Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ποινή, Απόλυση υφ' όρο, Εισαγγελέας Αρείου Πάγου.
Περίληψη:
Αίτηση αναίρεσης Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Συγχώνευση ποινών. Από τις διατάξεις των άρθρων 108 και 109 του ΠΚ προκύπτει ότι προβλέπεται "άρση της απόλυσης", που επέρχεται αυτοδικαίως Στην τελευταία αυτή περίπτωση, προβλέπεται αθροιστική έκτιση ολοκλήρου του υπολοίπου της προηγούμενης ποινής, το οποίο έπρεπε να εκτίσει ο κατάδικος κατά το χρόνο της προσωρινής απόλυσης και της ποινής που επιβλήθηκε για πράξη που τελέστηκε κατά το χρόνο της δοκιμασίας. Λόγοι αναίρεσης για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 551, 108, 109 του ΠΚ. Δέχεται αίτηση αναιρέσεως, αναιρεί και παραπέμπει.
Αριθμός 1513/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Μαΐου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της 249/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Με κατηγορούμενο τον Χ1 κρατούμενο στο Γενικό Κατάστημα Κράτησης Α' Τύπου ..., που δεν παρέστη στο ακροατήριο.
Το Τριμελές Εφετείο Πατρών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 24/28.04.2009 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σωφρονιάδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 636/2009
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 551 παρ. 1 εδ. α' του Κ.Π.Δ., αν πρόκειται να εκτελεσθούν κατά του ίδιου προσώπου περισσότερες αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις, για διαφορετικά εγκλήματα που συρρέουν, εφαρμόζονται οι διατάξεις για τη συρροή και κατά τη διάταξη της παρ. 3 εδ. τελευταίο του ίδιου άρθρου του Κώδικα, κατά της αποφάσεως με την οποία καθορίζεται συνολική ποινή, επιτρέπεται η άσκηση αναίρεσης στον κατηγορούμενο και τον Εισαγγελέα. Η αναίρεση είναι επιτρεπτή, για όλους τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 510 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα και επομένως και για εκείνον της εσφαλμένης εφαρμογής ή ερμηνείας ουσιαστικής ποινικής διατάξεως (άρθρ. 510 παρ. 1 περ. Ε' του Κ.Π.Δ.), οία είναι και το προδιαληφθέν άρθρο, κατά το μέρος που αναφέρεται στον καθορισμό συνολικής ποινής. Εσφαλμένη δε εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, ενώ εσφαλμένη ερμηνεία, όταν ο δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει. Τέλος, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του ΠΚ, ο καταδικασμένος σε ποινή στερητική της ελευθερίας, απολύεται υπό προϋποθέσεις και υπό τον όρο της ανακλήσεως, εφόσον έχει καταδικασθεί σε πρόσκαιρη κάθειρξη, αν έχει συμπληρώσει τα τρία πέμπτα της ποινής του, ενώ, κατά τη διάταξη του άρθρου 108, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 109 του ΠΚ, αν μέσα στο χρονικό διάστημα, από της απολύσεως μέχρι της εκτίσεως της ποινής που υπολειπόταν, όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από τρία έτη ή μέσα σε χρονικό διάστημα τριών ετών, όταν αυτό είναι μικρότερο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα από δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή φυλακίσεως ανώτερη από έξι μήνες, εκτίει αθροιστικώς και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο έπρεπε να εκτίσει κατά το χρόνο της προσωρινής απολύσεως. Η αυτοδίκαιη άρση της υφ' όρο απόλυσης και η εκτέλεση της ποινής και κατά το υπόλοιπο τμήμα της, για το οποίο χορηγήθηκε, δεν εμποδίζεται από το γεγονός ότι μεσολάβησε προηγουμένως ανάκληση αυτής, κατά το άρθρο 107 ΠΚ, για το λόγο ότι ο καταδικασμένος παραβίασε τις υποχρεώσεις που του τέθηκαν με την απόλυση, ούτε από το γεγονός ότι δεν επήλθε το αμετάκλητο της νέας καταδίκης για το έγκλημα που τέλεσε ο καταδικασμένος με δόλο, μέσα στο χρόνο της δοκιμαστικής ελευθερίας και για το οποίο του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι μήνες και τούτο, διότι ο καθορισμός της συνολικής ποινής συγχωρείται και πριν επέλθει το αμετάκλητο των καταδικαστικών αποφάσεων, που πρόκειται να εκτελεσθούν κατά του ίδιου προσώπου, σύμφωνα με το άρθρο 551 ΚΠΔ. Στην προκειμένη περίπτωση με την υπ' αριθμ. 625/18-5-2005 συγχωνευτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσ/νίκης, καθορίσθηκε στον κατηγορούμενο Χ1 συνολική ποινή καθείρξεως 15 ετών, 7 μηνών και 10 ημερών και χρηματική ποινή 358, 70 ευρώ, για τις αξιόποινες πράξεις της διακεκριμένης κλοπής, σωματικής βλάβης, παράβασης του Κ.Ο.Κ. και παράβασης του νόμου περί ναρκωτικών. Στις 7-10-2005 αποφυλακίσθηκε, δυνάμει του υπ' αριθμ. 327/5-10-2005 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας, υπό τον όρο της ανάκλησης, σύμφωνα με τα άρθρα 105 - 110 Π.Κ., με υπόλοιπο ποινής προς έκτιση της κάθειρξης των 6 ετών, 2 μηνών και 12 ημερών. Κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του και δη στις 13-8-2007, 14-8-2007, 10-8-2007 και 13-8-2007, τέλεσε αυτός τα αδικήματα της ληστείας, των διακεκριμένων κλοπών και της βαριάς σωματικής βλάβης και καταδικάσθηκε με την υπ' αριθμ. 566/ 2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πατρών σε συνολική κάθειρξη 11 ετών. Κατόπιν της από 11-3-2009 αιτήσεως του το Τριμελές Εφετείο Πατρών με την προσβαλλόμενη απόφαση του συγχώνευσε την ποινή που επιβλήθηκε με την δεύτερη των παραπάνω αποφάσεων, με το υπόλοιπο της ποινής που επιβλήθηκε με την πρώτη των πιο πάνω αποφάσεων και καθόρισε συνολική ποινή κάθειρξης 14 ετών, 1 μηνός και 5 ημερών. Έτσι όμως που έκρινε το Τριμελές Εφετείο Πατρών με την προσβαλλόμενη απόφαση του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 108 του Π.Κ. και του άρθρου 551 του Κ.Π.Δ. που είναι ουσιαστική κατά το μέρος της που αναφέρεται στον καθορισμό συνολικής ποινής, διότι κατά την πρώτη των διατάξεων αυτών, σε συνδυασμό με το άρθρο 109 του Π.Κ., αφού μέσα στο χρονικό διάστημα από της απολύσεως υφ' όρο του κατηγορουμένου, μέχρι της εκτίσεως της ποινής που υπολειπόταν, το οποίο ήταν μεγαλύτερο των τριών ετών, τέλεσε αυτός τα παραπάνω αδικήματα για τα οποία καταδικάσθηκε με την 566/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πατρών, όφειλε το Τριμελές Εφετείο Πατρών να αποφανθεί με την προσβαλλόμενη απόφαση του την αθροιστική έκτιση του πιο πάνω υπολοίπου της ποινής που επιβλήθηκε με την 625/18-5-2005 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και όχι να προβεί στον καθορισμό της συνολικής ποινής.
Συνεπώς, ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠΔ προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων των άρθρων 108 ΠΚ και 551 ΚΠΔ, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, η σύνθεση του οποίου από δικαστές άλλους, εκτός από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως, είναι εφικτή.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη 249/2009 συγχωνευτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο πιο πάνω Δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 4 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 18 Ιουνίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ