Θέμα
Αναιρέσεως απόρριψη.
Περίληψη:
Προσαρμογή ποινής αλλοδ. Δικαστηρ. Για εκτέλεση σε Ελλάδα. Αβάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή.
ΑΡΙΘΜΟΣ 708/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Παναγιώτη Ρουμπή, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο-Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Μαΐου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μπόμπολη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα - κατηγορουμένου Θ. Π. του Ε., κατοίκου ... και ήδη κρατουμένου στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Μαντζουράνη, περί αναιρέσεως της 51959/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 18 Δεκεμβρίου 2014 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 35/2015.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντα, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με το άρθρο πρώτο του ν. 1708/1987, κυρώθηκε και ισχύει ως αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού Ελληνικού δικαίου και υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, στο οποίο και παραπέμπει η διάταξη αυτή, η διεθνής σύμβαση για την μεταφορά των καταδίκων που υπογράφηκε στο Στρασβούργο στις 21 Μαρτίου 1983. Κατά τις διατάξεις της διεθνούς αυτής συμβάσεως, σκοπός της οποίας είναι η παροχή δυνατότητας στους αλλοδαπούς, που έχουν στερηθεί την ελευθερία τους, εξαιτίας κάποιας ποινικής παράβασης, να εκτίουν την ποινή τους στον κοινωνικό χώρο που ανήκουν, ένα πρόσωπο που καταδικάζεται στο έδαφος κάποιας χώρας, μπορεί να μεταφέρεται στο έδαφος μιας άλλης χώρας, σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης αυτής, για να εκτίσει εκεί την ποινή, κατά την επιθυμία του καταδικασθέντος, που εκφράσθηκε στο κράτος της καταδίκης ή το κράτος της εκτέλεσης και κατ’ αίτηση του κράτους καταδίκης ή του κράτους της εκτέλεσης (άρθρ. 1 και 2 παρ. 2 και 3). Μεταξύ των προϋποθέσεων, που απαιτούνται για την πραγματοποίηση της μεταφοράς του κατάδικου, είναι όπως οι πράξεις ή οι παραλείψεις, που αποτέλεσαν το λόγο της καταδίκης, αποτελούν ποινικό αδίκημα, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους της εκτέλεσης ή θα έπρεπε να αποτελούσαν ένα τέτοιο αδίκημα, εάν είχαν διαπραχθεί στο έδαφος του (άρθρ. 3 παρ. 1ε). Οι αρχές του κράτους της εκτέλεσης οφείλουν είτε: α) να εξακολουθήσουν την εκτέλεση της καταδίκης αμέσως ή βάσει δικαστικής ή διοικητικής απόφασης, σύμφωνα με τους όρους που αναφέρονται στο άρθρο 10 της συμβάσεως, β) να μετατρέψουν την καταδίκη, με μια δικαστική ή διοικητική απόφαση του κράτους αυτού, αντικαθιστώντας με αυτό τον τρόπο την επιβληθείσα ποινή από το κράτος της καταδίκης σε μια ποινή που προβλέπεται από τη νομοθεσία του κράτους της εκτέλεσης για το ίδιο έγκλημα, κατά τους όρους του άρθρου 11 (άρθρ. 9 παρ. 1, α και β). Η εκτέλεση της καταδίκης διέπεται από το δίκαιο του κράτους της εκτέλεσης και αυτό το κράτος είναι το μόνο αρμόδιο για να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις (άρθρ. 9 παρ. 3). Στην περίπτωση που θα συνεχισθεί η εκτέλεση της ποινής, το κράτος δεσμεύεται από τη νομική φύση και τη διάρκεια της ποινής, όπως αυτές καθορίζονται στην καταδικαστική απόφαση. Εν τούτοις, αν η φύση ή η διάρκεια της ποινής δεν συμβιβάζονται με τη νομοθεσία του κράτους της εκτέλεσης ή εάν η νομοθεσία του κράτους αυτού το απαιτεί, το κράτος της εκτέλεσης μπορεί, με δικαστική ή διοικητική απόφαση, να προσαρμόσει αυτή την κύρωση στην ποινή ή στο μέτρο που προβλέπονται από τη δική του νομοθεσία για παραβάσεις της ίδιας φύσης. Η ποινή αυτή ή το μέτρο αντιστοιχούν, κατά το δυνατό, ως προς τη φύση τους, στην ποινή ή στο μέτρο που επιβάλλονται από την καταδικαστική απόφαση και δεν μπορούν να επιβαρύνουν με τη φύση τους ή τη διάρκειά τους την ποινή που έχει απαγγελθεί από το κράτος της καταδίκης, ούτε να υπερβούν το ανώτατο όριο, που προβλέπεται από το δίκαιο του κράτους της εκτέλεσης (άρθρ. 10 παρ. 1 και 2). Από τις διατάξεις αυτές προκύπτουν τα εξής: 1) δια του καθιερούμενου θεσμού της μεταφοράς καταδίκου από μια χώρα (της καταδίκης) σε άλλη (της εκτέλεσης), προς εκπλήρωση του ως άνω σκοπού του, τα μέρη προσέβλεψαν αφ’ ενός στο συμφέρον του καταδικασθέντος δια της εκτίσεως της ποινής του στο δικό του κοινωνικό περιβάλλον και αφ’ ετέρου στον, κατά το δυνατό, σεβασμό της, με τη δικαστική απόφαση του αλλοδαπού δικαστηρίου, διατυπωθείσας κρίσης για την ποινική μεταχείριση του καταδίκου, 2) η προσαρμογή της ποινής στο κράτος της εκτέλεσης πρέπει να γίνεται με βάση τις ως άνω αρχές και κατ’ εφαρμογή της σχετικής ποινικής πρόβλεψης που υπάρχει στο δίκαιο του κράτους αυτού κατά το χρόνο της μεταφοράς ή κατά το χρόνο της τελέσεως της πράξεως, αν δεν υπάρχει ποινική πρόβλεψη κατά το χρόνο της μεταφοράς και 3) η προσαρμογή της ποινής ή του μέτρου γίνεται από το δικαστήριο του κράτους της εκτελέσεως κατά την ελεύθερη κρίση του, μέσα πάντως στα ως άνω πλαίσια, όπως τούτο ειδικότερα προκύπτει από τη χρήση στη σύμβαση του όρου "κατά το δυνατό". Περαιτέρω, κατά το άρθρο 47 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος" Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης και γνώμη συμβουλίου που συγκροτείται κατά πλειοψηφία από δικαστές, να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί". Η κατά τα ανωτέρω απονεμόμενη χάρη δεν επιφέρει την εξαφάνιση της καταδίκης, υπό την έννοια να θεωρούνται και τα ήδη, συνεπεία αυτής, χωρήσαντα αποτελέσματα ως μηδέποτε λαβόντα χώρα, αλλά, απλώς, αίρει για το μέλλον τις, συνεπεία της καταδίκης, επελθούσες στερήσεις και ανικανότητες (ΣτΕ 183, 2164, 2588/2004, 2938/2003).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη με αρ. 51959/2014 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, στο εν λόγω δικαστήριο εισήχθη η από 10-12-2014 αίτηση του Έλληνα κρατουμένου και ήδη αναιρεσείοντος με την οποία αυτός ζητούσε την προσαρμογή της στερητικής της ελευθερίας ποινής της ισόβιας κάθειρξης, που του επιβλήθηκε με τη με αρ. Τ 20087448/30-9-2009 απόφαση του Κεντρικού Ποινικού Δικαστηρίου του Λονδίνου της Μεγάλης Βρετανίας, που τον κήρυξε ένοχο ανθρωποκτονίας με πρόθεση, σε ήρεμη κατάσταση, σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία. Το εν λόγω Ελληνικό δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη με αρ. 51959/2014 απόφασή του δέχθηκε τα παρακάτω, κατά πιστή αντιγραφή: "Εισάγεται σύμφωνα με τα άρθρα 9 παρ. 1, 10, 11 και άρθρο δεύτερο (ακροτελεύτιο) του Ν. 1708/1987 ("Κύρωση της σύμβασης για τη μεταφορά των καταδίκων") της σύμβασης αυτής, η από 10/12/2014 αίτηση του ανωτέρω κρατούμενου στη Διεύθυνση Μεταγωγών Δικαστηρίων Αττικής, με την οποία ζητά την προσαρμογή της στερητικής της ελευθερίας ποινής ισόβιας καθείρξεως (με ελάχιστο όριο εκτιτέας ποινής κάθειρξη είκοσι -20- ετών) που του επιβλήθηκε με την υπ’ αριθμ. Τ20087448 της 30/9/2009 απόφαση του Κεντρικού Ποινικού Δικαστηρίου του Στέμματος Λονδίνου της Μεγάλης Βρετανίας, με έναρξη ποινής την 6/11/2008.
Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία αποτέλεσαν τη βάση της καταδίκης του αιτούντος συνιστούν αξιόποινη πράξη σύμφωνα με το Ελληνικό Ποινικό Δίκαιο και συγκεκριμένα αυτή της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, που προβλέπεται από τα άρθρα 299§1 ΠΚ σε συνδ. με άρθρο 33§1 Ν. 2172/93 και τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.
Ο προσδιορισμός της ποινής που θα εκτίσει ο καταδικασθείς για τις πράξεις για τις οποίες δικάστηκε στο κράτος της καταδίκης, πρέπει να γίνει σύμφωνα με τα όρια της απειλούμενης από την Ελληνική Νομοθεσία ποινής, ως ανωτέρω, το δε Δικαστήριό σας κατά την προσαρμογή της ποινής που επιβλήθηκε από το αλλοδαπό Δικαστήριο δεσμεύεται από: α) το ανώτατο όριο της απειλούμενης από την Ελληνική Νομοθεσία ποινής, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί β) από το μέγεθος της ποινής που επιβλήθηκε από το κράτος της καταδίκης, το οποίο επίσης δεν μπορεί να υπερβεί, γ) από το χαρακτηρισμό και τη διαβάθμιση της αξιόποινης πράξης και τις τυχόν ελαφρυντικές περιστάσεις που δέχτηκε το Δικαστήριο του κράτους της καταδίκης.
Δέχεται την αίτηση. Προσαρμόζει την επιβληθείσα στερητική της ελευθερίας ποινή της ισόβιας κάθειρξης σε στερητική της ελευθερίας ποινή της ισόβιας κάθειρξης όπως αυτή προβλέπεται από τα άρθρα 51 παρ. 1, 52 παρ. 1 και 299 παρ.1 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα". Ήτοι το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, δέχθηκε την αίτηση του Έλληνα κρατουμένου και νυν αναιρεσείοντος Θ. Π. και προσάρμοσε την επιβληθείσα σε αυτόν, για ανθρωποκτονία με πρόθεση σε ήρεμη κατάσταση αξιόποινη πράξη, από το αλλοδαπό δικαστήριο, ποινή της ισόβιας κάθειρξης ( με ελάχιστο όριο έκτισης ποινής τα 20 έτη), σε στερητική της ελευθερίας ποινή πάλιν ισόβιας κάθειρξης, κατ’ εφαρμογή της προαναφερθείσας διεθνούς συμβάσεως του Στρασβούργου του 1983 και των διατάξεων των άρθρων 51 παρ. 1, 52 παρ. 1 και 299 παρ. 1 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα. Με την κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως ο αναιρεσείων κρατούμενος που ήδη έχει μεταφερθεί με αίτησή του στην Ελλάδα για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του στην Ελλάδα, παραπονείται , με το μοναδικό λόγο αναιρέσεως, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ανωτέρω ουσιαστικών ποινικών διατάξεων της διεθνούς συμβάσεως και του Ελληνικού ΠΚ και ζητεί να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να προσαρμοσθεί η άνω ποινή του της ισόβιας κάθειρξης, που του επιβλήθηκε με ελάχιστο όμως όριο έκτισης αυτό των 20 ετών, λόγω ελαφρυντικής περίστασης, στην ποινή της εικοσαετούς κάθειρξης, που προβλέπεται από την Ελληνική νομοθεσία, ως ανώτατο όριο πρόσκαιρης κάθειρξης, λόγω αναγνώρισης από το Βρετανικό Δικαστήριο ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου εντίμου βίου, κατά τα άρθρα 52, 83, 84 παρ. 2 α και 299 παρ. 1 του Ελληνικού ΠΚ.
Από τα έγγραφα της δικογραφίας που επισκοπεί το παρόν Δικαστήριο και ειδικά από τη σε νόμιμη μετάφραση, με αρ. Τ 20087448/30-9-2009 απόφαση του Κεντρικού Ποινικού Δικαστηρίου της Μεγάλης Βρετανίας, που τον κήρυξε ένοχο ανθρωποκτονίας με πρόθεση, σε ήρεμη κατάσταση και της οποίας ζητήθηκε από τον Έλληνα κατηγορούμενο η εκτέλεση στην Ελλάδα και η προσαρμογή της επιβληθείσας ποινής της ισόβιας κάθειρξης, που του επιβλήθηκε με ελάχιστο όμως όριο έκτισης αυτό των 20 ετών, λόγω ελαφρυντικής περίστασης, στην ποινή της εικοσαετούς κάθειρξης, που προβλέπεται από την Ελληνική νομοθεσία, ως ανώτατο όριο πρόσκαιρης κάθειρξης, λόγω αναγνώρισης από το Βρετανικό Δικαστήριο ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου εντίμου βίου, προκύπτει ότι το εν λόγω αλλοδαπό ποινικό δικαστήριο επέβαλε την ανωτέρω ποινή, με το παρακάτω σε νόμιμη μετάφραση αιτιολογικό καταδίκης- επιβολής και επιμέτρησης της ποινής, με τη μορφή παρατηρήσεων καταδίκης: "ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ Δικαστής ROBERTS: Κύριε Π., παρακαλώ σηκωθείτε. Δεν θέλω να παρατείνω την αγωνία σου, έτσι θα προχωρήσω με την απόφαση τώρα. Αυτές οι παρατηρήσεις καταδίκης θα είναι αργότερα διαθέσιμες σε γραπτή μορφή για τον όποιο ενδιαφερόμενο.
Έχεις καταδικασθεί για ανθρωποκτονία. Η ποινή για ανθρωποκτονία καθορίζεται από τον νόμο και είναι ισόβια κάθειρξη και αυτή είναι η ποινή που πρέπει να επιβάλλω στην περίπτωση σου. Θα υποστείς την ποινή αυτή μέχρι να πεθάνεις. Θα την εκτίσεις σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος θα το εκτίσεις στην φυλακή, το δεύτερο μέρος - αν και όταν η Επιτροπή Αναστολών αποφασίσει ότι είναι ασφαλής η άφεσή σου μέσα στην κοινωνία -θα το εκτίσεις με ειδική άδεια. Η άδεια θα υπόκειται σε μία σειρά από όρους. Εάν παραβείς κάποιον από αυτούς τους όρους, ή εάν διαπράξεις οποιοδήποτε άλλο παράπτωμα όσο θα είσαι ελεύθερος θα υπόκεισαι σε επαναφυλάκιση και είναι πολύ πιθανόν ότι θα περάσεις εκεί το υπόλοιπο της ζωής σου.
Υποχρεούμαι να αποφασίσω ποιος είναι ο ελάχιστος χρόνος παραμονής σου στην φυλακή πριν μπορείς να αιτηθείς στο Συμβούλιο Αναστολών για αποφυλάκισή σου με ειδική άδεια. Για λόγους τους οποίους θα εξηγήσω σε λίγο, θα ορίσω την χρονική αυτή περίοδο σε 20 χρόνια. Οι 328 μέρες τις οποίες όπως μου έχει γνωστοποιηθεί έχεις μείνει προφυλακιστέος στις Ηνωμένες Πολιτείες και εδώ περιμένοντας την δίκη θα μετρήσουν ως τμήμα της ποινής σου, έτσι η επίσημη απόφαση του δικαστηρίου θα αναφέρει ότι από σήμερα πρέπει να εκτίσεις 19 χρόνια και 37 μέρες πριν να έχεις το δικαίωμα για αποφυλάκιση με άδεια. Εάν φανεί ότι ο αριθμός ημερών που μου έχει δοθεί είναι λάθος, και αν ο σωστός αριθμός ημερών κατόπιν συμφωνηθεί και από τις δύο πλευρές, η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί να προσαρμοστεί διοικητικά χωρίς την ανάγκη περαιτέρω ακροάσεως. Εάν υπάρξει η οποιαδήποτε αμφισβήτηση σχετικά με αυτό το θέμα τότε η περαιτέρω ακρόαση θα είναι απαραίτητη.
Υποχρεούμαι να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους καθορίζω την ελάχιστη περίοδο των 20 ετών και ποια είναι η δεδομένη βάση πάνω στην οποία κατέληξα σε αυτόν τον αριθμό. Εάν θέλεις μπορείς να καθίσεις όσο θα το κάνω αυτό γιατί θα πάρει λίγη ώρα, έτσι εάν επιθυμείς μπορείς να καθίσεις κύριε Π.
Πρέπει να εξηγήσω αυτά τα θέματα για διάφορους λόγους. Πρέπει να τα εξηγήσω σε σένα, στην οικογένεια του Χ., και στο κοινό γενικώς, γιατί έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτά τα πράγματα, και επίσης πρέπει να τα εξηγήσω για όφελος του Εφετείου στην περίπτωση που θα χρειαστεί να εξετάσουν την ορθότητα ή την μη ορθότητα της αποφάσεώς μου και για το όφελος του Συμβουλίου Αφέσεων που σχεδόν σίγουρα θα χρειαστεί να εξετάσει την περίπτωσή σου μετά από αρκετά χρόνια. Ας ξεκινήσω με την δεδομένη βάση της αποφάσεως και στην συνέχεια θα περάσω στις σχετικές νομικές αρχές και την εφαρμογή τους στην περίπτωσή σου.
Ορισμένα πράγματα είναι ξεκάθαρα από τα αποδεικτικά στοιχεία της υποθέσεως και την ετυμηγορία των ενόρκων. Άλλα πράγματα είναι λιγότερο ξεκάθαρα και πιθανόν θα μείνουν γνωστά μόνο σε σένα και στο άλλο άτομο ή άτομα, όποιοι και αν ήταν, που διέπραξαν αυτή την δολοφονία μαζί σου. Λέω "όποιοι και αν ήταν" γιατί οι ένορκοι δεν ήταν σε θέση να καταλήξουν σε ετυμηγορίες στις υποθέσεις των κ. X. και κ. B. τους οποίους ο εισαγγελέας κατηγορεί ως συνεργάτες σου. Η νέα δίκη τους μπορεί να αποδείξει ή όχι το εάν ο εισαγγελέας έχει δίκιο σχετικά με αυτό. Είτε είναι συνεργάτες σου είτε όχι, είμαι αρκετά ικανοποιημένος πως δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι εσύ έχεις διαπράξει αυτό τον φόνο μόνος σου. Ήσουν αυτός που έδινε τις εντολές και που ήταν κύρια υπεύθυνος για αυτό που συνέβη, αλλά δεν θα μπορούσες να το κάνεις χωρίς βοήθεια.
Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι το θύμα σου, ο Χ. Χ., ήταν εν ζωή την Παρασκευή, 10 Μαρτίου 2000, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αλλά μέχρι το μεσημέρι της ίδιας μέρας τρία πράγματα συνέβησαν. Πρώτον, στραγγαλίστηκε μέχρι θανάτου στο δωμάτιο που αναφέρεται ως ζώνη 8 στον πρώτο όροφο της εγκαταλελειμμένης αποθήκης, όπου διέμενε σε ένα διαμέρισμα. Δεύτερον, το δωμάτιο ζώνη 8 είχε προσεκτικά καθαριστεί σε μία αρκετά, αλλά όχι εντελώς, επιτυχημένη προσπάθεια να απομακρυνθούν όλα τα ίχνη του τι συνέβη. Τρίτον, το σώμα του Χ. είχε αποκρυφτεί στο σκάμμα ελέγχου στο γκαράζ του ισογείου της αποθήκης. Η ετυμηγορία των ενόρκων δείχνει ξεκάθαρα ότι το καθάρισμα και η απόκρυψη του σώματος έλαβαν χώρα σίγουρα κάποια στιγμή μέσα στην χρονική περίοδο μεταξύ 8 και 11 η ώρα το πρωί από εσένα τον ίδιο και τους κ. X. και κ. B. να ενεργούν υπό τις οδηγίες σου.
Παραβλέπω για τους σκοπούς της καταδίκης σου τον ισχυρισμό που έγινε από τους κ. X. και κ. B. ότι ενεργούσαν υπό πίεση προερχόμενη από εσένα και ότι τους απείλησες με πιστόλι. Παραβλέπω αυτόν τον ισχυρισμό για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είναι ενάντια στην υπόθεση του εισαγγελέως και, δεύτερον, οι κ. X. και B. έχουν προφανώς κίνητρα ώστε να κάνουν ψευδείς ισχυρισμούς πως έχουν υποστεί πίεση για να δικαιολογήσουν την δική τους συμπεριφορά. Ωστόσο, αν και προσεγγίζω την περίπτωσή σου με βάση το ότι δεν τους πίεσες για να σε βοηθήσουν, ήταν εργάτες σου και σίγουρα ενεργούσαν υπό τις οδηγίες σου. Οι ένορκοι θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι πως η πράξη του φόνου έλαβε χώρα είτε όταν οι τρεις σας ήσασταν μαζί εκεί μετά τις 8.00 το πρωί ή πιο πριν όταν ήσασταν εκεί με κάποιο άλλο άτομο ή άτομα.
Πρόκειται να θεωρήσω για τον σκοπό του καθορισμού της ελάχιστης κάθειρξης, πως ο φόνος έλαβε χώρα καθόσον ήσασταν εκεί με τον κ. X. και τον κ. B.. Κάνω αυτή την υπόθεση για δύο λόγους. Πρώτον, είναι η βάση που σε ευνοεί περισσότερο και, δεύτερον, είναι η βάση πάνω στην οποία η εισαγγελία έθεσε την υπόθεση της εναντίον σου. Το εάν θα μπορέσει να αποδείξει την ενοχή του κ. X. και του κ. B. είναι ζήτημα που θα αποφασίσει το νέο ορκωτό δικαστήριο τον Ιανουάριο.
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πήγατε στην αποθήκη εκείνη την μέρα με την πρόθεση να σκοτώσετε τον Χ. ή πιθανόν με την πρόθεση να του κάνετε κάποιο σοβαρό κακό. Πιθανόν, πράγματι, να μην πήγατε εκεί με την πρόθεση του να έρθετε σε αντιπαράθεση ή σε συνδιαλλαγή μαζί του. Τα αποδεικτικά στοιχεία και από τα τρία μέλη της οικογένειας Λ. δείχνουν ότι δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος για να του μιλήσετε, είτε για το άδειασμα του χώρου ή για οτιδήποτε άλλο. Όσων αφορά την απομάκρυνση του από τον χώρο του κτιρίου, η συμφωνία σας με τον Μ. Λ. ήταν πως όταν θα ερχόταν η ώρα για τον Χ. να φύγει, θα το έλεγες στον Μ. και ο Μ. θα το κανόνιζε ώστε να μετακομίσει ο Χ. σύντομα, εν ανάγκη και μέσα σε 24 ώρες. Ο Μ. ήταν βέβαιος ότι δεν θα υπήρχαν δυσκολίες σχετικά με αυτό. Για να γίνει κατανοητό πως και γιατί συνέβη αυτή η ανθρωποκτονία, είναι απαραίτητο να καταλάβουμε πολλά πράγματα σχετικά με εσένα και τον χαρακτήρα σου και την προσωπικότητά σου, και σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρέθηκες την ημέρα του φόνου. Έχεις ξεκάθαρα έναν πολύπλοκο χαρακτήρα και υπάρχει μία καλή πλευρά σε σένα στην οποία έχουν αναφερθεί, θα μπορούσα να πω με ευγλωττία και αξιοπρέπεια, ο πατέρας σου και ο αδελφός σου στο γράμμα τους, για το οποίο τους είμαι ευγνώμων. Δεν είσαι συνήθως βίαιος άνδρας αλλά είμαι ικανοποιημένος με το ότι υπάρχει ένα στοιχείο του χαρακτήρα σου το οποίο είναι σχετικό για τους παρόντες σκοπούς και είναι το ότι είναι ένα άτομο χωρίς συνείδηση ηθικής με την έννοια ότι δεν το ξανασκέφτεσαι πριν κάνεις ή πεις κάτι το οποίο θεωρείς ότι μπορεί να σε βοηθήσει να πετύχεις τους προσωπικούς σκοπούς σου, είτε στην προσωπική ζωή σου ή στην επαγγελματική ζωή σου, και άσχετα με το πόσο οι πράξεις σου ή τα λόγια σου μπορεί να παραβαίνουν τον νόμο ή τις ηθικές αξίες των απλών, τίμιων ανθρώπων, ή και τα δύο. Είμαι επίσης ικανοποιημένος πως στις 10 Μαρτίου 2000 οι πράξεις σου ήταν έντονα επηρεασμένες από τις τεράστιες προσωπικές και επαγγελματικές πιέσεις που αντιμετώπιζες. Η καριέρα σου ως εργολάβος ήταν σε σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης (δεν ακούγεται). Ήσουν απεγνωσμένος - και δεν νομίζω ότι αυτό είναι πολύ βαριά λέξη - να ολοκληρώσεις την αγορά αυτής της αποθήκης από τον Μ. Λ. σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή η προσδοκώμενη αγορά αποτελούσε με διαφορά την καλύτερη ευκαιρία, αν όχι την μοναδική ευκαιρία, για να περισώσεις την καριέρα σου στον χώρο της κατασκευαστικής εργολαβίας και, πράγματι, να κάνεις ένα σημαντικό κέρδος για τον εαυτό σου.
Για να μπορέσεις να ολοκληρώσεις την αγορά χρειαζόταν να μπορέσεις να κάνεις δύο πράγματα. Πρώτον χρειαζόταν να πείσεις τον Μ. να ρίξει την τιμή της αγοράς στα 2 εκατομμύρια στερλίνες. Το συζητούσατε αυτό για αρκετές εβδομάδες και ο Μ. ήταν τελικά να το επιβεβαιώσει γραπτώς στην μεσημεριανή σας συνάντηση στις 10 Μαρτίου. Δεύτερον χρειαζόταν να τον πείσεις να αποδεχτεί μέρος μόνο της τιμής αγοράς κατά την ολοκλήρωσή της και το υπόλοιπο να πληρωθεί αργότερα. Με άλλα λόγια, δεν είχες το απαραίτητο ποσό για να ολοκληρώσεις την αγορά. Δεν είναι σαφές αν και τι συζητήσεις είχες με τον Μ. σχετικά με το να δεχτεί μόνο μέρος του ποσού κατά την ολοκλήρωση της αγοράς. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι ποτέ δεν συμφωνήσατε για κάτι τέτοιο και ότι η προτεινόμενη αγορά τελικά απέτυχε στις 16 Μαρτίου, έξι μέρες μετά τον φόνο. Θα πρέπει να διορθώσω την λανθασμένη υπόδειξη που έγινε κάποια στιγμή από την αστυνομία, αλλά που σωστά δεν ακολουθήθηκε από τον εισαγγελέα στην δίκη. Την αναφέρω μόνο γιατί - αν και ποτέ δεν αποτέλεσε μέρος της υπόθεσης της εισαγγελίας και φάνηκε από τα αποδεικτικά στοιχεία να είναι εντελώς λάθος - έχει εμφανιστεί σε κάποιες αναφορές των μέσων επικοινωνίας για αυτήν την δίκη και το αποτέλεσμά της. Η υπόδειξη ήταν ότι πλήρωνες 60.000 στερλίνες την εβδομάδα σε τόκους από βραχυπρόθεσμο δάνειο και ότι σκότωσες τον Χ. γιατί αρνούνταν να μετακομίσει από το κτίριο και η παρουσία του καθυστερούσε την αγορά σου και την μεταπώληση του ακινήτου και συνεπακόλουθα σου κόστιζε όλο και περισσότερους τόκους στο βραχυπρόθεσμο δάνειο. Τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό. Ο Χ. δεν αρνήθηκε ποτέ να βγει από το διαμέρισμα. Δεν είχες κανένα βραχυπρόθεσμο δάνειο και δεν πλήρωνες κανέναν τόκο τέτοιου δανείου. Ο λόγος για την καθυστέρηση στην διαδικασία της συναλλαγής ήταν απλά το ότι δεν είχες τα χρήματα για να ολοκληρώσεις την αγορά. Ήταν στην πραγματικότητα η αδυναμία σου να αποκτήσεις βραχυπρόθεσμο δάνειο που συνέβαλε σημαντικά στην επισφαλή οικονομική σου κατάσταση, το οποίο, με την σειρά του, βοηθάει στο να εξηγηθούν - αλλά σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθούν - οι πράξεις σου στις 10 Μαρτίου. Η μόνη λογική εξήγηση για τον θάνατο του Χ. είναι ότι το πρωί εκείνης της ημέρας βρέθηκες απροσδόκητα αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα και ότι αποφάσισες πως η λύση σε αυτό το πρόβλημα ήταν να αφαιρέσεις την ζωή ενός συνανθρώπου, ενός άκακου και εντελώς αθώου ανθρώπου, ο οποίος δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα που να δικαιώνει ή να δικαιολογεί αυτό που του έκανες. Τον αντιμετώπισες απλά ως κάτι αναλώσιμο μπροστά στα συμφέροντα της επιτυχίας των προσωπικών σκοπών σου. Άσχετα με το αν είχες την πρόθεση ή όχι να αναμετρηθείς με τον Χ. εκείνη την μέρα, είναι ξεκάθαρο από την ετυμηγορία των ενόρκων ότι θα πρέπει να έλαβε χώρα μία αναμέτρηση. Πώς ακριβώς έλαβε χώρα, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ο Χ. είναι νεκρός και δεν μπορεί να μας το πει και τα μόνα εν ζωή άτομα που γνωρίζουν τι συνέβη δεν το λένε.
Μπορεί να ξεκίνησε σαν τίποτα περισσότερο από μία τυχαία συνάντηση στο κτίριο, ίσως στις σκάλες που οδηγούν επάνω στο διαμέρισμα του Χ. και στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του πρώτου ορόφου την οποία παλιότερα χρησιμοποιούσες. Εσύ και ο Χ. δεν είχατε συναντηθεί ποτέ και μπορεί να μην είχε καταλάβει ποιος ήσουν εσύ και η παρέα σου ή τι κάνατε εκεί. Απορρίπτω εντελώς την όποια υπόθεση - και καμία, στην πραγματικότητα, δεν έχει γίνει - ότι ο Χ. ξεκίνησε την όποια βιαιότητα έλαβε χώρα. Είναι ξεκάθαρο ότι ασκήθηκε βία εναντίον του από εσένα ή τους συνενόχους σου και αυτή η βία κατέληξε σε δύο άσχημα κοψίματα στο κεφάλι του. Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι συνέβη στην περιοχή του σκάφους που ήταν αποθηκευμένο στο ισόγειο. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν στο σημείο αυτό έλαβε χώρα η αρχική αναμέτρηση, ή εάν έλαβε χώρα αλλού και ο Χ. προσπάθησε να αποδράσει αλλά στριμώχτηκε και δέχτηκε επίθεση κοντά στο σκάφος.
Θα πρέπει να συνειδητοποίησες ότι αυτό που του συνέβη, αν γινόταν γνωστό θα κατέστρεφε τις πιθανότητες να ολοκληρώσεις την αγορά σου της αποθήκης από τον Μ. και τότε αποφάσισες, Α, ότι δεν θα έπρεπε να μείνει ζωντανός και να τα πει όλα και, Β; ότι το πτώμα του και όλα τα ίχνη του τι συνέβη θα έπρεπε να απομακρυνθούν. Με αυτό τον τρόπο, αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πλάνο σου, η αγορά σου θα ολοκληρωνόταν και θα μπορούσες να ξεφορτωθείς το πτώμα του με πιο μόνιμο τρόπο αργότερα. Επέλεξες μία τρομερή και τρομακτική μέθοδο πραγματοποιώντας αυτό που, στην πραγματικότητα, ήταν μία εκτέλεση. Ο Χ. τραβήχτηκε πάνω στο δωμάτιο ζώνη 8 και δύο μάλλινοι σκούφοι περάστηκαν στο κεφάλι του ώστε να μην βλέπει. Στην συνεχεία στραγγαλίστηκε με το σφίξιμο ενός κορδονιού γύρω από τον λαιμό του μέχρι να πεθάνει. Δεν μπορεί να ήταν ένας γρήγορος θάνατος και μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί τον τρόμο τον οποίο υπέστη κατά τα τελευταία λεπτά της ζωής του. Εσύ και ο κ. X. και ο κ. B. στην συνέχεια καθαρίσατε το δωμάτιο, πετάξατε ασυγκίνητα το πτώμα του στο σκάμμα ελέγχου, το καλύψατε και προσπαθήσατε χωρίς επιτυχία να το κάψετε. Το πλάνο σου να ολοκληρώσεις την αγορά της αποθήκης δεν επετεύχθη και ως τις 22 Μαρτίου η επιχείρηση ακινήτων σου κατέρρευσε (δεν ακούγεται) ως ήταν επαπειλούμενο να γίνει. Έκανες τέσσερις καταθέσεις στην αστυνομία, αρχικά κατά την διάρκεια της διαδικασίας ερευνών αγνοουμένου προσώπου που ξεκίνησε στις 16 Μαρτίου όταν ο Χ. δηλώθηκε αγνοούμενος και στην συνέχεια κατά την έρευνα για φόνο που ξεκίνησε αφού ανακαλύφθηκε το σώμα του στις 25 Μαρτίου. Αμέσως μετά ξεκίνησες μια καινούρια ζωή και καριέρα στην ... όπου ζούσες έως ότου έγινε η έκδοσή σου στα τέλη του προηγούμενου, έτους για να αντιμετωπίσεις αυτή την κατηγορία.
Αν και για λόγους που ο κ. B. έχει ορθά εξηγήσει, δεν έχεις δείξει καμία μεταμέλεια για τις πράξεις σου, ελπίζω ότι αντιλαμβάνεσαι την συντριπτική επίδραση που είχαν αυτές οι πράξεις στην οικογένεια του Χ., ειδικά στην μητέρα του Β., και στην αδελφή του Α. Οι ζωές και των δύο έχουν αμετάκλητα αλλάξει από αυτά που αναγκάστηκαν να ζήσουν τα τελευταία εννιάμιση χρόνια. Η Β. δυστυχώς πέθανε όσο διαρκούσε αυτή η δίκη και πριν τελικά αποδειχθεί ποιος ήταν ο βασικός υποκινητής στον φόνο του υιού της. Η Α. κατανοητά παλεύει ακόμα να καταλάβει γιατί έπρεπε να συμβεί ένα τόσο τρομερό πράγμα στον αθώο αδερφό της. Κατά την διάρκεια αυτής της δίκης συνέχιζες να υποστηρίζεις την ψευδή ιστορία που κατέθεσες στην αστυνομία και επίσης προσπάθησες να ρίξεις το φταίξιμο για τον φόνο σους πρώην εργάτες σου, τους κ. X. και κ. B., που ότι και αν έκαναν το έκαναν απλώς ακολουθώντας τις οδηγίες σου. Αυτή επομένως είναι η δεδομένη βάση πάνω στην οποία πρέπει να προχωρήσω. Στρέφομαι τώρα στις σχετικές νομικές αρχές και στην εφαρμογή τους στην υπόθεσή σου. Η θέση είναι περίπλοκη διότι ο φόνος αυτός έλαβε χώρα πριν ο Νόμος περί Ποινικής Δικαιοσύνης του 2003 αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο καθορίζονται οι ελάχιστες ποινές. Υποχρεούμαι να προσεγγίσω το θέμα σε δύο στάδια. Πρώτον, πρέπει να αποφασίσω πιο θα ήταν το κατάλληλο ελάχιστο όριο εάν αυτός ο φόνος είχε διαπραχθεί σήμερα υπό το πρόγραμμα 21 του Νόμου του 2003. Στην συνέχεια, επειδή υπάρχει μία γενική αρχή πως ο νόμος δεν θα πρέπει να αλλάζει αναδρομικά ώστε ένας κατηγορούμενος να επιδέχεται μεγαλύτερη ποινή από αυτήν που εφαρμοζόταν την στιγμή που διέπραξε το έγκλημα, πρέπει να αποφασίσω ποιο θα ήταν το ελάχιστο όριο φυλάκισης εάν είχες καταδικαστεί το 2000. Εάν αυτό θα ήταν μικρότερη περίοδος από αυτήν που θα επιβαλλόταν σήμερα υπό τον νόμο 2003, θα πρέπει να μειώσω το ελάχιστο όριο ανάλογα.
Το σύστημα του 2000 έλεγε ότι ο πρόεδρος της δίκης δεν θα επέβαλε το ελάχιστο όριο από μόνος του, έκανε μία σύσταση η οποία στην συνέχεια εξεταζόταν από τον Ανώτατο Δικαστικό Άρχοντα (Lord Chief Justice) και είτε αποδεχτό είτε μετατρεπόμενο από αυτόν υποβαλλόταν στον Υπουργό Εσωτερικών, Μέχρι το έτος 2000, ο Υπουργός Εσωτερικών, στην πράξη, εκτελούσε πάντα την σύσταση του Ανώτατου Δικαστικού Άρχοντος. Στο δεύτερο στάδιο της αποφάσεώς μου στην υπόθεσή σου έχω, επομένως, να αποφασίσω τι σύσταση θα είχα κάνει εάν σε καταδίκαζα το 2000. θα πρέπει προφανώς να θεωρήσω ότι η σύστασή μου θα είχε γίνει αποδεκτή από τον τότε Ανώτατο Δικαστικό Άρχοντα και ότι θα είχε επικυρωθεί από τον Υπουργό Εσωτερικών. Όσων αφορά το πρώτο στάδιο, ο Νόμος 2003 απαιτεί ο δικαστής να επιλέξει πρώτα ένα από τα τρία σημεία αφετηρίας - 15 χρόνια, 30 χρόνια ή ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή - και στην συνέχεια να ρυθμίσει την αφετηρία ώστε να αντανακλά τους όποιους επιβαρυντικούς ή ελαφρυντικούς παράγοντες στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Το σύστημα που ορίζει ο Νόμος δεν είναι κάτι μηχανικό που λειτουργεί με το τσεκάρισμα παραμέτρων. Ο σκοπός της εφαρμογής είναι να καταλήξει σε ένα ελάχιστο όριο ποινής κάπου μεταξύ του φάσματος των πιθανών ελάχιστων ορίων που να αντικατοπτρίζει δίκαια την σοβαρότητα της υπόθεσης που αντιμετωπίζει ο δικαστής. Το φάσμα ξεκινάει πολύ παρακάτω από τα 15 χρόνια, συνεχίζει με τα 15 χρόνια, περνάει στα 30 χρόνια και συνεχίζει μέχρι τα ισόβια δεσμά χωρίς αναστολή. Τα θεσμοθετημένα σημεία αφετηρίας αποτελούν χρήσιμους οδηγούς που επιτρέπουν στον δικαστή να καταλήξει στον σωστό αριθμό, αλλά δεν είναι κάτι παραπάνω.
Η πρώτη μου εργασία υπό τον Νόμο του 2003 είναι να επιλέξω την αφετηρία. Αυτό που έχω βασικά να αποφασίσω είναι κατά πόσων η σοβαρότητα του παραπτώματός σου είναι εξαιρετικά υψηλή, στην οποία περίπτωση η αφετηρία πρέπει να είναι ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή, ή ιδιαιτέρως υψηλή, στην οποία περίπτωση πρέπει να είναι 30 χρόνια, ή κανένα από αυτά, στην οποία περίπτωση θα πρέπει να είναι 15 χρόνια. Οι παράγραφοι 4 (2) και 5 (2) στο πρόγραμμα 21 του Νόμου του 2003 προσφέρουν παραδείγματα σχετικά με το είδος των παραγόντων οι οποίοι κανονικά - αλλά όχι αναγκαστικά - τοποθετούν μία υπόθεση στην εξαιρετικά υψηλή ή ιδιαιτέρως υψηλή κατηγορία. Αυτά τα παραδείγματα αποτελούν χρήσιμο οδηγό για την απόφαση του δικαστηρίου αλλά είναι αρκετά καθιερωμένο να μην προσεγγίζονται πολύ άκαμπτα ή ρυθμιστικά. Μπορεί να υπάρχουν υποθέσεις όπου κανένας από τους καθορισμένους παράγοντες δεν είναι παρόν, αλλά ο δικαστής μπορεί να καταλήξει στο ότι η σοβαρότητα της υπόθεσης είναι εξαιρετικά υψηλή ή ιδιαιτέρως υψηλή. Παρομοίως μπορεί να υπάρξουν υποθέσεις όπου ένας από τους καθορισμένους παράγοντες εμφανίζεται αλλά ο δικαστής μπορεί να καταλήξει στο ότι η σοβαρότητα του παραπτώματος δεν είναι εξαιρετικά υψηλή ή ιδιαιτέρως υψηλή. Πολλά εξαρτώνται από το πως μία υπόθεση μπροστά σε κοινό συγκρίνεται με άλλες υποθέσεις με τις οποίες συνήθως ασχολείται το δικαστήριο.
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η υπόθεση σου εμπίπτει στην κατηγορία εξαιρετικά υψηλή. Όσο βαριά και αν είναι η περίπτωσή σου, και είναι βαριά, η αφετηρία ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή διατηρείται για υποθέσεις με τον υψηλότατο βαθμό σοβαρότητας και η δική σου δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Υπάρχει κάποια δύναμη στην εισήγηση του εισαγγελέως πως αυτός ήταν φόνος με σκοπό το κέρδος και ότι συνεπώς δυνάμει της παραγράφου 5 (2), έλκει μία αφετηρία 30 ετών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανθρωποκτονία αυτή είχε ως κίνητρο την απεγνωσμένη επιθυμία σου να μπορέσεις να φέρεις σε πέρας την αγορά της αποθήκης και ως εκ τούτου να δώσεις στον εαυτό σου μία καλύτερη ευκαιρία να σώσεις την επιχείρησή σου και, πράγματι, να αποκτήσεις ένα μεγάλο κέρδος από αυτό. Μπορεί επομένως να περιγραφεί κανονικά ως φόνος με σκοπό το κέρδος. Κατά την γνώμη μου, εμπίπτει σε μία αρκετά διαφορετική κατηγορία σε σχέση με πολλούς φόνους που έχουν γίνει με τέτοια κίνητρα. Δεν περιέχει ορισμένους από τους παράγοντες που βλέπουμε συνήθως, ειδικά σε αυτό το δικαστήριο, σε υποθέσεις όπου μία ελάχιστη ποινή 30 ετών είναι η κατάλληλη. Αν και χωρία αμφιβολία πολύ σοβαρή, δεν νιώθει κανείς ότι είναι μια υπόθεση 30 ετών. Ένας λόγος που έχω αυτή την άποψη είναι το ότι αν και η απόφασή σου να σκοτώσεις τον Χ. ήταν εσκεμμένη - και ήταν ανήλεα επίμονη και τέθηκε σε ισχύ μέσα σε μία περίοδο μερικών λεπτών - δεν ήταν, όπως είναι πολλές ανθρωποκτονίες με οικονομικό όφελος, προγραμματισμένη και προμελετημένη. Ήταν μία απόφαση που πήρες όταν αντιμετώπισες απρόσμενα μία ειδική περίπτωση σε μία στιγμή που βρισκόσουν κάτω από τεράστια προσωπική και επαγγελματική πίεση. Αν και αυτό δεν προσφέρει κάποια δικαιολογία για αυτό που έκανες, έχει κάποια βαρύτητα στο ερώτημα κατά πόσων η υπόθεση σου εμπίπτει στην ιδιαιτέρως σοβαρή κατηγορία. Αν ήταν να πάρω την αφετηρία των 30 ετών, θα έπρεπε να την μειώσω αρκετά ώστε να βάλω την περίπτωσή σου στην κατάλληλη θέση του φάσματος.
Αυτό που πρόκειται για την ακρίβεια να κάνω στις ιδιαίτερες και ασυνήθιστες περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης είναι να πάρω την αφετηρία των 15 ετών και να μεταχειριστώ το οικονομικό κίνητρο μαζί με τους υπόλοιπους επιβαρυντικούς παράγοντες ως στοιχεία που απαιτούν μία σημαντική αυξητική προσαρμογή του αριθμού. Με όποιον τρόπο και αν το προσεγγίσει κανείς έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως εάν αυτός ο φόνος είχε λάβει χώρα σήμερα η κατάλληλη ελάχιστη ποινή σύμφωνα με τον Νόμο 2003 θα ήταν τα 24 έτη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι βασικά το ίδιο είτε κανείς ξεκινάει από τα 30 έτη και τα μειώνει είτε ξεκινάει από τα 15 έτη και τα αυξάνει.
Οι παράγοντες τους οποίους έχω λάβει υπόψη για να καταλήξω σε αυτό το νούμερο συμπεριλαμβάνουν τους ακόλουθους ελαφρυντικούς και επιβαρυντικούς παράγοντες. Υπάρχει ένας μόνο ένας ελαφρυντικός παράγων, αυτός του προηγούμενου καλού σου χαρακτήρα. Η προηγούμενη συμπεριφορά σου όσων αφορά την ανεντιμότητα, όπως εμφανίζεται από την δική σου μαρτυρία, είναι αρκετά ελεεινή αλλά δεν έχεις καταδικαστεί για κάποιο παράπτωμα βιαιοπραγίας και αυτό το λαμβάνω υπόψη. Δεν μπορεί να έχει ιδιαίτερο βάρος όταν κάποιος έχει διαπράξει έναν φόνο τόσο σοβαρό όσο αυτός για τον οποίο δικάζεσαι. Δεν έχεις φυσικά το ελαφρυντικό του να είχες δηλώσει ένοχος ή να είχες εκφράσει κάποια μεταμέλεια. Δεν μπορώ να αυξήσω και δεν θα αυξήσω την ελάχιστη ποινή σου εξαιτίας των προσπαθειών σου να απαρνηθείς την υπευθυνότητα των πράξεών σου και να ρίξεις το φταίξιμο στους συγκατηγορούμενούς σου, η μόνη σχέση που έχει είναι πως το γεγονός ότι διεξήγαγες την υπεράσπισή σου με αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι δεν έχεις ένα κομμάτι ελάφρυνσης που διαφορετικά θα μπορούσες να έχεις. Ομοίως δεν έχεις το ελαφρυντικό της πρόθεσης να προκαλέσεις ένα πολύ σοβαρό κακό, αντί της πρόθεσης να σκοτώσεις. Όπως αναγνωρίζει ρεαλιστικά και ο κ. B. αυτό ήταν μία σκόπιμη ανθρωποκτονία.
Ο πιο σοβαρός επιβαρυντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι αυτό ήταν, όπως έχω πει, μία εκτέλεση που διεκπεραιώθηκε για οικονομικό όφελος. Αντιμετώπισες τον άτυχο Χ. ως κάτι εντελώς αναλώσιμο όταν επρόκειτο να επιτύχεις τον προσωπικό σου στόχο της διάσωσης της καριέρας σου ως εργολάβος ακινήτων και του να μεταστρέψεις μία οικονομική καταστροφή σε θεαματική επιτυχία. Αυτού του είδους η συμπεριφορά πρέπει να τοποθετήσει την υπόθεση πολύ ψηλά στην κλίμακα σοβαρότητας, ακόμα και αν δεν συγκεντρώνει την 30 ετή αφετηρία.
Σε συμμαχία με αυτόν τον παράγοντα βρίσκεται το γεγονός ότι ο Χ. ήταν ένα εντελώς αθώο και, πράγματι, πιστεύω αρκετά ευάλωτο άτομο, που δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα που να σου δίνει τον οποιοδήποτε λόγο να χρησιμοποιήσεις βία εναντίον του, πόσο μάλλον να τον σκοτώσεις. Είναι ξεκάθαρο από τα αποδεικτικά στοιχεία ότι ήταν ένα αρκετά άτολμο άτομο που πραγματικά δεν θα πείραζε ούτε μύγα και που ήταν διανοητικά και συναισθηματικά ανεπαρκώς εξοπλισμένος να αντιμετωπίσει την όποια κατάσταση αντιπαράθεσης. Αντιλαμβάνομαι ότι εσύ δεν γνώριζες αρκετά για τον ίδιο και μπορεί να μην έχεις συνειδητοποιήσει πόσο ευάλωτος ήταν, αλλά όταν αποφασίζεις να αντιμετωπίσεις έναν ξένο με τον τρόπο που αντιμετώπισες τον Χ. δεν μπορείς να περιμένεις να ληφθεί υπόψη η άγνοιά σου για την πραγματική του προσωπικότητα και ευπάθεια. Λέγοντας το αυτό, όπως υπέδειξα και στον κ. B., αυτή δεν είναι μία υπόθεση στην οποία θα έπρεπε να αυξήσω την ελάχιστη ποινή με βάση την ευπάθειά του.
Ένας πιο σημαντικός επιβαρυντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι του έγινε επίθεση και ότι σκοτώθηκε και πράγματι το ότι έγινε θύμα της τρομερής δοκιμασίας που περιέγραψα σε αυτό που θα έπρεπε να είναι η ασφάλεια και σιγουριά του κτιρίου στο οποίο διέμενε. Λαμβάνω υπόψη το ότι δεν ήσουν ένας ληστής ή παράνομος εισβολέας σε αυτό το κτίριο όπως βλέπουμε καμιά φορά. Ως πιθανός αγοραστής, είχες το δικαίωμα να είσαι εκεί και από αυτή την άποψη η υπόθεσή σου οφείλει να ειδωθεί διαφορετικά από κάποιες άλλες. Ο κ. B. αποδέχεται ότι άλλος ένας επιβαρυντικός παράγοντας είναι ο τρόπος που ξεφορτώθηκες το πτώμα του και το απέκρυψες έτσι ώστε η οικογένειά του παρέμεινε σε αγωνία για ένα μεγάλο διάστημα πριν αποκαλυφθεί τι του είχε συμβεί. Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, και όλες τις άλλες περιστάσεις αυτής της υπόθεσης όπως προσπάθησα να τις επεξηγήσω, είμαι ικανοποιημένος για το ότι εάν εφαρμόσουμε στην υπόθεσή σου την προσέγγιση που επιβάλει ο Νόμος 2003 το αποτέλεσμα είναι μία ελάχιστη κάθειρξη 24 ετών.
Η τελική απόφαση που πρέπει να λάβω, φυσικά, είναι πιο θα ήταν το ελάχιστο όριο ποινής εάν είχες καταδικαστεί για αυτόν τον φόνο το 2000 στην σύσταση που θα έκανα εκείνη την περίοδο θα έπρεπε να ακολουθήσω την καθοδήγηση που ανέπτυξε ο λόρδος Bingham όταν ήταν Ανώτατος Δικαστικός Άρχων στην επιστολή του προς τον Δικαστικό κλάδο στις 10 Φεβρουαρίου 1997. Όπως έχω ήδη πει, πρέπει να θεωρήσω πως στον βαθμό που θα έχω ακολουθήσει αυτήν την καθοδήγηση η σύστασή μου θα είχε γίνει αποδεκτή από τον τότε Ανώτατο Δικαστικό Άρχοντα και θα είχε επικυρωθεί από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών. Εφαρμόζοντας την καθοδήγηση του Λόρδου Bingham θα έπρεπε να λάβω ως σημείο αφετηρίας τα 14 χρόνια και να το μεταβάλω λαμβάνοντας υπόψη τους ελαφρυντικούς και επιβαρυντικούς παράγοντες της υπόθεσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιβαρυντικοί παράγοντες στους οποίους έχω αναφερθεί θα απαιτούσαν μία σημαντική αύξηση του ελάχιστου ορίου.
Ωστόσο κατά το 2000 ήταν πάρα πολύ κοινό για έναν πρόεδρο δίκης να συστήσει - και αν το είχε συστήσει από τον Ανώτατο Δικαστικό Άρχοντα να το επικυρώσει - μία ελάχιστη ποινή που να υπερβαίνει το σημείο αφετηρίας κατά 20 έτη. Από αυτή την άποψη, οι ελάχιστες ποινές στις πιο σοβαρές υποθέσεις ανθρωποκτονίας έχουν αυξηθεί και έχουν σημαντικά αυξηθεί από τον Νόμο του 2003. Στην περίπτωσή σου, είμαι ικανοποιημένος ότι το 2000 δεν θα είχα αισθανθεί ότι είναι κατάλληλο να αυξήσω την παραπάνω σύστασή μου κατά 20 έτη και, αν το είχα κάνει, δεν πιστεύω ότι θα είχε γίνει αποδεκτό από τον τότε Ανώτατο Δικαστικό Άρχοντα. Δεν θα είχα καμία δυσκολία υπό το φως των παραγόντων στους οποίους έχω αναφερθεί, να συστήσω μία συνολική περίοδο 20ετών και πιστεύω ότι θα είχε γίνει αποδεκτή και θα είχε επικυρωθεί. Στις παρούσες περιστάσεις, και ενώ ο Νόμος του 2003 θα απαιτούσε μία ελάχιστη κάθειρξη 24 ετών, εάν αυτός ο φόνος είχε λάβει χώρα σήμερα, υποχρεούμαι για νομικούς λόγους να μειώσω το ελάχιστο όριο σε αυτό των 20 ετών, και αυτό έχω κάνει.
Λυπάμαι που χρειάστηκε μία τόσο μακροσκελής ανάλυση αλλά είναι απαραίτητο να ασχοληθεί κανείς με αυτά τα ζητήματα. Κα C., υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα με το οποίο θα έπρεπε να καταπιαστώ; Κα C. Κύριε Πρόεδρε υπάρχει απλώς το εξής. Επειδή κ. Πρόεδρε έχετε αναπτύξει με βοηθητικό τρόπο την βάση για την ελάχιστη ποινή σε μεγάλη έκταση, έχετε αναφερθεί σε μία σειρά περιπτώσεων στους συγκατηγορούμενους.
Δικ. ROBERTS: Ναι.
Κα C. Φυσικά έχουν να περάσουν από δίκη τον Ιανουάριο. Απλά αναρωτιέμαι καθώς υπάρχουν μέλη από τον τύπο στο δικαστήριο, κ. Πρόεδρε, θα το θεωρούσατε πρέπον να τους υπενθυμίσετε τις αυστηρές απαιτήσεις υπευθυνότητας που επιβάλει ο Νόμος περί Ασέβειας προς το Δικαστήριο, δεδομένου ότι υπάρχει επικείμενη δίκη.
Δικ. ROBERTS: Ναι ελπίζω ότι το διευκρίνισα πως το θέμα της ενοχής ή αθωότητά τους θα καθοριστεί από το νέο ορκωτό δικαστήριο τον Ιανουάριο και όλα όσα έχω κάνει για τους σκοπούς της καταδίκης του κ. Π. είναι να προχωρήσω πάνω στην βάση αυτού που είναι, στην πραγματικότητα, η υπόθεσή σας ενάντια στον κ. Π., δηλαδή ότι διέπραξε αυτόν τον φόνο με τους άλλους δύο. Αυτός είναι προφανώς ο σωστός τρόπος να προχωρήσει κανείς στην υπόθεση του κ. Π. Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να βασιστώ σε αυτά τα μέλη των μέσων ενημέρωσης που είναι παρόντα πως το κατανοούνε αυτό και δεν θέλω να επιβάλω περιορισμούς στην δημοσιοποίηση της δίκης ή αυτών των παρατηρήσεων καταδίκης. Κα C. Όχι, δεν σας το ζητώ αυτό.
Δικ. ROBERTS: Είμαι σίγουρος ότι θα κατανοήσουν ότι στον βαθμό που έχω αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με τον κ. X. και τον κ. B. αυτό είναι μόνο για τους σκοπούς της καταδικαστικής βάσης που αφορά τον κ. Π. και είμαι σίγουρος ότι δεν θα συμπεριλάβουν κάτι που θα μπορούσε να είναι επιζήμιο για την δίκη τους. Φοβούμαι πως είμαι αρκετά παλαιός, κα C., ώστε να πηγαίνω πίσω στις μέρες πολύ πριν τον Νόμο περί Ασεβείας του Δικαστηρίου όταν όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας πολύ καλά -δικαστές, δικηγόροι και εκπρόσωποι του τύπου - και όλοι γνωρίζαμε και δεν χρειαζόμασταν να μας το πει ένας Νόμος του κοινοβουλίου ή διάταγμα κάποιου δικαστή τι μπορεί να είναι επιζήμιο για μία μελλοντική δίκη. Αν κάποια μέλη του τύπου είχαν κάποια αμφιβολία για κάτι μας ρωτούσαν και δεν υπήρχε ποτέ κάποιο πρόβλημα. Νομίζω ότι είναι πολύ κρίμα που δεν ζούμε σε αυτές τις μέρες πλέον. Από την πλευρά μου, και το έχω διευκρινίσει αυτό και σε προηγούμενες περιστάσεις, εάν κάποιο μέλος των μέσων ενημέρωσης έχει ποτέ οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με το τι θα ήταν κατάλληλο να αναφέρει και τι όχι τους προσκαλώ να ρωτήσουν εμένα ή έναν δικηγόρο και είμαι σίγουρος ότι και εσείς μπορείτε να τους καθοδηγήσετε.
Κα C. Φυσικά.
Δικ. ROBERTS: Με αυτό τον τρόπο λειτουργούσαμε και τις παλιές μέρες.
Κα C. Κύριε Πρόεδρε συγχωρείστε με αν υπήρξα υπερβολικά επιφυλακτική.
Δικ. ROBERTS: Όχι δεν είσαστε, έχετε απόλυτο δίκιο. Είναι κάτι που το είχα σκεφτεί και πριν και θεώρησα ότι ήταν καλό να το αναφέρω. Όπως είπα θα ρυθμίσω αυτό το προσχέδιο έτσι ώστε να υπάρξει και γραπτή εκδοχή. Δεν θα είναι απαραίτητα ακριβώς λέξη προς λέξη αλλά θα είναι σχεδόν λέξη προς λέξη αυτά που είπα, στην περίπτωση που φανούν χρήσιμα σε κάποιο μέλος του τύπου στις αναφορές τους σχετικά με το τι έλαβε χώρα σήμερα γιατί είναι όλα αρκετά περίπλοκα. Ειδικά η δεδομένη βάση όλου αυτού του πράγματος, νομίζω χρειάζεται να διευκρινισθεί. Δεν το κάνω συνήθως με την λεπτομέρεια που το έκανα τώρα, αλλά επειδή αυτή είναι μία τόσο περίπλοκη υπόθεση και, κατανοητά, κάποιες από τις αναφορές του τύπου παίρνουν κάποια πράγματα στραβά. Νομίζω ότι ήταν καλό να διευκρινισθούν όλα.
Κα C. Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
Δικ. ROBERTS: Κύριε B., υπάρχει κάτι το οποίο δεν έχω καλύψει και στο οποίο θα θέλατε να αναφερθώ; Κος B.: Όχι κύριε Πρόεδρε".
Από τις παραπάνω παρατηρήσεις του αιτιολογικού της αποφάσεως του Βρετανικού δικαστηρίου, σαφώς προκύπτουν τα παρακάτω: α) στον αιτούντα την προσαρμογή της ποινής του σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία, καταδικασθέντα για ανθρωποκτονία με πρόθεση, τελεσθείσα στη Βρετανία, σε ήρεμη κατάσταση, Θ. Π., επιβλήθηκε η προβλεπόμενη από το νόμο του άνω αλλοδαπού κράτους ποινή της ισόβιας κάθειρξης, β) ορίζεται ότι η παραπάνω ποινή ισόβιας κάθειρξης θα πρέπει να εκτιθεί σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος θα εκτιθεί σε φυλακή και το δεύτερο μέρος , αν και όταν η Επιτροπή Αναστολών αποφασίσει ότι είναι ασφαλής η άφεσή του μέσα στην κοινωνία, θα το εκτίσει με ειδική άδεια, που θα υπόκειται σε μία σειρά υπό όρους και με συνέπεια παράβασης κάποιου όρου την επαναφυλάκιση αυτού για το υπόλοιπο της ζωής του, γ) ορίζεται ως ελάχιστη περίοδος των 20 ετών, που θα πρέπει να παραμείνει στη φυλακή, πριν να μπορεί να ζητήσει την αποφυλάκισή του με ειδική άδεια, από το προβλεπόμενο αρμόδιο Συμβούλιο Αναστολών, δ) σύμφωνα με τον Αγγλικό νόμο, ο δικαστής είχε να επιλέξει ένα από τα τρία προβλεπόμενα σημεία αφετηρίας, 15 έτη, 30 έτη ή ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή, ανάλογα με τη σοβαρότητα της πράξης( εξαιρετικά υψηλή ή ιδιαίτερα υψηλή ή κανένα από αυτά) και ανάλογα με τους επιβαρυντικούς ή τους ελαφρυντικούς παράγοντες στη συγκεκριμένη υπόθεση, ε) οι παράγοντες που ο δικαστής, σύμφωνα με τον ισχύοντα και εφαρμοσθέντα αλλοδαπό νόμο, έλαβε υπόψη του για να καταλήξει στην ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αλλά στην ελάχιστη περίοδο φυλάκισης των 20 ετών, συμπεριλαμβάνουν επιβαρυντικούς παράγοντες, αλλά και ελαφρυντικούς παράγοντες και σημειώνεται ρητά ότι συντρέχει στο πρόσωπο του καταδικασθέντος ένας μόνον ελαφρυντικός παράγοντας , αυτός "του προηγούμενου καλού του χαρακτήρα", ενώ αναφέρεται ότι η προηγούμενη συμπεριφορά του όσον αφορά την εντιμότητα είναι αρκετά ελεεινή, αλλά λαμβάνεται επίσης υπόψη υπέρ του καταδικασθέντος ότι "δεν έχει καταδικαστεί για κάποιο παράπτωμα βιαιοπραγίας".
Περαιτέρω, α) κατά το άρθρο 105 παρ.1, 6 και 106 επόμ. του Ελληνικού ΠΚ, προβλέπεται στην Ελλάδα η υφόρον ανάκλησης απόλυση των καταδίκων, που έχουν καταδικαστεί σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, αν έχουν εκτίσει τουλάχιστον 20 έτη, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά κατά το ν. 2058/1952 και προκειμένου για ποινή ισόβιας κάθειρξης, δεν μπορεί να χορηγηθεί η υπό όρον απόλυση, αν δεν παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα δεκαέξι ετών και β) κατά τις διατάξεις του άρθρου 9 και 10 του ν. 1708/1987, που κύρωσε την προαναφερθείσα διεθνή σύμβαση του Στρασβούργου του 1983 περί μεταφοράς καταδίκων, ορίζεται ότι οι αρμόδιες αρχές του κράτους εκτέλεσης της καταδίκης, οφείλουν να εξακολουθήσουν την εκτέλεση της καταδίκης και το κράτος δεσμεύεται από τη νομική φύση και τη διάρκεια της ποινής, όπως αυτή καθορίζεται στην καταδικαστική απόφαση, " εν τούτοις, εάν η φύση ή η διάρκεια της ποινής δε συμβιβάζεται με τη νομοθεσία του κράτους της εκτέλεσης ή εάν η νομοθεσία του κράτους αυτού το απαιτεί, το κράτος εκτέλεσης μπορεί, με δικαστική ή διοικητική απόφαση, να προσαρμόσει αυτή την κύρωση στην ποινή ή στο μέτρο που προβλέπονται από τη δική του νομοθεσία για παραβάσεις της ιδίας φύσης. Η ποινή αυτή ή το μέτρο αντιστοιχούν, κατά το δυνατό, ως προς τη φύση τους, στην ποινή ή το μέτρο που επιβάλλονται από την καταδικαστική απόφαση και δεν μπορούν να επιβαρύνουν με τη φύση τους ή τη διάρκειά τους την ποινή που έχει απαγγελθεί στο κράτος της καταδίκης..". Σύμφωνα με το προπαρατεθέν αιτιολογικό της καταδικαστικής αποφάσεως του Βρετανικού δικαστηρίου και σύμφωνα με τις εφαρμοστέες ως παραπάνω διατάξεις νόμου, ο αιτών καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία με πρόθεση, σε ήρεμη κατάσταση, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και αφού συνεκτιμήθηκαν από το αλλοδαπό δικαστήριο οι προβλεπόμενοι από την Βρετανική νομοθεσία παράγοντες, επιβαρυντικές περιστάσεις και ελαφρυντικές περιστάσεις και συγκεκριμένα, ένας μόνον ελαφρυντικός παράγοντας , αυτός "του προηγούμενου καλού του χαρακτήρα", ενώ αναφέρεται ότι η προηγούμενη συμπεριφορά του όσον αφορά την εντιμότητα είναι αρκετά ελεεινή, αλλά λαμβάνεται επίσης υπόψη υπέρ του καταδικασθέντος ότι "δεν έχει καταδικαστεί για κάποιο παράπτωμα βιαιοπραγίας", κατά την επιμέτρηση, ορίστηκε από το δικαστήριο, σύμφωνα με την Βρετανική νομοθεσία, ότι η παραπάνω ποινή ισόβιας κάθειρξης θα πρέπει να εκτιθεί σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος θα εκτιθεί σε φυλακή και το δεύτερο μέρος, αν και όταν η Επιτροπή Αναστολών αποφασίσει ότι είναι ασφαλής η άφεσή του μέσα στην κοινωνία, θα το εκτίσει με ειδική άδεια, που θα υπόκειται σε μία σειρά υπό όρους και με συνέπεια παράβασης κάποιου όρου την επαναφυλάκιση αυτού για το υπόλοιπο της ζωής του και ορίζεται ως ελάχιστη περίοδος, αντί των 30 ετών ή ισοβίων χωρίς αναστολή, εκείνη των 20 ετών, που θα πρέπει ο κατάδικος νυν αιτών, να παραμείνει στη φυλακή, πριν να μπορεί να ζητήσει την αποφυλάκισή του με ειδική άδεια, από το προβλεπόμενο αρμόδιο Συμβούλιο Αναστολών, ήτοι ελάχιστη περίοδο φυλάκισης των 20 ετών, όριο που προβλέπεται και από την Ελληνική νομοθεσία, επί ποινής ισόβιας κάθειρξης, για να χορηγηθεί υφόρον απόλυση. Και ναι μεν κατά την Ελληνική νομοθεσία, κατά τα άρθρα 83 και 84 του ΠΚ, όταν το δικαστήριο αναγνωρίζει ότι συντρέχει στο πρόσωπο του καταδικασθέντος κατηγορουμένου μία ελαφρυντική περίσταση, όπως εκείνη του προτέρου εντίμου βίου (84 παρ.2 α’ ), αντί για την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, που προβλέπεται για το τελεσθέν έγκλημα, επιβάλλεται πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, στα οποία και ο αιτών ζητεί να προσαρμοστεί η ποινή του της ισόβιας κάθειρξης, πλην στη συγκεκριμένη περίπτωση, κατά την αληθή έννοια των προπαρατεθεισών διατάξεων του ν. 1708/1987, δεν μπορεί να γίνει η αιτούμενη προσαρμογή, γιατί η φύση και η διάρκεια της επιβληθείσας και εκτιτέας ποινής συμβιβάζονται απόλυτα με την Ελληνική νομοθεσία και δεν υπάρχει μη αντιστοίχηση και πεδίο προσαρμογής, αφού η επιβληθείσα ποινή της ισόβιας κάθειρξης είναι ιδίας ακριβώς φύσης με αυτή που προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία για ίδιο έγκλημα ανθρωποκτονίας με πρόθεση, σε ήρεμη κατάσταση (άρθρο 299 παρ.1 ΠΚ) και επομένως δεν υπάρχει έδαφος προσαρμογής και το Ελληνικό δικαστήριο δεσμεύεται από τη νομική φύση και τη διάρκεια της ποινής, όπως αυτή καθορίστηκε ως άνω από το Βρετανικό δικαστήριο, κατά το άρθρο 10 του ν. 1708/1987, το δε γεγονός ότι η ελαφρυντική περίσταση που δέχθηκε το Βρετανικό δικαστήριο, "του προηγούμενου καλού του χαρακτήρα και ότι δεν έχει καταδικαστεί για κάποιο παράπτωμα βιαιοπραγίας", ενώ ταυτόχρονα αναφέρεται ότι η προηγούμενη συμπεριφορά του "όσον αφορά την εντιμότητα είναι αρκετά ελεεινή", λαμβάνεται υπόψη υπέρ του καταδικασθέντος κατά την επιμέτρηση, γιαυτό και ορίστηκε, κατά τη Βρετανική νομοθεσία, ότι η παραπάνω ποινή ισόβιας κάθειρξης θα πρέπει να εκτιθεί σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος θα εκτιθεί σε φυλακή και το δεύτερο μέρος, αν και όταν η Επιτροπή Αναστολών αποφασίσει ότι είναι ασφαλής η άφεσή του μέσα στην κοινωνία, θα το εκτίσει με ειδική άδεια, που θα υπόκειται σε μία σειρά υπό όρους και με συνέπεια παράβασης κάποιου όρου την επαναφυλάκιση αυτού για το υπόλοιπο της ζωής του και ορίζεται ως ελάχιστη περίοδος των 20 ετών, που θα πρέπει ο κατάδικος νυν αιτών, να παραμείνει στη φυλακή, πριν να μπορεί να ζητήσει την αποφυλάκισή του με ειδική άδεια, από το προβλεπόμενο αρμόδιο Συμβούλιο Αναστολών, ενώ το ίδιο προβλέπεται και από την Ελληνική νομοθεσία, για την χορήγηση αναστολής έκτισης της ποινής υφόρον, όταν θα έρθει η ώρα και τότε μόνον θα εφαρμοστεί για την τυχόν υφόρον απόλυση η Ελληνική νομοθεσία, που προαναφέρθηκε και δεν μπορεί από τώρα να προσαρμοστεί και να μειωθεί η επιβληθείσα ποινή της ισόβιας κάθειρξης σε 10-20 έτη, που ζητεί ο αιτών, διότι τούτο θα αποτελούσε μη επιτρεπόμενη από την ανωτέρω διεθνή σύμβαση προσαρμογή της ποινής. Σε κάθε δε περίπτωση προκύπτει ότι δεν έχει αναγνωριστεί από το Βρετανικό δικαστήριο η προβλεπόμενη από την Ελληνική νομοθεσία ελαφρυντική περίσταση του προτέρου εντίμου βίου, αφού χαρακτηριστικά αναφέρεται στο αιτιολογικό της αποφάσεως ότι "όσον αφορά την εντιμότητα του καταδικασθέντος είναι αρκετά ελεεινή".
Κατ’ ακολουθίαν τούτων, η προσβαλλόμενη απόφαση, που έκρινε, όπως προαναφέρθηκε, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προπαρατεθείσες διατάξεις του νόμου και της επικυρωθείσας διεθνούς σύμβασης του Στρασβούργου και ο συναφής μοναδικός λόγος της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠΔ, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Μετά ταύτα, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων αιτών στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τη με αρ. εκθ. 60/18-12-2014 αίτηση του Θ. Π. του Ε., για αναίρεση της με αρ. 51959/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 10 Ιουνίου 2015.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ