Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Δωροδοκία, Μαστροπεία.
Περίληψη:
Μαστροπεία κατ’ επάγγελμα. Άμεση συνέργεια. Ενεργητική και παθητική δωροδοκία. Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως με την επίκληση των λόγων της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων. Επάρκεια αιτιολογίας. Απορρίπτει αναιρέσεις.
Αριθμός 1668/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, (κωλυομένου του Αντιπροέδρου, Γεωργίου Σαραντινού), ο οποίος ορίσθηκε με την υπ' αριθμ. 57/1-4-2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασιλείου Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαΐρη-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Απριλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου-Πρίαμου Λεκκού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει τις αιτήσεις των αναιρεσειόντων-κατηγορουμένων: 1) Χ1, κάτοικο ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Άγγελο Νεστορίδη, 2) Χ2, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεοχάρη Δαλακούρα, 3) Χ3, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Άγγελο Νεστορίδη, για αναίρεση της 188/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Με συγκατηγορουμένη την Χ4. Το Τριμελές Εφετείο Θράκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες-κατηγορούμενοι, ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 20 Δεκεμβρίου 2007, 20 Δεκεμβρίου 2007 και 21 Δεκεμβρίου 2007, τρεις χωριστές αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 125/2008
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των αναιρεσειόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν οι προκείμενες αιτήσεις αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες με αριθμούς, 11.373/24-12-2007, 11.374/24-12-2007 και 11.375/24-12-2007, αιτήσεις αναιρέσεως, των κατηγορουμένων Χ1, Χ3 και Χ2, στρεφόμενες κατά της υπ' αριθμό 188/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου(Πλημμελημάτων) Θράκης, των οποίων οι λόγοι είναι ταυτόσημοι και πρέπει να συνεκδικαστούν λόγω της συνάφειάς τους, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 349 παρ. 3 εδ. 1 του Π.Κ., ''όποιος κατ' επάγγελμα ή από κερδοσκοπία, προάγει στην πορνεία γυναίκες, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δέκα οκτώ μηνών και με χρηματική ποινή''. Η αναφερόμενη διάταξη δεν θίγηκε με το άρθρο 7 του ν. 3064/2002 και απλώς προστέθηκε εδ. 2, που προβλέπει την τέλεση της πράξεως από υπάλληλο, ως επιβαρυντική περίσταση. Προαγωγή στην πορνεία νοείται η με οποιονδήποτε τρόπο (παροτρύνεις, πιέσεις, συστάσεις κ.λ.π.) και με οποιαδήποτε μέσα (παροχή καταλύματος, ανεύρεση ερωτικών συντρόφων, άσκηση ψυχολογικής βίας κ.λ.π.), παρακίνηση της γυναίκας, που δεν είναι ακόμη πόρνη, να τραπεί στην πορνεία ή και η ενίσχυση της τυχόν ειλημμένης και μη πραγματοποιηθείσης ακόμη απόφασης αυτής, να πράξει τούτο. Δράστης μπορεί να είναι, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, θύμα όμως μόνο γυναίκα, αδιακρίτως ηλικίας, ανήλικος δηλαδή ή ενήλικος. Δεν είναι αναγκαίο να υπάρχουν πλείονες γυναίκες θύματα (ούτε εκ της χρήσεως του όρου ''γυναίκες'', προκύπτει το αντίθετο), ούτε επίσης η γυναίκα να είναι ''αμέμπτων'' ηθών. Είναι όμως αναγκαίο, να μην είναι αυτή ήδη πόρνη, με την έννοια που αναφέρεται παρακάτω. Στοιχείο επομένως, του εγκλήματος της μαστροπείας είναι, η προαγωγή στην πορνεία να αφορά γυναίκα, που δεν είναι ήδη πόρνη. Πορνεία είναι η παράδοση του ιδίου σώματος, σε περισσότερα πρόσωπα άνευ εκλογής, έναντι χρηματικής ή άλλης υλικής αμοιβής. Η προαγωγή στην πορνεία, πρέπει επίσης να γίνεται κατ' επάγγελμα ή από κερδοσκοπία ή και από τα δύο αυτά. Κατ' επάγγελμα άσκηση της μαστροπείας υπάρχει, όταν από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης ή από την υποδομή που έχει διαμορφώσει ο δράστης, με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης, προκύπτει σκοπός αυτού για τον πορισμό εισοδήματος, ενώ από κερδοσκοπία άσκηση υπάρχει, όταν ο δράστης ενεργεί με κίνητρο και σκοπό τον προσπορισμό αθεμίτου περιουσιακού ωφελήματος ή ενός αθεμίτου κέρδους, θετικού ή αποθετικού, αποτιμητού, όμως, σε χρήμα, ανεξάρτητα από την επίτευξή του.
Εξ' άλλου, από την διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1β' Π.Κ., στην οποία ορίζεται ότι, με την ποινή του αυτουργού, τιμωρείται όποιος με πρόθεση παρέσχε άμεση συνδρομή στον δράστη κατά τη διάρκεια αυτής της πράξης και στην εκτέλεση της κυρίας πράξης, συνάγεται, ότι άμεσος συνεργός είναι εκείνος, που, με πρόθεση, παρέχει άμεση συνδρομή στον αυτουργό κατά την εκτέλεση και την διάρκεια της κυρίας πράξης κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, χωρίς αυτήν την συνδρομή, δεν θα ήταν με βεβαιότητα δυνατή η τέλεση του εγκλήματος υπό τις περιστάσεις που διαπράχθηκε, ενώ ο δόλος του άμεσου συνεργού περιλαμβάνει την θέληση ή αποδοχή για άμεση υποστήριξη του εκτελούντος την κύρια πράξη και την γνώση της συγκεκριμένης πράξης, στην οποία παρέχει την συνδρομή του, καθώς και ότι η τελευταία παρέχεται κατά την εκτέλεση της ίδιας πράξης. Κατά τη διάταξη του άρθρου 235 του Π.Κ, στην οποία ορίζεται η έννοια της παθητικής δωροδοκίας, ''τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, ο υπάλληλος, ο οποίος, κατά παράβαση των καθηκόντων του ζητεί ή λαμβάνει, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, για τον εαυτό του ή για τρίτο, ωφελήματα οποιασδήποτε φύσης ή δέχεται υπόσχεση τούτων, προκειμένου να προβεί σε ενέργεια ή παράλειψή που ανάγεται στα καθήκοντά του ή αντίκειται σε αυτά. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της παθητικής δωροδοκίας (δωροληψίας), απαιτείται, εκτός από την ιδιότητα του δράστη ως υπαλλήλου, κατά την έννοια των άρθρων 13 εδ . α' και 263Α του Π.Κ., η από μέρους αυτού του ιδίου ή δια μέσου άλλου, απαίτηση ή αποδοχή ωφελημάτων που δεν δικαιούται ή αποδοχή υπόσχεσης προς παροχή αυτών (ωφελημάτων), για ενέργεια ή παράλειψή του που ανάγεται ή αντίκειται στα καθήκοντά του, όπως αυτά διαγράφονται ή προκύπτουν από το νόμο ή τους υπηρεσιακούς κανονισμούς ή τις διαταγές ή οδηγίες των προϊσταμένων του ή την υπηρεσιακή του σχέση ή τη φύση της υπηρεσίας του. Είναι δε αδιάφορο αν η ενέργεια ή η παράλειψη του υπαλλήλου πραγματοποιήθηκε ή αν αυτός σκόπευε ειλικρινά να την πραγματώσει (Ολ. ΑΠ 6/1998, 1778/1993). Πρόκειται για έγκλημα σχετικό με την υπηρεσία και υπαλλακτικώς μικτό, υπό την έννοια ότι οι πλείονες τρόποι πραγματώσεώς του που ορίζονται στο νόμο, μπορούν να εναλλαχθούν, σε περίπτωση δε συνδρομής περισσότερων τρόπων, πραγματώνεται ένα μόνον έγκλημα. Οι πλείονες δε τρόποι πραγματώσεως του εγκλήματος, είναι: α') η απαίτηση του ωφελήματος, β') η αποδοχή και γ') η αποδοχή υπόσχεσης για την παροχή του ωφελήματος. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 236 περ.α' του ίδιου Κώδικα, με την ποινή του άρθρου 235 τιμωρείται όποιος υπόσχεται ή παρέχει σε υπάλληλο, άμεσα ή με τη μεσολάβηση τρίτου, οποιασδήποτε φύσεως ωφελήματα για τον εαυτό του ή για τρίτο, προκειμένου ο υπάλληλος, κατά παράβαση των καθηκόντων του, να προβεί σε ενέργεια ή παράλειψη, που αναφέρεται στα καθήκοντά του ή αντίκειται σε αυτά. Επειδή, έλλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που ιδρύει λόγο αναιρέσεως της καταδικαστικής αποφάσεως, κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ, υπάρχει, όταν δεν εκτίθενται σε αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχτηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που αποδείχτηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας: α) είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο, β) αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να απαιτείται να εκτίθεται τι προέκυψε από καθένα από αυτά, ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους ή να προσδιορίζεται ποιο βαρύνει περισσότερο για το σχηματισμό της δικαστικής κρίσης. Απαιτείται μόνο να προκύπτει ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης, και όχι μόνο μερικά από αυτά. Εξ' άλλου, περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης, που ιδρύει λόγο αναίρεσης κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ε' του Κ.Π.Δ., συντρέχει όχι μόνον όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία έχει δεχθεί, στη διάταξη που εφαρμόστηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάστηκε εκ πλαγίου, για το λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού προς το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Τριμελές Εφετείο Θράκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα ουσιαστική κρίση του, ότι από τα κατ' είδος αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα, περιστατικά, κατά πιστή μεταφορά: "Ο πρώτος των κατηγορουμένων (Χ3) στην ... κατά το χρονικό διάστημα από τον μήνα Ιούνιο του 2002 έως τα μέσα του μηνός Απριλίου 2003 με περισσότερες πράξεις τέλεσε περισσότερα εγκλήματα μαστροπείας, προάγοντας κατ' επάγγελμα γυναίκες στην πορνεία. Συγκεκριμένα, παραλλήλως με τη λειτουργία του λογιστικού του γραφείου που διατηρεί στην ... λειτουργούσε επί της οδού ... αριθμ. 37 της ίδιας πόλης κατάστημα-καφετέρια με τον διακριτικό τίτλο "..." στο οποίο έχοντας δημιουργήσει την κατάλληλη υποδομή επιτύγχανε με την βοήθεια της αλλοδαπής υπαλλήλου του Χ1 (δεύτερης των κατηγορουμένων) να ανευρίσκει νεαρές αλλοδαπές γυναίκες στη Ρωσία τις οποίες έπειθε να έλθουν στην Ελλάδα για να εργαστούν ως σερβιτόρες στο άνω κατάστημά του και να κρατούν συντροφιά στους άρρενες θαμώνες αυτού ενώ προσφέρονταν παραλλήλως να εξασφαλίσει σ' αυτές βίζα για τη νόμιμη είσοδό τους στη χώρα και να αναλάβει τις δαπάνες της μετάβασής τους στην Ελλάδα. Τις εν λόγω αλλοδαπές παραλάμβανε από τη ... μαζί με την δεύτερη των κατηγορουμένων (Χ1), την οποία και χρησιμοποιούσε για την επικοινωνία του με αυτές, ως μεταφράστρια. Στη συνέχεια μετέφερε αυτές με το ΙΧΕ αυτοκίνητό του στην ... και παρείχε σ' αυτές κατάλυμα σε διαμέρισμα, επί της οδού ..., το οποίο είχε μισθώσει από την εκμισθώτρια Α, για το σκοπό αυτό και στην οποία κατέβαλε ο ίδιος το μίσθωμα. Στο εν λόγω διαμέρισμα διέμενε μονίμως και με σκοπό την επιτήρηση των αλλοδαπών γυναικών η δεύτερη των κατηγορουμένων, η οποία είτε τις επιτηρούσε από τον εξώστη κατά την προσωρινή έξοδο αυτών για την αγορά ειδών από παρακείμενο κατάστημα είτε τις συνόδευε κατά τις μετακινήσεις τους στην πόλη της ... ενώ οι ίδιες δεν διέθεταν κλειδί του διαμερίσματος. Περαιτέρω για την νομιμοποίηση της παραμονής αυτών στην Ελλάδα εξασφάλισε την τέλεση των γάμων τους με έλληνες υπηκόους, που τελούνταν κατά τον πολιτικό τύπο, κατ' επίφαση όμως, με συζύγους που εξεύρισκε ο ίδιος, έναντι αμοιβής. Έτσι προσέλαβε ως σερβιτόρες για το άνω κατάστημά του τις Β που γεννήθηκε στο ... στις ..., και Γ, που γεννήθηκε στις ..., επίσης στο ..., και η οποία εργαζόταν στη χώρα της ως δασκάλα πιάνου και οι οποίες μέχρι το χρόνο της προσλήψεώς τους δεν είχαν παραδοθεί στην πορνεία, την μεν πρώτη κατά το χρονικό διάστημα από τον μήνα Ιούνιο του 2002 έως τον μήνα Φεβρουάριο του 2003, την δε δεύτερη κατά το χρονικό διάστημα από τον μήνα Ιούλιο του 2002 έως τα μέσα του μηνός Απριλίου του 2003 και αφού για την νομιμοποίηση της παραμονής της στην Ελλάδα μερίμνησε για την τέλεση πολιτικών γάμων με έλληνες υπηκόους, της μεν πρώτης στις 28-6-2002 με τον Δ, κάτοικο ..., που γεννήθηκε το έτος ..., της δε δεύτερης στις 10-7-2002, με τον Ε, κάτοικο ..., που γεννήθηκε το έτος ...- οι γάμοι αυτοί τελέσθηκαν στο Κοινοτικό κατάστημα ... με μάρτυρες και στους δύο τον πρώτο κατηγορούμενο και τον Ζ στον πρώτο και τον Δ στον δεύτερο, έγιναν δε κατ' επίφαση και μόνο προς τον άνω σκοπό αφού οι άνω αλλοδαπές ουδέποτε συμβίωναν με τους συζύγους τους, τους τελευταίους δε εξηύρε ο άνω κατηγορούμενος και τους έπεισε στην τέλεση των εικονικών αυτών γάμων έναντι αμοιβής κατέβαλε δε στον πρώτο άγνωστο ποσό και στον δεύτερο 600 ευρώ και 300 ευρώ για κάθε περαιτέρω μήνα διάρκειας αυτού. Παρακίνησε της ανωτέρω και τις ενθάρρυνε για κατά συνήθεια και χωρίς επιλογή παροχή σαρκικών ηδονών σε αόριστο αριθμό ανδρών-πελατών του καταστήματός του. Προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούσε τόσο την πειθώ της δεύτερης των κατηγορουμένων, η οποία έλεγε σ' αυτές ότι οι άνω δραστηριότητες ανάγονταν στα καθήκοντα της εργασίας τους όσο και τις ψυχικές και έμμεσες σωματικές πιέσεις του προς αυτές, στις οποίες παριστούσε ότι μεριμνά για την νομιμοποίησή τους και ότι του οφείλουν τις δαπάνες που κατέβαλε για την έλευσή τους στην Ελλάδα (αγορά εισιτηρίων βίας κλπ), εκμεταλλευόμενος, παράλληλα, το γεγονός ότι οι άνω αλλοδαπές αφενός αγνοούσαν την Ελληνική γλώσσα και αφετέρου ότι παρακρατούσε τα διαβατήριά τους ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα απομακρύνσεως, επιπλέον δε ότι τους παρείχε τροφή, ένδυση και κατάλυμα, στοιχεία που σε συνδυασμό μεταξύ τους εξασφάλιζαν τον πλήρη έλεγχο αυτών. Η προαγωγή στην πορνεία των ανωτέρω ελάμβανε χώρα ως εξής: Οι θαμώνες του καταστήματος που επιθυμούσαν ερωτική συνεύρεση με τις αλλοδαπές απευθυνόταν άλλοτε στον ίδιο και άλλοτε στους υπαλλήλους του καταστήματός του, Χ1 και Η (δεύτερη και τρίτο των κατηγορουμένων - ως προς τον τελευταίο κατά τα ανωτέρω έπαυσε οριστικώς η ασκηθείσα ποινική δίωξη λόγω θανάτου του) οι οποίοι και μετέφεραν στον ίδιο τις άνω διαθέσεις, σε περίπτωση δε απουσίας του επιμελούνταν οι ίδιοι τις σχετικές συναντήσεις επιπλέον δε ο μεν Η εισέπραττε για λογαριασμό του τις αμοιβές η δε δεύτερη των κατηγορουμένων, που διέμενε, όπως προαναφέρεται με τις αλλοδαπές στο διαμέρισμα επί της οδού ..., επόπτευε και μεριμνούσε αφενός για την πραγματοποίηση των τηλεφωνικών εντολών αυτού για την κατά τη διάρκεια της ημέρας ερωτικών συνευρέσεων που ζητούσαν οι πελάτες με τηλεφωνική επικοινωνία και προγραμμάτιζε αυτές. Ως τις αρχές του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 2002 ο εν λόγω κατηγορούμενος (πρώτος) εξωθούσε τις αλλοδαπές σε ερωτικές συνευρέσεις σε διάφορα ξενοδοχεία της περιοχής (όπως στο "..." - "...") με τους πελάτες που εξεδήλωναν σχετική επιθυμία και οι οποίοι προέβαιναν σε συχνή και μεγάλη κατανάλωση ποτών, από την οποία (κατανάλωση) ο ίδιος εισέπραττε επτά (7) ευρώ για το μονό ποτό, δέκα τρία (13) ευρώ για το διπλό και είκοσι πέντε (25) ευρώ για τη σαμπάνια, απέδιδε δε στις ανωτέρω, αντιστοίχως 2,4 και 6 ευρώ. Στη συνέχεια εξωθούσε αυτές, την μεν πρώτη κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του μηνός Σεπτεμβρίου του 2002 μέχρι τον μήνα Φεβρουάριο του 2003, την δε δεύτερη από τις αρχές του μηνός Σεπτεμβρίου 2002 μέχρι τα μέσα Απριλίου 2003, στους προαναφερόμενους χώρους, σε συνεύρεση με άρρενες πελάτες έναντι αμοιβής 100 ευρώ για κάθε συνεύρεση την οποία εισέπραττε ο ίδιος, είτε ο τρίτος κατηγορούμενος, συνεργάτης του, για λογαριασμό του ιδίου (πρώτου). Από το ποσό αυτό απέδιδε στην καθεμιά 25 ευρώ για κάθε συνεύρεση και το υπόλοιπο το καρπωνόταν ο ίδιος. Οι εν λόγω κατ' εξώθηση συνευρέσεις γινόταν κατά τα άνω διαστήματα με συχνότητα για την καθεμιά άπαξ κάθε ημέρα, για κάθε δε συνεύρεση παρείχε σ' αυτές χρόνο τριών (3) ωρών περίπου, την τήρηση του οποίου παρακολουθούσε η δεύτερη των κατηγορουμένων, κατ' ανάθεση του πρώτου, η οποία γνώριζε τα στοιχεία του εκάστοτε πελάτη, επέβαλε δε στις άνω αλλοδαπές, καθ' υπόδειξη του πρώτου, πρόστιμο 100 ευρώ για την περίπτωση αρνήσεως αυτών να προβούν σε ερωτική συνεύρεση, το οποίο και παρακρατούσε κατά την πληρωμή της αμοιβής της που γινόταν στο τέλος κάθε εβδομάδος (βλ. περί των ανωτέρω καταθέσεις πρώτης και δεύτερης των μαρτύρων κατηγορίας). Υπό τα ανωτέρω περιστατικά αποδεικνύεται τέλεση της πράξης κατ' επανάληψη και διαμόρφωση υποδομής από την οποία προκύπτει σκοπός προς πορισμό σταθερού εισοδήματος και βιοπορισμού. 2.- Περαιτέρω από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά αποδείχθηκε ότι ο ίδιος κατηγορούμενος αμέσως μόλις προσέλαβε την ως άνω Γ στο κατάστημά του, αφαίρεσε από αυτήν το υπ' αριθμ. ..... διαβατήριό της, εκδόσεως των Ρωσικών Αρχών, το οποίο και παρακράτησε χωρίς τη θέλησή της, κατά το χρονικό διάστημα από 3-6-2002 έως 19-4-2003 και τη δέσμευσε έτσι έμμεσα να παραμείνει και να εργάζεται στο κατάστημά του αφού εξαιτίας της στερήσεως του διαβατηρίου της δεν είχε αυτή την δυνατότητα να κινηθεί στην Ελλάδα να νομιμοποιήσει την παραμονή της, να εξεύρει εργασία ή να επανακάμψει στην πατρίδα της".
3.- Επίσης αποδείχθηκε ότι ο ίδιος κατηγορούμενος στην ... τον μήνα Ιούνιο του έτους 2002 υποσχέθηκε στον έκτο των κατηγορουμένων υπάλληλο, και ανθ/μο της ΕΛΑΣ που υπηρετούσε στο Γραφείο Αλλοδαπών του Τμήματος Ασφαλείας ... από το έτος 1985 και έως τον άνω χρόνο την παροχή δωρεάν ψυχαγωγίας, με συντροφιά οποιασδήποτε νεαρής αλλοδαπής, απασχολούμενης ως σερβιτόρας στην καφετέριά του ("...") και όσων ποτών κατανάλωναν αυτός και η εκάστοτε παρέχουσα σ' αυτόν συντροφιά αλλοδαπή, τα οποία πλήρωναν οι λοιποί πελάτες του καταστήματος, ο τελευταίος δε (έκτος των κατηγορουμένων) αποδέχθηκε τα άνω ωφελήματα με αντάλλαγμα να φροντίσει για τη χορήγηση παρατάσεως παραμονής στην Ελλάδα της Ρωσίδας υπηκόου Γ, της οποίας η νόμιμη παραμονή για τουρισμό έληγε στις 2-7-2002 και δεν μπορούσε νομίμως (άρθρο 38 ν. 2910/2001) να ανανεωθεί αφού δεν είχε έλθει στην πραγματικότητα για τουρισμό, ούτε συνέτρεχε εξαιρετική περίπτωση. Ο τελευταίος δε πράγματι φρόντισε για τη χορήγηση της παρατάσεως παραμονής της ανωτέρω, υποβάλλοντας ως δήθεν νόμιμα, χωρίς προηγούμενο έλεγχο και διασταύρωση όπως είχε καθήκον τη σχετική αίτηση και τα δικαιολογητικά, στον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή ..., σε αντάλλαγμα δε της ενέργειάς του αυτής επισκεπτόταν 2-3 φορές εβδομαδιαίως το άνω κατάστημα ψυχαγωγούμενος δωρεάν με την συντροφιά κυρίως της Β ή της Γ αλλά και της Θ και την δωρεάν κατανάλωση ποτών με τις ανωτέρω.
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος των ως άνω πράξεων και η δεύτερη ένοχος παροχής άμεσης συνδρομής στην υπό στοιχείο 1 πράξη (Μαστροπεία). Από τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο έκτος των κατηγορουμένων (Χ2) στην ... κατά το χρονικό διάστημα Ιουνίου 2002-τέλη Δεκεμβρίου 2002 τέλεσε περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος ματαιώνοντας τη δίωξη άλλου για πλημμέλημα που διέπραξε. Συγκεκριμένα ενώ ήταν Ανθ/μος της ΕΛΑΣ και συνεπώς έφερε την ιδιότητα του γενικού ανακριτικού υπαλλήλου, υπηρετώντας δε από το 1985 συνεχώς στο Γραφείο Αλλοδαπών του Τμήματος Ασφαλείας ... και ενώ ήταν τακτικό θαμώνας του καταστήματος (καφετέρια με τον τίτλο "...") του πρώτου των κατηγορουμένων, καθόσον επισκεπτόταν αυτό 2-3 φορές εβδομαδιαίως και γνώριζε από ιδία αντίληψη την γενετήσια εκμετάλλευση των αλλοδαπών γυναικών που εργαζόταν εκεί ως σερβιτόρες, όπως αυτή περιγράφεται στην υπό στοιχείο 1 πράξη που αφορά στον πρώτο των κατηγορουμένων, και μάλιστα όχι μόνο της Β και Γ αλλά και των Θ και Ι, από τις οποίες μια των τριών πρώτων κάθε φορά καλούσε για συντροφιά καταναλώνοντας ποτά, συμβούλευε δε συχνά τον πρώτο (κατηγορούμενο) για ζητήματα νομιμοποιήσεως της παραμονής των αλλοδαπών, που απασχολούνταν στο άνω κατάστημα, αν και είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ως εκ της άνω ιδιότητάς του και υπηρεσίας του δεν κατάγγειλε την γενετήσια εκμετάλλευση των αλλοδαπών γυναικών.
2.- Στην ... τον μήνα Ιούνιο του 2002 όντας υπάλληλος στον οποίο είχε ανατεθεί η άσκηση υπηρεσίας, όπως αυτή προαναφέρεται, δέχθηκε την υπόσχεση δώρων για τον εαυτό του προκειμένου, παραβαίνοντας την άσκηση των καθηκόντων του, να προβεί σε ενέργεια ή παράλειψη που αντίκειται στο υπηρεσιακό του καθήκον. Συγκεκριμένα κατά τον άνω τόπο και χρόνο ο πρώτος των κατηγορουμένων ως ιδιοκτήτης επιχειρήσεως καφετέριας και τον τίτλο "..." επί της οδού ... στην οποία απασχολούσε νεαρές αλλοδαπές γυναίκες ως σερβιτόρες κονσοματρίς, επιπλέον δε προέβαινε στην γενετήσια εκμετάλλευσή της, όπως προεκτίθεται στην υπό στοιχείο 1 πράξη που αφορά στον κατηγορούμενο αυτό (πρώτο)υποσχέθηκε σ' αυτόν (έκτο των κατηγορουμένων), ανθ/μο στην ΕΛΑΣ και συνεπώς ως γενικό ανακριτικό υπάλληλο που υπηρετούσε από το έτος 1985 συνεχώς στο Γραφείο Αλλοδαπών του Τμ. Ασφαλείας ..., και ως εκ τούτου νευραλγική θέση, δωρεάν ψυχαγωγία οποτεδήποτε επιθυμούσε στο κατάστημά του, με συντροφιά εντός του καταστήματος οποιαδήποτε νεαρή αλλοδαπή που απασχολείτο σ' αυτό και παροχή δωρεάν ποτών που ανάλωσε ο ίδιος και η εκάστοτε αλλοδαπή, την αξία των οποίων κατέβαλαν οι άλλοι πελάτες στην περίπτωση συντροφευόταν από αλλοδαπή σερβιτόρα και μάλιστα κατέβαλαν 7 ευρώ για απλό ποτό, 13 για διπλό και 25 ευρώ για σαμπάνια, ο κατηγορούμενος δε αποδέχθηκε την υπόσχεση των ωφελημάτων αυτών προκειμένου να φροντίζει για την χορήγηση παρατάσεως παραμονής στην Ρωσίδα υπήκοο Γ που είχε φέρει στην Ελλάδα ο πρώτος κατηγορούμενος, όπως προαναφέρεται στις 2-6-2002 με τουριστική θεώρηση (VISA) ενός μηνός στην πραγματικότητα όμως για να εργασθεί ως κονσοματρίς στο κατάστημά του και προς γενετήσια εκμετάλλευση και της οποίας η νόμιμη (για τουρισμό και όχι εργασία) παραμονή έληγε στις 2-7-2002, χωρίς κατά το γράμμα και πνεύμα του νόμου να μπορεί να ανανεωθεί (άρθρο 38 ν. 2910/2001) αφού αυτή δεν είχε έλθει για τουρισμό ούτε διέθετε επάρκεια προς τούτο πόρων, ούτε συνέτρεχε άλλη εξαιρετική περίπτωση, παραλαμβάνοντας δε αυτός με την άνω ιδιότητα την σχετική αίτηση, ανεξαρτήτως των όποιων δικαιολογητικών και υποβάλλοντας αυτά ως νόμιμα και επαρκή χωρίς προηγούμενο έλεγχο και διασταύρωση στον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή ... . Προς εκτέλεση της συμφωνίας αυτής με τον πρώτο των κατηγορουμένων, φρόντισε να χορηγηθεί η αιτηθείσα παράταση παραμονής της αλλοδαπής Γ, σε αντάλλαγμα δε επισκεπτόταν 2-3 φορές εβδομαδιαίως το κατάστημα του πρώτου, ψυχαγωγούμενος δωρεάν, καλώντας για παρέα τις απασχολούμενες εκεί αλλοδαπές Β, Γ ή Θ, έχοντας στη διάθεσή του δωρεάν τα ποτά που ανάλωνε ο ίδιος και οι παρέχουσες σ' αυτόν συντροφιά (βλ. καταθέσεις των δύο πρώτων μαρτύρων κατηγορίας.
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος.
Τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά προς κατάφαση της τέλεσης των άνω πράξεων από τους κατηγορουμένους αποδεικνύεται από τις καταθέσεις των μαρτύρων σε συνδυασμό με τα αναγνωσθέντα έγγραφα και δεν αναιρούνται από τις απολογίες τους. Οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται ότι οι καταθέσεις των αλλοδαπών γυναικών μαρτύρων κατηγορίας είναι ψευδείς και οφείλονται στην επιθυμία της να εξασφαλίσουν την μη απέλασή τους εκμεταλλευόμενος τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου. Ο ισχυρισμός όμως αυτός αποκρούεται από τις λεπτομερείς καταθέσεις αυτών κατά τόπο, χρόνο και γεγονότα , επιβεβαιώνονται δε από την πρωτοβουλία και επιμέλεια του πρώτου των κατηγορουμένων τέλεση κατ' επίφαση πολιτικών γάμων της Γ με τον Ε, και της Β με το Δ, και της Ι με τον Κ, οι οποίοι γάμοι μάλιστα έγιναν με την παρουσία ως μάρτυρα του 1ου των κατηγορουμένων καταβολή από αυτόν χρημάτων στις εικονικές συζύγους, σε τόπο δε που δεν είχε συνάφεια με τις μελλονύμφους. Επίσης επιστρατεύθηκε ο Λ. Από τον πρώτο για την υποβολή υπεύθυνης δήλωσης προς νομιμοποίηση της παραμονής της Γ, την οποία ο τελευταίος δεν γνώριζε (βλ. κατάθεση αυτού)".
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες-κατηγορουμένους, και ειδικότερα, τον Χ3, για τις πράξεις: α) της μαστροπείας, κατά συρροή, κατ' επάγγελμα και από κερδοσκοπία, β) για υπεξαγωγή εγγράφων, και γ) για ενεργητική δωροδοκία, με την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2α του Π.Κ, και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης τριών(3) ετών και 2 μηνών, που μετατράπηκε σε χρηματική, προς 5 ευρώ την ημέρα, επιπρόσθετα και, σε χρηματική ποινή 3.500 ευρώ, την Χ1, για την πράξη της άμεσης συνέργειας, στην πράξη της μαστροπείας κατά συρροή και κατ' επάγγελμα, με την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2α του Π.Κ, και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 18 μηνών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε για τρία (3) έτη και, τέλος, τον τρίτο κατηγορούμενο Χ2, για τις πράξεις α) της υπόθαλψης εγκληματία και β) παθητικής δωροδοκίας και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης 28 μηνών, την εκτέλεση της οποίας, ανέστειλε για τρία(3) έτη. Με τις παραδοχές της αυτές, η προσβαλλόμενη απόφαση, διέλαβε στην απόφασή του, την απαιτούμενη από το άρθρο 93 παρ.3 του Συντάγματος και το άρθρο 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο και στοιχειοθετούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των παραπάνω εγκλημάτων, τα αποδεικτικά μέσα, από τα οποία πείστηκε γι' αυτά και τους νομικούς συλλογισμούς, με βάση τους οποίους τα υπήγαγε στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 14, 26 παρ.1, 27 παρ.1, 46 παρ.1β, 51-53, 83, 84 παρ.2α, 94 παρ.1, 222, 231, 235 και 236 του Π.Κ, όπως αντ. με άρθρο 2 ν.2802/2000, 349 παρ.3 του Π.Κ, που εφαρμόστηκαν, τις οποίες, ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου παραβίασε, με ασαφείς ή ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές. Ειδικότερα, αναφέρονται για το καθένα από τα ανωτέρω εγκλήματα τα απαιτούμενα για τη στοιχειοθέτηση της υπόστασής τους στοιχεία, [αντικειμενικά και υποκειμενικά], ως εξής:
1) Για την μαστροπεία κατά συρροή, κατ' επάγγελμα και από κερδοσκοπία. Περιέχονται τα περιστατικά εκείνα, σύμφωνα με τα οποία ο κατηγορούμενος Χ3, στην ..., στο επίδικο χρονικό διάστημα, από τα μέσα του μηνός Ιουνίου 2002 έως τα μέσα Απριλίου 2003, λειτουργούσε κατάστημα-καφετέρια. Στο κατάστημα αυτό, είχε δημιουργήσει την κατάλληλη υποδομή, και επιτύγχανε με την βοήθεια της αλλοδαπής υπαλλήλου του, Χ1, να ανευρίσκει αλλοδαπές νεαρές γυναίκες από τη Ρωσία, τις οποίες αυτός έπειθε να έλθουν στην Ελλάδα, αφού προσφερόταν να τους εξασφαλίσει τα αναγκαία ταξιδιωτικά έγγραφα για την είσοδό τους στην Ελληνική Επικράτεια, με δευτερεύουσα επιδίωξή του, να εργασθούν στην επιχείρησή του, ως βοηθοί, κυρίως, όμως, να κρατούν ερωτική συντροφιά με άρρενες θαμώνες του καταστήματός του. Τις νεαρές αλλοδαπές γυναίκες, ο ως άνω κατηγορούμενος, τις παρελάμβανε από τη ..., συνοδευόμενος πάντοτε, από την συγκατηγορούμενή του, την οποία και χρησιμοποιούσε και ως διερμηνέα. Στο επίδικο λοιπόν, χρονικό διάστημα, ο κατηγορούμενος Χ3, προσέλαβε ως σερβιτόρες στο κατάστημά του, τις προερχόμενες από τη Ρωσία, αλλοδαπές γυναίκες, Β και Γ, που γεννήθηκαν αντίστοιχα στις ... και ..., οι οποίες, μέχρι το χρόνο της πρόσληψής του από τον κατηγορούμενο, δεν είχαν παραδοθεί στην πορνεία. Τις γυναίκες αυτές, ο κατηγορούμενος, τις εγκατέστησε στο επί της οδού ... της ..., μισθωμένο από τον ίδιο διαμέρισμα, στο οποίο είχε εγκατασταθεί και η συγκατηγορούμενή του Χ1, ενώ, o ίδιος είχε φροντίσει και για την νόμιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, αφού, τις παρέπεισε, κατ' επίφαση, να προβούν στη σύναψη πολιτικού γάμου, η πρώτη με ημεδαπό και η δεύτερη με μουσουλμάνο της περιοχής του, ενώ ο ίδιος συνέπραξε και ως μάρτυρας, στο μυστήριο του γάμου, αναλαμβάνοντας παράλληλα και τις σχετικές δαπάνες τους. Περαιτέρω, αιτιολογείται η παραδοχή, ότι ο προαναφερθείς κατηγορούμενος, τις ως άνω αλλοδαπές γυναίκες, με προσωπικές του πιέσεις, ότι δεν θα τους παραδώσει τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα, τα οποία αυτός παρακρατούσε, προκειμένου να δυσχερανθεί η απομάκρυνσή τους, τις εξανάγκαζε και τις παρακινούσε στην πορνεία, με άγνωστο αριθμό θαμώνων του καταστήματός του, και ειδικότερα, με την από μέρους αυτών, παροχή σαρκικών ηδονών, σε διάφορα ξενοδοχεία της πόλεως, έναντι αμοιβής, η οποία κατά περίπτωση ανερχόταν σε 100 ευρώ, από το οποίο ο ίδιος παρακρατούσε το ποσό των 75 ευρώ και απέδιδε σε καθεμία απ' αυτές το ποσό των 25 ευρώ, για καθεμία ερωτική συνεύρεσή τους. Προς επίτευξη του σκοπού του αυτού, ο κατηγορούμενος, είτε με τη συνδρομή της συγκατηγορούμενής του, είτε και άλλων συνεργατών του, οι οποίοι εργαζόντουσαν στο κατάστημά του, παρακινούσε τις αλλοδαπές αυτές γυναίκες, να συνευρίσκονται με θαμώνες του καταστήματός του, οι οποίοι εκδήλωναν τη σχετική επιθυμία τους, αφού προηγουμένως γινόταν η σχετική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, με αντίστοιχη συμμετοχή των γυναικών αυτών, οι οποίες ελάμβαναν μικρό ποσοστό, επί των εισπράξεων, ώστε να είναι πλέον ελκυστική, και επωφελής γι' αυτές η συνεύρεσή τους. Στην από μέρους του κατηγορουμένου αυτού, τέλεση της ως άνω πράξεως, για την οποία, όπως δέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση, αυτός είχε διαμορφώσει την κατάλληλη υποδομή και απέβλεπε, στην επίτευξη εισοδήματος, άμεση συνεργάτιδα είχε τη συγκατηγορούμενή του, η οποία, δεν περιοριζόταν μόνο στην ανεύρεση γυναικών προερχομένων από την Ρωσία, τις οποίες έπειθε να έλθουν στην Ελλάδα, προκειμένου να εργασθούν ως σερβιτόρες στην επιχείρηση του πρώτου των κατηγορουμένων Χ3, αλλά και να κρατούν ερωτική συντροφιά σε άγνωστο αριθμό προσώπων-θαμώνων του καταστήματος του συγκατηγορούμενού της, Χ3. Επιπρόσθετα, αιτιολογείται η παραδοχή, ότι προκειμένου αυτή, να συνδράμει τον συγκατηγορούμενο της, η ίδια διέμενε στο μισθωμένο από τον τελευταίο διαμέρισμα, και στο οποίο είχαν εγκατασταθεί και οι αλλοδαπές γυναίκες, τις κινήσεις των οποίων παρακολουθούσε η ίδια, ώστε να μην καταστεί δυνατή η διαφυγή τους, ενώ παράλληλα η ίδια μεριμνούσε τηλεφωνικώς, για την πραγματοποίηση των rendez-vous, με τους άρρενες, με τους οποίους επρόκειτο αυτές να συνευρεθούν.
2. Για την παράβαση του άρθρου 222 του Π.Κ. Περιέχονται τα περιστατικά εκείνα, σύμφωνα με τα οποία ο ίδιος κατηγορούμενος, ευθύς με την πρόσληψη της Γ, αφαίρεσε το διαβατήριό της, που είχε εκδοθεί από τις Ρωσικές αρχές, το οποίο και παρακράτησε, χωρίς, να της το αποδίδει, με μοναδικό σκοπό, να κάμψει την αντίστασή της, ώστε να εξαναγκαστεί αυτή και να παραμείνει εγγύς αυτού, εργαζόμενη για τον σκοπό που αυτός ήθελε.
3. Για την ενεργητική δωροδοκία. Περιέχονται τα περιστατικά εκείνα, σύμφωνα με τα οποία, ο ως άνω κατηγορούμενος, Χ3, υποσχέθηκε στο συγκατηγορούμενό του, Χ2, που κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, είχε την ιδιότητα του υπαλλήλου, με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου της ΕΛ.ΑΣ, και που υπηρετούσε στο Τμήμα Ασφαλείας ..., την παροχή δωρεάν ψυχαγωγίας, αλλά και ερωτικής συντροφιάς με τις αλλοδαπές γυναίκες του καταστήματός του, καθώς και με την ελεύθερη κατανάλωση ηδύποτων και άλλων αλκοολούχων ποτών, τα οποία απολάμβανε αυτός, με αντάλλαγμα τη μεσολάβησή του, για την απρόσκοπτη παράταση του χρόνου παραμονής της Γ στη Ελλάδα. Αιτιολογείται, επίσης, η παραδοχή στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι για τα ανταλλάγματα που αυτός απολάμβανε, επιμελήθηκε των ενεργειών, που απαιτούνταν, για την παράταση του χρόνου παραμονής τους, χωρίς να έχει ελέγξει προηγουμένως, εάν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις. 4. Για την υπόθαλψη εγκληματία. Περιέχονται τα περιστατικά εκείνα, σύμφωνα με τα οποία, ο κατηγορούμενος Χ2, παρά την ιδιότητά του, ως ανθυπαστυνόμου της ΕΛ.ΑΣ, αν και γνώριζε, λόγω των συχνών επισκέψεών του, στο κέντρο που διατηρούσε ο συγκατηγορούμενός του, Χ3, ότι εργάζονταν αλλοδαπές γυναίκες, οι οποίες, έναντι αμοιβής, παρείχαν σε άγνωστο αριθμό αρρένων προσώπων σαρκικές ηδονές, δεν κατάγγειλε στην υπηρεσία του, ως όφειλε το γεγονός αυτό, της εκμετάλλευσής τους, από τον Χ3.
5. Για την παθητική δωροδοκία. Περιέχονται τα περιστατικά εκείνα, σύμφωνα με τα οποία, ο κατηγορούμενος Χ2, με την ιδιότητα που προαναφέρθηκε, αυτή του υπαλλήλου και ειδικότερα του ανθυπαστυνόμου της ΕΛ.ΑΣ, κατά παράβαση των υπηρεσιακών του καθηκόντων, και προκειμένου να απολαμβάνει ο ίδιος των διάφορων ωφελημάτων, από μέρους του Χ3, ηθελημένα, όχι μόνο δεν ενεργούσε σύμφωνα με το υπηρεσιακό του καθήκον, αλλά και παρέλειπε αυτό, αν και γνώριζε ότι ο συγκατηγορούμενός του Χ3, όχι μόνο απασχολούσε στην επιχείρησή του αλλοδαπές γυναίκες, αλλά και παρείχαν έναντι αμοιβής σε άγνωστο αριθμό αρρένων προσώπων τις σαρκικές τους ηδονές. Μετά από αυτά, οι προβαλλόμενοι από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ και Ε' του Κ.Π.Δ, σχετικοί λόγοι αναιρέσεως και δη, τόσο ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως του Χ3, όπως, και οι πρώτος και δεύτερος λόγοι αναιρέσεως της Χ1, περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, και τέλος, οι αντίστοιχοι λόγοι αναιρέσεως του Χ2, με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων και ειδικότερα, για το ότι δε γίνεται ιδιαίτερη μνεία και αναφορά κατ' είδος των αποδεικτικών μέσων, που λήφθηκαν υπόψη, είναι απορριπτέοι, ως αβάσιμοι.
Συνεπώς, πρέπει να απορριφθούν οι αιτήσεις αναιρέσεως, ως αβάσιμες και να καταδικασθούν, οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα, τα οποία θα πρέπει να επιβληθούν χωριστά για τον καθένα (583 παρ.1 του Κ.Π.Δ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τις με αριθμούς 11.373, 11.374 και 11.375 από 24-12-2007 αιτήσεις των Χ1, Χ3 και Χ2, κατοίκων ..., για αναίρεση της υπ' αριθμό 188/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα, τα οποία ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ, για τον καθένα απ' αυτούς.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 13 Μαΐου 2008 και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 24 Ιουνίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ