Θέμα
Ισχυρισμός αυτοτελής.
Περίληψη:
Ναρκωτικά. Έννοια αγοράς. Αόριστη υποβολή αυτοτελούς ισχυρισμού τοξικομανίας.
Αριθμός 110/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού-Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Δεκεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κονταξή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει τις αιτήσεις των αναιρεσειόντων-κατηγορουμένων 1)..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Χαράλαμπο Σύψα και 2)..., κάτοικο ..., που δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο, για αναίρεση της 1573/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, με συγκατηγορούμενους τους 1)... και 2)....
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες-κατηγορούμενοι, ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 31 Οκτωβρίου 2008 και 9 Ιουνίου 2008 αιτήσεις τους αναιρέσεως, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1792/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του πρώτου αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως του πρώτου αναιρεσείοντος και να απορριφθεί ως ανυποστήρικτη η αίτηση του δευτέρου.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες με αριθμό 87/31-10-2008 και 46/9-6-2008 αιτήσεις αναιρέσεως των .... και ..., αντίστοιχα, στρεφόμενες κατά της 1573/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, το οποίο δίκασε κατ' έφεση, και καταδίκασε τον πρώτο σε κάθειρξη οκτώ (8) ετών και τον δεύτερο σε κάθειρξη δέκα (10) ετών για παραβίαση του νόμου περί ναρκωτικών, έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, γι' αυτό και πρέπει, αφού συνεκδικασθούν για πρόδηλη μεταξύ τους συνάφεια, να γίνουν τυπικά δεκτές. Η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τα άρθρα 93 § 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας με συνέπεια να ιδρύεται ο από το άρθρο 510 § 1δ' του ΚΠΔ λόγος αναίρεσης όταν δεν περιέχονται σ' αυτήν με πληρότητα και σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις με τις οποίες τα περιστατικά αυτά υπήχθησαν στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Εξάλλου, όπως παγίως γίνεται δεκτό, δεν είναι αναγκαίος για την αντικειμενική θεμελίωση του εγκλήματος της αγοράς ναρκωτικών ουσιών, ο προσδιορισμός της ταυτότητας του πωλητή, ούτε το ύψος των καταβληθέντων σ' αυτόν για την αγορά των εν λόγω ουσιών χρημάτων. Στην προκειμένη περίπτωση στην αίτηση αναιρέσεως του .... προβάλλεται με τον πρώτο λόγο η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, γιατί η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση δεν αναφέρει στο σκεπτικό και διατακτικό της συγκεκριμένο πρόσωπο από το οποίο αγόρασε αυτός από κοινού με τους άλλους συγκατηγορουμένους του, την απαγορευμένη ναρκωτική ουσία κοκκαΐνη, συνολικού μικτού βάρους 208 γραμμαρίων περίπου, ούτε το ύψος των καταβληθέντων στον πωλητή για την αγορά της ναρκωτικής αυτής ουσίας χρημάτων. Ο από το άρθρο 510 § 1δ' ΚΠΔ λόγος αυτός αναιρέσεως είναι αβάσιμος και απορριπτέος, διότι τα παραπάνω στοιχεία δεν είναι αναγκαία για την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της αγοράς ναρκωτικών ουσιών. Περαιτέρω ο από την ίδια πιο πάνω διάταξη δεύτερος λόγος αναιρέσεως ότι απορρίφθηκε σιγή από την προσβαλλόμενη απόφαση ο αυτοτελής ισχυρισμός του περί τοξικομανίας του, είναι αβάσιμος και απορριπτέος, διότι ναι μεν υποβλήθηκε τέτοιος ισχυρισμός ως ελαφρυντική περίσταση, πλην όμως ήταν αόριστος και το δικαστήριο δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει, αφού δεν αναφέρονται, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, τα πραγματικά περιστατικά που τον θεμελιώνουν. Τέλος, ο μοναδικός από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. δ' ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως του δεύτερου αναιρεσείοντος ... ότι το δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του δεν απάντησε στον αυτοτελή ισχυρισμό του περί πραγματικής πλάνης, είναι αβάσιμος και απορριπτέος, αφού η προσβαλλόμενη δέχθηκε ειδικά και αιτιολογημένα την ύπαρξη γνώσεως του περιεχομένου της κατεχόμενης απ' αυτόν και συσκευασμένης σε σακκουλάκι ναρκωτικής ουσίας και επομένως, έλαβε υπόψη και απάντησε στον αυτοτελή ισχυρισμό του περί πραγματικής πλάνης. Κατ' ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθούν οι κρινόμενες αιτήσεις αναιρέσεως και καταδικασθούν ο καθένας από τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα (άρθρ, 583 § 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τις με αριθμό 87/31-10-2008 και 46/9-6-2008 αιτήσεις των ..., αντίστοιχα, κατά της 1573/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον καθένα από τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 13 Ιανουαρίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 18 Ιανουαρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ