Θέμα
Δήμοι, Νομή, Χρησικτησία.
Περίληψη:
Για την άσκηση από το Δήμο αναίρεσης απαιτείται απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής ( άρθρ. 72 παρ. 1 εδ. γ΄ και 2 Ν. 3852/10) Διαχρονικού δικαίου διάταξη του άρθρου 24 Εισ.Ν.Κ.Πολ.Δικ. – Έκτακτη χρησικτησία, Νομική προσμέτρηση νομής δικαιοπαροχου (1045, 974, 1051 ΑΚ). Εμφανείς πράξεις νομής επί αστικού ακινήτου. Οι μη εμφανείς δεν συνιστούν πράξεις νομής αλλά προπαρασκευή αυτών. Διδάγματα κοινής πείρας. Πότε ιδρύεται λόγος αναίρεσης από την παραβίασή τους. Όχι όταν χρησιμοποιούνται για έμμεση απόδειξη. Οι πράξεις νομής δεν είναι απόρροια διδαγμάτων κοινής πείρας. Πότε ιδρύεται ο εκ του άρθρου 11γ του άρθρου 559 λόγος αναιρέσεως. Η εκτίμηση των μαρτυρικών καταθέσεων ανέλεγκτη και ως λόγος από του άρ. 11 απαράδεκτος. Η περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδεικτικών μέσων άποψη αντίθετη προς το άρθρο 561 παρ. 10 από τον άριθμό 19 του άρθρου 559 λόγος δεν ιδρύεται όταν πλήττεται η ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου.
Αριθμός 92/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Ευγενία Προγάκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 5 Δεκεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία Δήμος Σύρου - Ερμούπολης και έδρα την Ερμούπολη, ως καθολικού διαδόχου του ΟΤΑ-ΝΠΔΔ με την επωνυμία Δήμος Ερμουπόλεως, νόμιμα εκπροσωπούμενου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Βιτάλη, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ., την οποία ανακάλεσε και παραστάθηκε αυτοπροσώπως.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Α. Π. του Σ., κατοίκου ..., 2) Σ. Π. του Μ., κατοίκου ..., 3) Α. Α. συζ. Ι., το γένος Μ. Π., κατοίκου ..., 4) Μ. Π. χήρας Λ., το γένος Α. Μ., κατοίκου ... και 5) Σ. Π. του Λ., κατοίκου ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αναστάσιο Κουμουτσάρη.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 27/7/2007 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Σύρου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 108/2009 του ιδίου Δικαστηρίου και 72/2011 του Εφετείου Αιγαίου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων Δήμος με την από 6/4/2011 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Ευγενία Προγάκη ανέγνωσε την από 23/11/2012 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά τα άρθρα 58 παρ.1 εδ.α και 72 παρ.1 εδ.γ' και 2 του Ν. 3852/4/7.6.2010 περί "Νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης", που κατά το άρθρο 286 αυτού, ισχύουν από 1.1.2011 και εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση κατά τη διαχρονικού δικαίου διάταξη του άρθρου 24 του ΕισΝ ΚΠολΔ, ως ισχύοντα κατά το χρόνο δημοσιεύσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως (28.1.2011) "ο Δήμαρχος εκπροσωπεί το Δήμο στα Δικαστήρια και σε κάθε δημόσια αρχή - αρθρ.58 παρ.1 εδ.α'- " "Η Οικονομική Επιτροπή είναι όργανο παρακολούθησης και ελέγχου της οικονομικής λειτουργίας του Δήμου. Ειδικότερα έχει τις ακόλουθες αρμοδιότητες ... ιγ)αποφασίζει για την άσκηση όλων των ενδίκων βοηθημάτων και των ενδίκων μέσων - αρθρ.72 παρ.1 εδ.ιγ-". "Για τις περιπτώσεις ... ιγ της προηγουμένης παραγράφου, η απόφαση λαμβάνεται ύστερα από γνωμοδότηση δικηγόρου, η ανυπαρξία της οποίας συνεπάγεται ακυρότητα της σχετικής απόφασης - άρθρ.72 παρ.2 -". Από τις διατάξεις αυτές σαφώς προκύπτει, ότι, για το τυπικά παραδεκτό, εκτός άλλων, και του ενδίκου μέσου της αιτήσεως αναιρέσεως από το Δήμαρχο ως νόμιμο εκπρόσωπο του Δήμου, απαιτείται απαραιτήτως η ύπαρξη άδειας της Οικονομικής Επιτροπής, η οποία λαμβάνεται με απόφαση αυτής, επί της αδείας δε αυτής θεμελιώνεται και η αντιπροσωπευτική εξουσία του Δημάρχου για τη διεξαγωγή της δίκης ως αντιπροσώπου του Δήμου (ΑΠ 1395/2009, ΑΠ 1993/2007).
Στην προκειμένη περίπτωση από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι για το παραδεκτό της από 6.4.2011 αιτήσεως του εναγομένου "Δήμου Σύρου - Ερμούπολης" για αναίρεση της υπ'αριθμ.72/28.1.2011 αποφάσεως του Εφετείου Αιγαίου, ο αναιρεσείων προσκομίζει την από 12.4.2011 απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής, η οποία λήφθηκε πριν από την άσκηση, στις 17.5.2011, της αναιρέσεως (βλ. πράξη κατάθεσης) και ύστερα από την υπ' αριθμ. 513/30.3.2011 γνωμοδότηση της Νομικής του Διεύθυνσης. Επομένως η κρινόμενη αίτηση είναι παραδεκτή, απορριπτόμενου του, περί του αντιθέτου, ισχυρισμού των αναιρεσιβλήτων.
Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 1045 ΑΚ για την κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία, απαιτείται άσκηση της φυσικής εξουσίας πάνω στο πράγμα, με διάνοια κυρίου, επί συνεχή εικοσαετία, με δικαίωμα εκείνου, που απέκτησε τη νομή του πράγματος, με καθολική ή ειδική διαδοχή να συνυπολογίσει στο δικό του χρόνο χρησικτησίας και το χρόνο χρησικτησίας του δικαιοπαρόχου του (αρθρ.1051 ΑΚ). Η ειδική διαδοχή στη νομή επέρχεται με άτυπη αναιτιώδη σύμβαση, η οποία έχει την έννοια ότι στον αποκτώντα μεταβιβάζεται η ίδια η νομή του είχε εκείνος, ο οποίος μεταβιβάζει και παραδίδει το πράγμα, νομέας δε κατά το άρθρο 974 του ιδίου κώδικα, είναι όποιος απέκτησε τη φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα, αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου. Πράξεις νομής όταν πρόκειται για ακίνητα αποτελούν οι υλικές και εμφανείς, πάνω σ' αυτό, πράξεις, που προσιδιάζουν στην φύση και τον προορισμό του, με τις οποίες φανερώνεται η βούληση του νομέα να είναι το πράγμα δικό του. Τέτοιες δε πράξεις είναι και η εποπτεία η επίβλεψη, η επίσκεψη, η παραχώρηση σε τρίτον με ή χωρίς αντάλλαγμα, η φύλαξη και η οριοθέτηση και καταμέτρηση των διαστάσεων του, η ανάθεση σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων, οι ενέργειες για ένταξή του στο σχέδιο πόλης και στο κτηματολόγιο και εφόσον πρόκειται για κληρονομιαίο ακίνητο, η αποδοχή της κληρονομιάς και η μεταγραφή της, η καταβολή του φόρου κληρονομιάς κ.α. χωρίς παράλληλα να απαιτείται και ο ημερολογιακός προσδιορισμός των επί μέρους πράξεων, μέσα στο χρόνο της χρησικτησίας (ΑΠ 210/2011, ΑΠ 1418/2010, ΑΠ 1613/2010, ΑΠ 157/2009). Εξάλλου οι μη εμφανείς πράξεις που γίνονται χωρίς σωματική επενέργεια στο πράγμα δεν θεωρούνται πράξεις ασκήσεως νομής, αλλά προπαρασκευή αυτής (ΑΠ 1418/2010, ΑΠ 2195/2009). Περαιτέρω ως διδάγματα της κοινής πείρας θεωρούνται γενικές αρχές που συνάγονται επαγωγικά από την καθημερινή παρατήρηση της εμπειρικής πραγματικότητας, τη συμμετοχή στις συναλλαγές και τις γενικές τεχνικές ή επιστημονικές γνώσεις, οι οποίες έχουν γίνει κοινό κτήμα (Ολ.ΑΠ 8/2005) και χρησιμοποιούνται από το δικαστήριο για την εξειδίκευση των αορίστων νομικών εννοιών και για έμμεση απόδειξη κρισίμων γεγονότων ή την εκτίμηση της αποδεικτικής αξίας των αποδεικτικών μέσων που προσκομίστηκαν. Όμως η παραβίαση των διδαγμάτων της κοινής πείρας, τα οποία πρέπει να καθορίζονται (ΑΠ 60/2004) ιδρύει τον από τον αριθμό 1 εδ.β του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγο αναίρεσης, ΜΟΝΟ αν τα διδάγματα αυτά αφορούν την ερμηνεία κανόνων δικαίου ή την υπαγωγή των πραγματικών γεγονότων σ'αυτούς. Επομένως ο λόγος αναίρεσης ιδρύεται, όταν το δικαστήριο της ουσίας χρησιμοποιεί εσφαλμένα ή παραλείπει να χρησιμοποιήσει διδάγματα της κοινής πείρας, προκειμένου να ανεύρει την αληθή έννοια κανόνα δικαίου ή να υπαγάγει σ'αυτόν τα πραγματικά περιστατικά της διαφοράς (ΑΠ 208/2011). Ο λόγος αυτός πάντως δεν ιδρύεται όταν τα διδάγματα της κοινής πείρας χρησίμευσαν προς έμμεση απόδειξη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 208/2011), καθώς και όταν χρησιμοποιούνται για την υπό του δικαστηρίου εξακρίβωση της ύπαρξης πραγματικών περιστατικών ή την αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων και τη συναγωγή πραγματικών επιχειρημάτων, γιατί στις περιπτώσεις αυτές πρόκειται για εκτίμηση πραγμάτων, εκφεύγουσα του ακυρωτικού ελέγχου, κατά το άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ.
Στην προκειμένη περίπτωση με την επίκληση της ως άνω διατάξεως του αριθμού 1 εδ.β του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον πρώτο λόγο της αναιρέσεως και κατ'εκτίμηση των όσων αναφέρονται σ'αυτόν, αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η πλημμέλεια, ότι κατά παράβαση των διδαγμάτων της κοινής πείρας, κατά την ερμηνεία του άρθρου 1045 ΑΚ, δέχθηκε ότι οι αναιρεσίβλητοι ασκούσαν επί 20ετία πράξεις νομής στο επίδικο, θεωρώντας κατά τρόπο αντιδικονομικό ότι ο μάρτυρας των αντιδίκων όταν κατέθετε ότι αυτοί δεν ασκούσαν πράξεις νομής στο επίδικο, εννοούσε ότι αυτοί δεν το εκμεταλλευόντουσαν και όχι ότι το είχαν αφήσει στην κοινή χρήση. Ότι οι αναιρεσίβλητοι αναφέρθηκαν σε πράξεις που κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής δεν συνιστούν πράξεις νομής, καθόσον στερούνται υλικού χαρακτήρα και υποδηλώνουν μόνο διάνοια κυρίου, ήτοι σε εποπτεία, πληρωμή ΤΑΠ και χαρτογράφηση, ενώ ο αναιρεσείων Δήμος αναφέρθηκε σε φυσική εξουσίαση του επιδίκου δια των δημοτών του, παραθέτοντας στις προτάσεις του αρκετές τέτοιες πράξεις. Ο λόγος αυτός είναι απαράδεκτος, κατά μεν το πρώτο σκέλος του γιατί αναφέρεται στην αναιρετικά ανέλεγκτη αξιολόγηση από το δικαστήριο της καταθέσεως του μάρτυρα των αναιρεσιβλήτων και την από αυτή συναγωγή συμπερασμάτων ως προς τη βασιμότητα των ενδίκων πραγματικών περιστατικών, κατά δε το δεύτερο σκέλος του γιατί αναφέρεται σε υποβληθέντες από τους διαδίκους ισχυρισμούς στο δικαστήριο της ουσίας και όχι σε αποδοχές της προσβαλλομένης απόφασης, ανεξάρτητα από το ότι οι αναφερόμενες πράξεις των αναιρεσιβλήτων, κατά τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη συνιστούν εμφανείς πράξεις νομής και πληρούν το πραγματικό των επικαλουμένων διατάξεων των άρθρων 974 και 1045 ΑΚ, των οποίων η ερμηνεία δεν χρήζει καταφυγής σε διδάγματα κοινής πείρας, αλλά ούτε και οι πράξεις νομής είναι απόρροια διδαγμάτων κοινής πείρας.
Επειδή, κατά το άρθρο 559 αρ.11 περ.γ του ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα, που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Από τη διάταξη αυτή, συνδυαζόμενη με εκείνες των άρθρων 335, 338 έως 340 και 346 του ίδιου κώδικα, προκύπτει ότι το δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να σχηματίσει δικανική πεποίθηση για τη βασιμότητα των πραγματικών ισχυρισμών των διαδίκων, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, οφείλει να λάβει υπόψη τα νομίμως προσκομισθέντα, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων αποδεικτικά μέσα, εφόσον γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση αυτών από τον διάδικο (ΑΠ 6/2012, ΑΠ 249/2012, ΑΠ 254/2012). Η εν λόγω επίκληση μπορεί να γίνει είτε με τις προτάσεις της συζήτησης, μετά την οποία εκδόθηκε η απόφαση, είτε και με αναφορά σε συγκεκριμένο μέρος των προσκομιζομένων προτάσεων προηγούμενης συζήτησης, όπου γίνεται σαφώς και ορισμένη επίκληση του αποδεικτικού μέσου. (Ολ.ΑΠ 23/2008). Καμιά ωστόσο διάταξη δεν επιβάλλει την ειδική μνεία και τη χωριστή αξιολόγηση καθενός από τα αποδεικτικά μέσα που επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, αλλά αρκεί η γενική μνεία των κατ' είδος αποδεικτικών μέσων που λήφθηκαν υπόψη. Μόνο αν από τη γενική ή και ρητή ακόμη αναφορά, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της απόφασης, δεν προκύπτει κατά τρόπο αναμφίβολο (Ολ.ΑΠ 2/2008) ή κατ'άλλη έκφραση αδιστάκτως βέβαιο (Ολ.ΑΠ 13-14-15/2005) ότι λήφθηκε υπόψη κάποιο συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο, στοιχειοθετείται ο αναιρετικός αυτός λόγος (ΑΠ 240/2011). Με τον δεύτερο λόγο της αναιρέσεως και με την επίκληση της ως άνω διατάξεως του αριθμού 11 περ.γ του άρθρου 559 ΚΠολΔ αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η πλημμέλεια ότι σε αντίθεση με τα όσα κατέθεσε ο μάρτυρας των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ερμηνεύθηκαν εσφαλμένα, δέχθηκε ότι αυτοί διενεργούσαν πράξεις νομής στο επίδικο. Ότι η προσβαλλομένη απόφαση δεν έλαβε υπόψη της τους ισχυρισμούς του αναιρεσείοντος περί κοινοχρησίας του επιδίκου ακινήτου, περί της οποίας κατέθεσε και ο εξετασθείς ως μάρτυρας του Π. Κ., που από το 1983 είναι υπάλληλος του, δεχθείσα ότι τα κατατεθέντα από αυτόν δεν καλύπτουν την "αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα" που θα καθιστούσε το επίδικο κοινόχρηστο, ενώ τα εν λόγω κατατεθέντα ως καλύπτοντα χρονικό διάστημα 24 ετών, ήτοι από το 1983 μέχρι το 2007, καταλύαν τα επί του επιδίκου δικαιώματα νομής και κατοχής των αναιρεσιβλήτων. Ότι ακόμη η προσβαλλομένη απόφαση δεν έλαβε υπόψη την έκθεση περί "Ανάπλασης Πλατειών Πρασακάκη Πλαστήρα, Νιρβάνα, Παντελή", καθώς και το φωτογραφικό υλικό.
Οι αιτιάσεις αυτές, κατά το μέρος που αναφέρονται στις μαρτυρικές καταθέσεις, "που λήφθηκαν υπόψη, αλλά εκτιμήθηκαν εσφαλμένα" δεν ιδρύουν τον επικαλούμενο εκ του αριθμού 11 περ.γ του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγο, ο οποίος κατά τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη, προϋποθέτει μη λήψη υπόψη αποδεικτικών μέσων, ενώ οι αναφερόμενες στην εκτίμηση των μαρτυρικών αυτών καταθέσεων αιτιάσεις, αφορούν στην ανέλεγκτη από το δικαστήριο εκτίμηση των αποδεικτικών αυτών μέσων. Όσο αφορά το φωτογραφικό υλικό και την επικαλούμενη έκθεση ανάπλασης, ο από την παραπάνω διάταξη λόγος είναι αβάσιμος, γιατί από την προσβαλλομένη απόφαση (αρθρ.562 παρ.2 ΚΠολΔ), που βεβαιώνει ότι λήφθηκαν υπόψη τα έγγραφα, των οποίων είχε γίνει νόμιμη επίκληση και προσαγωγή και την ιδιαίτερη (και χωρίς τούτο να είναι απαραίτητο) αναφορά στις φωτογραφίες (φύλλο 4α) και στην έκθεση ανάπλασης (φύλλο 6β) αλλά και από το σύνολο των αιτιολογιών της (βλ. Ολ.ΑΠ 14-15-16/2005 Ελ.Δικ. 46,705) δεν καταλείπεται καμιά αμφιβολία ότι τα αποδεικτικά αυτά μέσα λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν με τις λοιπές αποδείξεις. Η άποψη του αναιρεσείοντος ότι διαφορετική εκτίμηση των εγγράφων αυτών, καθώς και των μαρτυρικών καταθέσεων θα οδηγούσε το δικαστήριο σε αποδεικτικό πόρισμα διαφορετικό από το εξαχθέν, οδηγεί σε έλεγχο της προσβαλλομένης αποφάσεως, για πλημμελή ή κακή εκτίμηση των αποδείξεων και συνακόλουθα σε επανεκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, ήτοι σε αποτέλεσμα, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη θεμελιώδη επιλογή του άρθρου 561 παρ.1 ΚΠολΔ.
Με τον τρίτο λόγο της αναιρέσεως και κατ'εκτίμηση των όσων αναφέρονται σ'αυτόν, αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση, με την επίκληση της διατάξεως του αριθμού 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ η πλημμέλεια, ότι εξετίμησε εσφαλμένα την κατάθεση του μάρτυρα των αναιρεσιβλήτων - εναγόντων, κατά την οποία αυτοί δεν διενήργησαν πράξεις νομής στο επίδικο και δέχθηκε ότι αυτός εννοούσε ότι δεν είχαν πρόθεση να το εγκαταλείψουν και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτοί είναι συγκύριοι του επιδίκου, μολονότι προς τούτο δεν αρκούσε μόνο η πρόθεση μη εγκαταλείψεώς του, αλλά απαιτείτο και η απόδειξη ασκήσεως διακατοχικών πράξεων. Ότι περαιτέρω η προσβαλλομένη απόφαση δεν εξετίμησε την κατάθεση του μάρτυρα του αναιρεσείοντα Δήμου κατά την οποία αυτός (Δήμος) δια τω δημοτών του, έκανε χρήση του επιδίκου επί 24 έτη, ήτοι από το 1983 μέχρι το 2007 και απέρριψε τον περί κοινοχρησίας του επιδίκου ισχυρισμό του, ενώ η χρήση του από τους δημότες κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα του προσέδιδε την ιδιότητα του κοινοχρήστου. Ο λόγος όμως αυτός, υπό το εκτιθέμενο περιεχόμενό του, αφορά σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και συνακόλουθα πλήττει την ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου, η οποία κατά το άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ, δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. Ειδικότερα ο λόγος αυτός αναφέρεται στην εκτίμηση των αποδείξεων και στην αντίθεση του εξαχθέντος πορίσματος προς τις αποδείξεις αυτές, ενώ καμιά αναφορά δεν γίνεται και μάλιστα ενάριθμα, στον κανόνα δικαίου που παραβιάστηκε, καθόσον ο κανόνας αυτός δεν μπορεί αυτεπάγγελτα και βάσει της αρχής Zura ovit curia, να συμπληρωθεί (Ολ.ΑΠ 20/2005, ΑΠ 1296/2007). Ενόψει τούτων ο λόγος αυτός είναι απαράδεκτος και πρέπει, όπως και οι άλλοι λόγοι και η αναίρεση στο σύνολό της, να απορριφθεί. Ο αναιρεσείων Δήμος, ως ηττώμενος διάδικος, πρέπει να καταδικαστεί στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ), μειωμένα όμως κατά το άρθρο 281 παρ.2 του Ν. 3463/2006.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 6.4.2011 αίτηση του ΟΤΑ-ΝΠΔΔ "Δήμο Σύρου-Ερμούπολης" περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 72/2011 αποφάσεως του Εφετείου Αιγαίου.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιανουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 23 Ιανουαρίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ