Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Βούλευμα παραπεμπτικό, Καταχραστές Δημοσίου.
Περίληψη:
Η κύρια ανάκριση για τα εγκλήματα του άρθρου 1 του Ν. 1608/1950 κηρύσσεται περαιωμένη από το Συμβούλιο των Εφετών, το οποίο αποφαίνεται αμετακλήτως ακόμη και για τα συναφή πλημμελήματα και συνεπώς και για ελαφρότερα κακουργήματα (άρθρ. 308 § 1 εδ. γ' & δ' ΚΠΔ). Απαράδεκτη η αίτηση αναίρεσης κατά παραπεμπτικού βουλεύματος για έγκλημα του Ν. 1608/1950 ως και για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα, ελαφρότερο ή βαρύτερο παραπέμπεται ο κατηγορούμενος. Απορρίπτει αίτηση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 2262/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη και Βιολέττα Κυτέα-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 6 Νοεμβρίου 2009, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που δεν παρέστη στο Συμβούλιο περί αναιρέσεως του υπ' αριθμ.226/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας. Με συγκατηγορούμενους τους: 1. ..., 2. ..., 3. ..., 4. ..., 5 ..., 6. ..., 7. ..., 8. ..., 9. ..., 10. ... και 11. ... .
Το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας, με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτό, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση του βουλεύματος τούτου, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 17 Νοεμβρίου 2008 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 212/2009.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αναστάσιος Κανελλόπουλος εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή με αριθμό 209/12-6-2009, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: Εισάγω στο Δικαστήριο Σας, την προκείμενη ποινική δικογραφία και εκθέτω τα ακόλουθα:
Ι. Το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας με το με αριθμό 226/2008 βούλευμα, παρέπεμψε στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων) Λάρισας, μεταξύ των άλλων και τον κατηγορούμενο Χ, για να δικασθεί ως υπαίτιος α) απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας από την οποία η προξενηθείσα ζημία και το αντίστοιχο παράνομο περιουσιακό όφελος υπερβαίνουν συνολικά το ποσόν των 150.000 ΕΥΡΩ (386 § 1 ΠΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 1 § 1-3 Ν. 1608/1950), β) υπεξαίρεση αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας που περιήλθε στην κατοχή του με την ιδιότητα του διαχειριστή ξένης περιουσίας, κατά συναυτουργία και κατ'εξακολούθηση, γ) απάτης σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, από την οποία η προξενηθείσα βλάβη υπερβαίνει το ποσόν των 73.000 ΕΥΡΩ και δ) ηθικής αυτουργίας σε ψευδή βεβαίωση με σκοπό προσπορισμού αθεμίτου οφέλους σε άλλον και παράνομης βλάβης τρίτου, δηλαδή βλάβης του Γενικού Προϋπολογισμού των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά το ποσόν των 579.290,13 ΕΥΡΩ και ισόποσου αθέμιτου οφέλους του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
ΙΙ. Κατά του βουλεύματος αυτού ο κατηγορούμενος Χ άσκησε με δήλωση στον αρμόδιο Γραμματέα του Εφετείου Λάρισας, την με αριθμό 12/2008 αίτηση αναιρέσεως (βλ. σχετική έκθεση).
ΙΙΙ. Κατά τις διατάξεις του άρθρου 308 § 1 εδ. 3.4 Κ.Π.Δ., που προστέθηκε με το άρθρο 5 § 7 του Ν. 1737/1987 "στα εγκλήματα που προβλέπονται από το άρθρο 1 Ν. 1608/1950, η περάτωση της κυρίας ανάκρισης κηρύσσεται από το συμβούλιο των Εφετών. Για τον σκοπό αυτό η δικογραφία διαβιβάζεται αμέσως μετά την τελευταία ανακριτική πράξη στον εισαγγελέα εφετών, ο οποίος αν κρίνει ότι η ανάκριση δεν χρειάζεται συμπλήρωση, την εισάγει με πρόταση του στο συμβούλιο εφετών που αποφαίνεται αμετακλήτως ακόμη και για τα συναφή πλημμελήματα".
Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, η αρμοδιότητα του συμβουλίου εφετών, να αποφαίνεται σε μία τέτοια περίπτωση αμετακλήτως, προσδιορίζεται από το χαρακτήρα της αξιόποινης πράξης, που της δόθηκε από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών με την άσκηση της ποινικής δίωξης και από τον ανακριτή με την απαγγελία της σχετικής κατηγορίας, υφίσταται δε και όταν το συμβούλιο κατά την έρευνα της ουσίας της υπόθεσης κρίνει, ότι δεν θεμελιώνεται προβλεπόμενο από το άρθρο 1 του Ν. 1608/1950 έγκλημα, αλλά άλλο έγκλημα, υπαγόμενο στις κοινές ποινικές διατάξεις, όπως όταν κριθεί ότι η αξιόποινη πράξη δεν στρέφεται κατά του Δημοσίου ή άλλων νομικών προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο αυτό. Στην περίπτωση αυτή το συμβούλιο εφετών οφείλει, αφού δώσει με βάση τα περιστατικά, που κατά την κυριαρχική εκτίμηση του προέκυψαν, τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό της πράξης, να παραπέμψει στο αρμόδιο δικαστήριο τον κατηγορούμενο για να δικασθεί για την πράξη αυτή, το δε σχετικό βούλευμα που θα εκδοθεί δεν υπόκειται σε αναίρεση (βλ. ΑΠ 541/2008, 2240/2006, 1389/2006).
IV. Στη προκείμενη περίπτωση, το προσβαλλόμενο με αριθμό 226/2008 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας, εκδόθηκε, όπως προαναφέρθηκε, μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του αναιρεσείοντα μεταξύ των άλλων και για την πράξη της απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας από την οποία η προξενηθείσα ζημία και το αντίστοιχο παράνομο περιουσιακό όφελος υπερβαίνουν συνολικό το ποσόν των 150.000 €, δηλαδή με την συνδρομή του Ν. 1608/1950. Ως εκ τούτου το προσβαλλόμενο βούλευμα, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, είναι αμετάκλητο, μη υποκείμενο σε αναίρεση. Κατ'ακολουθίαν, η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, ως στρεφομένη κατά βουλεύματος μη υποκειμένου σε αναίρεση, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη σύμφωνα με το άρθρο 476 § 1 Κ.Π.Δ. και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 § 1 Κ.Π.Δ.), απορριπτομένου του σχετικού αιτήματός του για αυτοπρόσωπη εμφάνιση του ενώπιον του Συμβουλίου Σας, ως άνευ αντικειμένου, δεδομένου ότι αυτός θα κληθεί να εκθέσει τις απόψεις του κατά τη διαδικασία του άρθρου 476 § 1 Κ.Π.Δ.
Για τους λόγους αυτούς
Προτείνω: 1) Να απορριφθεί ως απαράδεκτη η με αριθμό 12/2008 αίτηση αναίρεσης του Χ κατά του με αριθμό 226/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας.
2) Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του αναιρεσείοντος.
Αθήνα 3 Μαρτίου 2009
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου
Γεώργιος Π. Παντελής"
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε, και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την διάταξη της §1 εδ. γ' και δ' άρθρου 308 Κ.Π.Δ "Στα εγκλήματα που προβλέπονται από το άρθρο 1 του Ν. 1608/1950, η περάτωση της κύριας ανάκρισης κηρύσσεται από το συμβούλιο των Εφετών. Για τον σκοπό αυτό η δικογραφία διαβιβάζεται αμέσως μετά την τελευταία ανακριτική πράξη στον εισαγγελέα Εφετών, ο οποίος αν κρίνει ότι η ανάκριση δεν χρειάζεται συμπλήρωση, την εισάγει με πρότασή του στο συμβούλιο Εφετών που αποφαίνεται αμετακλήτως ακόμη και για τα συναφή πλημμελήματα" και συνεπώς και για ελαφρότερα κακουργήματα έστω και αν για κάποιο από αυτά προβλέπεται διάφορος τρόπος περατώσεως της ανακρίσεως. Εκ της διατάξεως αυτής, η οποία αποσκοπεί εις την ταχεία περάτωση-εκκαθάριση των προβλεπομένων στον άνω Νόμο εγκλημάτων, σαφώς προκύπτει ότι αν προκληθεί κυρία ανάκριση για κακούργημα από τα αναφερόμενα στο άρθρ. 1 του Ν. 1608/1950, η οποία επερατώθη με παραπεμπτικό βούλευμα του συμβουλίου εφετών, δεν επιτρέπεται να ασκήσει το ένδικο μέσο της αναιρέσεως κατά του βουλεύματος αυτού, και για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα που συμπίπτει ως προς την παραπομπή με το άνω κακούργημα, είτε βαρύτερο, είτε ελαφρότερο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η στέρηση του δικαιώματος αυτού δεν αντίκειται στο άρθρο 6§1 της "Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου" (ΕΣΔΑ), (που εκυρώθη με το Ν.Δ. 53/1974 και έχει, κατά το άρθρο 28§1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ), το οποίο καθιερώνει το δικαίωμα ακωλύτου προσβάσεως στη δικαιοσύνη, διότι το τοιούτο δικαίωμα του κατηγορουμένου ενώπιον του δικαστηρίου πλήρως εξασφαλίζεται, αφού παρέχεται σ' αυτόν ανεμπόδιστα η δυνατότης να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστήριο και να υποβάλει τα αιτήματα και τις αντιρρήσεις του, ούτε (αντίκειται) στο άρθρο 2 του εβδόμου πρωτοκόλλου αυτής (ΕΣΔΑ) (Ν. 1705/1987), ούτε στο άρθρο 14§5 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (Ν. 2462/1997), δεδομένου ότι οι διατάξεις αυτές ως άνω, αναφέρονται στο δικαίωμα επανεξετάσεως από ανώτερο δικαστήριο της καταδικαστικής αποφάσεως ή της αποφάσεως με την οποίαν επεβλήθη ποινή στον κατηγορούμενο. Τέλος η άνω απαγόρευση δεν αντίκειται ούτε στα άρθρα 4§1, 8 εδ. α', 20§1 και 25§1 του Συντάγματος, αφού οι δικονομικές αυτές διατάξεις ως αυτή του άρθρου 308§1 ΚΠΔ αποτελούν νόμους δημοσίου χαρακτήρος, που εκφράζουν άμεσα γενικά και δημόσια συμφέροντα και εκτός εναντίας διατάξεως έχουν άμεση από της ισχύος τους εφαρμογή. Περαιτέρω κατ' άρθρο μεν 476§1 ΚΠΔ "όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε το δικαίωμα ή εναντίον απόφασης ή βουλεύματος για τα οποία δεν προβλέπεται... το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και διατάσσει την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο", κατά δε το άρθρο 513§1 εδ. α' ΚΠΔ "Αν υπάρχει περίπτωση απαραδέκτου κατά το άρθρο 476 το δικαστήριο του Αρείου Πάγου απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη ...".
Στην προκειμένη περίπτωση με το προσβαλλόμενο υπ' αριθμ. 226/2008 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας επερατώθη η κυρία ανάκριση και κατά του Χ, μεταξύ άλλων κατηγορουμένων, και παρεπέμφθη αυτός στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτός άλλων πράξεων, και για απάτη εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, από την οποία η προξενηθείσα ζημία και το αντίστοιχο παράνομο περιουσιακό όφελος υπερβαίνει συνολικά το ποσόν των 150.000 €, (άρθρο 386§1 Π.Κ σε συνδυασμό με το άρθρο 1§1-3 του Ν. 1608/1950, όπως το ποσόν αναπροσαρμόσθη με το άρθρο 4§3 α Ν. 2408/1996). Το βούλευμα αυτό, κατά τ' άνω εκτεθέντα, δεν υπόκειται εις αναίρεση και μετά την ειδοποίηση του αντικλήτου του αναιρεσείοντος να εμφανισθεί στο Συμβούλιο και την μη εμφάνισή του, πρέπει η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως, ασκουμένη εναντίον βουλεύματος για το οποίο δεν προβλέπεται, να απορριφθεί ως απαράδεκτη (άρθρ. 513§1 εδ. α' ΚΠΔ), παρελκούσης της ερεύνης του αιτήματος του αναιρεσείοντος περί αυτοπροσώπου εμφανίσεώς του ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, αφού η έρευνα τοιούτου αιτήματος προϋποθέτει παραδεκτώς ασκηθείσα αναίρεση. Μετά ταύτα ο αναιρεσείων πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476§1, 583§1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ' αριθμ. 12/17 Νοεμβρίου 2008 αίτηση του Χ για αναίρεση του υπ' αριθμ. 226/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας. Και,
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εξ ευρώ διακοσίων είκοσι (220).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Νοεμβρίου 2009. Και
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 24 Νοεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ