθέν πιστοποιητικό του Γ.Ν.Ν..... Επομένως, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ο ισχυρισμός αυτός και συνακολούθως είναι απορριπτέος ανεξαρτήτως της αοριστίας του, ως απαράδεκτος. Τα λοιπά που ισχυρίζεται περί των αποδεικτικών μέσων (ιατρικών πιστοποιητικών) αφορούν εκτίμηση αποδείξεων και συνεπώς αφορούν την ουσιαστική απόδειξη της κατηγορίας μη αποτελούντα αυτοτελή ισχυρισμό που χρήζει απάντησης υπό του Δικαστηρίου.
Επίσης το αίτημα περί διεξαγωγής πραγματογνωμοσύνης είναι απορριπτέο δεδομένου ότι δεν αφορά το ζήτημα του αν υπέστη η πολιτικώς ενάγουσα Ψ την ως άνω σωματική βλάβη αλλά σύγκριση και αντιπαράθεση εγγράφων (ιατρικών πιστοποιητικών) που ανάγεται στη δικαιοδοσία της κρίσης του Δικαστηρίου.
Επομένως θα πρέπει ο πρώτος κατηγορούμενος (Χ) να κηρυχθεί ένοχος των πράξεων που κατηγορείται.
ΕΠΕΙΔΗ ο πρώτος κατηγορούμενος μέχρι την τέλεση της παραπάνω πράξης έζησε έντιμη ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή, πρέπει να αναγνωριστεί σε αυτόν η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2α'του Π.Κ.". Στη συνέχεια, το δικαστήριο της ουσίας κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα της παραπάνω αξιόποινης πράξεως, αναγνωρίζοντας σε αυτόν το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και ειδικότερα του ότι: "Α. Στην ... στις 31-3-2005 προκάλεσε σε άλλον σωματική κάκωση, η πράξη του δε τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική βλάβη. Ειδικότερα στον παραπάνω τόπο και χρόνο έβγαλε την εγκαλούσα Ψ από το αυτοκίνητο της, αφού το ακινητοποίησε και την κλώτσησε στην κοιλιά ενώ αυτή φώναζε ότι είναι έγκυος, με αποτέλεσμα να προκαλέσει σε αυτήν αποκόλληση του σάκου, ο τρόπος δε με τον οποίο τελέστηκε η σωματική βλάβη μπορούσε να προκαλέσει στην παθούσα κίνδυνο για τη ζωή της, εξαιτίας του πληγέντος τμήματος του σώματος της.
Β. Προκάλεσε σε άλλον σωματική κάκωση, η πράξη του δε τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη και συγκεκριμένα στον παραπάνω τόπο και χρόνο πλησίασε το αυτοκίνητο του εγκαλούντος Ψ2, κρατώντας μία μεγάλη πέτρα και από το παράθυρο του οδηγού την πέταξε στο κεφάλι του προξενώντας του θλαστικό τραύμα τριχωτού κεφαλής, ο τρόπος δε που τελέστηκε η πράξη μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα βαριά σωματική βλάβη ως εκ του μέσου που χρησιμοποιήθηκε (ρίψη πέτρας) και του πληγέντος τμήματος του σώματος του (κεφάλι).
Δέχεται ότι ο πρώτος κατηγορούμενος έως το χρόνο που έγινε η αξιόποινη πράξη, έζησε έντιμη, ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή".
Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 18 εδ.β', 26 παρ.1α, 27 παρ.1, 83, 84 παρ.2α, 94 παρ.1, 309 και 308 του ΠΚ, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου και χωρίς να στερήσει έτσι την απόφαση από νόμιμη βάση. Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία της αποφάσεως 393/2009 του Τριμελούς Εφετείου Κέρκυρας τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, απολογίες κατηγορουμένων), από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και οδηγήθηκε στην καταδικαστική του κρίση, ενώ δεν υπήρχε κατά νόμο, ανάγκη να τα παραθέσει αναλυτικά και να εκθέσει τι προκύπτει χωριστά από το καθένα από αυτά. Και συγκεκριμένα έλαβε υπόψη του το Δικαστήριο της ουσίας και συνεκτίμησε μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα και τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων: 1)κατηγορίας, Χ, 2)πολιτικής αγωγής, Ξ και 3)υπερασπίσεως, Ψ χήρας ..., καθώς και την ανωμοτί κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος, Ψ2.
Σύμφωνα με τα άνω λεχθέντα, το Δικαστήριο της ουσίας προκειμένου να καταλήξει στην καταδικαστική κρίση του, οδηγήθηκε στις προαναφερόμενες παραδοχές, που αποτελούν την απαιτούμενη από τις πιο πάνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Συγκεκριμένα, κατά τρόπο σαφή και πλήρη, αναφέρονται όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο αυτός καταδικάστηκε, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόστηκε, χωρίς να εμφιλοχωρήσουν ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά. Για την πληρότητα δε της αιτιολογίας, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού και διατακτικού, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Είναι αβάσιμες και πρέπει να απορριφθούν, οι επιμέρους αντίθετες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος και συγκεκριμένα, ότι: 1)Το δικάσαν Δικαστήριο, παρά την άρνηση της κατηγορίας και τους έγγραφους ισχυρισμούς περί ψευδών καταθέσεων των συγκατηγορούμενών του, τον κήρυξε ένοχο, κατά παράβαση του άρθρου 211 Α' του ΚΠΔ, που αποτελεί κανόνα αξιολόγησης των αποδεικτικών μέσων αφού για να στηρίξει την κρίση του περί της ενοχής του για την παραπάνω αξιόποινη πράξη, έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε μόνο τις δύο καταθέσεις των συγκατηγορούμενων του, Ψ2 και Ψ. Όμως όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Εφετείο για να στηρίξει την κρίση του περί της ενοχής του κατηγορουμένου για την άνω αξιόποινη πράξη, στηρίχθηκε, όπως αναφέρεται στην αρχή αυτού (σκεπτικού) στις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάσθηκαν στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά, και τις απολογίες των κατηγορουμένων.
2) Το Τριμελές Εφετείο Κερκύρας παρά τον ισχυρισμό του ότι η Ψ δεν έφερε ουδεμία σωματική βλάβη, ότι η βεβαίωση του Δ/ντή της Γυναικολογικής Κλινικής περί νοσηλείας της Ψ από το διάστημα 1-4-2005 έως 5-4-2005 που επιδείχθηκε στο ανωτέρω Δικαστήριο είναι προφανώς ψευδής, δεδομένου ότι η Ψ τις ημέρες αυτές συνέχιζε κανονικά τις εργασίες της και ότι η βεβαίωση αυτή εκδόθηκε με σκοπό να πλανηθεί κάθε αρμόδιο Δικαστήριο στην κρίση του περί της ενοχής του και κυρίως στην κρίση του για το είδος της σωματικής βλάβης, απέρριψε αναιτιολόγητα το αίτημα του για διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης, όσο αφορά την ύπαρξη και ποιας σωματικής βλάβης, δεδομένου ότι από το είδος της εξαρτάτο και ο χαρακτηρισμός της πράξης. Αβάσιμα όμως, διότι το δικάσαν Εφετείο, με πλήρη και σαφή στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως αιτιολογία, έχει απορρίψει αιτιολογημένα τον άνω ισχυρισμό. Και 3) ότι η λήψη υπόψη από το δικαστήριο και η αποδεικτική αξιοποίηση απολογίας κατηγορουμένου παραβιάζει το δικαίωμα υπεράσπισης του, δικαζόμενου κατηγορουμένου, που παρέχεται σ' αυτόν από τα άρθρα 6 παρ. 3 στοιχ. δ' της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και 14 παρ. 2 στοιχ. ε' του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και ειδικότερα, ότι στην προκειμένη δίκη καταδικάσθηκε με μόνη την κατάθεση της μάρτυρας Ψ και την κατάθεση του συγκατηγορουμένου του Ψ2, που αθωώθηκε. Η λήψη υπ'όψη των ανωτέρω μόνο καταθέσεων, παρά τις αντιρρήσεις του, χωρίς κανένα άλλο επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος του δεν είναι αρκετή για τον σχηματισμό της κρίσης περί ενοχής του και δημιουργεί απόλυτη ακυρότητα κατ'άρθρο 171 ΚΠΔ λόγω χρήσης απαγορευμένου αποδεικτικού μέσου. Αβάσιμα όμως και εδώ, διότι σύμφωνα με τα άνω λεχθέντα, το δικάσαν Δικαστήριο έλαβε υπόψη του για την περί ενοχής κρίση του, το σύνολο των αποδεικτικών μέσων και όχι μόνο ορισμένα από αυτά. Επομένως, οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ.Α', Δ' και Ε' ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως, με τους οποίους αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της απόλυτης ακυρότητας της διαδικασίας, της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και της ελλείψεως νόμιμης βάσεως, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατά τα λοιπά, με τους πιο πάνω λόγους αναιρέσεως, πλήττεται απαραδέκτως η άνω απόφαση για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και των πραγματικών περιστατικών.
Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολο της και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (ΚΠΔ 583 παρ.1) , τόσο για την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως, όσο και για την απόρριψη των πρόσθετων λόγων, καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (ΚΠολΔ 176, 183).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει: 1)την από 29 Σεπτεμβρίου 2009 (υπ'αριθμ.πρωτ.4/2009 ενώπιον του Γραμματέα του Εφετείου Κέρκυρας) αίτηση του Χ, για αναίρεση της με αριθμό 393/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κέρκυρας. 2)τους ασκηθέντες με το από 22-12-2009 ενώπιον του άνω γραμματέα, δικόγραφο, πρόσθετους λόγους. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ για την απόρριψη της αναιρέσεως και στο αυτό ποσό για την απόρριψη των προσθέτων λόγων, καθώς και στη δικαστική δαπάνη του πολιτικώς ενάγοντος, από πεντακόσια (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιουνίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Σεπτεμβρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ