Θέμα
Σωματική βλάβη βαριά.
Περίληψη:
Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως. Αδίκημα. Βαριά σκοπουμένη σωματική βλάβη. Λόγοι αναίρεσης: Α) Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, Β) Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, Γ) Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας των αυτοτελών ισχυρισμών που προβλήθηκαν από τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο άρσης του αδίκου της πράξεως λόγω άμυνας. μεταβολής της κατηγορίας σε επικίνδυνη σωματική βλάβη, ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. Γ' ΠΚ. Επάρκεια αιτιολογίας. Ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης. Επιβάλλει έξοδα.
ΑΡΙΘΜΟΣ 889/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Φράγκο, Προεδρεύoντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως (κωλυομένου του Τακτικού Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Νικολάου Ζαΐρη),Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Μαρία Βασιλάκη, Χρυσούλα Παρασκευά, (κωλυομένου του Αρεοπαγίτη Γεωργίου Αδαμόπουλου), Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 14 Μαΐου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σταύρου Μαντακιοζίδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Α. Μ. του Ι., κατοίκου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεοχάρη Δαλακούρα, περί αναιρέσεως της 43/2011 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θράκης. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Α. Μ. Μ., κάτοικο ... που δεν παρέστη.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Φεβρουαρίου 2012 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 328/13.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά τη διάταξη του άρθρου 310 του Ποινικού Κώδικα, αν η πράξη του άρθρου 308 του ίδιου Κώδικα είχε ως επακόλουθο τη βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του παθόντος επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών (παρ. 1). Βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση υπάρχει ιδίως αν η πράξη προξένησε στον παθόντα κίνδυνο ζωής ή βαριά και μακροχρόνια αρρώστια ή σοβαρό ακρωτηριασμό ή αν τον εμπόδισε σημαντικά και για πολύ χρόνο να χρησιμοποιεί το σώμα ή τη διάνοιά του (παρ. 2). Αν ο υπαίτιος επιδίωκε το αποτέλεσμα, που προξένησε, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών (παρ.3). Από τη διάταξη αυτή, σε συνδυασμό και προς εκείνη του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει και τιμωρεί την απλή σωματική βλάβη, προκύπτει ότι το έγκλημα της βαριάς σωματικής βλάβης είναι έγκλημα ευθύνης από το αποτέλεσμα και για τη στοιχειοθέτησή του απαιτείται α) ο υπαίτιος να προξένησε με πρόθεση σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, β) να είχε αυτή ως επακόλουθο βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του άλλου, όπως ενδεικτικώς προσδιορίζεται στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, γ) να υπάρχει αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της απλής σωματικής βλάβης από πρόθεση και της βαριάς που επακολούθησε. Επί πλέον για την κακουργηματική μορφή της βαριάς σωματικής βλάβης απαιτείται ο δράστης να επεδίωκε το επακόλουθο αυτό, δηλαδή να είχε άμεσο δόλο ως προς την επέλευση του βαρύτερου αυτού αποτελέσματος. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει το λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ! του ίδιου Κώδικα, όταν αναφέρονται σ` αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, από τη διαδικασία στο ακροατήριο, σχετικά με τα αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους το δικαστήριο υπήγαγε τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφάρμοσε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα από αυτά, πρέπει όμως, να συνάγεται από την απόφαση ότι όλα τα αποδεικτικά μέσα έχουν ληφθεί υπόψη και εκτιμηθεί. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων και η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Ιδιαίτερη αιτιολόγηση επιβάλλεται επίσης, για την απόρριψη των αυτοτελών ισχυρισμών. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 του Κ.Π.Δ. και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή την άρση ή μείωση της ικανότητας καταλογισμού ή την εξάλειψη του αξιοποίνου ή τη μείωση της ποινής, όπως είναι και ο ισχυρισμός εκ του άρθρου 308 παρ. 3 του Π.Κ. (δικαιολογημένη αγανάκτηση) ή για την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων. Η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού, πρέπει να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, γιατί διαφορετικά ιδρύεται λόγος αναιρέσεως , για έλλειψη αιτιολογίας, ενώ η μη απάντηση στον ισχυρισμό (σιγή απόρριψη), συνιστά έλλειψη ακρόασης κατά το άρθρο 170 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα και ιδρύει ιδιαίτερο λόγο αναιρέσεως, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 περ. Β! του Κ.Π.Δ. Όμως, ο σχετικός ισχυρισμός πρέπει να είναι ορισμένος, δηλαδή να περιέχει τα πραγματικά περιστατικά που είναι αναγκαία για τη θεμελίωσή του και δεν αρκεί μόνη η επίκληση της νομικής διάταξης που τον προβλέπει. Τέλος περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης, που αποτελεί λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε! του ΚΠΔ υπάρχει, όχι μόνο όταν τα πραγματικά περιστατικά δεν υπήχθησαν ορθώς στη διάταξη αυτή, αλλά και όταν η παραβίαση γίνεται εκ πλαγίου, όπως όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στον συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού και ανάγεται στα στοιχεία της ταυτότητας του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως που εφαρμόσθηκε, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκειμένη περίπτωση , το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης, που συνεκδίκασε την υπ' αρ. 2/2007 έφεση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης και την υπ' αρ.1/2007 έφεση του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου, με την προσβαλλόμενη απόφαση του , όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της, δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, και ειδικότερα από τις καταθέσεις των ενόρκως στο ακροατήριο εξετασθέντων μαρτύρων , την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης , καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης ,την απολογία του κατηγορουμένου και την όλη αποδεικτική διαδικασία, ότι αποδείχθηκαν - κατά πιστή μεταφορά-τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Ο παθών, Α. Μ., διατηρούσε στην πόλη της ... κατάστημα - καφετέρια, με την επωνυμία "ΚΑΦΕ ΚΟΠΑΝΑ". Στο άνω κατάστημα όπου βρισκόταν τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 25-12-2005 ο ιδιοκτήτης του με την πρώην σύζυγο του Α. Π., με την οποία συζούσε, καθώς και ένα φιλικό του ζευγάρι και διασκέδαζαν, μετέβη και η γνωστή τους Ε. Κ. και παρέμεινε στη συντροφιά τους, συνδιασκεδάζοντας με αυτούς. Εκεί, η τελευταία δέχτηκε τηλεφώνημα από τον κατηγορούμενο ’. Μ., με τον οποίο παλαιότερα διατηρούσε ερωτικό δεσμό, και μετά τη λήξη του, διατηρούσε φιλικές σχέσεις, ο οποίος, όταν τον πληροφόρησε ότι βρίσκεται στο εν λόγω κατάστημα, κατέφθασε εκεί, συνοδευόμενος από τον Δ. Μ., τότε συγκατηγορούμενό του, και παρέμειναν για διασκέδαση. Σε κάποια στιγμή, ο κατηγορούμενος απηύθυνε στον άνδρα του φιλικού ζευγαριού του ιδιοκτήτη της καφετέριας μια προσβλητική φράση, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει και να δημιουργηθεί τεταμένη ατμόσφαιρα και να ζητήσει ο ιδιοκτήτης από τους κατηγορούμενους να αποχωρήσουν. Αφού και ο ίδιος τους συνόδευσε έξω από το κατάστημα, δόθηκαν εξηγήσεις, διευθετήθηκε η παρεξήγηση και επανήλθαν για να συνεχίσουν τη διασκέδαση. Μετά από λίγο χρόνο, ο κατηγορούμενος Μ., είχε έντονη λογομαχία με την Ε. Κ. και ο ιδιοκτήτης - παθών του ζήτησε να αποχωρήσει σε έντονο ύφος, τον ακολούθησε μάλιστα όταν βγήκε από το κατάστημα, ενώ επικρατούσε ένταση και ανταλλάσσονταν ύβρεις, σε βαθμό μάλιστα που η πρώην σύζυγος του παθόντος, φοβούμενη για την έκβαση της παρεξήγησης, μετέβη στο παρακείμενο Αστυνομικό Τμήμα ... για να ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών. Και ενώ το επεισόδιο μεταξύ των ανωτέρω περιοριζόταν σε ανταλλαγή ύβρεων, χωρίς οποιαδήποτε χειρονομία, ο κατηγορούμενος, αιφνιδίως εξήγαγε από το μπουφάν του ένα πτυσσόμενο μαχαίρι (σουγιά) μήκους 17 εκατοστών με λεπίδα μήκους 7 εκατοστών, ήτοι όπλο, κατά την έννοια του νόμου 2168/1993, το οποίο έφερε παράνομα μαζί του και με αυτό, έπληξε με σφοδρότητα επανειλημμένα τον παθόντα Α. Μ. σε ευαίσθητα και ευπαθή σημεία του σώματος του, και συγκεκριμένα, στην κοιλιακή χώρα, την αριστερή ωμοπλάτη και στο αριστερό ημιθωράκιο, προκαλώντας σ' αυτόν: α)ανοιχτό αιμορραγούν τραύμα στο επιγάστριο δεξιά επικοινωνούν με την περιτοναϊκή κοιλότητα, με πλήρη διατομή του δεξιού ορθού κοιλιακού μυός, και μικρό τραύμα της κάψας του ήπατος, β) τραύμα προς τη δεύτερη φάλαγγα του αριστερού αντίχειρα (που έγινε στην προσπάθεια του παθόντος να προστατευθεί από τα κτυπήματα), γ)τραύμα στην αριστερή μασχαλιαία χώρα, μήκους 6 cm, που εκτείνεται σε βάθος μέχρι τις πλευρές, και δ) τραύμα στη ραχιαία επιφάνεια του αριστερού ημιθωρακίου, μήκους επίσης 6 cm, ακριβώς κάτωθεν της γωνίας της ωμοπλάτης, που εκτείνεται σε βάθος μέχρι την υπεζωκοτική κοιλότητα, στη συνέχεια δε αφού παρέδωσε το σουγιά στον συγκατηγορούμενό του Μ. για να το πετάξει, τράπηκε σε φυγή για να αποφύγει τη σύλληψη. Ο παθών διακομίσθηκε αρχικά με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο ... , όπου εισήχθη στη Χειρουργική κλινική και υποβλήθηκε σε ερευνητική λαπαροτομία, τοποθετήθηκε σωλήνας παροχετεύσεως στο αριστερό ημιθωράκιό του, συνδέθηκε με συσκευή Billan και έγινε επιθωματισμός των τραυμάτων του θώρακα και στη συνέχεια, με συνοδεία γιατρού, διακομίσθηκε αυθημερόν στο Γ.Π. Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης στη θωρακοχειρουργική κλινική για περαιτέρω αντιμετώπιση, φέροντας πνευμοθώρακα και αιμοθώρακα, εισήχθη στην καρδιοχειρουργική κλινική, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο αριστερό ημιθωράκιο και κατόπιν μεταφέρθηκε υπό καταστολή στη Μ.Ε.Θ. όπου νοσηλεύθηκε μέχρι τις 31-12-2005 και αμέσως μετά νοσηλεύθηκε στην καρδιοχειρουργική κλινική μέχρι τις 5-1-2006, οπότε επαναδιακομίσθηκε στο Νοσοκομείο ... όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τις 7-1-2006. Με βάση τα περιστατικά αυτά που αποδείχθηκαν από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, στοιχειοθετείται αντικειμενικά και υποκειμενικά η τέλεση από τον κατηγορούμενο σε βάρος του παθόντος της εγκληματικής πράξης της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, καθόσον η πρόθεση του ήταν να προξενήσει σε αυτόν (παθόντα) βαριά σωματική βλάβη, λαμβανομένων υπόψη, του μέσου που χρησιμοποίησε (αιχμηρό μαχαίρι), των ευπαθών σημείων του σώματος του τελευταίου τα οποία έπληξε με αυτό (κοιλιακή χώρα, ωμοπλάτη, θωρακική χώρα), τα επανειλημμένα πλήγματα που του κατέφερε και την ένταση αυτών, τα οποία όπως προαναφέρθηκε, είχαν ως επακόλουθο τη βαριά σωματική πάθηση του παθόντος, αφού προκλήθηκε σε αυτόν όχι μόνο κίνδυνος ζωής αλλά παρακωλύθηκε σημαντικά και για πολύ χρόνο να χρησιμοποιήσει το σώμα του και μέχρι σήμερα εμφανίζει αναπνευστικά προβλήματα. Στη συνέχεια το δικαστήριο με την απόφαση του δέχθηκε κατ' ουσία την υπ' αρ. 2/2007 έφεση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης απέρριψε την υπ' αρ. 1/2007 έφεση του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου και κήρυξε αυτόν ένοχο κατά πλειοψηφία (4-1) του ότι Α) Στην ... την 26-12-2005 από πρόθεση προξένησε σε άλλον σωματική κάκωση που είχε ως επακόλουθο την βαριά σωματική πάθηση του παθόντος, αφού προξένησε στον παθόντα όχι μόνο κίνδυνο ζωής, αλλά και παρακωλύθηκε σημαντικά και για πολύ χρόνο να χρησιμοποιεί το σώμα του, του κατηγορουμένου επιδιώκοντος από την πράξη αυτή, να παραχθεί το βαρύτερο αυτό αποτέλεσμα το οποίο πράγματι επήλθε. Συγκεκριμένα , περί ώρα 04:00 της 26-12-2005 , ευρισκόμενος έξω από το κατάστημα "Καφέ - Κοπάνα" ιδιοκτησίας Μ. Α. του Μ., γεν. το 1961, κατοίκου ... ύστερα από προηγηθείσα φιλονικία μαζί του, τον έπληξε με σφοδρότητα, κατ' επανάληψη, με πτυσσόμενο σουγιά, συνολικού μήκους 17cm και μήκους λεπίδας 7 cm σε ευαίσθητα και ευπαθή σημεία του σώματος του προξενώντας του : 1)ανοικτό αιμορραγούν τραύμα στο επιγάστριο δεξιά, επικοινωνούν με την περιτοναϊκή κοιλότητα, με πλήρη διατομή του δεξιού ορθού κοιλιακού μυός και μικρό τραύμα της κάψας του ήπατος 2) τραύμα προς την δεύτερη φάλαγγα του αριστερού αντίχειρα 3) τραύμα στην αριστερή μασχαλιαία χώρα, μήκους 6 cm που εκτείνεται σε βάθος μέχρι τις πλευρές και 4) τραύμα στην ραχιαία επιφάνεια του αριστερού ημιθωρακίου, μήκους επίσης 6cm ,ακριβώς κάτωθεν της γωνίας της ωμοπλάτης, που εκτείνεται σε βάθος μέχρι την υπεζωκοτική κοιλότητα, εξ αιτίας των οποίων προκλήθηκε στο θύμα πνευμοθώρακας αριστερά, πλευριτικές συλλογές αίματος άμφω και πνευμονικές διηθήσεις των κατωτέρων πνευμονικών πεδίων άμφω, του θύματος περιελθόντος έτσι σε κίνδυνο ζωής, που αντιμετωπίσθηκε όμως με έγκαιρη εγχείρηση, αρχικά στο νοσοκομείο ... και ύστερα στην χειρουργική κλινική του Παν/κού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης νοσηλευθέντος συνολικά μέχρι την 7-1-2006 και παρακωλυθέντος να χρησιμοποιεί το σώμα του στις συνήθεις ασχολίες του τουλάχιστον για 30 ημέρες. Β)Του ότι στον παραπάνω τόπο και χρόνο έφερε μαζί του τον ως άνω περιγραφέντα σουγιά, που είναι μαχαίρι κατά την έννοια του νόμου, χωρίς να έχει σκοπό να τον χρησιμοποιήσει για οικιακή ή επαγγελματική ή εκπαιδευτική χρήση ή για τέχνη, θήρα, αλιεία ή άλλη συναφή ενασχόληση Γ)με τη χρήση του παραπάνω σουγιά, που είναι μαχαίρι κατά την έννοια του νόμου , τέλεσε το κατά τα ανωτέρω περιγραφέν έγκλημα βαριάς σωματικής -σκοπούμενης σωματικής βλάβης. Ακολούθως δε του επέβαλε συνολική ποινή καθείρξεως 7 ετών και χρηματική ποινή 1000 Ευρώ και επιδίκασε στον παρασταθέντα πολιτικώς ενάγοντα το ποσό των 44 Ευρώ,ως χρηματική του ικανοποίηση, για την ηθική βλάβη που υπέστη από τη σε βάρος του τελεσθείσα αδικοπραξία. Με τις παραδοχές της αυτές η προσβαλλόμενη απόφαση ,διέλαβε την επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις, υποθετικές κρίσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του ανωτέρω αδικήματος της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης (για το οποίο και μόνον προσβάλλεται η εν λόγω απόφαση), οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους έγινε υπαγωγή των στις οικείες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1α ,27 παρ. 1, 310 παρ. 3 ΠΚ ,1 παρ. 2 περ. β!, 10 παρ. 1 και 13 περ. β! 14 του νόμου 2168/1993, τις οποίες σωστά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου. Ειδικότερα στο σκεπτικό της, η προσβαλλόμενη απόφαση διαλαμβάνει τόσο τον αξιούμενο από την παραπάνω διάταξη για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος ,για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, χαρακτηρισμό της βλάβης που προκλήθηκε στον παθόντα ως βαρείας, με την παραδοχή ότι από την ως άνω πράξη του κατηγορουμένου προξενήθηκε στον παθόντα κίνδυνος ζωής αλλά και σημαντική παρακώλυση για πολύ χρόνο, τον οποίο προσδιορίζει σε 30 περίπου ημέρες, να χρησιμοποιήσει το σώμα του στις συνηθισμένες ασχολίες και ότι μέχρι σήμερα εμφανίζει αναπνευστικά προβλήματα. Η κρίση αυτή του δικαστηρίου της ουσίας, αιτιολογείται με την παραδοχή, ότι ο κίνδυνος για τη ζωή του επήλθε από τα πολλαπλά χτυπήματα που δέχθηκε με τον σουγιά σε καίρια σημεία του σώματος του, τα οποία λεπτομερώς αναφέρει, απέφυγε δε τον κίνδυνο αυτόν χάριν των επιτυχών χειρουργικών επεμβάσεων, στις οποίες υποβλήθηκε τόσο στο νοσοκομείο της ... , όσο και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης στο οποίο σημειωτέον μεταφέρθηκε, προφανώς λόγω της βαρύτητας της κατάστασης του, συνοδευόμενος από ιατρό. Σ' αυτό δε - κατά τις παραδοχές πάντα της προσβαλλόμενης απόφασης- μετά την χειρουργική επέμβαση μεταφέρθηκε υπό καταστολή στη ΜΕΘ, όπου παρέμεινε από 26-12-2005 έως 31-12-2005.Αιτιολογείται επίσης, η κρίση του Δικαστηρίου, ότι παρακωλύθηκε στη χρήση του σώματος του επί 30 ημέρες περίπου ,από το χρόνο της νοσηλείας του, που διήρκεσε από 26-12-2006 μέχρι 7-1-2006 και το λογικό χρόνο της αποθεραπείας του για άλλες τουλάχιστον 20 περίπου ημέρες. Όσο για τον απαιτούμενο για την στοιχειοθέτηση της υποκειμενικής υπόστασης αυτού άμεσο δόλο, για τον οποίο, δεδομένου, ότι αυτός ενυπάρχει στη παραπάνω παραδοχή πραγματώσεως του ως άνω στοιχείου της αντικειμενικής υπόστασης του εν λόγω εγκλήματος, αρκεί για την αιτιολόγηση αυτού η παραδοχή, ότι ο αναιρεσείων επεδίωκε τον βαρύ τραυματισμό του παθόντος, με την ιδιαίτερη επισήμανση στην παραδοχή αυτή , ότι ο σκοπός αυτός προκύπτει, από το γεγονός ότι επέφερε στον παθόντα καίρια πλήγματα με σουγιά, σε ζωτικά σημεία του σώματος του τα οποία, ως προαναφέρθηκε εξειδικεύει (κοιλιακή χώρα , ωμοπλάτη, θωρακική χώρα). Οι ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου: α)ότι το δικαστήριο της ουσίας, την καταδικαστική του κρίση, στήριξε μόνο στις εκφράσεις της διατάξεως του άρθρου 310 παρ. 3 ΠΚ χωρίς καμία άλλη αιτιολογία ,πρέπει να απορριφθεί, διότι στηρίζεται επί αναληθούς προϋποθέσεως, αφού αυτό διέλαβε ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προαναφέρθηκε β)ότι η παραδοχή της προσβαλλόμενης απόφασης ότι, "μέχρι και σήμερα εμφανίζει προβλήματα αναπνευστικά" δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της βαριάς σωματικής βλάβης, πρέπει να απορριφθεί ,διότι η παραδοχή της προσβαλλόμενης σε σχέση με την αξιόποινη πράξη για την οποία καταδικάσθηκε, στηρίζεται στον κίνδυνο της ζωής του παθόντος, καθώς και στην παρακώλυση της χρήσεως του σώματος του ως αιτιολογούνται, το πρόβλημα δε του αναπνευστικού του συστήματος, δέχεται κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ως συνέπεια των κακώσεων που επήλθαν από τα χτυπήματα με τον σουγιά στην αριστερή ωμοπλάτη και το αριστερό ημιθωράκιο γ) ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νομίμου βάσεως διότι 1) υφίσταται αντίφαση μεταξύ του σκεπτικού και του διατακτικού αυτής, διότι ενώ στο σκεπτικό της δέχεται για την θεμελίωση της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος, ότι ο παθών μέχρι την 1-11-2011, ημέρα συνεδρίασης του δικαστηρίου, συνεχίζει να έχει αναπνευστικά προβλήματα, δηλαδή για χρονικό διάστημα 5 ετών, στο διατακτικό της δέχεται ότι υπήρξε παρακώλυση της χρήσης του σώματος του για 30 ημέρες από την τέλεση της, πρέπει να απορριφθεί, διότι τόσο στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό της αποφάσεως αναφέρονται τα ίδια πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος, ο δε χρόνος παρακώλυσης της χρήσης του σώματος του προσδιορίζεται και στο σκεπτικό και στο διατακτικό σε 30 ημέρες . Σημειώνεται ότι από το αναπνευστικό πρόβλημα -που ως προαναφέρθηκε το δέχεται ως συνέπεια των κακώσεων του - δεν παρεμποδίζεται η χρήση του σώματος του. 2) διότι ενώ στο σκεπτικό του δέχεται ότι για τη στοιχειοθέτηση της υποκειμενικής υποστάσεως του αδικήματος για το οποίο καταδικάσθηκε αρκεί απλή πρόθεση προς τέλεση αυτού , στο διατακτικό του, σε αντίφαση με το σκεπτικό δέχεται την ύπαρξη σκοπού ως προς την θεμελίωση του βαρύτερου αποτελέσματος του αδικήματος πρέπει να απορριφθεί. Τούτο διότι τόσο στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό οι παραδοχές της προσβαλλόμενης ανάγονται στα αυτά πραγματικά περιστατικά, τα οποία θεμελιώνουν, την επίγνωση του αναιρεσείοντος και τον σκοπό του να επιφέρει με τις ενέργειες του (πολλαπλά χτυπήματα σε καίρια σημεία του σώματος του παθόντος με σουγιά), τις βαριές σωματικές κακώσεις που επήλθαν, που με τη θέληση του και την πραγμάτωση τους στοιχειοθετούν από μόνες τους, τον άμεσο δόλο που απαιτείται για την πραγμάτωση της αξιόποινης πράξεως της σε βαθμό κακουργήματος τιμωρουμένης σκοπουμένης βαριάς σωματικής βλάβης. Επομένως, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, οι από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. Δ! και Ε! πρώτος και δεύτερος, λόγοι της αίτησης αναίρεσης, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και για έλλειψη νόμιμης βάσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Περαιτέρω ο αναιρεσίων-κατηγορούμενος με τον τρίτο λόγο της αναίρεσης του προβάλλει την αιτίαση ότι οι προβληθέντες από αυτόν αυτοτελείς ισχυρισμοί του α) περί άρσης του αδίκου της πράξεως του, γιατί βρισκόταν σε κατάσταση άμυνας β)περί συνδρομής στο πρόσωπο του της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. γ! ΠΚ και γ) περί μεταβολής της κατηγορίας σε επικίνδυνη σωματική βλάβη, απορρίφθηκαν χωρίς ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης απόφασης, για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων προέβαλε εγγράφως και ανέπτυξε προφορικώς, τον αυτοτελή ισχυρισμό, ότι η αξιόποινη πράξη για την οποία καταδικάσθηκε, δεν ήταν άδικη, διότι τελούσε σε κατάσταση νόμιμης άμυνας συνισταμένης στο ότι: "ο παθών του επιτέθηκε άδικα χωρίς να προκαλέσει ο ίδιος ή να τελέσει άδικη σε βάρος του πράξη, τα δε χτυπήματα κατά του παθόντος από αυτόν ήταν αναγκαία, αφού τον έριξε στο έδαφος, τον έπιασε σφικτά από τον λαιμό, απειλώντας ότι θα τον πνίξει και αυτός λόγω της αναπηρίας του, δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον κίνδυνο για τη ζωή και την υγεία του παρά μόνο κάνοντας χρήση του αντικειμένου που εκείνη τη στιγμή βρέθηκε τυχαία στα χέρια του που δυστυχώς ήταν το μαχαίρι, δεδομένου ότι η βίαιη και εξαιρετικά επικίνδυνη επίθεση του παθόντος του προκάλεσε φόβο και ταραχή για τη ζωή του.." Ο ισχυρισμός αυτός, που ήταν νόμιμος, απορρίφθηκε από το δικαστήριο της ουσίας, με την παρακάτω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία: "ο περί άμυνας αυτοτελής ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος , καθόσον από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, δεν προέκυψε ότι προηγήθηκε της πράξης του οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του από τον παθόντα και δη ότι ο τελευταίος τον έριξε βίαια στο έδαφος τον καταπλάκωσε με το σώμα του και τον έσφιξε με τα χέρια του στο λαιμό, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται, ούτε διαπιστώθηκαν (δε ζήτησε ο ίδιος να εξετασθεί από ιατροδικαστή) ίχνη τέτοιας επίθεσης ( μώλωπες , αμυχές ,στο λαιμό του), ενώ εξ άλλου, αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, θα προσέφευγαν σε βοήθεια του οι παρευρισκόμενοι στο επεισόδιο (ο συγκατηγορούμενος του Μ. και η φίλη του Κ. ) και θα απωθούσαν τον παθόντα που ήταν άοπλος". Η ειδικότερη αιτίαση του αναιρεσείοντος, σε σχέση με την παραδοχή αυτή που αιτιολογεί την απόρριψη του ισχυρισμού του , ότι στηρίζεται σε υποθετική κρίση ,πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη, διότι η κυρία αιτιολογία της απόρριψης του, είναι ότι δεν έλαβε χώρα προηγούμενη επίθεση του παθόντος κατά του αναιρεσείοντος, η δε αιτιολογία ότι ,αν συνέβαινε αυτό(προηγούμενη επίθεση) θα προσέτρεχαν σε βοήθεια του, οι φίλοι του που ήταν παρόντες, παρατέθηκε ως επικουρική τοιαύτη. Στη συνέχεια, από την ίδια επισκόπηση, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων υπέβαλε νόμιμα τον αυτοτελή ισχυρισμό περί μεταβολής της κατηγορίας σε επικίνδυνη σωματική βλάβη, τον οποίο το δικαστήριο της ουσίας απέρριψε ως αβάσιμο, με την περί ενοχής του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου κρίση του, στην προσβαλλόμενη απόφαση του, με την οποία αιτιολογούνται επαρκώς οι παραδοχές, ότι οι σωματικές κακώσεις που προκλήθηκαν στον παθόντα, είχαν τον χαρακτήρα της βαριάς σωματικής βλάβης και ότι αυτός ενήργησε με σκοπό να επιφέρει αυτές. Ακολούθως ο αναιρεσείων νόμιμα προέβαλε τον αυτοτελή ισχυρισμό του περί συνδρομής στο πρόσωπο του, της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. γ! ΠΚ, υποστηρίζοντας ότι : στην πράξη μου ωθήθηκα από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος και παρασύρθηκα από οργή και βίαιη θλίψη που μου προκάλεσε η άδικη εναντίον μου πράξη του" επικαλούμενος προηγηθείσα επίθεση εναντίον του, από τον παθόντα, όπως αυτή εκτέθηκε στον περί άμυνας αυτοτελή προηγούμενο ισχυρισμό του. Το δικαστήριο της ουσίας, απέρριψε τον ανωτέρω αυτοτελή ισχυρισμό με την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, ότι: "δεν προέκυψε από τα αποδεικτικά μέσα που ανέφερε ότι ωθήθηκε στην πράξη του από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος ή από άδικη πράξη του τελευταίου εναντίον του" , αφού προηγουμένως είχε δεχθεί ότι δεν προηγήθηκε επίθεση του παθόντος σε βάρος του. Το γεγονός ότι στην αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, το δικαστήριο της ουσίας, δέχεται ότι πριν τη τέλεση της αξιόποινης αυτής πράξης, επικρατούσε ένταση και ανταλλάσσονταν ύβρεις μεταξύ του παθόντος και του αναιρεσείοντος, δηλαδή υπήρξε κάποιος διαπληκτισμός μεταξύ τους, δεν μπορεί να οδηγήσει στην παραδοχή ότι είναι ικανός ο διαπληκτισμός αυτός να στοιχειοθετήσει ανάρμοστη συμπεριφορά ή άδικη πράξη του παθόντος ,σε βάρος του αναιρεσείοντος -δεδομένου ότι οι ύβρεις ανταλλάσσονταν εκατέρωθεν- ώστε να τον ωθήσει στη τέλεση της αξιόποινης αυτής πράξης, διότι κάτι τέτοιο υπερβαίνει τα ακραία όρια της λογικής, και σε καμία περίπτωση η παραδοχή αυτή , δεν τελεί σε αντίφαση με την ως παραπάνω ειδικά αιτιολογημένη απόρριψη του αυτοτελούς αυτού ισχυρισμού. Επομένως, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, οι από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. Δ! και Ε! λόγοι της αίτησης αναίρεσης ,για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και έλλειψη νόμιμης βάσης, σε σχέση με την απόρριψη των προβληθέντων από τον αναιρεσείοντα- κατηγορούμενο, αυτοτελών ισχυρισμών του. Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναίρεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα ( άρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.
Απορρίπτει, την υπ' αρ. πρωτ. 1378/2012 από 14-2-2012 αίτηση του ’. Μ. του Ι., κατοίκου ... οδός ... για αναίρεση της υπ' αρ. 43/2011 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θράκης, που ασκήθηκε με επίδοση δηλώσεως στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα , που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250 ) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 12 Ιουνίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ