Θέμα
Αναιρέσεων συνεκδίκαση, Λόγοι ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, Αναιρεί και παραπέμπει.
Περίληψη:
Συνεκδίκαση δύο αναιρέσεων. Λόγοι ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Η ανάιρεσιβαλλόμενη δεν περιέχει αιτιολογία αλλά αντ’ αυτής με το σκεπτικό παραπέμπει στο διατακτικό. Δεν περιέχει αιτιολογία. Αναιρεί και παραπέμπει.
Αριθμός 1209/2016
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δήμητρα Μπουρνάκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Καπελούζο, Δημήτριο Γεώργα, Δημήτριο Τζιούβα και Νικόλαο Τσάκο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Μαΐου 2016, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου - Βασιλοπούλου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Κ. Σ. του Ν., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Διονύσιο Κοντομηνά, για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 18828/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Mε συγκατηγορούμενο τον Κ. Γ. του Κ..
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Ιουνίου 2015 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 770/2015.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκειμένη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Kατά τη διάταξη του άρθρου 514 εδ. γ του ΚΠΔ, δεν επιτρέπεται δεύτερη αίτηση αναιρέσεως κατά της ιδίας αποφάσεως. Κατά την έννοια της διατάξεως προϋπόθεση για την απαγόρευση ασκήσεως δεύτερης αιτήσεως αναιρέσεως είναι να έχει προηγηθεί κρίση επί της πρώτης. Στην αντίθετη περίπτωση που η πρώτη εκκρεμεί, παραδεκτώς ασκείται εντός της νόμιμης προθεσμίας δεύτερη αναίρεση, η οποία είναι συμπληρωματική της πρώτης και συνεξετάζεται με αυτή. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας κατά της υπ’ αριθμ. 18828/29.4.2015 .αποφάσεως του Ζ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η οποία καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 ΚποινΔ την 3-6-2015 ασκήθηκαν από τον κατηγορούμενο - αναιρεσείοντα εμπροθέσμως δια του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου δύο αναιρέσεις: α) Η πρώτη αίτηση αναιρέσεως ασκήθηκε με δήλωση του αναιρεσείοντος που επιδόθηκε στον Εισαγγελέα την 22.6.2015, εντός της εικοσαήμερης προθεσμίας από της καταχωρίσεως της αποφάσεως στο ειδικό βιβλίο, (άρθρα 465 παρ. 1, 473 παρ. 1, 2 του ΚΠΔ) και β) Η δεύτερη αίτηση αναιρέσεως ασκήθηκε την 23.6.2015 και αυτή εντός της εικοσαήμερης προθεσμίας από της καταχωρίσεως στο ειδικό βιβλίο με δήλωση του παραστάντος κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δικηγόρου Θεόδωρο Παναγόπουλο που επιδόθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Οι αιτήσεις αυτές που επιδόθηκαν Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είναι παραδεκτές και περιέχουν ως λόγους αναιρέσεως την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ.Δ’ ΚΠΔ ).
Συνεπώς, εφόσον δεν έχει προηγηθεί κρίση επί της πρώτης αιτήσεως αναιρέσεως, η δεύτερη αίτηση επιτρεπτώς ασκείται εντός της νόμιμης προθεσμίας, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση καταχωρήθηκε καθαρογραμμένη στο τηρούμενο από το Πρωτοδικείο Αθηνών και στο ειδικό προς τούτο βιβλίο την 3.6.2015 και οι κρινόμενες αιτήσεις ασκήθηκαν τις 22.6 2015 και 23.6.2015 αντίστοιχα, πρέπει οι αιτήσεις αυτές να συνεκδικασθούν. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση στερείται της επιβαλλομένης από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, η έλλειψη της οποίας ιδρύει από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν δεν εκτίθενται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν και συγκροτούν την αντικειμενική υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο καταδικάσθηκε ο κατηγορούμενος δεν αναφέρονται οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους υπήχθησαν τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε έλλειψη τέτοιας αιτιολογίας υπάρχει και όταν η αιτιολογία είναι εντελώς τυπική, προς την οποία εξομοιώνεται και εκείνη που παραπέμπει στα πραγματικά περιστατικά του διατακτικού. Και ναι μεν το αιτιολογικό μαζί με το διατακτικό της αποφάσεως, στο οποίο ως λογικό συμπέρασμα καταχωρίζονται όλα τα στοιχεία του εγκλήματος, αποτελούν ενιαίο σύνολο και είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωσή τους, πλην όμως, η συμπλήρωση αυτή δεν μπορεί να φθάσει μέχρι σημείου ολικής αναφοράς στα περιστατικά που αναγράφονται στο διατακτικό της αποφάσεως.
Στην προκείμενη περίπτωση, με τις από 22.6.2015 και 23.6.2015 αιτήσεις του αναιρεσείοντος, πλήττεται η με αριθμό 18828/2015 απόφαση του Ζ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, με την οποία ο αναιρεσείων κρίθηκε ένοχος για επικίνδυνη σωματική βλάβη και καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους, η οποία ανεστάλη επί τριετία. Ως αιτιολογία της αποφάσεώς του, το δικαστήριο διέλαβε τα εξής, κατά λέξη: " Από την αποδεικτική διαδικασία και από τα έγγραφα των οποίων έγινε η ανάγνωση στο ακροατήριο καθώς και από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο, και την εν γένει συζήτηση της υποθέσεως προέκυψε και το δικαστήριο πείσθηκε "ότι ο κατηγορούμενος Κ. Σ. έχει τελέσει το έγκλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης ... κατά το χρόνο, τόπο και υπό τις συνθήκες που εκτίθενται στο διατακτικό της παρούσας και συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτής κατά τα εκτιθέμενα στο διατακτικό" και ακολούθως τον κήρυξε ένοχο της πράξεως αυτής. Η αιτιολογία όμως αυτή, δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, αλλά ασαφής, αφού αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την αξιόποινη πράξη που του αποδίδεται στο κατηγορητήριο, αόριστα, ενώ δεν αναφέρει τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και στοιχειοθετούν, κατά τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη, το έγκλημα για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος -ήδη αναιρεσείων ήτοι της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, ούτε τις νομικές σκέψεις με τις οποίες υπήχθησαν τα περιστατικά αυτά στις διατάξεις που εφαρμόσθηκαν και οι ελλείψεις αυτές δεν μπορούν να αναπληρωθούν από τα όσα περιέχονται στο διατακτικό, στο οποίο εξ ολοκλήρου παραπέμπει το σκεπτικό, σύμφωνα με όσα, επίσης στη νομική σκέψη αναφέρθηκαν. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ ΚΠΛ προβλεπόμενος, μοναδικός λόγος αναιρέσεως, περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Ακολούθως πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση, στο ίδιο, δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους οι οποίοι δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚποινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθμ. 18828/2015 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που την δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου 2016.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Ιουνίου 2016.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ