Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Δυσφήμηση συκοφαντική.
Περίληψη:
Συκοφαντική δυσφήμηση. Για την πληρότητα της αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως για συκοφαντική δυσφήμηση, απαιτείται η γνώση του δράστη περί της αναλήθειας του γεγονότος, να αιτιολογείται ειδικά με την παράθεση των περιστατικών που την δικαιολογούν. Έννοια γεγονότος επί συκοφαντικής δυσφημήσεως. Η απόφαση περιέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 284/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 18 Ιανουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ευάγγελο Βασιλακάκη, περί αναιρέσεως της 247/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Μαρτίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 659/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 362 και 363 ΠΚ συνάγεται ότι, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως απαιτείται διάδοση ή ισχυρισμός από τον υπαίτιο, ενώπιον άλλου, για τρίτον γεγονότος που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του τρίτου αυτού, το γεγονός να είναι ψευδές και ο υπαίτιος να έχει γνώση της αναλήθειάς του. Ως γεγονός, κατά την έννοια του νόμου, νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου, που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υπόκειται στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά ή έκφραση γνώμης ή κρίσεως ή χαρακτηρισμού που σχετίζεται με γεγονός, αναφέρεται στο παρόν ή το παρελθόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική ή την ευπρέπεια. Εξ άλλου, έλλειψη της απαιτουμένης από τα άρθρα 93 § 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως που ιδρύει τον από το άρθρο 510 § 1Δ του ίδιου Κώδικα, λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν δεν εκτίθενται σ'αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προέκυψαν τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του σκεπτικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο, αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς και κατά το είδος τους και χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε από το καθένα χωριστά και να γίνεται αξιολογική συσχέτιση αυτών, όταν δε εξαίρονται ορισμένα από αυτά, δεν προκύπτει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα, ούτε ανακύπτει ανάγκη αιτιολόγησης γιατί δεν εξαίρονται τα άλλα. Η εν λόγω αιτιολογία, όταν για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος απαιτείται άμεσος δόλος, όπως συμβαίνει στο πιο πάνω έγκλημα πρέπει να εκτείνεται και σ'αυτόν, απαιτείται δηλαδή η γνώση του δράστη περί της αναλήθειας του γεγονότος να αιτιολογείται ειδικά με την παράθεση των περιστατικών που την δικαιολογούν, εκτός εάν το γεγονός συνδέεται αναπόσπαστα με το πρόσωπο του κατηγορουμένου, οπότε αναγκαίως έχει γνώση του ψεύδους.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την προσβαλλομένη απόφασή του και μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων που κατ' είδος μνημονεύει, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα συκοφαντικής δυσφημήσεως κατά συρροή και επέβαλε εις αυτόν συνολική ποινή φυλακίσεως πέντε (5) μηνών, ανασταλείσαν επί 3ετίαν, δεχθέν ειδικότερα τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά κατά πιστή μεταφορά: Ο κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη που του αποδίδεται (συκοφαντική δυσφήμηση κατά συρροή). Συγκεκριμένα αποδείχθηκε ότι αυτός την 20-8-2002 στην περιοχή "........." ........ Χαλκιδικής, ισχυρίσθηκε ενώπιον τρίτων για άλλον εν γνώσει του ψευδές γεγονός που μπορούσε να βλάψει την τιμή και την υπόληψή τους. Ειδικότερα για κάθε ένα από τους εγκαλούντες ......., ........ και .........., αστυνομικούς, που προέβαιναν σε έλεγχο των οικοδομικών εργασιών που ενεργούσε αυτός (κατηγορούμενος), ανέφερε ενώπιον των άλλων δύο και των παρισταμένων εργατών, τα εξής: "Ξέρω, ξέρω ήρθατε για να με γράψετε (εννοώντας για τις οικοδομικές εργασίες) γιατί εξυπηρετείτε τα συμφέροντα του κ. ........", ενώ αυτό, ήταν ψευδές, αφού και ο ίδιος γνώριζε ότι οι αστυνομικοί, ύστερα από οποιαδήποτε καταγγελία, όφειλαν, από υπηρεσιακό καθήκον, να ενεργήσουν έρευνα και όχι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ........... Ότι ο κατηγορούμενος απηύθυνε προς τους αστυνομικούς την παραπάνω φράση δεν την αμφισβητεί ούτε η εξετασθείσα στο ακροατήριο σύζυγός του, αλλά ούτε και ο ίδιος. Ο ισχυρισμός δε ότι μ'αυτήν εννοούσε γενικά τις αστυνομικές αρχές και όχι τους συγκεκριμένους αστυνομικούς δεν μπορεί να γίνει πιστευτό, αφού προς αυτούς απευθυνόταν η φράση αυτή και μάλιστα σε πληθυντικό επειδή ήταν περισσότεροι από ένας. Άλλωστε και μέσα στις αστυνομικές αρχές, που ισχυρίζεται ο κατηγορούμενος ότι εννοούσε, περιλαμβάνονται και οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί. Κατ' ακολουθίαν ο κατηγορούμενος, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την προαναφερόμενη πράξη. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος μετά την πράξη του επέδειξε ειλικρινή μεταμέλεια και προσπάθησε να άρει τις συνέπειες της πράξης του. Επομένως, πρέπει να του αναγνωρισθεί η ελαφρυντική περίπτωση του άρθρου 84 παρ. 2 περιπτ. δ Π.Κ. Ενόψει δε των ανωτέρω δεν συντρέχει λόγος αναβολής της υποθέσεως και το σχετικό αίτημα πρέπει να απορριφθεί. Με αυτά που δέχθηκε η πληττομένη απόφαση διέλαβε την από τα άρθρα 93 § 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία αφού αναφέρεται εις αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο και στοιχειοθετούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του παραπάνω εγκλήματος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία πείστηκε γι'αυτά και τους νομικούς συλλογισμούς με βάση τους οποίους, υπήγαγε αυτά στις εφαρμοσθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 363 - 362 ΠΚ, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε. Ειδικότερα παρατίθενται στην απόφαση τα γεγονότα, τα οποία είναι ψευδή, αιτιολογείται με σαφήνεια και πληρότητα ο άμεσος δόλος του κατηγορουμένου, με την έκθεση στο σκεπτικό της αποφάσεως των πραγματικών περιστατικών, από τα οποία προκύπτει η γνώση του κατηγορουμένου για την αναλήθεια του γεγονότος ότι το ισχυρισθέν γεγονός μπορούσε να βλάψει την τιμή και την υπόληψη των εγκαλούντων ενώ περαιτέρω αναφέρονται όλα τα αποδεικτικά μέσα, κατ' είδος, που λήφθηκαν υπόψη, χωρίς να χρειάζεται αξιολογική συσχέτιση μεταξύ των. Επομένως, ο μοναδικός λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 § 1Δ ΚΠΔ, περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος και καθό μέρος με αυτόν αμφισβητείται η εκτίμηση του δικαστηρίου ως προς συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο (την κατάθεση της μάρτυρος ...........), ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος, ως απαράδεκτος, γιατί βάλλει κατά την ανελέγκτως δεκτών γενομένων από το δικαστήριο της ουσίας. Απορριπτομένου του μοναδικού λόγου της αιτήσεως, πρέπει η αναίρεση να απορριφθεί στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 § 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16 Μαρτίου 2007 αίτηση του χ1 για αναίρεση της 247/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.-
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα την 1η Φεβρουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 5 Φεβρουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ