Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Εξύβριση, Πρόσθετοι λόγοι.
Περίληψη:
Καταδικαστική απόφαση για εξύβριση κατά συρροή. Ο λόγος αναιρέσεως είναι παντελώς αόριστος. Απορρίπτεται η αίτηση ως απαράδεκτη, αλλά και οι πρόσθετοι λόγοι ως απαράδεκτοι, αφού για το παραδεκτό αυτών, πρέπει να είναι παραδεκτή η αίτηση αναιρέσεως.
Αριθμός 91/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου - Κατσαβριά-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 4 Δεκεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κοσμάτο, για αναίρεση της 1821/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σερρών.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Σερρών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Μαΐου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, ως και στο από 9 Νοεμβρίου 2009 δικόγραφο των προσθέτων λόγων, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 898/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ.2, 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 ΚΠΔ, προκύπτει ότι για το ορισμένο και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης κατά αποφάσεων των ποινικών δικαστηρίων, πρέπει στη δήλωση ασκήσεως της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται η αναίρεση. Αν στη σχετική δήλωση δεν περιέχεται ένας τουλάχιστον λόγος αναίρεσης από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται ( άρθρο 513 παρ. 1 ΚΠΔ). Για το ορισμένο του λόγου αναίρεσης, δεν αρκεί η παράθεση απλώς του κειμένου της σχετικής διάταξης, που προβλέπει το λόγο, αλλά απαιτείται και αναφορά των περιστατικών εκείνων που θεμελιώνουν τη σχετική πλημμέλεια. Ειδικότερα, για το ορισμένο του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγου αναίρεσης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλει το Σύνταγμα, πρέπει να προσδιορίζεται με τη σχετική δήλωση σε τι συνίσταται, σε σχέση με τις παραδοχές της απόφασης, η έλλειψη αυτή, ποιες είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία της απόφασης ή οι αντιφατικές αιτιολογίες αυτής ή ποια αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το δικαστήριο της ουσίας (Ολ. ΑΠ 19/2001). Μόνη η παραδοχή από το δικαστήριο στο σκεπτικό της απόφασης, ύστερα από την εκτίμηση των αποδείξεων, ως αιτιολογίας, έστω και κατ' αντιγραφή του περιεχομένου του διατακτικού της απόφασης, δεν συνιστά άνευ ετέρου έλλειψη της κατά νόμο αιτιολογίας της απόφασης, εκτός εάν στο διατακτικό και κατ' ανάγκη επί αντιγραφής του στο σκεπτικό της απόφασης, δεν εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της πράξης για την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων. Η έλλειψη όμως αυτή και στην περίπτωση αυτή, πρέπει να προσδιορίζεται με το σχετικό λόγο αναίρεσης. Σύμφωνα εξ άλλου με τη διάταξη του άρθρου 509 παρ. 2 του ΚΠΔ, εκτός από τους λόγους που αναφέρονται στην έκθεση για την αναίρεση που έχει συνταγεί σύμφωνα με το άρθρο 474 παρ. 2 του ίδιου κώδικα, μπορούν να προταθούν και πρόσθετοι λόγοι με έγγραφο που κατατίθεται στον γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Για το παραδεκτό συνεπώς των προσθέτων λόγων, πρέπει να είναι παραδεκτή η αίτηση αναιρέσεως. Εάν αυτή είναι απαράδεκτη, διότι δεν εκτίθενται ορισμένοι και σαφείς λύγοι, τότε είναι απαράδεκτοι και οι πρόσθετοι λόγοι και δεν είναι επιτρεπτή η συμπλήρωση της αιτήσεως με αυτούς ή η διασαφήνιση των αορίστων ή ασαφών λόγων της αιτήσεως. Αλλά δεν είναι επιτρεπτή ούτε η αυτεπάγγελτη έρευνα από τον Άρειο Πάγο, εάν πρόκειται για τους λόγους που αναφέρονται στα στοιχεία Α, Γ, Δ, Ε, ΣΤ και Η του άρθρου 510 παρ. 1 του ΚΠΔ, αφού η αυτεπάγγελτη έρευνα που προβλέπεται από το άρθρο 511 του ίδιου κώδικα, προϋποθέτει παραδεκτή αίτηση αναιρέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, επιδιώκεται η αναίρεση της 1821/2008 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σερρών, με την οποία ο αναιρεσείων καταδικάσθηκε σε συνολική ποινή φυλάκισης σαράντα πέντε (45) ημερών για εξύβριση κατά συρροή, με την αιτίαση ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης αποτελεί πιστή αντιγραφή του διατακτικού, το οποίο επίσης αποτελεί πιστή αντιγραφή του κλητηρίου θεσπίσματος. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως είναι αόριστος και συνεπώς απαράδεκτος, αφού δεν προσδιορίζεται σε τι συνίσταται η έλλειψη αιτιολογίας σε σχέση με τις παραδοχές της απόφασης, ποιες είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία της απόφασης ή οι αντιφατικές αιτιολογίες αυτής, και ειδικότερα δεν προσδιορίζεται εάν στο διατακτικό και κατ' ανάγκη επί αντιγραφής του στο σκεπτικό της απόφασης, δεν εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της πράξης για την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, καθόσον η απλή επανάληψη στην αιτιολογία της απόφασης του διατακτικού της, δεν συνιστά άνευ ετέρου έλλειψη της κατά νόμο αιτιολογίας της απόφασης. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη η αίτηση αναιρέσεως και να απορριφθούν ως απαράδεκτοι και οι πρόσθετοι λόγοι που προβάλλονται από τον αναιρεσείοντα, καταδικασθεί δε αυτός στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 2515/2009 αίτηση και τους από 9/11/2009 προσθέτους λόγους του ...για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1821/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σερρών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Δεκεμβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 15 Ιανουαρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ