Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Ελαφρυντικές περιστάσεις, Ερημοδικία αναιρεσείοντος, Ποινή, Ναρκωτικά, Αλλοδαπού απέλαση, Αναιρέσεων συνεκδίκαση, Αναίρεση μερική.
Περίληψη:
Συνεκδίκαση δύο αιτήσεων αναιρέσεως. Καταδικαστική απόφαση για ναρκωτικά. Α) Απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη η αναίρεση του πρώτου αναιρεσείοντα (μετά από απόρριψη αιτήματος αναβολής), και Β) Ως προς τον δεύτερο αναιρεσείοντα (Αλβανό υπήκοο) γίνεται δεκτός ο λόγος αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής αιτιολογίας, όσον αφορά την απόρριψη του ελαφρυντικού του άρθρου 84 παρ. 2 α του ΠΚ και την απέλαση του από την χώρα, ενώ απορρίπτεται ο λόγος για έλλειψη αιτιολογίας, όσον αφορά την απόρριψη των ελαφρυντικών του άρθρου 84 παρ. 2 δ και ε του ΠΚ, ενώ απορριπτέος είναι και ο λόγος για απόρριψη του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας, ως στηριζόμενος σε αναληθή προϋπόθεση (απορρίφθηκε διότι ήταν ενήλικας). Απορρίπτει αίτηση.
Αριθμός 1937/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μιχαήλ Θεοχαρίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά - Εισηγήτρια και Κυριακούλα Γεροστάθη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 1 Οκτωβρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Φωτοπούλου, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1. I. C. του F., κρατούμενου στο Γ.Κ.Κ. Α' τύπου ..., ο οποίος δεν παραστάθηκε και 2. B. A. του K., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Τζαμαδάνη, περί αναιρέσεως της 336-337/2010 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 10 Μαρτίου 2010 και 28 Απριλίου 2010, αντίστοιχα, αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 604/2010.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του δευτέρου αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η αίτηση για τον πρώτο αναιρεσείοντα-κατηγορούμενο και να γίνει δεκτή εν μέρει (ως προς το ελαφρυντικό) η αίτηση αναίρεσης του δευτέρου.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες από 10/3/2010 και 28/4/2010 αιτήσεις αναιρέσεως των: 1) I. C. του F. και 2) B. A. του K., έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως και πρέπει να συνεκδικασθούν.
Κατά την διάταξη του άρθρου 515 παρ. 1 του ΚΠΔ, με αίτηση ενός από τους διαδίκους ή του Εισαγγελέα, μπορεί το δικαστήριο του Αρείου Πάγου, να αναβάλει για μία μόνο φορά τη συζήτηση σε ρητή δικάσιμο, όμως σε ιδιαίτερα εξαιρετικές περιπτώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά συνεδρίασης του δικαστηρίου τούτου κατά τη σημερινή εκφώνηση της προκειμένης υποθέσεως, εμφανίσθηκε η δικηγόρος Μαριάννα Παπαδάκη και υπέβαλε για λογαριασμό του πρώτου αναιρεσείοντος I. C. του F. αίτημα αναβολής της συζητήσεως της υποθέσεως, διότι η πληρεξούσια δικηγόρος του Αικατερίνη Παπαθεοδώρου αδυνατεί να παραστεί σήμερα, διότι έπαθε ατύχημα. Ο επικαλούμενος όμως λόγος αναβολής δεν πιθανολογήθηκε, αφού δεν προσκομίσθηκε σχετικά οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο. Επομένως, το αίτημα αναβολής πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο.
Κατά το άρθρο 513 παρ. 1 εδ. γ του ΚΠΔ, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους λοιπούς διαδίκους στα ακροατήριο του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου. Η κλήση αυτή γίνεται με επίδοση, σύμφωνα με τα άρθρα 155-161 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166. Κατά το άρθρο 514 εδ. α του ίδιου Κώδικα, εάν ο αιτών την αναίρεση δεν εμφανισθεί, η αίτηση του απορρίπτεται.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το υπό ημερομηνία 27/5/2010 αποδεικτικό επίδοσης της γραμματέως του Γ. Κ. Κράτησης τύπου Β' ..., ..., ο 1ος αναιρεσείων I. C. του F. κρατούμενος στο ανωτέρω κατάστημα κράτησης, κλητεύθηκε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου νόμιμα και εμπρόθεσμα, για να εμφανισθεί στη συνεδρίαση που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής. Αυτός όμως κατά την αναφερόμενη συνεδρίαση, μετά την απόρριψη του αιτήματος του αναβολής, δεν εμφανίσθηκε κατ' αυτήν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης ενώπιον του δικαστηρίου τούτου προσηκόντως, δηλαδή μετά ή δια συνηγόρου. Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 του ΚΠΔ).
Η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, υπάρχει όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που στη συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόσθηκε. Η αιτιολογία αυτή πρέπει να εκτείνεται και στους προβαλλόμενους από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορο του αυτοτελείς ισχυρισμούς, δηλαδή αυτούς που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης ή της ικανότητας προς καταλογισμό ή στη μείωση ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Πρέπει όμως οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί να είναι ορισμένοι και σαφείς, δηλαδή, κατά περίπτωση, να αναφέρονται με τρόπο αναλυτικό τα πραγματικά περιστατικά που απαιτούνται από το νόμο, για την συγκρότηση της νομικής έννοιας του πραγματικού ισχυρισμού και να αναπτυχθεί προφορικά (άρθρα 141 παρ. 2 και 331 του ΚΠΔ), ώστε να παρέχεται η δυνατότητα αξιολογήσεως και σε περίπτωση αποδοχής να οδηγούν στο ειδικότερο ευνοϊκό για τον κατηγορούμενο αποτέλεσμα. Εφόσον δεν αιτιολογείται ειδικώς η απόρριψη ενός παραδεκτώς υποβληθέντος σαφούς και ορισμένου ισχυρισμού, ιδρύεται ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως της καταδικαστικής απόφασης. Τέτοιοι αυτοτελείς ισχυρισμοί που τείνουν στη μείωση της επιβλητέας ποινής, κατ' άρθρο 83 του ΠΚ, είναι και η επίκληση από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορο του της συνδρομής των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 α, δ και ε του ΠΚ, ήτοι ότι ο υπαίτιος έζησε έως το χρόνο που έγινε το έγκλημα έντιμη ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή (α), ότι επέδειξε ειλικρινή μετάνοια και επεδίωξε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του(δ), δηλαδή πρέπει η μετάνοια όχι μόνο να είναι ειλικρινής, αλλά και να εκδηλώνεται έμπρακτα, ήτοι να συνδυάζεται με περιστατικά τα οποία μαρτυρούν ότι ο υπαίτιος επεζήτησε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να αρκεί η απλή έκφραση θλίψης ή συγνώμης, και ότι ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του (ε), δηλαδή απαιτείται μετά την αξιόποινη πράξη καλή γενικά στην κοινωνία συμπεριφορά που να εκτείνεται σε σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα και να είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης και όχι φόβου ή καταναγκασμού.
Εξ άλλου, κατά το άρθρο 35 παρ. 2 του ΚΝΝ 3459/2006 "για αλλοδαπούς που καταδικάζονται για παράβαση των άρθρων του παρόντος Κεφαλαίου σε ποινή κάθειρξης, το δικαστήριο διατάσσει την ισόβια απέλασή τους από τη χώρα, εκτός αν συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί, που δικαιολογούν την παραμονή τους, οπότε ισχύουν και γι' αυτούς οι ρυθμίσεις της παραγράφου 1...". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η προβλεπόμενη ως άνω ισόβια απέλαση αλλοδαπού που έχει καταδικασθεί σε ποινή κάθειρξης για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, αποτελεί παρεπόμενη ποινή και είναι υποχρεωτική για το δικαστήριο που καταδικάζει τον αλλοδαπό, εκτός αν κρίνει αιτιολογημένα ότι για την παραμονή του στη χώρα συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 336-337/2010 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσ/κης και τα πρακτικά της που αποτελούν πλήρη απόδειξη και δεν επιτρέπεται ανταπόδειξη, παρά μόνο με την προσβολή τους ως πλαστών (άρθρο 141 παρ. 3 του ΚΠΔ), ο αναιρεσείων Β. A. ο οποίος κηρύχθηκε ένοχος για κατοχή ναρκωτικών ουσιών - 1536 γραμμαρίων ηρωίνης - και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης δέκα οκτώ (18) ετών και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ), υπέβαλε δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου εγγράφως προς το δικαστήριο και ανέπτυξε και προφορικώς τους αυτοτελείς ισχυρισμούς της αναγνωρίσεως στο πρόσωπό του των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 α, δ και ε του ΠΚ και της μετεφηβικής ηλικίας, επικαλούμενος 1) ότι από το 1988 που ήρθε στην Ελλάδα από την Αλβανία, ουδέποτε απασχόλησε τις αρχές, εργαζόταν συνεχώς σε εργοδότες, τα ονόματα των οποίων διαλαμβάνονται στις υπεύθυνες δηλώσεις που προσκομίζει, κατέχει άδεια εργασίας αλλοδαπών της Νομαρχίας Βοιωτίας, σε κωμόπολη της οποίας (...) διαμένει από το 1998 μέχρι και τον χρόνο τελέσεως της πράξεως με την μητέρα του και την οικογένεια της αδελφής του, αποτελούμενη από την ίδια, τον σύζυγό της και τα δύο τέκνα τους, διάγων έντιμο, καθόλα, βίο, έχων λευκό ποινικό μητρώο, 2) ότι μεταμελήθηκε ειλικρινά για την πράξη του από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως του και αποκάλυψε στην αστυνομία τον άνθρωπο που του παράδωσε τα ναρκωτικά, και κατά την διάρκεια των πέντε περίπου ετών που κρατείται στις φυλακές πέραν του ότι δεν τέλεσε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα, παρακολούθησε και περαίωσε με επιτυχία, επί διετία, τα μαθήματα του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού, με υψηλές επιδόσεις, ιδιαίτερο ζήλο, δημιουργικότητα και άψογη συμπεριφορά και συμμετείχε εθελοντικά σε διάφορα προγράμματα των φυλακών, εκπονώντας εργασίες, όπως της Πολιτισμικής, Αισθητικής Αγωγής και Κοινωνικής Εκπαίδευσης, με θέμα "Κρήτη: Οι Η.Π.Α. στο Αιγαίο", Καλλιτεχνικής δημιουργίας - Μεσόγειος SOS, Πρώτων Βοηθειών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, 3) ότι για όλο το διάστημα από την τέλεση της πράξεως μέχρι σήμερα συμπεριφέρθηκε όχι απλώς καλά, αλλά άψογα, με δική του ελεύθερη επιλογή και όχι αναγκαστικά, υπακούοντας στους κανόνες της Φυλακής, δεν τιμωρήθηκε πειθαρχικά, παρακολούθησε και περαίωσε με επιτυχία τα μαθήματα του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού με υψηλές επιδόσεις, ιδιαίτερο ζήλο, άψογη συμπεριφορά και συμμετείχε εθελοντικά σε διάφορα προγράμματα στις φυλακές, εκπονώντας εργασίες, όπως της Πολιτισμικής, Αισθητικής Αγωγής και Κοινωνικής Εκπαίδευσης, με θέμα "Κρήτη: Οι Η.Π.Α. στο Αιγαίο", Καλλιτεχνικής δημιουργίας - Μεσόγειος SOS, Πρώτων Βοηθειών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, 4) ότι κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως είχε υπερβεί το 21ο έτος της ηλικίας του μόνον κατά τρεις μήνες και συνεπώς, κατά την άποψη του, το δικαστήριο έπρεπε να του χορηγήσει το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας. Το δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφαση του απέρριψε τους αυτοτελείς αυτούς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου με τις εξής, κατά σειρά, αιτιολογίες: 1) δεν αρκεί το λευκό ποινικό μητρώο για την πιστοποίηση του εντίμου βίου πριν από την τέλεση της πράξεως, 2) δεν αποδείχθηκε ότι επέδειξε πράγματι ειλικρινή μεταμέλεια και ότι επεχείρησε να άρει τις συνέπειες της πράξεως του. 3) δεν αρκεί η επίδειξη καλής συμπεριφοράς στις φυλακές σε συνθήκες κράτησης, χωρίς δοκιμασία σε καθεστώς ελευθερίας, και 4) ότι, εφόσον κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως είχε ήδη συμπληρώσει το 21° έτος της ηλικίας του, δεν εδικαιούτο το σχετικό ελαφρυντικό. Με το παραπάνω περιεχόμενο η προσβαλλόμενη απόφαση διέλαβε την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όσον αφορά την απόρριψη των ελαφρυντικών περιστάσεων των περιπτώσεων δ' και ε' του ΠΚ με το να δεχθεί ότι "δεν αποδείχθηκε ότι επέδειξε πράγματι ειλικρινή μεταμέλεια και ότι επεχείρησε να άρει τις συνέπειες της πράξεώς του", και ότι "δεν αρκεί επίδειξη καλής συμπεριφοράς στις φυλακές σε συνθήκες κράτησης, χωρίς δοκιμασία σε καθεστώς ελευθερίας". Επομένως οι λόγοι αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογία, ως προς την απόρριψη των παραπάνω αυτοτελών ισχυρισμών του αναιρεσείοντος είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, ενώ η αιτίασή του, όσον αφορά τη μη χορήγηση του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας, είναι απορριπτέα, ως ερειδομένη επί αναληθούς προϋποθέσεως, αφού και ο ίδιος ρητά ομολογεί ότι κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως είχε ήδη συμπληρώσει το 21° έτος της ηλικίας του και συνεπώς δεν εδικαιούτο να ζητήσει το ελαφρυντικό αυτό. Ως προς την απόρριψη όμως του ελαφρυντικού του πρότερου εντίμου βίου, η απόφαση στερείται της επιβαλλόμενης ειδικής αιτιολογίας, καθόσον ο κατηγορούμενος πλην του ποινικού του μητρώου είχε επικαλεσθεί σαφή και ορισμένα περιστατικά που καταδείκνυαν κατά την άποψή του τον πρότερο έντιμο ατομικό, οικογενειακό, επαγγελματικό και γενικά κοινωνικό βίο του, και περί των οποίων η προσβαλλόμενη απόφαση ουδέν διαλαμβάνει, δεν αιτιολογεί δηλαδή γιατί τα επικαλούμενα περιστατικά δεν συνιστούν προηγούμενη έντιμη ζωή, αναγόμενη σε όλες τις μορφές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Επομένως, όσον αφορά το ελαφρυντικό αυτό ,πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο σχετικός λόγος αναιρέσεως. Περαιτέρω, από τα ίδια πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, προκύπτει ότι μετά την απαγγελία της ποινής, ο κατηγορούμενος δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου προέβαλε εγγράφως, τον ισχυρισμό ότι συντρέχουν στο πρόσωπο του σοβαροί λόγοι οι οποίοι δικαιολογούν τη μη απέλασή του από την χώρα, επικαλούμενος ότι "από το 1998 μέχρι την στιγμή της συλλήψεώς του διέμενε στην ... με την μητέρα του και την οικογένεια της αδελφής του, αποτελούμενη από την ίδια, τον σύζυγο της και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, εργαζόταν σε διάφορους εργοδότες, δεν έχει κανένα απολύτως συγγενή στην Αλβανία, έχει δωδεκαετή νόμιμη παραμονή στην Ελλάδα, ενώ αντιμετωπίζει και σοβαρό πρόβλημα υγείας, λόγω τροχαίου ατυχήματος, και η τυχόν απέλαση του θα το επιδεινώσει". Η προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε τον ισχυρισμό αυτό του κατηγορουμένου με την αιτιολογία ότι "οι προβαλλόμενες αντιρρήσεις δεν συνιστούν λόγο μη εφαρμογής στης σχετικής διατάξεως". Με το παραπάνω περιεχόμενο η προσβαλλομένη δεν έχει την απαιτούμενη από τις προαναφερθείσες διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, διότι το δικαστήριο που την εξέδωσε δεν αιτιολογεί γιατί τα προβληθέντα ως διακωλυτικά της απελάσεώς του ως άνω περιστατικά δεν δικαιολογούν τη μη απέλασή του από την χώρα, με συνέπεια να πάσχει το συνταχθέν απορριπτικό του αυτοτελούς του ισχυρισμού συμπέρασμα. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως, να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση και δη μόνο κατά την περί ποινής διάταξή της και εκείνη περί απελάσεως του αναιρεσείοντα από τη χώρα, και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το αναιρούμενο μέρος για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει τις από 10-3-2010 και 28-4-2010 αιτήσεις αναιρέσεως.
Απορρίπτει την από 10-3-2010 αίτηση του C. I. του F. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 336-337/2010 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) Ευρώ.
Δέχεται εν μέρει την από 28-4-2010 αίτηση του B. A. του K., για αναίρεση της υπ' αριθμ. 336-337/2010 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Αναιρεί εν μέρει την παραπάνω απόφαση και μόνο κατά την περί ποινής διάταξή της και περί απελάσεως του αναιρεσείοντα από την χώρα.
Παραπέμπει την υπόθεση, ως προς το αναιρούμενο μέρος, για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Δεκεμβρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ