Θέμα
Απαράδεκτη συζήτηση.
Περίληψη:
Απαράδεκτη αναίρεση κατά μη καταδικαστικής απόφασης, ως ασκηθείσα ανεπίτρεπτα με δήλωση επιδοθείσα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου .
Απορρίπτει Αίτηση Αναίρεσης, ασκηθείσα με δήλωση επιδοθείσα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ως απαράδεκτη, λόγω του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι καταδικαστική, αφού απέρριψε την έφεση της κατηγορουμένης ως απαράδεκτης, λόγω εκπροθέσμου ασκήσεώς της.
Αριθμός 84/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Παναγιώτη Ρουμπή, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο-Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θεοδώρου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 14 Ιανουαρίου 2015, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Π. Χ. του Σ., κατοίκου ..., που δεν παρέστη στο συμβούλιο, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 327/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορουμένη ζητεί τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Απριλίου 2014 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 447/2014.
Έπειτα η Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασιλική Θεοδώρου εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Εμμανουήλ Ρασιδάκη, με αριθμό 138/27-10-2014, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: "Εισάγω, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 476 παρ. 1 και 513 παρ.1 του ΚΠΔ, την από 4-4-2014 δήλωση αναιρέσεως της Π. Σ. Χ., κατοίκου ..., οδός ..., ..., για αναίρεση της 327/5-2-2014 αποφάσεως του Α' Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο στις 17-3-2014 και εκθέτω τα ακόλουθα: Κατά το άρθρο 509 παρ. 1 του ΚΠΔ και στην αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως δικαστηρίου εφαρμόζονται τα άρθρα 473 παρ. 2 και 474 του ΚΠΔ. Εξάλλου, κατά το άρθρο 473 παρ. 2 του ΚΠΔ, η αναίρεση κατά της καταδικαστικής αποφάσεως μπορεί να ασκηθεί από εκείνον που καταδικάστηκε και με δήλωση που περιέχει όσα ορίζονται στην παράγραφο 2 του επόμενου άρθρου και επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μέσα σε προθεσμία είκοσι ημερών, που αρχίζει σύμφωνα με την παράγραφο 1. Κατά δε το επόμενο άρθρο 474 παρ. 1 του ΚΠΔ, με την επιφύλαξη της διατάξεως της παραγράφου 2 του άρθρου 473 το ένδικο μέσο ασκείται με δήλωση στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (ή το βούλευμα) ή στο γραμματέα του Ειρηνοδικείου ή στον προϊστάμενο της Προξενικής Αρχής κλπ. Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων προκύπτει ότι το ένδικο μέσο γενικά, επομένως και η αναίρεση κατά αποφάσεως, ασκείται με δήλωση του δικαιούμενου διαδίκου ενώπιον των οριζόμενων από τη διάταξη του άρθρου 474 παρ. 1 του ΚΠΔ προσώπων, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Η κατ' εξαίρεση άσκηση της αναιρέσεως με δήλωση που επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μπορεί να γίνει μόνο εναντίον καταδικαστικής αποφάσεως, δηλαδή αποφάσεως με την οποία κηρύσσεται ένοχος ο κατηγορούμενος και επιβάλλεται σ' αυτόν ποινή στερητική της ελευθερίας ή χρηματική (Ολ.ΑΠ 5/2000). Τέτοια απόφαση δεν είναι εκείνη που απορρίπτει την έφεση κατά πρωτοβάθμιας καταδικαστικής αποφάσεως ως απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσμης ασκήσεως της, αφού το δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσιαστική έρευνα της υποθέσεως (ΑΠ438/2010, ΑΠ699/2009, ΑΠ 626/2009, ΑΠ 994/2008). Τέλος, κατά το άρθρο 476 παρ. 1 του ΚΠΔ, όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε, εκτός των άλλων περιπτώσεων, από πρόσωπο που δεν έχει το δικαίωμα ή χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από το νόμο για την άσκηση του, το συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του Εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανισθούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και διατάσσει την καταδίκη στα δικαστικά έξοδα εκείνου που το άσκησε. Στην προκείμενη περίπτωση, με την 327/5-2-2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσμης ασκήσεως της, η 1969/6-11-2013 έφεση της κατηγορουμένης, και ήδη αναιρεσείουσας Π. Χ. κατά της 18270/29-11-2012 αποφάσεως του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία αυτή κηρύχθηκε ένοχος για καθυστέρηση καταβολής χρεών προς το δημόσιο κατ' εξακολούθηση [άρθρο 98 παρ.1 Π Κ και 25 παρ.1δ' του Ν. 1882/1990, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με άρθρο 3 Ν.3943/2011] και καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως τεσσάρων ετών, που μετατράπηκε σε χρηματική προς 50 ευρώ ημερησίως, καθώς και σε χρηματική ποινή 600 ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής η αναιρεσείουσα άσκησε την κρινόμενη από 4-4-2014 αίτηση αναιρέσεως, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 473 παρ. 2 του ΚΠΔ, δηλαδή με δήλωση που επιδόθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 7-4-2014. Σύμφωνα όμως με τα προαναφερόμενα, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση, που απέρριψε την έφεση του αναιρεσείουσας ως απαράδεκτη, δεν είναι καταδικαστική, η αίτηση αναιρέσεως κατ' αυτής ανεπίτρεπτα ασκήθηκε με τον προαναφερθέντα και όχι κατά τον οριζόμενο στο άρθρο 474 παρ. 1 του ΚΠΔ τρόπο κι επομένως είναι απαράδεκτη, ως ασκηθείσα χωρίς να τηρηθούν οι νόμιμες για την άσκηση της διατυπώσεις. Κατ' ακολουθία, πρέπει, να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως ως απαράδεκτη, σύμφωνα με τα άρθρα 476 παρ. 1 και 513 παρ. 1 του ΚΠΔ και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα εκ διακοσίων πενήντα [250] ευρώ δικαστικά έξοδα (άρθ. 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ: Α) Να απορριφθεί ως απαράδεκτη η υπ' αριθμ. 142/2014 από 4-4-2014, επιδοθείσα στις 7-4-2014 δήλωση αναιρέσεως της Π. Σ. Χ., κατοίκου ..., οδός ..., ..., για αναίρεση της 327/5-2-2014 αποφάσεως του Α' Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και Β) Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα [250] ευρώ στην αναιρεσείουσα.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Εμμανουήλ Μιχ. Ρασιδάκης".
Αφού άκουσε την Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε, και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος της αναιρεσείουσας.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 509 παρ. 1 του ΚΠΔ, και στην αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του δικαστηρίου εφαρμόζονται τα άρθρα 473 παρ. 2 και 474 του ΚΠΔ. Κατά το άρθρο 474 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα τα ένδικα μέσα ασκούνται με δήλωση στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση ή στα λοιπά πρόσωπα που αναφέρονται στην ανωτέρω διάταξη. Κατ' εξαίρεση το ένδικο μέσο της αναίρεσης, σύμφωνα με το άρθρο 473 παρ. 2 του ίδιο κώδικα, μπορεί να ασκηθεί από εκείνον που καταδικάσθηκε και με δήλωση που επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αλλά μόνον υπό την προϋπόθεση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καταδικαστική. Ως καταδικαστική απόφαση νοείται μόνο εκείνη η οποία κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο και επιβάλλει σε αυτόν στερητική της ελευθερίας ποινή ή χρηματική ποινή. Η απόφαση που απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη, λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της, δεν είναι καταδικαστική.
Εξάλλου, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 513 παρ. 1 εδ. α' και 476 παρ. 1 εδ. α' του ΚΠΔ προκύπτει ότι, όταν συντρέχει περίπτωση απαραδέκτου, το δικαστήριο του Αρείου Πάγου (σε Συμβούλιο), που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του Εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανισθούν, απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη και καταδικάζει στα έξοδα εκείνον που την άσκησε.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα της δικογραφίας, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 327/05-02-2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκε ως απαράδεκτη λόγω εκπροθέσμου άσκησής της η υπ' αριθμ. εκθ. 1969/06-11-2013 έφεση της κατηγορουμένης αναιρεσείουσας και τότε εκκαλούσας κατά της υπ' αριθμ. 327/2012 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης, με την οποία κηρύχθηκε αυτή ένοχος για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο και επιβλήθηκε σε αυτή ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών. Η αναιρεσείουσα κατηγορουμένη, άσκησε την κρινόμενη από 04-04-2014 αίτηση αναίρεσης, όχι όπως επιτρέπεται αποκλειστικά ενώπιον του γραμματέα του εκδόντος την προσβαλλόμενη απόφαση Εφετείου Θεσσαλονίκης, αλλά με επίδοση στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 07-04-2014, όπως προκύπτει από σχετική πρωτοκόλληση της Εισαγγελίας και την σημείωση επ' αυτής του δικαστικού επιμελητή Αθηνών Σ. Ξ., εντός της προθεσμίας των είκοσι ημερών από την γενόμενη στις 17-03-2014 καταχώρηση αυτής καθαρογραμμένης στο ειδικό βιβλίο. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης της κατηγορουμένης, πρέπει να απορριφθεί, κατ'άρθρο 476 παρ.1 του ΚΠΔ, ως απαράδεκτη, διότι δεν έχει ασκηθεί νομότυπα, καθόσον η ανωτέρω προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι καταδικαστική με την παραπάνω έννοια και έπρεπε να ασκηθεί εντός δεκαημέρου από καταχωρήσεως με δήλωση ενώπιον του γραμματέα του Εφετείου Θεσσαλονίκης που την εξέδωσε και με σύνταξη σχετικής εκθέσεως (άρθρο 474 παρ. 1 του ΚΠΔ) και όχι με επίδοση στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που ασκήθηκε στις 07-04-2014. Οι επιβαλλόμενες δε ως παραπάνω αναφερθείσες διατυπώσεις από τον Έλληνα νομοθέτη για το παραδεκτό της ασκήσεως του ενδίκου μέσου της αναίρεσης, κατ' ουδέν παρεμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στο δικαστήριο, με συνακόλουθο αποτέλεσμα να μην παραβιάζεται το άρθρ. 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και τα άρθρ. 20 παρ. 1 και 25 παρ. 1 εδ. β του Συντάγματος. (ΟλΑΠ 2/2008).
Συνεπώς, εφόσον ειδοποιήθηκε η αναιρεσείουσα σχετικά με το παραπάνω απαράδεκτο, δια του ορισθέντος αντικλήτου δικηγόρου της, σύμφωνα με το άρθρο 476 παρ. 1 ΚΠΔ, όπως προκύπτει από την επισημείωση του αρμόδιου γραμματέα στο φάκελο της δικογραφίας και αυτός δεν παραστάθηκε στο παρόν συμβούλιο κατά τη σημερινή δικάσιμο για να εκθέσει τις απόψεις του, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση - δήλωση αναίρεσης ως απαράδεκτη (αρθρ. 476 παρ. 1 και 513 παρ. 1α του ΚΠΔ) και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την από 04-04-2014 αίτηση - δήλωση της Π. Χ. του Σ., για αναίρεση της με αριθμ. 327/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης Αθηνών. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 2015.
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 2015.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ