Θέμα
Έλλειψη νόμιμης βάσης, Παραβίαση κανόνων ουσιαστικού δικαίου, Αποδείξεων εκτίμηση.
Περίληψη:
Αναιρετικοί λόγοι από τους αριθμούς 1,8,11 περ. γ', 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, αβάσιμοι. Επικυρώνει Εφ.Κρ. 343/2010.
Αριθμός 571/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Ιανουαρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ν. Φ. ή Φ. του Γ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Διονύσιο Πελέκη.
Της αναιρεσίβλητης: Ε. Φ. ή Φ. του Γ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Άγγελο Καμηνάρη.
Κατά την εκφώνηση των ονομάτων των διαδίκων, που παραστάθηκαν όπως σημειώνεται παραπάνω, ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την αναβολή της συζήτησης της υπόθεσης για τους λόγους που ανέπτυξε.
Το Δικαστήριο διασκέφθηκε μυστικά επί της έδρας και δια του Προεδεύοντος απέρριψε το αίτημα.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 3/9/2007 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Λασιθίου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 182/2009 του ιδίου Δικαστηρίου και 343/2010 του Εφετείου Κρήτης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 6/7/2011 αίτησή του. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 5/12/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. - Ο αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ για παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο εφαρμόζει τέτοιον κανόνα, του οποίου, ενόψει των πραγματικών παραδοχών του δικαστηρίου, συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως δεν ιδρύεται ο αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 19 του ίδιου άρθρου 559 για έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης εξαιτίας ανεπαρκών ή (και) αντιφατικών αιτιολογιών όταν το δικαστήριο διαλαμβάνει στην απόφαση του πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, οι οποίες στηρίζουν το αποδεικτικό του πόρισμα και επιτρέπουν τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής του κανόνα δικαίου.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε ότι τα επίδικα ακίνητα και ειδικότερα α) ένα οικόπεδο, εμβαδού 200 τ.μ. περίπου, με την βρισκόμενη σ' αυτό παλαιά ισόγεια οικία, εμβαδού 90 τ.μ., που βρίσκεται στον οικισμό ..., και β) τρεις αγροί, εμβαδού, αντίστοιχα, έξι (6), δύο (2) και μισού (1/2) στρεμμάτων, που βρίσκονται στις θέσεις "..." ο πρώτος και "..." οι λοιποί, του ως άνω Δήμου, περιήλθαν στην κυριότητα της αναιρεσίβλητης-εναγομένης με το υπ' αριθμ. .../29-6-2006 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Σητείας Δέσποινας Μανουσάκη, που μεταγράφηκε νόμιμα, από τον πατέρα της αναιρεσίβλητης, ο οποίος είχε γίνει και ήταν κύριος των επιδίκων με έκτακτη χρησικτησία, έχοντας τα επίδικα στην διανοία κυρίου κατοχή του (νομή) επί χρόνο μεγαλύτερο της εικοσαετίας, μετά από άτυπη αγορά τους από τους αναφερόμενους ιδιοκτήτες τους κατά το έτος 1955 του πρώτου ακινήτου και το έτος 1965 των λοιπών και την έκτοτε και μέχρι την κατά τα ανωτέρω μεταβίβασή τους στην αναιρεσίβλητη άσκηση στα επίδικα των επίσης στην απόφαση αναφερομένων ειδικότερων πράξεων νομής που προσιδιάζουν στο κάθε ακίνητο (ανέγερση της προαναφερόμενης οικίας στο πρώτο και οίκηση σ' αυτήν, καλλιέργεια και εκμετάλλευση των λοιπών), ότι ο αναιρεσείων-ενάγων δεν άσκησε ποτέ, από το έτος 1970, όπως ισχυριζόταν , πράξεις νομής επί των επίδικων ως άνω τριών αγροτικών ακινήτων, των οποίων και δεν έγινε κύριος με χρησικτησία, ότι, επίσης, η μητέρα των διαδίκων (αδελφών) δεν είχε αποκτήσει με χρησικτησία την κυριότητα του πρώτου επίδικου ακινήτου (οικοπέδου και οικίας), το οποίο δεν είχε παραχωρήσει σ' αυτήν ατύπως ο πατέρας της το έτος 1960 και στο οποίο η τελευταία δεν είχε ασκήσει πράξεις νομής (για λογαριασμό της), όπως επίσης είχε ισχυρισθεί ο αναιρεσείων, και ότι επομένως (δέχεται το Εφετείο ) ο αναιρεσείων δεν έγινε κύριος του πρώτου επιδίκου (οικοπέδου) κατά τα 3/8 εξ αδιαιρέτου από την κληρονομία της μητέρας των διαδίκων που πέθανε χωρίς διαθήκη το έτος 1998 και την κληρονομία της οποίας ως προς το επίδικο αυτό αποδέχθηκε ο αναιρεσείων με την υπ' αριθμ. .../2-8-2007 συμπληρωματική δήλωση αποδοχής της συμβολαιογράφου Σητείας Βικτωρίας Κουνελάκη που μεταγράφηκε νόμιμα, όπως επίσης ισχυριζόταν ο αναιρεσείων στην αγωγή του. Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο, με επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης, που είχε δεχθεί τα ίδια, απέρριψε την ένδικη αναγνωριστική αγωγή του αναιρεσείοντος, με την οποία, ειδικότερα, ο τελευταίος ζητούσε να αναγνωρισθεί συγκύριος του πρώτου επιδίκου (οικοπέδου και οικίας) κατά ποσό 3/8 εξ αδιαιρέτου και αποκλειστικός κύριος των λοιπών τριών επιδίκων (αγρών). Με αυτά που δέχθηκε το Εφετείο ορθώς εφήρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 947, 974, 1033, 1045 του ΑΚ., οι οποίες, ενόψει των παραδοχών του δικαστηρίου, ήταν εφαρμοστέες και τις οποίες δεν παραβίασε ευθέως, με σφαλμένη εφαρμογή, ενώ δεν στέρησε την απόφασή του από νόμιμη βάση, αφού, όπως προκύπτει από τις προπαρατεθείσες παραδοχές του, το Εφετείο διέλαβε στην απόφαση του πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, οι οποίες στηρίζουν το αποδεικτικό του πόρισμα και επιτρέπουν τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής, ως ανωτέρω, εφαρμογής των ειρημένων διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου. Επομένως τα αντίθετα που υποστηρίζει ο αναιρεσείων με τον πρώτο, όπως εκτιμάται, από τον αριθμό 1 (όχι και 8), και τον τελευταίο, από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, λόγο της αιτήσεώς του είναι αβάσιμα.
ΙΙ. Ο λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 8 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ ότι το δικαστήριο πατά τον νόμο δεν έλαβε υπόψη ουσιώδη ισχυρισμό ("πράγμα") που προτάθηκε δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό και τον απέρριψε για οποιονδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, ο δε λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 11γ' του ίδιου άρθρου 559 δεν ιδρύεται επίσης όταν από την αναιρεσιβαλλομένη προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι.
Εν προκειμένω, από την προσβαλλόμενη απόφαση προκύπτει ότι το Εφετείο έλαβε υπόψη και απέρριψε τον δεύτερο λόγο της έφεσης του αναιρεσείοντος για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ως ουσιώδες πράγμα, κατέληξε δε στην προαναφερθείσα κρίση του και την απόρριψη της αγωγής αφού έλαβε επίσης υπόψη και συνεκτίμησε κατά νόμον όλα τα αποδεικτικά μέσα τα οποία είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι, επομένως δε και τα αναφερόμενα στο αναιρετήριο αποδεικτικά μέσα. Τα αντέθετα, συνεπώς, που υποστηρίζει ο αναιρεσείων με τους λοιπούς και υπό την επίκληση των αριθμών 8 και 11 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ λόγους του αναιρετηρίου, με τους οποίους κατά τα λοιπά απαραδέκτως προσβάλλει την ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου (άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ), είναι επίσης αβάσιμα.
ΙΙΙ. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως, και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, κατά το νόμιμο αίτημα της τελευταίας ( άρθρ. 176 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 6-7-2011 αίτηση του Ν. Φ. ή Φ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 343/2010 απόφασης του Εφετείου Κρήτης.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Μαρτίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, την 1 Απριλίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ