Θέμα
Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο.
Περίληψη:
Αβάσιμοι οι από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής αιτιολογίας και για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1312/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Μαρία Βασιλάκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Οκτωβρίου 2012, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σταύρου Μαντακιοζίδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα-κατηγορουμένου Ε. Μ. του Ν., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Αλεξάνδρα Μαύρου-Τσάκου, περί αναιρέσεως της 11665/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 12 Δεκεμβρίου 2011 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 131/2012.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντα, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκειμένη αίτηση αναίρεσης,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 1882/1990, θεσπίζεται η ποινική ευθύνη από τη μη καταβολή προς το Δημόσιο χρεών, που είναι βεβαιωμένα στις Δημόσιες Υπηρεσίες και ειδικότερα από την παραβίαση της προθεσμίας καταβολής τους κατά τις ισχύουσες εκάστοτε διατάξεις, αναλόγως του αν αυτά ήταν καταβλητέα εφάπαξ ή με δόσεις, έτσι ώστε η ποινική μεταχείριση να διαφοροποιείται ως προς το χρονικό σημείο ενάρξεως της ποινικής ευθύνης του υπαιτίου, αλλά και ως προς το ύψος του μεγέθους του χρέους. Ειδικότερα προβλέπονται δύο χωριστές περιπτώσεις ενάρξεως της ποινικής ευθύνης, ήτοι εκείνη της μη καταβολής του χρέους, που η εξόφλησή του έχει ρυθμιστεί με δόσεις, οπότε απαιτείται να παρέλθει η προθεσμία καταβολής της τρίτης δόσεως και εκείνης της μη καταβολής του εφάπαξ καταβλητέου χρέους, οπότε απαιτείται να παρέλθει δίμηνο από το τέλος της προθεσμίας, κατά την οποία έπρεπε να καταβληθεί το χρέος. Επακολούθησε η αντικατάσταση του άρθρου 25 του ν. 1882/1990 με το άρθρο 23 του ν. 2523/1997. Με την αντικατάσταση αυτή, αφενός ποινικοποιήθηκε η μη καταβολή χρεών και προς τρίτους (πλην ιδιωτών), που εισπράττονται από τις Δημόσιες Υπηρεσίες, ή τα Τελωνεία και αφετέρου αυξήθηκε το ύψος του οφειλομένου ποσού που καθιστά αξιόποινη την καθυστέρηση της καταβολής. Τέλος, το ίδιο άρθρο αντικαταστάθηκε εκ νέου με το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 3220/2004, του οποίου η ισχύς άρχισε από 1-1-2004 και ορίστηκε ότι η καθυστέρηση καταβολής των βεβαιωμένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (ΔΟΥ) και τα Τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου κλπ για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, διώκεται ύστερα από αίτηση του προϊσταμένου της ΔΟΥ κλπ προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας του και τιμωρείται με ποινή φυλακίσεως : α) τεσσάρων τουλάχιστον μηνών, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημέρα συντάξεως του πίνακα χρεών, ο οποίος συνοδεύει υποχρεωτικά την ως άνω αίτηση, υπερβαίνει το ποσό των 10.000 ευρώ, β) έξι τουλάχιστον μηνών, εφόσον το συνολικό χρέος υπερβαίνει το ποσό των 50.000 ευρώ και γ) ενός τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος υπερβαίνει το ποσό των 120.000 ευρώ. Από τις διατάξεις αυτές και σύμφωνα με την εκτεθείσα νέα ρύθμιση του άρθρου 34 παρ. 1 του ν. 3220/2004, προκύπτει ότι κρίσιμα στοιχεία για τη θεμελίωση του ως άνω εγκλήματος, που πρέπει να προσδιορίζονται στην καταδικαστική απόφαση, για να είναι αυτή ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη, όπως επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, είναι: 1) η Αρχή που προέβη στη βεβαίωση του χρέους, 2) το ύψος του χρέους, 3) ο τρόπος πληρωμής του (εφάπαξ ή σε δόσεις), 4) ο ακριβής χρόνος καταβολής του, όταν αυτό καταβάλλεται εφάπαξ ή της κάθε δόσεως όταν καταβάλλεται σε δόσεις, ο οποίος δεν συμπίπτει αναγκαία με το χρόνο που βεβαιώθηκε το χρέος, διότι ως χρόνο βεβαιώσεως των χρεών ο νόμος εννοεί εκείνον κατά τον οποίο γίνεται η βεβαίωση από την αρμόδια οικονομική αρχή και έχει ως περιεχόμενο τον προσδιορισμό του υπόχρεου προσώπου καθώς και του είδους και του ποσού της οφειλής, ενώ το ληξιπρόθεσμο του χρέους συνάπτεται με τη λεγόμενη ταμειακή βεβαίωση, οπότε και μπορεί το χρέος αυτό να εισπραχθεί και 5) η μη πληρωμή τριών συνεχών δόσεων του σε δόσεις χρέους ή ολόκληρου του ποσού του, όταν αυτό είναι καταβλητέο εφάπαξ, πέραν των τεσσάρων μηνών από τη λήξη του χρόνου καταβολής του, οπότε συνάγεται και προσδιορίζεται και ο χρόνος τελέσεως του αδικήματος. Ειδικότερα, με την παράγραφο 1 του άρθρου αυτού 34 του ν. 3220/2004: 1) Το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και λοιπών βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων εσόδων στις ΔΟΥ και τα Τελωνεία αντιμετωπίζεται πλέον ενιαία ως προς τον χρόνο διαπράξεώς του, ανεξαρτήτως του ποσού καταβολής των χρεών σε δόσεις ή εφάπαξ, 2) στο κατώτερο ληξιπρόθεσμο ποσό οφειλής, για την οποία ζητείται η ποινική δίωξη, υπολογίζονται μαζί με τη βασική οφειλή και οι λοιπές επιβαρύνσεις, όπως οι τόκοι και οι προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, 3) οι ποινές καθορίζονται βάσει του κατώτερου ποσού συνολικής κατά οφειλέτη ληξιπρόθεσμης οφειλής ανεξαρτήτως του είδους χρέους (παρακρατούμενοι ή επιρριπτόμενοι φόροι, δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου κ.λπ.) και 4) αυξάνονται τα όρια του χρέους για τη μη καταβολή του οποίου ζητείται η ποινική δίωξη του οφειλέτη. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, όταν το χρέος είναι καταβλητέο σε δόσεις, για τις καθυστερήσεις περισσοτέρων χρεών από οποιαδήποτε αιτία λαμβάνεται υπόψη, ως όριο για τη θεμελίωση του αξιοποίνου το συνολικό ποσό του χρέους και όχι το ύψος κάθε επιμέρους χρέους, ενώ χρόνος διαπράξεώς του, είναι ο χρόνος της συμπληρώσεως τεσσάρων μηνών από τότε που έπρεπε να καταβληθεί το χρέος, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταβολής των χρεών, σε δόσεις ή εφάπαξ. Εξάλλου, η κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ προβλεπόμενο λόγο αναιρέσεως υπάρχει όταν, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι σκέψεις με βάση τις οποίες υπήχθησαν τα περιστατικά αυτά στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε από το καθένα απ' αυτά χωριστά. Τέλος, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο αποδίδει σ' αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υφίσταται, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθώς τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στην εφαρμοσθείσα διάταξη, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου, για τον λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού προς το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε ως Εφετείο, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης 11665/2011 αποφάσεώς του, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, που στήριξε στα αναφερόμενα κατ' είδος αποδεικτικά μέσα κατά πιστή μεταφορά, τα εξής πραγματικά περιστατικά:
"Επειδή από την κύρια αποδεικτική διαδικασία και ειδικότερα τα έγγραφα που διαβάστηκαν δημόσια στο ακροατήριο, την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας που εξετάσθηκε ένορκα στο ακροατήριο και την όλη συζήτηση της υπόθεσης, αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη που του αποδίδεται στο κατηγορητήριο. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος στη Θεσσαλονίκη, την 1-6-2005 και την 1-3-2006, με πρόθεση παραβίασε τις, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, προθεσμίες καταβολής των χρεών του και δεν κατέβαλε στο Δημόσιο το συνολικό ποσό των εκατόν εβδομήντα χιλιάδων πεντακοσίων είκοσι έξι ευρώ και πέντε λεπτών (177.526,05 ευρώ), συμπεριλαμβανομένων των νομίμων προσαυξήσεων (κεφάλαιο 129.673,63 ευρώ και προσαυξήσεις 47.852,42 ευρώ), τα οποία χρέη είναι βεβαιωμένα, στις αρμόδιες υπηρεσίες και συγκεκριμένα στην Δ.Ο.Υ. Ιωνίας Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα, ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του διαχειριστή της στην ΒΙ.ΠΕ Σίνδου Θεσσαλονίκης εδρεύουσας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία "Ελληνική Εταιρεία Δημητριακών ΕΠΕ", κατά τις ανωτέρω αναφερόμενες ημεροχρονολογίες, καθυστέρησε την καταβολή για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, από την ημέρα που αντίστοιχα το κάθε χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό όπως οι ημεροχρονολογίες αυτές και τα αντίστοιχα χρέη αναλύονται στον παρακάτω πίνακα χρεών που συνέταξε η Δ.Ο.Υ. Ιωνίας Θεσσαλονίκης, ως εξής:
α/α Α.Φ.Μ Ιδιότητα Στοιχεία Βεβαίωση Αριθμ. Ημερ. Οικον. Έτος Είδος φόρου Αρχ. Βεβαίωση Διαγραφέν Εισπραχθέν Υπολ. οφειλής Ληξιπ. Κεφάλαιο Συνεισπρατόμενα ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΑΙΤΗΤΟ Τρόπος Πληρωμής Αριθ. Ληξιπ. Δόσης Ημερ. λήξης Α' δόσης. Ημ. λήξης τελ..δόσης 1 095389659 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ 8438 20/12/2004 2004 Ε.ΔΕ.
ΕΞΟΔΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ 61,63 0,00 0,00 61,63 61,63 25,58 87,21 Εφάπαξ 1.
31/01/2005 31/01/2005 2 095389659 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ 2563 08/04/2005 2004 ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΚΒΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΒΕΒΑΙΩΣΗ 129.612,00 0,00 0,00 129.612,00 129.612,00 47.826,84 177.438,84 6 Μηνιαίες Δόσεις 6 30/05/2005 31/10/2005 129.673,63 ΣΥΝΟΛΑ 0,00 0,00 129.673,63 129.673,63 47.852,42 177.526,05 / ΣΥΝΟΛΟ ΕΚΑΤΟΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΠΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ.
Επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της πράξης αυτής".
Στη συνέχεια το δευτεροβάθμιο αυτό δικαστήριο, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο του ότι:
"Στη Θεσσαλονίκη στις 1-6-2005 και 1-3-2006, με πρόθεση παραβίασε τις, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, προθεσμίες καταβολής των χρεών του, και δεν κατέβαλε στο Δημόσιο το συνολικό ποσό των εκατόν εβδομήντα επτά χιλιάδων πεντακοσίων είκοσι έξι ευρώ και πέντε λεπτών (177.526,05 ευρώ), συμπεριλαμβανομένων των νομίμων προσαυξήσεων (κεφάλαιο 129.673,63 ευρώ και προσαυξήσεις 47.852,42 ευρώ), τα οποία χρέη είναι βεβαιωμένα στις αρμόδιες υπηρεσίες και συγκεκριμένα στην ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης.
Ειδικότερα ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του διαχειριστή της, στην ΒΙ.ΠΕ Σίνδου Θεσσαλονίκης, εδρεύουσας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία "Ελληνική Εταιρεία Δημητριακών ΕΠΕ", κατά τις ανωτέρω αναφερόμενες ημεροχρονολογίες, καθυστέρησε την καταβολή για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, από την ημέρα που αντίστοιχα το κάθε χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό όπως οι ημεροχρονολογίες αυτές και τα αντίστοιχα χρέη αναλύονται στον παρακάτω πίνακα χρεών που συνέταξε η ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης, ως εξής α/α Α.Φ.Μ Ιδιότητα Στοιχεία Βεβαίωση Αριθμ. Ημερ. Οικον. Έτος Είδος φόρου Αρχ. Βεβαίωση Διαγραφέν Εισπραχθέν Υπολ. οφειλή ς Ληξιπ. Κεφάλαιο Συνεισπρατόμενα ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΑΙΤΗΤΟ Τρόπος Πληρωμής Αριθ. Ληξιπ. Δόσης Ημερ. λήξης Α' δόσης. Ημ. λήξης τελ.δόσης 1 095389659 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ 8438 20/12/2004 2004 Ε.ΔΕ.
ΕΞΟΔΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ 61,63 0,00 0,00 61,63 61,63 25,58 87,21 Εφάπαξ 1.
31/01/2005 31/01/2005 2 095389659 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ 2563 08/04/2005 2004 ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΚΒΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΒΕΒΑΙΩΣΗ 129.612,00 0,00 0,00 129.612,00 129.612,00 47.826,84 177.438,84 6 Μηνιαίες Δόσεις 6 30/05/2005 31/10/2005 129.673,63 ΣΥΝΟΛΑ 0,00 0,00 129.673,63 129.673,63 47.852,42 177.526,05 / ΣΥΝΟΛΟ: ΕΚΑΤΟΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΠΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ".
Με βάση τις παραπάνω παραδοχές, η προκύπτουσα από το συνδυασμό του ανωτέρω αιτιολογικού και του διατακτικού της προσβαλλόμενης 11665/2011 αποφάσεως αιτιολογία, είναι η επιβαλλόμενη, από τις προαναφερθείσες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη, αφού εκτίθενται σε αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων της αξιόποινης πράξης της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, συνολικού ποσού 177.526,05 ευρώ, υπερβαίνοντος το ποσό των 120.000 ευρώ, για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στις εφαρμοσθείσες ως άνω ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, (25 ν. 1882/1990, όπως αυτή αντικ. με το άρθρο 23 παρ. 1 ν. 2523/1997, 19 παρ.2 του ν. 2948/2001 και 31, 34 παρ.1,2 ν. 3220/2004), οι οποίες δεν παραβιάσθηκαν ευθέως ή εκ πλαγίου και δε στερείται η απόφαση νόμιμης βάσης.
Ειδικότερα, όσον αφορά τις επί μέρους αιτιάσεις και λόγους αναιρέσεως του αναιρεσείοντος: α). το αιτιολογικό, καίτοι αποτελεί επανάληψη του διατακτικού, είναι πλήρες και περιέχει όλα τα κατά νόμο αναγκαία στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του διωχθέντος εγκλήματος μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και δε χρειαζόταν η παράθεση άλλων περιστατικών, β). προσδιορίζεται στην απόφαση, προσαρτώμενου στο διατακτικό αυτής του μνημονευόμενου σε αυτή με αρ. 39/2008 Πίνακα Χρεών της αρμόδιας ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης, που είχε προσαρτηθεί στη μηνυτήρια αναφορά της άνω αρμόδιας ΔΟΥ, η Αρχή που προέβη στη βεβαίωση των χρεών σε βάρος του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου (η ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης), το είδος και το ύψος των χρεών κατά περίπτωση ( πρόστιμο ΚΒΣ, έξοδα διοικητικής εκτέλεσης) και ο τρόπος πληρωμής τους αναλυτικά και συγκεκριμένα, έξοδα διοικητικής εκτέλεσης ποσού 87,21 ευρώ, βεβαιωμένα στις 20-12-2004 και καταβλητέα εφάπαξ στις 31-1-2005, με χρόνο τελέσεως επομένως μετά τετράμηνο την 1-6-2005 και ορισμένα ποσού 177.438,84 ευρώ από πρόστιμο ΚΒΣ, καταβλητέο σε έξι μηνιαίες δόσεις, που προσδιορίζονται κατά ημερομηνίες λήξεως της πρώτης την 30-5-2005 και της τελευταίας δόσεως την 31-10-2005, με χρόνο τελέσεως την 1-3-2006, μετά τετράμηνο από τη λήξη της τελευταίας μη καταβληθείσας δόσης, αναφέρεται δηλαδή και ο ακριβής χρόνος καταβολής τους, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο αυτά, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαιώσεώς τους, έπρεπε να καταβληθούν από τον υπόχρεο κατηγορούμενο, ως διαχειριστή, εκπρόσωπο της αναφερόμενης οφειλέτριας ΕΠΕ "Ελληνική Εταιρεία Δημητριακών ΕΠΕ", παρελθόντος τετραμήνου από το τέλος της προθεσμίας κατά την οποία έπρεπε να καταβληθεί το κάθε χρέος, χωρίς εξόφληση. Δεν δημιουργείται δε ασάφεια και αντίφαση από τις παραπάνω παραδοχές, ως προς το χρόνο τελέσεως της πράξεως του εν λόγω εγκλήματος μη καταβολής χρεών, στο παραπάνω αιτιολογικό, αλλά και στο διατακτικό της αποφάσεως, με την αναφορά των ανωτέρω δύο ημεροχρονολογιών τελέσεως του αδικήματος και δεν συντρέχει εκ πλαγίου παράβαση των περί παραγραφής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, αφού επρόκειτο για δύο οφειλόμενα βεβαιωμένα χρέη, με διαφορετικό τρόπο και διαφορετική ημεροχρονολογία πληρωμής και ορθά και σύμφωνα με το νόμο 1882/1990 άρ. 25, όπως τροπ. με το ν. 3220/2004, αναφέρεται ως χρόνος τελέσεως του ενός εγκλήματος που καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, οι ανωτέρω δύο ημεροχρονολογίες με λήξη του τετραμήνου της καταβολής μετά την πάροδο της ημέρας καταβολής καθενός, χρόνοι που είναι και οι πραγματικοί τελέσεως των επί μέρους πράξεων του διωχθέντος ενός εγκλήματος και δεν καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων για κατ' εξακολούθηση τέλεση. Δηλαδή από τις παραδοχές αυτές και σύμφωνα με το νόμο, σαφώς συνάγεται ο πραγματικός χρόνος τελέσεως της πράξεως καθυστερήσεως χρεών, βάσει δε των χρόνων αυτών, 1-6-2005 και 1-3-2006, αφού ο αναιρεσείων δεν επικαλείται επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος σε αυτόν μετά την πενταετία, η δε υπόθεση εκδικάστηκε στο άνω δευτεροβάθμιο δικαστήριο στις 28-9-2011, δεν είχε συμπληρωθεί οκταετία και δεν είχε παραγραφεί ούτε εν μέρει η ανωτέρω αξιόποινη πράξη, για την οποία καταδικάστηκε, γ). Κατά τη διάταξη της παραγράφου 1β' του άρθρου 20 του ιδίου ν. 2523/1997 στα νομικά πρόσωπα ως αυτουργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής προκειμένου για τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης θεωρούνται οι διαχειριστές αυτών των εταιρειών που είχαν την ιδιότητα αυτή κατά το χρόνο που γεννήθηκαν τα χρέη ή και κατά το χρόνο της βεβαιώσεώς αυτών, στην προκειμένη δε περίπτωση, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες παραδοχές ο καταδικασθείς αναιρεσείων ήταν διαχειριστής της οφειλέτριας ΕΠΕ και κατά τους δύο ανωτέρω χρόνους, όπως άλλωστε δεν το αμφισβητεί ο ίδιος αναιρεσείων, ούτε επικαλείται άλλωστε ότι είχεν προβάλλει κάποιο σχετικό αρνητικό ισχυρισμό στο ακροατήριο του Εφετείου ότι δεν ήταν διαχειριστής και επομένως ο αναιρεσείων είχε ποινική ευθύνη για τα χρέη της ανωτέρω ΕΠΕ και δεν υπάρχει καμία ασάφεια περί του αν απέκτησε την ιδιότητα του διαχειριστή προ ή μετά τη βεβαίωση των ανωτέρω χρεών της ΕΠΕ, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο αναιρεσείων.
Επομένως, οι σχετικοί από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' και Ε' του ΚΠΔ, προβαλλόμενοι λόγοι αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή νόμου, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Μετά ταύτα, αφού δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως για έρευνα, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 12 Δεκεμβρίου 2011 αίτηση του Ε. Μ. του Ν., περί αναιρέσεως της 11665/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου 2012.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Νοεμβρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ